เกมแค้นไฟเสน่หา

ลำดับตอนที่ #30 : ตอนที่ 27

“อะ...อะไรนะคะอเล็ก นี่คุณจะหาว่าดาไม่ได้ท้องอย่างนั้นเหรอคะ.... คุณคิดว่าดาโกหกกุเรื่องทุกอย่างขึ้นมาอย่างนั้นหรือคะ”

ลดาวรรณถึงกับพูดติดๆขัดๆเพราะไม่คิดว่าอเล็กจะสงสัยเธอในเรื่องนี้ ตอนแรกเธอคิดว่าเขานั้นจะแค่สงสัยว่าเด็กในท้องนั้นไม่ใช่ลูกของเขาแต่ไม่คิดว่าชายหนุ่มจะคิดว่าเธอนั้นไม่ได้ท้อง พอโดยเขาถามตรงๆแบบนี้มาเธอก็ถึงกับพูดไปออกไปสักครู่ก่อนจะดึงสติกลับมาและทำทีโวยวายเพื่อกลบเกลื่อนเรื่องโกหกที่เธอนั้นสร้างขึ้นมา

“ใช่ผมคิดแบบนั้น.... เพราะผู้หญิงมานยาร้ายกาจแบบคุณหน่ะแผนสูงชอบหลอกคนเขาไปทั่ว.... มีอย่างที่ไหนผู้หญิงท้องไปตบคนอื่นจนโทรมขนาดนี้แถมตัวเองก็มีรอยฟกช้ำบ้างแต่เด็กไม่เป็นอะไรเลย ลูกคุณจะหัวแข็งไปหน่อยไหมลดาวรรณ..... ผมจะไม่ยอมให้คุณมาสร้างเรื่องวุ่นวายในบ้านของผมอีกต่อ ไม่ว่ายังไงวันนี้เราก็ต้องตรวจที่โรงพยาบาลให้รู้เรื่องว่าคุณท้องรึเปล่าหรือแค่ท้องลมท้องลมท้องแล้ง ไป! ดาไปกับผม ลุงสนเอารถออกครับ...”

“ครับคุณอเล็ก”

อเล็กคว้ามือลดาวรรณแน่นทั้งๆที่เธอพยายามจะดิ้นมากแค่ไหนก็ตามที ไม่ว่ายังไงวันนี้เขาก็ต้องพาเธอไปตรวจที่โรงพยาบาลให้ได้เรื่องทุกอย่างมันจะได้จบๆสักที ส่วนแก้วมณีนั้นก็เคลื่อนรถตามอเล็กไปด้วยความสะใจแต่สีหน้าของเธอนั้นนิ่งเฉยไม่แสดงท่าทีอะไรออกมา ความจริงเธอไม่อยากให้เกมนี้จบเร็วขนาดนี้เพราะเธอยังไม่ได้เอาคืนลดาวรรณอะไรเลยนอกจากทำให้เจ็บใจเล่นก็เท่านั้น เพราะฉะนั้นเธอต้องทำอะไรบ้างอย่างเพื่อทำให้ลดาวรรณได้อยู่ในบ้านนี้ต่อไปและต้องลงมือตอนนี้เท่านั้น

“พี่อเล็กคะ.... พอเถอะคะอย่าทำแบบนี้เลยแก้วขอร้องนะคะ แบบนี้มันรุนแรงไปหน่อยรึเปล่าคะพี่อเล็กปล่อยคุณดาเธอเถอะคะไม่เห็นต้องลากต้องดึงกันแบบนี้เลย”

แก้วมณีเอ่ยเสียงเว่าวอนจนคนเป็นสามีต้องหันกลับมาหาเพราะเป็นห่วงความรู้สึกของเธอ

“น้องแก้วครับครั้งนี้พี่ขอนะครับ เรื่องทุกอย่างมันจะได้จบสักที พี่ไม่อยากให้ผู้หญิงคนนี้มาสร้างความร้าวฉานในครอบครัวเราอีกแล้ว ให้พี่ได้พิสูจน์และจัดการทุกอย่างเถอะนะครับ”

“ปล่อยดานะอเล็ก.... ดาไม่ไปปล่อย”

“ไม่ต้องมาพูดลดาวรรณถึงวันนี้พระที่ไหนจะมาช่วยผมก็จะพาคุณไปตรวจให้ได้ ถ้าคุณบริสุทธิ์ใจจริงๆคุณก็ต้องกล้าไปสิ เป็นแม่หน่ะไม่ห่วงลูกรึยังไงไปตบไปตีกับคนเขาแบบนั้นทำยังกับเป็นคนตัวเปล่า ถือซะว่าผมพาคุณไปตรวจร่างกายเพื่อลูกคุณกระทบกระเทือนจะได้ช่วยไว้ทันไง”

“ไม่ดาไม่ไป ถ้าไปแล้วพวกคุณซ้อนแผนจ้างให้หมอที่โรงพยาบาลเปลี่ยนผลตรวจพื่อไล่ดาออกจากบ้านนี้ไปดาจะทำยังไงล่ะ พวกคุณมีเงินจะทำอะไรก็ได้อยู่แล้วดาไม่มีทางสู้คุณได้หรอก”

“อ่อห่วงเรื่องนี้นี่เอง...... งั้นไม่ต้องห่วงนะเพราะผมไม่ทำอะไรแบบนั้นแน่ เพราะอยากจะฉีกหน้าคนหลอกลวงบ้างคนตรงนี้แบบสดๆต่างหากล่ะ.... ไปอย่ามาพูดมาก....ไปได้แล้ว”

“พี่อเล็ก... อย่านะคะแก้วขอเถอะคะ”

เมื่อแก้วมณีเห็นว่าคำทัดทานตัวเองไม่สามารถช่วยอะไรได้อีกต่อไปเธอจึงได้แต่ตามน้ำไปและมองลุงสนที่กำลังเปิดประตูรถเหมือนต้องการจะสั่งอะไรบ้างอย่างแก่ชายแก่ และเหมือนชายแก่จะรู้ได้แต่พยักหน้าน้อยๆให้คุณหนูของตนก่อนจะไปประจำที่คนขับและขับรถออกไป

“คุณแก้วอย่าคิดมากเลยนะคะ คนแบบนั้นช่วยไปก็ไม่ได้บุญหรอกคะมีแต่จะมาแว้งกัดเราเปล่าๆ เชื่อพี่นะคะเราเข้าบ้านกันดีกว่า....”

น้อยบอกแก้วมณีที่กำลังนั่งทำหน้าเคลียร์ก่อนจะช่วยเข็นรถกลับเข้าไปในบ้าน

“พี่แป้งกับพี่น้อยมีอะไรไปพักผ่อนกันเถอะคะนี่ก็ดึงมากแล้ว...”

“คุณแก้วไม่เป็นอะไรแน่นะคะสีหน้าดูเครียดๆอย่างไรก็ไม่รู้... เอ่อพี่ต้องขอโทษคุณแก้วอีกครั้งนะคะที่ทำให้คุณแก้วต้องไม่สบายใจแบบนี้”

“ไม่เป็นไรหรอกคะ... แต่แก้วขอร้องนะคะคราวหลังพี่ๆอย่าทำแบบนี้อีกเธอจะว่าจะด่าแก้วอย่างไรก็ปล่อยเธอไปอย่าได้ไปลงมือลงไม้อะไรกับเธอ”

“โธ่คุณแก้วคะผู้หญิงอย่างนี้อย่าไปทำดีกับมันเลยคะเปลืองเวลาเปล่าๆเชื่อน้อย”

“คะ...”

“พักผ่อนนะคะคุณแก้วมีอะไรก็เรียกพวกเรานะคะ”

แก้วมณียิ้มให้สาวใช้ทั้งสองพอเห็นทั้งสองคนออกจากห้องไปแล้วเธอก็ลุกขึ้นเดินไปล็อคประตูก่อนจะรีบกดโทรศัพท์หาทรงเกียรติด้วยความร้อนใจ

“ว่าไงจ๊ะเจ้าหญิงมีอะไรรึเปล่าโทรมาดึกป่านนี้แล้ว ไอเราก็แอบน้อยใจเห็นออกไปสวีตกับคุณสามีมาทั้งวันจะโทรไปหาก็ไม่กล้า”

“อย่าพึ่งมากวนประสาทตอนนี้ได้ไหมทรง..... นายต้องช่วยฉันด่วนเลยเข้าใจไหม”

คนที่อยู่ปลายสายหน้าเครียดทันทีที่ได้ยินเพื่อนสนิทสาวเอ่ยขอ

“มีอะไรว่ามาเลยเจ้าหญิง....”

“ฉันต้องการให้นายทำยังไงก็ได้ให้ผลตรวจของยัยลดาวรรณออกมาเป็นตั้งท้อง นายทำได้ไหม”

“อ่านนี่มันเรื่องอะไรกัน ยัยนั้นไม่ได้ท้องหรอกเหรอ”

“ฉันมั่นใจว่าไม่... และตอนนี้พี่อเล็กก็กำลังพานางลดาวรรณไปตรวจที่โรงพยาบาลหากผลตรวจออกมาว่ายัยนั้นไม่ได้ท้องมันก็ต้องโดนไล่ออกจากบ้านนี้เพพราะไม่มีสาเหตุอะไรที่มันจะได้อยู่ที่นี่อีกต่อไป”

ทรงเกียรติกำมือแน่นเมื่อได้ยินสรรพนามที่เพื่อนสาวของเขานั้นเรียกศัตรูหัวใจ เธอเรียกมันว่าพี่อย่างเต็มปากทั้งๆที่แต่ก่อนไม่ได้เรียกแบบนี้เวลาอยู่ต่อหน้าเขา หัวใจของเขานั้นสั่นไหวไม่น้อยเมื่อคิดไปว่าหญิงสาวที่ตัวเองแอบรับนั้นกำลังมีใจให้กับศัตรู

“ก็ดีแล้วหนิ มันจะได้หน้าแตกแบบแทบแทรกแผ่นดินหนี จากนั้นเราก็ค่อยไปเล่นงานมันต่อข้างนอกแล้วก็จบเกม เกมโอเวอร์ เพราะนี่ฉันก็กำลังจะได้หุ้นจากนางคุณนายนี่เต็มทนแล้ว กำลังหว่านล้อมให้มันเอาหุ้นมาขายให้ฉันอยู่อีกไม่นานก็คงจะได้เพราะตอนนี้มือตกแบบสุดๆ เป็นหนี้เราร่วมๆร้อยกว่าล้านแล้ว เล่นหนักเสียหนักไม่ดูตัวเองเลยคุณนาย”

“ไม่ได้! ฉันยังไม่ได้เอาคืนจากมันเลยมันจะต้องอยู่ที่นี่อีกสักพักจนกว่าฉันจะให้มันรู้สึกว่าการที่คนเราถูกคนที่เรารักปฎิเสธและตัดเยื่อใยอย่างไม่ปราณีมันเป็นยังไง เพราะที่มันโดนเท่านี้มันยังไม่สาแก่ใจฉัน มันยังไม่พอ!!!!”

“โอเคๆเจ้าหญิงฉันเข้าแล้ว จะจัดการให้เดียวนี่ แล้วไปตรวจโรงพยาบาลไหนล่ะ เอาเงินฟาดหัวหมอหน่อยก็คงจะผ่านแล้วมั่ง”

“ถ้ามันง่ายอย่างที่พูดก็ดีแต่มันไม่ได้เป็นแบบนั้น เพราะหมอคนที่จะตรวจลดาวรรณเป็นเพื่อนของพี่อเล็กเพราะฉะนั้นเขาจะไม่ยอมรับข้อเสนอของเราแน่ๆ และที่สำคัญฉันไม่ต้องการให้หมอคนนี้รู้ นายจะทำอย่างไรก็ได้ให้ผลตรวจออกมาว่ายัยนั้นมันท้องนายทำได้รึเปล่า”

“แล้วตอนนี้เป็นยังไงบ้างเข้าห้องตรวจไปรึยังถ้าเข้าไปแล้วทุกอย่างก็จบเห่เราก็คงต้องคิดแผนกันใหม่...”

“ยังฉันให้ลุงสนถ่วงเวลาเอาไว้ก่อน ส่วนยัยนั้นเห็นลุงสนว่ากลัวจนตัวสั่นไม่กล้าออกมาจากห้องน้ำอ้างนู้นอ้างนี่ไปเรื่อย”

“ดีงั้นให้ลุงสนถ่วงเวลาเอาไว้ก่อนนะฉันจะให้คนของฉันไปจัดการเดียวนี่...”

“ขอบใจมากนะทรงถ้าไม่มีนายช่วยฉันก็ไม่รู้จะไปขอช่วยใครเพราะมีแต่นายและลุงสนเท่านั้นที่ฉันไว้ใจให้ช่วยเรื่องนี้”

“อืม.... แต่คราวนี้เธอต้องให้ฉันมากกว่าเลี้ยงข้าวแล้วนะเจ้าหญิง”

“แล้วนายจะเอาอะไรล่ะ...”

“อาทิตย์หน้าฉันเปิดโรงแรมใหม่ที่เกาะส่วนตัวของฉันที่สมุยฉันอยากให้เธอไปด้วยกัน”

“แต่งงานนี้ฉันบอกปฏิเสธนายไปแล้วหนิ นายก็รู้ว่าฉันไปไม่ได้”

“ทำไมกลัวสามีเธอเขาจะไม่อนุญาตรึยังไง”

“คนอย่างฉันไม่จำเป็นจะต้องขออนุญาตใครทั้งนั้น.... ได้ฉันจะไป”

แก้วมณีรับคำเชิญของทรงเกียรติด้วยความโมโหที่เพื่อนสนิทขอเธอหาว่าเธอกลัวสามี เธอไม่มีวันกลัวเขาเพราะเขาต่างหากที่ต้องกลัวเธอในเมื่อชีวิตของเขานั้นอยู่ในมือเธอหากเธอบีบเขาก็ตายหากเธอคลายเขาก็จะรอด แล้วแบบนี้เธอจะกลัวเขาได้อย่างไร

ทรงเกียรติถึงกับยิ้มเพราะในที่สุดเขาก็ยั่วจนเอยอมตกลงจนได้ เขาต้องการให้เธอมีส่วนร่วมกับทุกอย่างที่เขารักและให้ความสำคัญ เพราะฉะนั้นเขาจึงอยากให้เธอมางานเปิดตัวโรงแรมของเขาในครั้งนี้ เพราะโรงแรมนี้เขาออกแบบเพราะมีแรงบรรดาใจจากเธอเขาอยากให้เธอเห็นมัน อยากให้เธอรู้ว่าเขานั้นรักเธอมากแค่ไหน

“ดีมากเจ้าหญิง.... แล้วฉันจะนัดแนะอีกครั้งนะขอตัวไปจัดการตามคำบัญชาก่อนนะครับ”

“อืม...”

เมื่อวางสายจากแก้วมณีไปทรงเกียรติก็เรียกลูกน้องคนสนิทเข้ามาในห้องก่อนที่จะสั่งให้ไปจัดการเรื่องนี้ในทันที