เกมแค้นไฟเสน่หา

ลำดับตอนที่ #19 : ตอนที่ 18

อเล็กกลับมาที่บ้านได้ไม่นานลดาวรรณก็วิ่งเข้ามาต้อนรับคลอเคลียเขาจนรำคาญ ตอนนี้เขาขยะแขยงลดาวรรณมากๆและไม่ต้องการอยู่ใกล้ตัวเธอเลยด้วยซ้ำ หากเธอไม่ใช้วิธีสกปรกเข้ามาอยู่ในบ้านเขาบ้างทีเขาอาจจะเห็นใจเธอบ้างที่เขานั้นเป็นฝ่ายทิ้งเธอและอาจจะให้ค่าเสียหายเล็กๆน้อยแก่เธอเป็นการชดเชย แต่พอเธอมาทำตัวแบบนี้มันทำให้เขายิ่งตอกย้ำความคิดของตัวเองว่าทำถูกแล้วที่เลิกยุ่งกับผู้หญิงร้ายกาจอย่างเธอ และเขาจะต้องกำจัดเธออกไปจากชีวิตครอบครัวของเขาให้เร็วที่สุด ก่อนที่ความร้ายกาจของเธอจะมาทำลายครอบครัวของเขาที่ตอนนี้เริ่มสั่นคลอนแล้วให้แหลกสลายไป

“อเล็กคะคุณไปไหนมาคะรู้ไหมพอดาตื่นมาไม่เจอคุณดากลัวมากแค่ไหน ดากลัวคะว่าคุณแม่ของคุณจะไล่ดาไป คุณต้องปกป้องดานะคะ”

“ความจริงแล้วคุณไม่ควรอยู่ที่นี่อยู่.... อย่างที่ผมหรือคุณแม่บอกคุณควรจะไปซะ ผมไม่อยากมีปัญหากับภรรยาไปมากกว่านี้อีกแล้ว คุณกำลังจะทำลายชีวิตครอบครัวของผมคุณรู้ไหม ไปซะก่อนที่ผมจะหมดความอดทน”

“คุณพูดเหมือนคุณไม่รักดาแล้ว.... ทำไมคะอเล็กดามีอะไรที่สู้นางง่อยนั้นไม่ได้ตรงไหน ทำไมคุณถึงแบบนี้ อ่อหรือว่าเพราะคุณยังต้องการใช้ประโยชน์จากมันอยู่เลยทำกับดาแบบนี้ ไม่เป็นไรนะคะอเล็กดาเข้าใจ เอาแบบนี้คุณก็หลอกเอาเงินมาจากมันอีกสักก้อนหนึ่งแล้วค่อยหย่ากับมัน แล้วเราก็มาแต่งงานกันนะคะอเล็ก”

“หยุดพูดจาหน้าเกลียดได้แล้วลดาวรรณ คุณรู้ไหมว่าตอนนี้คุณทำให้ผมขยะแขยงมากแค่ไหน ความผิดพลาดที่ใหญ่ที่สุดที่ผมเคยทำก็คือการได้รู้จักคุณ คุณอย่าคิดนะว่าผมพิศสวาทอะไรคุณมากมาย หรือผมไม่เคยรู้เลยว่าคุณเคยผ่านอะไรมาบ้าง ที่ผมมีอะไรกับคุณก็เพราะอยากจะเอาชนะแฟนของคุณก็เท่านั้นแต่คุณเองกับคิดที่จะจับผมจนทำเรื่องร้ายๆกับหมอนั้น ผมไม่รู้ว่าคุณไปทำยังไงมันถึงยอมปล่อยคุณมายุ่งกับผมง่ายๆแต่มันต้องไม่ใช่เรื่องดีแน่ อย่ามาแอ๊บไร้เดียงสาหน่อยเลยดาคุณหน่ะมันเจนจัดมากแค่ไหนผมรู้ดี ถ้าคุณยังรั่นไม่ฟันกันแบบนี้อย่ามาหาว่าผมใจร้ายกับคุณล่ะกันนะดา”

ลดาวรรณอึ่งไปกับคำพูดของอเล็ก เขาไม่เคยแสดงออกอย่างชัดเจนขนาดนี้ว่าต้องการตีจากเธอไป แต่วันนี้เขากับเปิดเผยมันออกมาอย่างโหดร้ายจนเธอไม่อยากเชื่อว่านี่คือเขาจริงๆ แต่เธอก็ยังไม่ยอมแพ้ง่ายๆ เธอไม่เชื่อว่าเขานั้นไม่ได้รักเธอเขาก็แค่หลงแก้วมณีไปเท่านั้น คงเป็นเพราะแก้วมณีเอาเงินทองของเธอมาหลอกล่อเขาเขาถึงได้ทำกับเธอแบบนี้ และเธอจะไม่มีวันยอมแพ้ผู้หญิงพิการแบบนั้นเป็นอันขาด

“คุณจะไล่ดาไล่ลูกของเราอย่างนั้นหรือคะ.... คุณไม่คิดว่ามันง่ายไปหน่อยหรอคะอเล็ก ดาเสียสละอะไรไปมากมายเพื่อคุณ ดายอมทิ้งไอผู้ชายหน้าโง่ที่ดาคบมาเป็นสิบปีเพื่อคุณ ดาต้องร้ายกับมันสารพัดกว่าที่มันจะยอมไปจากดาได้ก็เพื่อคุณ.... ดาจะไม่มีวันยอมปล่อยคุณไปง่ายๆแบบนี้หรอกคะอเล็กไม่มีวัน”

คำพูดของลดาวรรณทำให้คนที่พึ่งเข้ามาใหม่โกรธจนแทบคลั่ง ผู้หญิงคนนี้ช่างเลวมากมายเหลือเกินอย่างที่เธอคิดเอาไว้ไม่มีผิด เธอกล้าผู้ถึงพี่ชายเธอแบบนั้นได้อย่างไรไม่เคยสำนึกกับสิ่งที่ตัวเองทำเลยใช่ไหม แค่คิดเธอก็อยากจะฆ่าหล่อนให้ตายไปซะตรงนี้ แต่นั้นคงจะเป็นการตายที่สบายเกินไปสำหรับคนเลวอย่างหล่อน เพราะฉะนั้นก่อนเธอตายเธอจะต้องได้พบเจอกับความเจ็บปวดแสนสาหัสไม่ต่างอะไรกับพี่ชายของเธอ เธอสาบาน

“แก้ว.... กลับมาแล้วหรอครับ”

อเล็กที่เหลือบไปเห็นเมียรักเคลื่อนรถเข้ามาก็รีบสะบัดแขนที่เกาะกุมเอาไว้ของลดาวรรณออก เดินตรงเข้าไปหาเมียรักของตัวเองทันทีโดยไม่สนใจเลยว่าลดาวรรณนั้นจะรู้สึกอย่างไร เพราะคนเดียวที่เขาสนใจนั้นมีเพียงแก้วมณีเมียของเขาคนเดียวเท่านั้น

“แก้วเหนื่อยขอตัวไปพักที่ห้องก่อนนะคะ...”

“แก้ว.... เดี๋ยวแก้วรอพี่ก่อนครับ ปล่อยผมนะดา!”

“ดาไม่ปล่อยคุณจะไปไหนคะเรายังคุยกันไม่รู้เรื่องเลยนะคะอเล็ก”

“ปล่อย! บอกให้ปล่อยไง ถ้าไม่ปล่อยผมจะสั่งให้คนมาลากคุณออกไปจากบ้านของผมตอนนี้แน่ๆ ปล่อย!”

ถึงลดาวรรณจะไม่อยากปล่อยมือจากเขาแต่เธอก็จำใจที่ต้องปล่อยเพราะมองจากแววตาของอเล็กแล้วชายหนุ่มไม่ได้ขู่เธอแต่เขานั้นกำลังเอาจริง

“ดาจะปล่อยคุณไปแค่ครั้งนี้นะคะ ต่อไปมันจะไม่มีอีก”

“.....”

อเล็กไม่พูดอะไรก่อนจะวิ่งตามเมียรักเข้าห้องไป ลดาวรรณได้แต่มองตามด้วยความขัดใจและโกรธเกี้ยว