ลืมรักร้าย

ลำดับตอนที่ #58 : จุดจบของความรัก 1.5

“ไม่นะนัท... นัทจะทำแบบนี้กับพี่ไม่ได้ พี่ไม่ยอม พี่รักนัทนะครับรักนัทมาก พี่รอนัทมาตลอดทั้งชีวิต นัทคือรักเดียวและรักแรกของพี่ นัทคือทุกสิ่งทุกอย่างของพี่ ถ้าไม่มีนัทพี่ก็ไม่รู้จะอยู่ต่อไปเพื่ออะไร..... ได้โปรดอย่าทำแบบนี้นะครับ”

เรียววิ่งตามนัทชาไปก่อนที่จะโอบกอดเธอจากทางด้านหลัง น้ำตาของลูกผู้ชายคนหนึ่งไหลออกมา เขาไม่สามารถอยู่ต่อไปได้หากขาดเธอ เพราะมีเธอเขาถึงได้มีแรงทำทุกสิ่งทุกอย่างเหมือนอย่างเช่นทุกวันนี้ เขายอมรับและรู้ดีมาตลอดว่าเธอนั้นรู้สึกอย่างไรกับเขา ความรักที่เธอมีให้เขานั้นมันเป็นได้แค่เพียงความรักอย่างพี่น้องเท่านั้นไม่มีทางแปรเปลี่ยนไปเป็นอื่นได้ เพราะหัวใจของเธอนั้นได้ให้กับคนอื่นไปแล้ว แต่ตัวเขาเองก็ไม่เคยหมดหวังพยายามอดทนเฝ้ารออยู่เคียงข้างเธอตลอดมา และหวังเพียงว่าสักวันเหมือนบาดแผลในใจเธอเริ่มหายดีเขาจะได้มีโอกาสเข้าไปอยู่ในนั้นบ้างแม้จะเป็นเพียงแค่เศษเซี่ยวหนึ่งก็พอ แต่เมื่อเขาได้มารู้ความจริงว่าผู้ชายที่เป็นรักครั้งก่อนของเธอและได้เป็นผู้สร้างบาดแผลลึกในใจเธอนั้นคือคนคนเดียวกันกับผู้ชายที่เขานั้นถูกชะตาจนนับถือเหมือนพี่ชายคนหนึ่ง หัวใจของเขาก็แทบจะแตกสลายอย่างไมมีชิ้นดีเมื่อนึกย้อนกลับไปในสิ่งที่ทั้งวายุและนัทชาแสร้งทำเป็นไม่รู้จักกันตบตาเขา มันเหมือนกับถูกหักหลังโดยคนที่เขานั้นไว้ใจมากที่สุด หากวายุนั้นไม่ได้ลักพาตัวนัทชาไปและกลับเข้ามาหานัทชาในแบบอื่นรวมทั้งเล่าความจริงทุกอย่างให้เขาฟันตั้งแต่ต้น เขาก็คงจะยอมทำใจที่จะเป็นฝ่ายเดินจากไปเองจากเหตุการณ์นี้ แต่เป็นเพราะวายุไม่ได้ทำแบบนั้นแต่ใช้วิธีสกปรกเสแสร้งใส่เขาอย่างร้ายกาจเขาจึงตัดสินใจไม่มีวันยอมปล่อยมือไปจากนัทชา เขาไม่เชื่อว่าผู้ชายที่ทำเรื่องเลวร้ายมามากมายขนาดนั้นจะสามารถทำให้ผู้หญิงที่เขารักนั้นมีความสุขได้ และเขาก็คิดว่าตัวเขานั้นไม่มีอะไรที่ด้อยไปกว่าวายุเลยไม่ว่าจะเป็นหน้าตาฐานะและครอบครัว เขานั้นมีพร้อมทุกอย่างและบ้างอย่างก็มากกว่าวายุซะด้วย แล้วทำไมเขาจะต้องยอมถอยในเมื่ออีกฝ่ายก็ไม่ได้เป็นคนดีมากมายอะไรที่จะควรค่าให้เขานั้นเสียสละ และถ้าหากมีใครต้องเจ็บกับเรื่องๆนี้ต้องไม่ใช้เขาแน่นอนที่จะต้องเจ็บเพียงตามลำพังวายุก็ต้องเจ็บด้วยเช่นกัน ชดใช้ให้กับเขาไม่ต่างจากที่เขานั้นต้องเจ็บปวด........

“นัทจะให้พี่ทำยังไงบอกพี่สิครับ พี่ยอมทุกอย่างเพื่อนัท แต่ขอร้องอย่าทิ้งพี่ไป อย่าทำแบบนี้....”

นัทชารู้ดีว่าหากยังเป็นแบบนี้อยู่เรียวก็คงไม่ยอมไปจากเธอแน่ๆ และเขานั้นก็จะต้องเจ็บปวดและทรมานอยู่แบบนี้ต่อไป เธอจึงตัดสินใจที่จะจบเรื่องทุกอย่างนี้เอาไว้ที่เธอเพียงผู้เดียว..............

“ปล่อยนัทไปเถอะคะพี่เรียว....”

“ไม่...พี่ไม่ปล่อย.... ถ้าพี่ปล่อยนัทไปนัทก็จะกลับไปอยู่กับเขาใช่ไหม แล้วพี่ล่ะนัทพี่จะเหลืออะไรพี่จะเหลือใครอีก ไม่มีทางพี่จะไม่ยอมปล่อยนัทไปแน่ๆ อยู่กับพี่เถอะนะนัท”

“ปล่อยคะ! นัทบอกให้ปล่อย!!!”

นัทชาสะบัดตัวออกจากเรียวอย่างแรง

“นัทเบื่อเต็มทนกับเรื่องนี้เต็มทนแล้ว.... นัทจะไม่เลือกใครทั้งนั้น นัทจะไม่อยู่กับใครไม่ทั้งนั้น นัทเบื่อ... เบื่อทุกคน พี่เรียวรู้ไหมว่าที่นัททำดีกับพี่ก็เพราะว่านัทแค่สงสารพี่ นัทไม่เคยรักพี่เลยพี่มันโง่เองที่ยังค่อยทำทุกอย่างให้นัท หึแต่นัทอยากหนึ่งนะ... นัทไม่ได้ซาบซึ้งกับสิ่งที่พี่ทำให้หรอกแค่ยิ้มรับตัดรำคาญไปเท่านั้น ส่วนคุณ คุณวายุที่ทำกับคุณเมื่อกี้ก็เป็นเพราะฉันต้องการหลอกให้คุณตายใจเพื่อที่จะได้แย้งลูกกลับมาเท่านั้น คุณคิดหรือว่าฉันจะยอมให้อภัยผู้ชายเลวๆอย่างคุณที่ทำลายชีวิตของฉันครั้งแล้วเล่าไม่ทางซะหรอก แต่ในเมื่อเรื่องทุกอย่างมันออกมาเป็นแบบนี้ฉันก็จะไม่ทนใส่หน้ากากอีกต่อไป ฉันเบื่อเบื่อพวกคนเต็มทน เบื่อผู้ชายที่มองว่าฉันโง่งี่เง่าเป็นแค่เพียงสิ่งของหรือทรัพย์สินที่เอาไว้ค่อยแย้งชิงหรือยึดครองเท่านั้น ความรักหน่ะมันไม่มีจริงหรอก มันก็เป็นแค่คำๆหนึ่งที่เอ่ยออกมาเพื่อเป็นเครื่องมือเอาไว้ใช้ไขว้คว้าในสิ่งที่เราต้องการเท่านั้น อย่าโง่งมงายกันไปหน่อยเลย.... เชิญพวกคุณบ้ากันไปเถอะฉันไปล่ะลาก่อนคะทุกคน....”