ปาฏิหาริย์รักแห่งกาลเวลา

ลำดับตอนที่ #6 : ตอนที่ 4.2 จองจำร่างกาย

กว่าที่ทินภัทรจะจัดการลากตัวสาวน้อยแสนพยศขึ้นเครื่องได้ก็ทำเอาเขาแทบเหงื่อตก เพราะเธอทั้งดิ้นทั้งข่วนและทุบตีเขาจนตามเนื้อตัวของเขาเต็มไปด้วยรอยเล็บรอยฟกช้ำเต็มไปหมดแต่ถึงเธอจะแผลงฤทธิ์เยอะมากแค่ไหนเขาก็ไม่ร้องขอความช่วยเหลือจากเหล่าบอดี้การ์ดหน้าโหดที่ตามมาเลยสักคำ แถมยังทำตาขวางใส่ทุกครั้งที่เห็นพวกนั้นจะเข้ามาจับเนื้อต้องตัวสาวน้อยของเขาอีกด้วย....

“พวกแกไม่ต้องเข้ามา ฉันจัดการเองได้ไม่ต้องมายุ่ง!!! นี่ยัยตัวแสบเธอจะหยุดดิ้นสักทีได้ไหมนี่ขนาดอยู่บนเครื่องแล้วก็ยังไม่สิ้นฤทธิ์อีกหรอ ถึงเธอดิ้นหลุดออกจากอกฉันไปได้ ก็ทำเหมือนกับว่าเธอจะกระโดดลงจากเครื่องบินที่สูงจากพื้นเป็นพันเป็นหมื่นฟิตได้อย่างนั้นล่ะ ทางที่ดีฉันว่าเธออยู่นิ่งๆเก็บแรงเอาไว้สู้กับฉันบนเตียงไม่กว่าหรอสาวน้อย...”

พลอยสวยที่เริ่มเนื้ออ่อนเพราะใช้แรงดิ้นไปเยอะก่อนหน้านั้นสะบัดหน้ากลับมาหาคนที่นั่งกอดเธอเอาไว้อยู่อย่างอาฆาต นี่เธอไปทำอะไรให้เขาเจ็บซ้ำเขาถึงได้มาตามราวีเธอแบบนี้ แล้วไอท่าทางหื่นเกินปรอทแบบนี้นี่อีก เธอรับไม่ได้จริงๆ นี่เขาเห็นเธอเป็นอะไรกันถึงได้ทำกับเธอแบบไม่ให้เกียรติแบบนี้ ทั้งกอดรัดอุ้มขึ้นมานั่งบนตักพอเธอเผลอก็จูบก็หอมทั้งๆที่มีบอดี้การ์ดของเขานั่งมองอยู่เต็มเครื่องบิน.... ยิ่งคิดก็ยิ่งเกลียดผู้ชายคนนี้มากเข้าไปทุกทีได้แต่ภาวนาในใจให้ฝันร้ายครั้งนี้จบลงสักทีก่อนที่เธอนั้นจะไม่สามารถทนได้อีกต่อไป

“ปล่อยฉันนะหน้าด้านหน้าหนามากนักรึไงถึงได้มาทำแบบนี้ ปล่อยนะ...”

“อืม... ใช่ฉันยอมรับในความด้านของฉัน แล้วทำไมฉันอยากจะกอดอยากจะจูบ...หรืออยากจะ....อืมมมม”

พอเห็นว่ายั่วสาวน้อยในอ้อมแขนได้เขาก็เอาใหญ่ทินภัทรแกล้งซุกไซ้ซอกคอขาวก่อนจะลูบไล้ไปทั่วร่างสาวอันเย้ายวนของเธอ ทำเอาคนถูกลวนลามหน้าร้อนแดงด้วยความอายและโกรธเธอจึงเริ่มดิ้นอีกครั้งเพื่อขัดขืนเขา แต่ซาตานร้ายอย่างทินภัทรกลับไม่ยอมหยุดก่อนจะกระซิบเสียงเบาหวิวตรงใบหูของเธอเมื่ออารมณ์รักของเขาเริ่มปะทุขึ้น

“รู้ไหมว่ายิ่งเธอดิ้นมากเท่าไรฉันก็ยิ่งมีอารมณ์... อืมมมม อีกตั้งชั่วโมงหนึ่งกว่าเครื่องจะถึงสมุยฉันว่าเรามาหาอะไรทำกันฆ่าเวลาดีไหนสาวน้อย...”

จากทีแรกที่คิดว่าจะแค่แกล้งเธอเท่านั้นกลับกลายเป็นว่าเขากลับทรมานตัวเองเข้าจะซะงั้น จนบ้างส่วนของร่างกายที่หลับใหลกลับตื่นตัวจนคนที่นั่งบนตักของเขารู้สึกได้เมื่อเธอหยุดดิ้น... ทำไมเขาถึงตอบสนองต่อผู้หญิงคนนี้ได้ไว้ขนาดนี้ เมื่อคิดๆไปแล้วตั้งแต่ได้เห็นหน้าของเธอชัดๆแบบสติเต็มร้อยเขาก็เริ่มมีอาการผิดปกติควบคุมความตัวเองขึ้นมาไม่ได้ซะดื้อๆนี่มันอะไรกันทำไมเขาถึงได้เป็นแบบนี้ไปได้ทั้งๆที่เขาผ่านศึกมามากมายกับผู้หญิงนับร้อยตั้งแต่เขาเป็นหนุ่มจนถึงตอนนี้ จะมีก็แต่ผู้หญิงคนนี้เท่านั้นที่เขากลับติดตาตรึงใจอยู่ในความรู้สึก ทั้งเสียงสาวที่คลวญครางเวลาบรรเลงเพลงรักร่วมกัน ทั้งรูปร่างอันเย้ายวนที่ถูกซ้อนอยู่ภายใต้เสื้อผ้าที่มิดชิดชนิดแม่ชีเรียกพี่ มันยังคงเฝ้าหลอกหลอนเขาอยู่ในทุกๆห้วงเวลา ไม่เว้นแม้กระทั่งยามหลับใหลภาพของเธอก็ยังคงลอยเด่นเห็นชัดเจนอยู่ในฝันนั้น จุดให้ฝันของเขากลายเป็นฝันที่เร้าร้อนในทันทีจนเขาต้องตื่นขึ้นมาปลดเปลื้องความต้องการของตัวเองกลางดึกกลางดื่นเกือบทุกวันตั้งแต่ได้ลิ้มรสกายหวานหอมของเธอ.... จนเขาต้องเร่งตามหาและมาตามล่าเอาตัวเธอกลับไปด้วยตัวเอง เธอต้องเป็นแม่มดแน่ๆ แม่มดที่ร่ายมนต์สวาทใส่เขา...

“ไม่นะ... คุณมันบ้า... หื่นไม่เลือกที่นี่บนเครื่องบินนะ แล้วคนของคุณก็อยู่กันเยอะแยะไม่อายบ้างหรือยังไง อีกอย่างฉันจะไม่ยอมให้คุณล่วงเกินฉันอีก ฉันยอมตายดีกว่าให้คุณย่ำยีอีกครั้ง ฉันเกลียดคุณได้ยินไหมผู้ชายสารเลวฉันเกลียดคุณ”

“อยากเกลียดก็เกลียดไปเพราะฉันไม่แคร์ ฉันไม่ได้พิศวาสอะไรเธอเกินไปกว่าที่ระบายอารมณ์ไคล้ของฉันเลยสาวน้อยเพราะฉะนั้นเธอจะรักหรือเกลียดฉันก็ไม่สนใจ แต่มีสิ่งหนึ่งนะที่ฉันสน... นั้นก็คือเธอจะต้องตอบสนองฉันทุกครั้งที่ฉันต้องการ และตอนนี้ฉันต้องการเพราะฉะนั้นเธอต้องสนอง.... ไม่มีทางเลือกอะไรทั้งนั้นสาวน้อยไม่มี...”

พอพูดจบทินภัทรก็อุ้มตัวของพลอยสวยขึ้นและพาเดินไปที่ห้องนอนในส่วนด้านหลังของตัวเครื่อง ก่อนจะเอ่ยสั่งลูกน้องที่นั่งกันปะหลับปะเหลือกทำตัวไม่ถูกตั้งแต่เจ้านายหนุ่มเริ่มมือไม้ไม่สุกบนตัวหญิงสาว.... มันหน้าหนักใจจริงๆที่อยู่ดีๆเจ้านายจอมโหดก็มากลายร่างเป็นเจ้านายจอมหื่นที่ไม่อายฟ้าดินแบบนี้

“พวกแกทุกคนห้ามเข้ามายุ่งในห้องนี้จนกว่าฉันจะออกมาเข้าใจไหม ถึงเครื่องจะแตะพื้นแล้วก็ห้ามเข้ามายุ่ง...”

“ครับบอส...”

เสียงขานรับของเหล่าบอดี้การ์ดหน้าโหดดังลั่นแบบทหาร  ไม่ว่าเจ้านายสั่งอะไรพวกเขาก็พร้อมที่จะทำตามอย่างเคร่งครัดและไม่มีข้อโต้แย้ง เพราะความจงรักภัคดีต่อเจ้านายนั้นมาก่อนเรื่องอื่นใด แม้จะรู้ว่าสิ่งที่เจ้านายทำอยู่ตอนนี้จะเป็นเรื่องผิดและเลวร้ายมากก็ตาม

“ไม่นะอย่า.... ปล่อยฉันนะ... ปล่อย ฮือๆ”

พลอยสวยหวีดร้องออกมาอย่างหมดหวังเมื่อรู้ว่าไม่มีใครสามารถช่วยเธอให้รอดพ้นจากฝันร้ายนี้ได้ ได้แต่ดิ้นรนสุดแรงอย่างไร้ทางสู้เท่านั้น
...........................................................................................................................................................
          มารายงานตัวจร้า อีตาทินเนี่ยโหดหื่นไร้อารยธรรมมากๆเลย เห็นน้องพลอยของเราเป็นตัวอะไรกันถึงได้มาทำแบบนี้เนี่ย หนูพลอยก็หน้าสงสารไม่รู้ว่าต่อจากนี้จะเจอฤทธิ์อีตาทินยังไงบ้าง เอาใจช่วยกันนะคะ เรื่องนี้เป็นเรื่องที่หนูเนสตั้งใจแต่งมากคะ พยามทำให้ออกมาดีที่สุด มีอะไรเพื่อนสามารถติชมกันได้นะคะ อย่าทิ้งเขาน้าพวกตัวเอง เขารักพวกตะเองน้า โอเคจร้าไปนอนก่อนน้าพรุ่งนี้ต้องไปเผางานที่ออฟฟิตแต่เช้า สู้ๆคร้าทุกคน รักน้าคร้า จุ๊บๆ ฝันดีคร้า