The War Chaos อลหม่านศึกถล่มเมฆา

บทนำ

 

               

               ในโลกใบนี้ถูกคุกคามไปด้วยเทคโนโลยีที่ทันสมัยที่รุดหน้าไปยังโลกเบื้องหน้า มันมีท่าทีว่าจะพัฒนาความเจริญไปเรื้อยๆไม่มวันจบสิ้น ในความเป็นจริงสิ่งเหล่านี้อาจจะมีประโยชน์กับสิ่งมีชีวิตทุกชีวิตบนโลกนี้ มันเป็นเครื่องอำนวยความสะดวกสารพัดอย่าง แต่มีบางสิ่งที่มนุษย์ยังคงงมงาย และยังมีคนให้ความสนใจกับมันเป็นจำนวนมาก มันเป็นเครื่องที่ทำให้มนุษย์รู้สึกสนุกไปกับมันทันทีที่ได้เล่น เพราะมันมีอะไรหลายๆอย่างให้ได้ค้นหา ใช้ว่าเจ้าเครื่องนี้จะไม่มีประโยชน์ มันก็มีประโยชน์ของมันเหมือนกัน แต่อีกด้านมันก็เป็นที่ด้านที่ทำให้มนุษย์ลุ่มหลงระเริงและเล่นมันต่อไป ทั้งๆทีเล่นไปแล้วนั้นแทบจะไม่ได้อะไรตอบแทนกลับคืนมาเลย เครื่องเล่นที่นี้ที่มนุษย์ยังคงให้ความสนใจและเล่นมันอยู่ทุกวัน พวกเขาเรียกเจ้าเครื่องอิเล้กทรอนิกส์นี้ว่า คอมพิวเตอร์ มันเป็นเทคโนโลยีอย่างหนึ่งที่มนุษย์ได้สร้างขึ้นมาเพื่ออำนวยความสะดวก ในเรื่องต่างๆที่คอมพิวเตอร์สามารถสนองความต้องการของมนุษย์ได้ แต่ในช่วงเวลานี้ ใครจะไปรู้ว่าเจ้าเครื่องที่เรียกว่า คอมพิวเตอร์ นี้กลับไม่มีประโยชน์และไร้ค่าไปโดยสิ้นเชิง เมื่อมนุษย์นั้นกลับได้สร้างอะไรที่ดีกว่าและเต็มเปี่ยมไปด้วยคุณค่า และสารพัดประโยชน์ แต่ถึงมนุษย์จะสร้างสิ่งประดิษฐ์ที่ทันสมัยอะไรก็ตามมากมาย แต่มนุษย์หลายล้านคนก็ยังคงให้ความสำคัญกับเจ้า

 คอมพิวเตอร์นี้อยู่ดี 

             แต่ทว่าในเวลาเดียวกันนี้ ใครจะไปรู้ว่า มีใครบางคนได้สร้างอะไรบางสิ่งบางอย่างที่นอกเหนือกฎเกณฑ์ธรรมชาติ แถวจะมีคนส่วนน้อยนักที่คิดจะทำอะไรเช่นนี้ มันคืออะไรกันแน่ล่ะ ใครบางคนกำลังรวบรวมสมาชิกและสร้างมันขึ้นมา คนที่คิดว่า คอมพิวเตอร์นั้นในสมัยนี้กลับดูไร้ค่านั้น มีใครบางคนและอีกหลายๆคนมากมายที่รวมตัวกันสร้างอะไรบางอย่างที่เชื่อมต่อกับคอมพิวเตอร์ ด้วยความนึกคิด และจินตนาการของมนุษย์  และสุดท้ายพวกเค้าก็เกิดทำสำเร็จขึ้นมา จึงทำให้คอมพิวเตอร์นั้นดูมีคุณค่ามากถึงมากที่สุด มันเป็นสิ่งที่ทุกคนคาดไม่ถึง ทุกคนก็เคยใช้คอมพิวเตอร์ และคอมพิวเตอร์นั้นมีอะไรที่สนุกและให้ความบันเทิงมากมายในนั้น สิ่งที่มนุษย์ยังสนใจกันมากกับคอมพิวเตอร์นั้นก็คือ เกมส์ มันเป็นเกมส์ที่ทุกคนอาจจะรู้จักกัน มันเป็นข้อมูลอะไรบางอย่างที่ทำให้เราได้เล่นและสนุกไปกับมัน เกมส์นั้นเมื่อเริ่มเล่นไปเล่นมาแล้วก็ต้องเกิดอาการเบื่อเป็นธรรมดา เพราะทุกคนต่างรู้ว่า เมื่อเล่นเกมส์ไปแล้ว ก็ไม่ได้อะไรมากมาย นอกจากความสนุกและความบันเทิงเพียงเท่านั้น 

              แต่ต่อจากนี้...ใครบางกลุ่มที่รวมตัวอยู่ในขณะนี้นั้นได้สร้างเกมส์อะไรบางอย่างที่เค้าสร้างขึ้นมาแล้ว พวกเค้าตั้งชื่อเกมส์นี้ว่า สปิริด ออฟ ไฟท์ มันเป็นเกมส์ที่พวกเขาสร้างขึ้นที่ฉีกกฎนอกเหนือธรรมชาติ แต่พวกเขาก็สามารถทำได้ และพวกเขาเหล่านั้นยังขอความร่วมมือเพื่อที่จะให้ช่วยเหลือให้เกมส์นี้รู้จักกันให้แพร่หลายมากที่สุด ขอแค่ให้พวกเขามีส่วนในเกมส์นี้ก็พอแล้ว และคนที่พวกเขานั้นขอความช่วยเหลือก็เต็มใจที่ช่วยเป็นอย่างยิ่ง มันเป็นเกมส์ที่สามารถเข้าไปในโลกแห่งเกมส์ได้ พวกเขาได้สร้างมันขึ้นมาเพื่อให้ทุกคนได้เผชิญหน้าเล่นไปกับมัน เป็นเกมส์ที่เดิมพันไปด้วยศักดิ์ศรี การแกร่งแย่งชิงดี ชื่อเสียงเงินทอง ลาภยศ และอะไรอีกหลายๆอย่าง เมื่อได้เข้าไปสัมผัสกับมัน มันถือว่าเป็นเกมส์ที่สนุกและน่ากลัวมากเลยทีเดียว เมื่อคุณได้เข้าไปและสัมผัสกับมันไปนานๆ  ในที่แห่งนั้นทุกคนที่อยุ่รอบ้ขางคุณนั้น คือ ศัตรู เพื่อได้สิ่งที่ต้องการ จึงต้องทำทุกวิธีทาง เพื่อให้ได้มา เมื่อใครที่สามารถเคลียร์เกมส์นี้ได้ก็สามารถขอสิ่งที่ต้องการปรารถนาได้เพียงแค่ 3 ข้อเพียงเท่านั้น ขออะไรได้หมด ชุบชีวิตคนก็ยังได้ คุณคิดว่ายังไงล่ะ คุณต้องการจะเข้าไปเสี่ยงกับมันหรือไม่ ? เกมส์ สปิริด ออฟ ไฟท์ เกมส์ที่ถูกสร้างด้วยจิตวิญญาณของมนุษย์ ของใครบางกลุ่มที่สร้างมันขึ้นมา แค่คุณเข้าไปอาจจะทำให้ชีวิตของคุณเปลี่ยนไป ถ้าหากคุณเคลียร์เกมส์นี้ได้ล่ะ ? สิ่งที่คุณปรารถนาคืออะไรกัน ชื่อเสียง เงินทอง ลาภยศ ความยิ่งใหญ่ และอะไรอีกมากมายที่ทุกคนนั้นต่างปรารถนา ต้องมีอะไรสักอย่างแหละที่คุณต้องการ ต้องมีแน่ๆ และตอนนี้ เกมส์ สปิริด ออฟ ไฟท์ นั้นก็ได้เป็นที่รู้จักกันอย่างแพร่หลายในขณะนี้ และความสนุกนั้นก็จะเริ่มขึ้นต่อจากวินาทีนี้เป็นต้นไป  

 

  

  

 

บนที่ 1

จุดเริ่มต้น

 

 

           

               ช่างเป็นเช้าวันใหม่อันแสนสดใส ผืนโลกทั้งใบราวถูกปกคลุมด้วยหยาดน้ำค้าง สายลมพัดโชยสุดแสนจะสดชื่น เหนือขึ้นไปท้องฟ้าสีครามอันกว้างใหญ่ไพศาล พระอาทิตย์กำลังทอแสงแต่งแต้มท้องฟ้ายามเช้า เป็นสัญญาบ่งบอกของการมาเยือนของเช้าวันใหม่ แสงสีอำพันสุกสกาวโอบกอดฟ้ารุ่งสางเอาไว้ในอ้อมแขนอุ่น อันเป็นแสงสีอำพันเปล่งปลั่ง ดูแล้วช่างอบอุ่นและดูมีความสุข ได้ทอแสงไปยังร่างของเด็กชายคนหนึ่งที่กำลังยืนเอ้อละเหยลอยชาย อยู่ตรงขอบหน้าต่างบานใหญ่

          เด็กชายทอดสายตาไปยังท้องฟ้ารุ่งอรุณในยามเช้า และมันก็เป็นวันปิดเทอมวันแรกของเด็กชาย แต่ดูเหมือนว่าจะช่วงปิดเทอมที่น่าเบื่อที่สุดที่เขาได้พบเจอมาในรอบปี

           เห้อ ! น่าเบื่อ เด็กชายเอ่ยด้วยสีหน้าท่าทางเบื่อหน่ายกับชีวิต ว่าแล้วก็หาวออกมาเป็นการใหญ่ เขาบิดขี้เกียจไปมา แล้วก็จึงสูดรับอาการในยามเช้าเข้าไปจนเต็มปอด  เขาสูงราวๆ 175 เซนติเมตร ผิวสีน้ำผึง ทรงผมถูกสไลด์ลงมาบนคลุมใบหน้ายาวลงไปจนถึงดวงตา ดวงตาสีน้ำตาลกลมโต อายุของเขาราวๆ 15-16 ปี ขณะที่สวมชุดนอนลายสก็อตสีน้ำเงินสลับขาวเป็นตารางหมากฮอทเป็นทางยาว 

            เอ้อ...จริงด้วยของที่พี่ส่งมาเมื่อวานล่ะ อยู่ไหนกันน๊า เด็กชายคิดอะไรออกขึ้นได้ เขาทำท่าลุกลีลุกลน หาของอะไรบางอย่างในห้องนอนของเขา

             และแล้วสายตาทั้งสองได้หันเหลียวมองจับจองไปยังกล่องพัสดุกล่องสีน้ำตาลกองหนึ่งที่วางอยู่ข้างเตียงนอน อยู่ในห้องนอนเขาแท้ๆ ยังควานหาซะตั้งนาน เป็นอย่างงี้ประจำ เพราะเขามีนิสัยขี้ลืม วางตรงนี้ทีตรงนู้นที่ก็หาเอาเป็นการใหญ่ เพราะเขาเป็นคนขี้ลืมเสียจริง ถ้ามีใครสักคนมาช่วยบอกเขาสักหน่อย ก็คงดีไม่น้อย เขาคิดในใจ นิสัยที่เขาว่าไม่ดีที่สุดที่เขามีในตอนนี้ก็ไม่พ้นนิสัย ขี้ลืม รองลงมาก็คงนิสัยใจร้อนวู่วาม ไม่คิดไตร่ตรองให้ดีเสียก่อน จึงทำให้งานแต่ละชิ้นงานที่เขาทำออกมานั้น เป็นผลงานออกมาที่ไม่เป็นน่าพอใจสักเท่าไร มันเป็นิสัยเสียของเขาตั้งแต่ไหนแต่ไรแล้ว

          ข้างๆเตียงนอนของเขามีกล่องพัสดุสีน้ำตาลกล่องหนึ่งที่ใหญ่มากพอสมควร เด็กชายเริ่มยกกล่องมาวางไว้กลางห้อง ซึ่งตอนนี้เขาได้นั่งลงไปกองกับพื้น และนำกล่องมาวางไว้ตรงหน้า ซึ่งตอนนี้เขาได้นั่งๆข้างโต๊ะคอมพิวเตอร์ที่ตั้งวางอยู่บนโต๊ะฟอร์นิเจอร์อยู่ทางด้านข้าง เขาไม่รอช้ารีบแกะกล่องทันที เขาคิดว่ากล่องพัสดุใบนี้ที่พี่ของเขาส่งมานั้น คงจะทำให้เขาสนุกขึ้นบ้างในช่วงปิดเทอม

            เพียงเวลาไม่นาน เขาก็ได้พบกับอุปกรณ์อะไรบางอย่าง ที่ดูแปลกและไม่เคยเห็นที่ไหนมาก่อน ข้างในกล่องนั้นมีของเพียงแค่สามอย่าง นั้นก็คือ แหวน แผ่นซีดี และก็แฮนดีไดส์ ที่เอาไว้สำหรับเซฟงานที่ไว้สำหรับเชื่อมต่อกับคอมพิวเตอร์ ชินยังคงมองมันด้วยประหลาดใจ เขาค้นหาอะไรบางอย่างที่อยู่ในกล่องใบนั้นและแล้วเขาก็ได้พบกับ จดหมาแผ่นหนึ่งที่แนบมากับกล่องพัสดุที่พี่ของเขาส่งมา จดหมายแผ่นนี้มีข้อความเป็นหน้าๆ เขาเริ่มอ่านมันทันที

 

หวัดดีชินน้องรัก

           ชั้นรู้ว่าแกปิดเทอมอย่างเป็นแน่ แกคงไม่มีอะไรทำ ชั้นก็กำลังเรียนเหมือนกับแก และก็หางานทำไปพลาง ส่วนพ่อและแม่ก็คงกำลังทำงานอยู่ที่ไหนสักแห่ง หลังจากที่แกอ่านจดหมายฉบับนี้เสร็จแล้ว ก็รีบๆทำความเข้าใจกับเครื่องเล่นเกมส์ที่ชั้นส่งไปซะล่ะ มันจะมีเอกสารให้แกอ่านทำความเข้าใจเอง และก็มีหนังสือคู่มือเกมส์อีกหนึ่งเล่ม พยายามอ่านทำความเข้าใจเองล่ะกัน มันจะอยู่ในกล่องพัสดุนั้นแหละ

         เออ...นี่ แกคงได้ยินข่าวการเปิดตัวเกมส์ใหม่ล่าสุดที่เค้าได้สร้างขึ้นมาใหม่แล้วมั้ง   เกมส์มันชื่อว่าอะไรว้า ชั้นก็จำไม่ได้แหะ แต่ว่า....ช่างมันเหอะ แต่ตอนนี้ชั้นได้เล่นเจ้านี้มาได้วันสองวันแล้ว แกรีบๆไปเจอชั้นในนั้นก็แล้วกัน มันเป็นเกมส์ที่พึ่งออกมาใหม่ เข้าไปแล้วก็อย่าตกใจเหมือนกับชั้นใหม่ๆล่ะ ขอเตือนไว้ก่อน เพราะเกมส์นี้ไม่เหมือนเกมส์ทั่วไป ดีน่ะที่ชั้นมีเพื่อนที่ผลิตเจ้าเกมส์เครื่องนี้ ไม่งั้นชั้นไม่มีปัญญาซื้อมาให้แกเล่นหรอกนะโว๊ย ชั้นขี้เกียจพูดกับแกแล้ว แล้วค่อยไปเจอชั้นที่ข้างในเกมส์ก็แล้วกัน ขี้เกียจพูดแล้วว่ะ เมื่อยปาก เปลืองน้ำลาย...

                                                                                                                 

                                                                                                                                    จาก

                                                                                                                    พี่ชาย

    

 

     ~ เกมส์ไรหง่ะเพิ่งออกมาใหม่ ไม่เห็นจะรู้เลย - -*

             

              เด็กชายค่อยๆคิด แล้วในที่สุดก็นึกขึ้นได้ เพราะเมื่อคืนวานนี้ก็มีการเปิดตัวเกมส์ใหม่ล่าสุดที่เพิ่งสร้างมาใหม่ แต่เขานั้นไม่สนใจ ได้แค่ดูแวปเดียวก็ขึ้นไปอาบน้ำเสร็จแล้วก็ลงมาทำกับข้าวกินเอง แล้วก็ขึ้นไปนอน มันเป็นหนึ่งครั้งในรอบปีที่เขาหลับตั้งแต่หัวค่ำ เขากลับมาบ้านตอน 5 โมงเย็นหลังจากเลิกเรียนเสร็จ ทำภารกิจอะไรเสร็จเรียบร้อยแล้ว ก็เวลาประมาณ 1 ทุ่มกว่าๆ เขาก็รีบขึ้นไปนอนทันที ไม่ให้รีบเข้านอนได้ไงล่ะ ก็วันนี้เป็นวันปิดเทอม เขาก็ได้ทำกิจกรรมช่วยเหลือโรงเรียนซะมากมาย อีกทั้งยังเป็นสภานักเรียนของโรงเรียน เขานั้นโดนคุณครูใช้งานใช้การสารพัดอย่าง เล่นกลับมาบ้าน เนื้อตัวเปรอะเปื้อนไร้สภาพความเป็นนักเรียน เมื่อวานนี้ที่เขาไปโรงเรียน เขายังคิดว่าเมื่อวานนี้เขาไปเป็นนักเรียนไปเรียนหนังสือ หรือไปเป็นภารโรงกันแน่ เขาก็ยังชักไม่แน่ใจ แต่มันก็ผ่านมาแล้ว แล้วจะคิดทำไมให้เหนื่อยใจอีก และแล้วเขาก็กลับหันมาสนใจกับสิ่งที่อยู่ตรงหน้าของเขา

            เด็กชายคนนี้ ชื่อว่าชิน เขาอยู่บ้านคนเดียวมานานหลายปี พ่อแม่ของเขานั้นต้องออกไปทำงานหาเงินแล้วส่งเขาเรียนหนัง จึงมีภาระหน้าที่ที่จะต้องไปทำงานต่างถิ่น ไม่ใช่เขาคนเดียวที่จะต้องเรียน พี่ชายของเขาอีกคนที่ตอนนี้ก็กำลังเรียนอยู่เหมือนกัน อีกไม่กี่ปีพี่ของเขาก็จะเรียนจบแล้ว พี่ของเขานั้นอายุมากกว่าชินประมาณ 2-3 ปี ชินนั้นอยู่บ้านคนเดียวตั้งแต่อายุสิบขวบ เนื่องจากสภาวะเศรษฐกิจย่ำแย่ จึงจำเป็นที่พ่อแม่ของเขาทั้งสองต้องออกไปทำงานที่อื่น เพราะทำงานบริเวณละแวกนี้ได้เงินเพียงไม่เท่าไร อะไรต่างๆภายในบ้าน ก็จะต้องเป็นหน้าที่ของเขาไปหมด ไม่ว่าจะเป็น ถูบ้าน กวาดบ้าน ซักผ้า รดน้ำต้นไม้ ไปซื้อของ ทำอาหารและอะไรอีกมากมายหลายอย่างที่จะต้องทำก็เป็นหน้าที่ของเขาไปหมด จากที่เป็นเด็กที่ทำอะไรไม่เป็น พอพ่อและแม่ของเขาไม่อยู่ ก็ยังมีพี่ชายที่ค่อยช่วยเหลือเขาเสมอ แต่ทว่าพ่อแม่ของเขานั้นดันไปส่งพี่ของเขาไปเรียนต่อที่ไกล ไม่ใช่เพราะอะไรพี่ของเขาดันไปสอบติดที่อื่น ไกลจากแถวๆบ้านโดนสิ้นเชิง และแล้วเขาก็ตรงอยู่บ้านคนเดียวตั้งสิบขวบ ตั้งแต่ตอนนั้นเป็นต้นมา แต่ตอนนี้ก็คงไม่มีปัญหาอะไรมากแล้ว เพราะไม่มีอะไรที่เขาทำไม่ได้ อยู่มานานนับ 5-6 ปี แล้วอะไรล่ะที่เขาทำไม่ได้ อย่างกะแม่บ้านแม่เรือนยังไงอย่าง

             หลังจากที่ชินนั่งลงกองอยู่กับพื้น ซึ่งมีกล่องพัสดุกองอยู่ตรงหน้า ชินนั้นอ่านจดหมายที่พี่เขาส่งมา แล้วก็ตกไปอยู่ในห้วงนิททา เหมอลอยไปไกล ก่อนที่เขาตั้งสติได้ จึงควานหาเอกสารคู่มือดังกล่าวที่พี่ชายของเขาได้บอกมันอยู่ในกล่องพัสดุ

         นี่ไง เอกสารวิธีติดตั้งโปรแกรมเกมส์ และก็หนังสือคู่มือเกมส์อีกหนึ่งเล่ม ชินบอกตัวเอง ก่อนที่จะชูหนังสือขึ้นมาเหนือศีรษะ แล้วจึงอ่านเอกสารการติดตั้งโปรแกรมเกมส์

หลังจากนั้นชินจึงลุกขึ้นเดินไปจับปลั๊กไฟคอมพิวเตอร์เพื่อเสียบมันกับแผงวงจรไฟฟ้าให้คอมพิวเตอร์ทำงาน 

              ขณะที่คอมพิวเตอร์กำลังทำงานนั้น เขาก็เลื่อนเก้าอี้ตัวประจำที่เอาไว้สำหรับเล่นเกมส์ มันเป็นเก้าอี้ที่สามารถหมุนได้รอบ 360 องศา และด้านล่างของขาเก้าอี้ก็ยังมีล้อเลื่อนอีกสี่ล้อ เพื่อง่ายที่จะเคลื่อนไหวไปมา ชินโน้มตัวหยิบหนังสือคู่มือเกมส์ที่วางอยู่พื้นด้านล่างที่มีพื้นกระเบื้องลายดอกไม้สีฟ้าที่เรียงรายกันอย่างเป็นระเบียบ ชินอ่านข้อมูลต่างๆในคู่มือหนังสือเกมส์ เพื่อที่จะได้ทำความเข้าใจ

คู่มือหนังสือเกมส์  Spirit Of Fight หรอ ชินกล่าว หลังจากที่รู้แล้วว่าเกมส์นี้ชื่อเกมส์ว่า สปิริด ออฟ ไฟท์ เขารู้สึกดีใจนิดๆที่อย่างน้อยในช่วงปิดเทอมที่แสนน่าเบื่อของเขานั้น ก็จะมีอะไรให้เล่นค่าเวลาไปก่อน เพราะถ้าเขาเบื่อเกมส์นี้เมื่อไร ก็คงต้องหาอะไรมาเล่นต่ออยู่ดี เกมส์มากมายหลายเกมส์ที่ชินเคยเล่นนั้น เขาเล่นมามากพอแล้ว เขาร้สึกเบื่อกับเจ้าพวกเกมส์พวกนี้ ที่มันซ้ำซากจำเจ ไม่มีอะไรใหม่ เดี๋ยวก็ฆ่ากัน ยิงกัน เก็บเลเวล

ชินคิดแล้วปวดหัวแทน  เกมส์พวกนี้เขาเล่นไปก็สนุกแต่ช่วงแรกๆ ก็สนุกอยู่หรอก แต่พอหลังๆไปกับทำให้เขาเครียดมากยิ่งขึ้น สาเหตุหนึ่งเขาพยายามชนะมันให้ได้ ชินเป็นคนที่มีความพยายามสูง อะไรที่เขาไม่เคยชนะ เขาก็จะพยายามให้ชนะให้ถึงที่สุด เรียกง่ายๆว่า เอากันตายไปกันคนละข้างหนึ่งให้รู้แล้วร็รอดกันไปเลย 

            เพราะสาเหตุนี้ จึงทำให้ชินนั้นไม่อยากจะเล่นเกมส์ให้มากนัก ถ้าหากเขาติดขึ้นมาจะเป็นผลเสียต่อเขา เล่นไปก็ได้แค่ความสนุก แต่ถ้าเล่นมากไปก็จะเสียสุขภาพเอาได้ 

            เขาอ่านเอกสารข้อมูลในการลงโปรแกรมของเกมส์ สปิริด ออฟ ไฟท์ และดูเหมือนว่าคอมพิวเตอร์ของเขาได้เปิดนั้น ก็พร้อมที่จะใช้งานแล้ว ชินเอื้อมมือใช้นิ้วสอดรูลงไปกลางแผ่นซีดีเกมส์ แล้วจึงกดตรงที่ใส่แผ่นซีดีแล้วเลื่อนออกมาแล้วก็จึงอ่านรายละเอียดในการลงโปรแกรมของเกมส์ สปิริด ออฟ ไฟท์ ต่อไป

 

           วิธีลงโปรแกรมอขงแผ่นเกมส์และการเข้าร่วมเล่นเกมส์ สปิริด ออฟ ไฟท์ มีเงื่อนไขนี้

1.)       นำแผ่นซีดีเกมส์ สปิริด ออฟ ไฟท์ ทำการติดตั้งลงเข้าไว้กับเครื่อง

2.)       เวลาเข้าไปในเกมส์สปิริด ออฟ ไฟท์ นั้น กรุณาสวมแหวนที่ให้มาไว้ด้วย เพราะเวลาคุณจะออกเกมส์ เมื่อใดคุณจะต้องทำการบันทึกข้อมูลต่างๆไว้กับแหวนที่ทางเราได้ให้มา

3.)        ทุกครั้งก่อนเข้าเกมส์ กรุณาเสียบเครื่องคอนโทล เอนนีจี้ เพื่อเชื่อมต่อกับเครื่องคอมพิวเตอร์ของคุณด้วย

4.)       หลังจากที่ได้นำเครื่อง คอนโทล มาเชื่อมต่อกับเครื่องคอมพิวเตอร์ไว้แล้ว จะต้องทำการยืนยัน ชื่อตัวละคร และเลือกสถานที่ในเกมส์ สปิริด ออฟ ไฟท์ ให้กับทางระบบคอมพิวเตอร์ให้ได้ทราบทุกครั้งก่อนเข้าเกมส์

5.)      ทุกครั้งหลังออกจากเกมส์ กรุณาถอดเครื่อง คอนโทล เอนนี้จี้ ก่อน ปิดการทำงานของระบบคอมพิวเตอร์ และไม่ควรทำให้มันตกหรือกระแทกแต่อย่างใด และควรเก็บรักษามันไว้อย่างดี

6.)       อุปกรณ์สามชิ้นที่ทางเราได้ให้มานั้น กรุณาเก็บไว้รักษามันไว้ให้ดี เมื่อใดที่คุณทำอุปกรณ์อะไรบางอย่างในสามชิ้นนี้สูญหายไป ทางเราจะไม่ทำการรับผิดชอบแต่อย่างใด และเมื่อขาดอุปกรณ์ชิ้นใดชิ้นหนึ่งไปก็จะไม่สามารถเข้าไปร่วมเล่นเกมส์ สปิริด ออฟ ไฟท์ นี้ได้อีกเลย

 

 

                                                                                                               ด้วยความเคารพอย่างสูง

                                                                           จาก

                                                                    ทีมงาน Webmaster

 

ต้องการติดต่อสอบถามอะไร หรือไม่เข้าใจ หรือต้องการติดตามกิจกรรมต่างๆในเกมส์ สปิริด ออฟ ไฟท์ ที่ทางทีมงานของเราได้ทำการเตรียมตัวในการจัดกิจกรรมต่างๆ สามารถเข้าไปดูได้ที่

www.SOF.in.th

 

          เอกสารข้อมูลในการลงแผ่นโปรแกรมเกมส์ สปิริด ออฟ ไฟท์ นี่เข้าใจง่ายดีเนอะ แต่รู้สึกจะทะแม่งๆ ยังไงชอบกล -*-   ชินเริ่มคิดว่า เกมส์ที่เขาเคยเล่นมานั้นก็จะมีการสมัครและล็อกอินเข้าไป และก็จะสามารถเข้าไปเล่นเกมส์นั้นๆได้เลย แต่ว่าเกมส์นี้นั้นดันมีกฎอะไรก็ไม่รู้มากมายที่ชินนั้นเองก็ไม่เข้าใจ แต่ยังไงพี่ของเขาส่งแผ่นเกมส์ที่เพิ่งออกมาใหม่ทั้งที เขาก็ต้องปฎิบัติตามเงื่อนไขของมัน ชินเองก็อยากรู้ว่าไอ้เกมส์ สปิริด ออฟ ไฟท์ นี่มันจะสนุกกันสักเท่าไร สักวันสองวันเดี๋ยวชินก็คงเบื่อ ไม่งั้นก็ทำให้เกมส์นี้เคลียร์ในวันเดียว ชินนั้นเป็นถึงคอเกมส์ตัวยง ไม่มีเกมส์ในที่เข้าไม่รู้จัก นอกจากเกมส์ที่มาใหม่เท่านั้น เขาจะเป็นคนมุ่งมั่นมีความพยายามสูง จนแต่ละเกมส์ที่เขาเล่นมานั้น เคลียร์ได้เกือบทุกเกมส์ เกมส์ไหนที่น่าเบื่อชินเองก็จะไม่เล่นเลย ชินนั้นชอบเกมส์แนวผจญภัยต่อสู้ ซึ่งเป็นแนวเกมส์ที่เขาถนัดมากที่สุด อีกทั้งยังเป็นเกมส์แนวแรกที่เขาได้เล่นครั้งแรกในชีวิตของเขา ชินนั้นก็หวังว่าเกมส์นี้ก็คงเป็นแนวผจญภัยที่เขาชื่นชอบอย่างเป็นแน่ เพราะพี่กับน้องต่างรู้นิสัยกันดีว่าพี่ชอบอะไรน้องชอบอะไร มีหรือที่ชินจะไม่รู้ แต่ไม่แน่พี่ของเขาอาจจะส่งเกมส์แนวที่ชินไม่ชอบก็เป็นได้ ชินได้แค่คิดลึกๆในใจ

                  ทันทีเขานั้นได้ทำการติดตั้งแผ่นเกมส์ สปิริด ออฟ ไฟท์ แล้วนั้น ก็มีข้อความบอกว่า ทำการติดตั้งเสร็จเรียบร้อยแล้ว ชินไม่รอช้านำเครื่อง คอนโทล เอนนีจี้ เข้าไปเสียบเพื่อเชื่อมต่อกับระบบคอมพิวเตอร์ทันที มีเสียงระบบสัญญาณดังขึ้นมา กล่าวถามชินขึ้นมาทันที เมื่อเขาได้นำมันเสียบเข้าไปเพื่อเชื่อมต่อกับระบบคอมพิวเตอร์ และต่อมาเขาก็ได้นำแหวนที่ได้รับมาจากพัสดุนำมาใส่ในนิ้วมือนิ้วชี้ด้านซ้ายของเขา

               ยินดีต้อนรับเข้าสู่เกมส์ สปิริด ออฟ ไฟท์ ค่ะ เนื่องจากคุณได้เข้ามาร่วมเล่นเกมส์นี้เป็นครั้งแรก กรุณาตั้งชื่อตัวละคร เพื่อยืนยันในการเข้าเล่นด้วยค่ะ รูปไอคอนต่างของหน้าจอคอมพิวเตอร์ได้หายไปอย่างไร้ร่องรอย<เหลือเพียงแต่แถบหน้าจอสีดำ ได้มีช่องให้กรอกระบุชื่อลงไป   และมีตัวอักษรเกมส์ สปิริด ออฟ ไฟท์ เป็นภาษาอังกฤษเหนือช่องกรอกช่องนั้นมันมีตัวนั้นสีแดงดำประกายแสงลุกเป็นไฟ ชินไม่คิดว่าจะตั้งชื่อว่าอะไรดี ทุกคนที่เล่นเกมส์นี้ก็คงเอาชื่อเล่นของตัวเองกันทุกคน ในความคิดของชิน ชินเลยพิมพ์ชื่อตัวเองกรอกลงไปในข้อมูลทันที เมื่อเข้าได้กรอกชื่อของเขาลงไปแล้ว ระบบก็ทำการยืนยันว่า สามารถใช้ชื่อนี้ได้ เขาจงกดตอบตกลง เมื่อเขาได้กรอกข้อมูลเสร็จ ก็ได้ที่กรอกข้อความอะไรบางอย่างมาอีกหนึ่งช่อง ที่มีผืนหลังสีดำ

                 ถ้าคุณมีรหัสของสมาชิกพิเศษ กรุณากรอกรหัสในการรับเลือกการรับอาชีพสายพิเศษด้วยค่ะ ชินเริ่มตะงิดใจ เมื่อได้เห็นข้อความดังกล่าว มันบอกให้กรอกรหัส รหัสอะไรหว่า?  แต่ดูเหมือนว่าเขาจะไม่มีรหัสอย่างที่ว่า เขาก็เลยกดเมนูข้างล่างที่เขียนว่า ไม่มีรหัส

           เนื่องจากคุณไม่ได้เป็นสมาชิกพิเศษของทางเรา คุณเป็นเพียงแค่ผู้เล่นทั่วไป ในเกมส์สปิริด ออฟ ไฟท์ นี้มีอาชีพให้เลือกถึง 31 อาชีพด้วยการ ซึ่งสามารถแบ่งได้ 2. กลุ่มใหญ่ 1. อาชีพสายทั่วไป 2. อาชีพสายพิเศษ อาชีพสายทั่วไปนั้นผู้เล่นทุกคนสามารถเลือกได้ตามใจชอบ แต่ละอาชีพจะบอกข้อมูลของแต่ละอาชีพนั้นอย่างครบถ้วน พร้อมแนวทางในการเล่น แต่ว่าอาชีพสายพิเศษนั้นจะต้องเป็นสมาชิกพิเศษของเราเท่านั้น ผู้เล่นทั่วไปไม่สามารถเล่นอาชีพสายพิเศษได้ ซึ่งสายอาชีพพิเศษ เป็นอาชีพที่เก่งและมีความสามารถแต่ต่างอาชีพทั่วไปอยู่มาก เรียกได้ว่าเป็นอาชีพที่เก่งมากกว่าสายอาชีพทั่วไปมากพอสมควร  สายอาชีพทั่วไปมีทั้งหมดจำนวน 22 อาชีพ และมีอาชีพสายพิเศษมีทั้งหมดจำนวน 9 อาชีพ ถ้าคุณต้องการมีสิทธิ์ลุ้นในการรับอาชีพสายพิเศษนั้นจะต้องทำการสุ่มเลือกสายอาชีพทั้งหมด คุณจะต้องการให้ทางเราสุ่มเลือกให้อาชีพให้กับคุณหรือไม่ ? จากการที่ชินอ่านแล้ว ก็พอเข้าใจอยู่ อาชีพสายพิเศษหรือ ถ้าเกิดได้ก็ดีไป ถ้าหากเกิดสุ่มไปโดนอาชีพอื่นละที่เราไม่ชอบก็ดวงซวยไป ดูแล้วเกมส์นี้ท่าจะเข้มงวดมากเลย สงสัยจะเลิกได้อาชีพได้แค่ครั้งเดียว ไม่มีอะไรจะเสียแล้ว ส่งเกมส์มาให้เล่นเราก็มีหน้าที่เล่นไป สาธุของไม่ได้อาชีพพวกนักเวทย์หรืออาชีพที่มันยิงไกลที่เห้อ สาธุ เพี้ยง! เพี้ยง! เพี้ยง!

               ชินเริ่มมีการบนบานสารกล่าว เล่นเกมส์ทั้งทีให้สนุกต้องเล่นอาชีพที่ลุยๆเท่านั้น  อาชีพที่ตีไกลๆน่ะหรือ ไปไกลๆจากความคิดช้านเลย  ชินคิดในใจ หลังจากที่ชินนั้นขออะไรต่อมีอะไรไว้มาก เขาจึงเลือนเมาส์ไปกดเมนูข้างล่างว่า ตกลง

              ทางเรากำลังสุ่มเลือกอาชีพให้กับคุณอยู่ กรุณารอสักครู่  เพียงเวลาไม่ถึงหนึ่งนาที ชั่วอึดใจเดียว หน้าจอภาพที่ปรากฏข้อมูลที่อธิบายให้กับชินก่อนหน้านี้ก็ได้หายไปจากจอภาพเบื้องหน้า ก็ได้พลันหายไป กลับกลายมาเป็นภาพหน้าจากแถบเมนูอะไรต่างๆมากมายที่เกี่ยวกับข้อมูลของผู้เล่นเกมส์ สปิริด ออฟ ไฟท์ ที่มีภาพพื้นหลังเป็นสีดำมิด และสักพักข้อมูลก็ได้ปรากฏออกมาให้กับชินได้เห็นมัน

 

           ยินดีด้วยนะค่ะ เนื่องจากทางเราได้ทำการสุ่มเลือกอาชีพให้กับคุณแล้ว ซึ่งคุณโชคดีเอามากๆ และคุณนั้นได้รับเลือกอาชีพสายพิเศษจาก 1 ใน 9 อาชีพ และอาชีพสายพิเศษของคุณนั้นคือ อาชีพ รูน วอคเกอร์ และตอนนี้ผู้เล่นในเกมส์ มีผู้เล่นที่ได้รับอาชีพนี้มีอยู่จำนวน 1 คนเพียงเท่านั้น จากผู้เล่นนับกว่าแสนคน ในขณะที่ระบบเราได้ทำการเปิดให้ได้เล่นอย่างเป็นทางการเพียงแค่ 3 วัน เท่านั้น ถ้าต้องการดูข้อมูลเพิ่มเติมกรุณากดแถบเมนูทีอยู่ทางแถบทางด้านซ้ายมือเพื่อดูข้อมูลแต่ละอย่างของคุณ  แทบจะไม่เชื่อในสายตาตัวเอง สุ่มเลือกอาชพแล้วได้อาชีพสายพิเศษ โอกาสมันแทบจะน้อยนิด ดันสุ่มเลือกได้อีก โอกาสเหลือเกิน 1 ใน 100,000 คนเสียด้วยซ้ำ ตอนนี้ชินรู้สึกได้ว่าวันนี้เขาต้องเป็นคนที่โชคดีที่สุดในโลกอย่างแน่นอน  ทั้งทีที่ชินได้อ่านข้อความนั้นจบ ก็ตะโกนแหกปากดีใจดังลั่นอย่างสุดขีด ทั้งๆที่ยังไม่ได้เข้าไปเล่นดันดีใจซะออกนอกหน้า เล่นเอาคนข้างบ้านตื่นและพากันเดือดร้อน ชินได้ยินเสียงคนข้างๆบ้านแหกบ้านตะโกนด่าว่าเขา ก็เงียบเป็นหง่อยกินไปทันที เขาจึงกลับมานั่งที่เก้าอี้ที่วางอยู่ตรงหน้าคอมพิวเตอร์ดังเดิม หลังจากที่กระโดดโลดเต้นทั่วห้องดีใจอยู่นาน

             ชินได้เห็นข้อมูลแถบเมนู ที่เขียนว่า สถานะตัวละคร ที่มีอักษรสีขาว เชื่อมต่อลิงค์ไปยังข้อมูลตัวละครของเขา มือที่กำลังจับเมาส์นั้นได้บรรจงกดคลิกซ้ายไปยังเมนู ที่เขาต้องการจะดู ก็เผย่ข้อมูลอะไรบางอย่างที่น่าสนใจไม่น้อยเลยที่เดียว

 

         

              ชื่อผู้เล่น : ชิน  ( สมาชิกทั่วไป )

         

              Hp : 5860/5860    อาชีพ : รูน วอคเกอร์      เลเวล : 1     Class :  1

 แบทเทิลออร่า : ไม่มี   สังกัดเผ่า : ไม่มี     สังกัดหอคอย : ไม่มี      สมาคม : ไม่มี     ระดับขั้นพลังวิญญาณ : รูค 

 

Status :     พลังโจมตี : 100 จุด           พลังป้องการ : 95 จุด      

 

ค่าโดยรวม :     พละกำลัง : ระดับ 1

                         พลังป้องกัน : ระดับ 1

                         หลบหลีก : ระดับ 2

                         ความอึด : ระดับ 1

                         ความเร็ว : ระดับ 3

 

โจมตีด้วยพลังเวทย์ :

ธาตุไฟรุนแรง : 10 %                  ธาตุดินรุนแรง : 10 %               

ธาตุน้ำแข็งรุนแรง : 50 %                 ธาตุสายฟ้ารุนแรง : 10%

ธาตุลมรุนแรง : 10 %                     ธาตุแสงสว่างรุนแรง : 10 % 

ธาตุความมืดรุนแรง : 10  %

 

 

พลังป้องกันธาตุ :

ป้องกันเวทย์ธาตุไฟ : 10 %            ป้องกันธาตุเวทย์ดิน : 10%

ป้องกันเวทย์ธาตุน้ำแข็ง : 25 %              ป้องกันเวทย์ธาตุสายฟ้า : 10 %

ป้องกันเวทย์ธาตุลม : 10 %                  ป้องกันเวทย์ธาตุแสงสว่าง  : 10 %

ป้องกันเวทย์ธาตุความมืด : 10 %                

                                                                                                                             

เงินทั้งหมดที่คุณมีอยู่ : 50,000 GP*

 

   ไอเทมส่วนตัว : ยาฟื้นพลัง ขนาดเล็ก  : เพิ่มค่าพลังชีวิต +1000 หน่วย      จำนวน 100 ขวด

                              ยาฟื้นพลัง ขนาดกลาง : เพิ่มค่าพลังชีวิต + 1500หน่วย     จำนวน   20   ขวด

                              ยาฟื้นพลัง ขนาดใหญ่ : เพิ่มค่าพลังชีวิต  + 5000 หน่วย      จำนวน   10   ขวด

                              แอปเปิ้ลแห่งความรัก : Hp + 25,000 หน่วย    จำนวน     1   ผล

                              ผงวิเศษ จาก สรวงสวรรค์ : ชุบชีวิตผู้เล่นได้ 1 ครั้ง : 1 คน   จำนวน 1 ห่อ

       

         (ผงวิเศษ จาก สรวงสวรรค์ ไอเทมหายาก ได้เฉพาะอาชีพสายพิเศษ เพียงเท่านั้น สามารถใช้ได้เพียงแค่ครั้งเดียว )

 

 

      ชุดไอเทมที่สวมใส่ : ชุดเกราะ ใยไหมนักฆ่า ชุดเกราะระดับ 1 สามารถใส่ได้ทุกระดับ

พลังป้องกัน + 45 จุด

 

          ไอเทมอาวุธ : ดาบแห่งการเริ่มต้น พลังโจมตี + 30 จุด อาวุธระดับ 1 

                        :  ดาบราชาจักรพรรดิน้ำแข็ง ( ดาบประจำอาชีพ ) พลังโจมตี +200 จุด อาวุธระดับ 4 ต้องการเลเวล 40 ขึ้นไป มีพลังธาตุแฝง 2 พลังธาตุด้วยกัน ต้องการระดับขั้นพลังวิญญาณ บิชอฟ เปลี่ยนเป็น  บารอน ถึงจะปลดปล่อยพลังธาตุแฝงได้ธาตุที่หนึ่งได้ และจะต้องการระดับขั้นพลังวิญญาณ บารอน เปลี่ยนเป็น รูน ถึงจะสามารถปลดปล่อยพลังธาตุได้อีกหนึ่งธาตุ     

 

            เอฟเฟคของอาวุธที่ได้มา : ความแข็งแกรงของผู้เล่นสูงมากเท่าไร ดาบราชาจักรพรรดิน้ำแข็งก็จะเพิ่มพลังโจมตีมากเท่านั้น ระดับเลเวลเลื่อน 1 ขั้น พลังโจมตีเพิ่มขึ้น 10 จุด ต่อหนึ่งเลเวล  การนำพลังธาตุแต่ละธาตุมาหลอมรวมไว้ด้วยกัน หนึ่งพลังธาตุจะหลอมรวมกับดาบราชาจักรพรรดิน้ำแข็ง พลังโจมตีเพิ่มขึ้น 50 จุด ต่อหนึ่งพลังธาตุ แต่ทันทีที่ปลดปล่อยพลังธาตุ ออกมาพลังโจมตีจะเพิ่มขึ้น 200 จุด ต่อ 1 พลังธาตุที่ปลดปล่อยออกมา

 

เครื่องประดับ : ไม่มี   

         

 

          

 

* GP : คือหน่วยเงินในโลกแห่งเกมสื สปิริด ออฟ ไฟท์ ที่ย่อมาจาก  Gold Point

 

            ดาบราชาจักรพรรดิน้ำแข็ง ค่าพลังโจมตีเริ่มต้นก็บวกพลังโจมตีเข้าไปแล้ว 400 จุด อีกทั้งยังมีเอฟเฟคของอาวุธติดตัวอีกตั้งหาก สมแล้วที่เป็นอาวุธประจำอาชีพ เป็นอาวุธประจำอาชีพที่ทุกคนได้กัน และเป็นอาวุธที่หายากในระดับต้นของ เกมส์ สปิริด ออฟ ไฟท์ ใครที่ต้องการดาบราชาจักรพรรดิน้ำแข็งไปใช้ ก็ไม่มีใครว่า แต่จะต้องไปจัดการกับมอนเตอร์ ถึงระดับขั้น บอส ฮีโร่ กันเลยทีเดียว ผู้เล่นที่ต้องการดาบเล่มนี้จะต้องเก่งจริง หากได้เผชิญหน้ากับ บอส ฮีโร่ แล้ว ไม่แน่มันอาจจะส่งผู้เล่นได้ภายในการโจมตีเพียงแค่ครั้งเดียว ก็สามารถส่งผู้เล่นนอนลงกับพื้นเลยก็ได้   ผู้เล่นดังกล่าวก็จะเลเวลลดอย่างหวบหาบ เพราะถ้าเกิดผู้เล่นคนใด ถูกมอนเตอร์ ระดับ บอส ฮีโร่ สังหาร จะถูกลดเลเวลประมาณ 1-2 เลเวลด้วยกัน อีกทั้งผู้เล่นคนนั้นจะเกิดอีกทีก็นานพอสมควร ผู้เล่นที่จะไปเผชิญหน้ากับบอส ฮีโร่นั้น จำเป็นต้องมีไอเทม ชุบชีวิตไว้อย่างน้อย 1-2 ชิ้นด้วยกัน ถ้าหากไปคนเดียว แต่ว่าไปเป็นปาร์ตี้ ขอให้พกอาชีพจำพวก พรีส หรือ มังค์ เอากันไปเยอะๆ ซึ่งไม่มีอาชีพพวกนี้คอยช่วยเหลือละก็ ต่อให้ปาร์ตี้นั้นมีอาชีพที่ไว้สำหรับโจมตีมอนเตอร์ทั้งปาร์ตี้ มีหวังโดนส่งกลับบ้านไปยกปาร์ตี้อย่างแน่นอน ซึ่งบอส ฮีโร่ นั้น เลเวลก็จะมีตั้งเลเวล 30 -100 ขึ้นไป ความสามารถแตกต่างกัน ต่อให้ผู้เล่นเลเวล 40 สู้กับมอนเตอร์ ระดับ บอส ฮีโร่ เลเวล 30 ผู้เล่นคนดังกล่าวก็ยังไม่มีรู้ว่าจะมีชะตาเช่นไร อาจจะสูสีกันก็ว่าได้ แต่อาจจะตายไปเสียเปล่า การที่จะโค่นมอนเตอร์ ระดับบอส ฮีโร่ ได้นั้น ควรจำเป็นไปเป็นปาร์ตี้ เพราะจะได้ช่วยๆกันสู้ แต่ปัญหาจะอยู่ที่ว่า ไอเทมที่ได้จากมอนเตอร์นั้น ใครจะเป็นคนได้ไป ซึ่งเป็นเรื่องทบเถียงการเป็นอย่างมากกับผู้เล่นที่แชร์ค่าประสบการณ์ และไอเทม ซึ่งทำให้ผู้เล่นมากมายต่างไม่ชอบปาร์ตี้กันเพราะสาเหตุ จึงทำให้ผู้เล่นส่วนใหญ่ ชอบเก็บเลเวลเพียงลำพังตัวคนเดียว เจอมอนเตอร์ ระดับ บอส ฮีโร่ ทีก็หนีเผ่นแนบไปตามๆกัน 

                และในตอนนี้ยังไม่มีใครรู้จักอาวุธนี้ดีพอ แต่เมื่อไรที่ผู้เล่นทุกคนมีระดับที่สูงขึ้น ดาบราชาจักรพรรดิน้ำแข็งเล่มนี้คงต้องเป็นที่ต้องการของตลาดอย่างแน่นอน   อีกทั้งยังเป็นอาวุธระดับ 4 และสามารถเพิ่มความสามารถให้กับตัวเองนั้นก็คือ เพิ่มพลังโจมตีไปในตัว เมื่อผู้แข็งแกรงมากเท่าไร ดาบราชาจักรพรรดิน้ำแข็งก็แข็งแกรงมากขึ้นเท่านั้น อาวุธระดับ 4 นั้น เป็นอาวุธที่จะต้องมีเลเวลจำกัดที่ 40 ขึ้นไป ชินนั้นเลเวลแค่ระดับ 1 เท่านั้น ก็คงเป็นเพียงความฝันอีกยาวไกลที่จะได้จับดาบเล่มนี้

               อาวุธระดับที่เกินระดับเลเวลนั้น ผู้เล่นจะไม่สามารถใช้ไอเทมนั้นได้เลย จะต้องจำเป็นมีระดับพอกับไอเทมที่จะต้องการใช้ เช่นผู้เล่นระดับเลเวล 10 ต้องการใช้ อาวุธ ระดับ 2 ผู้เล่นคนดังกล่าวจะต้องมีระดับเลเวล 20 ขึ้นไปถึงจะใช้ได้  หากจะใช้อาวุธดังกล่าวก็ใช้ได้ไม่มีใครว่า แต่ว่าอาวุธที่เราจะใช้นั้นจะหนักกว่าอะไรเป็นไหนๆ ผู้เล่นที่ต้องการใช้อาวุธที่มีระดับที่สูงกว่าจำเป็นต้องมีเลเวลที่ใกล้เคียงกับระดับของอาวุธที่ต้องการใช้

 

            ชินได้คลิกเมนูทุกเมนูเพื่อที่จะศึกษาก่อนเข้าเล่นเกมส์ และดูเหมือนว่าจะเป็นแนวเกมส์ที่เขาชื่นชอบและถนัดมากที่สุด ซึ่งเป็นแนวเกมส์ผจญภัยนั้นเอง เขาดูรายละเอียดข้อมูลต่างๆเพียงไม่นาน เขาก็เข้าใจซะทุกอย่าง ไม่ว่าจะเป็นการใช้ ไอเทม การเก็บไอเทม การใช้ทักษะสกิล การเลี้ยงสัตว์ และข้อมูลอะไรต่างๆอีกมากมายที่หน้าจอเมนู

            ชินเหลือบไปเห็นเมนูที่ข้างล่างหน้าจอด้านขวามือมี 2 เมนูที่เขียนว่า เข้าสู่เกมส์ และ

  ออกจากระบบข้อมูล ชินยังไม่คลิดเข้าเมนูเข้าสุ่เกมส์ เขาก็ยังคงอ่านรายละเอียดข้อมูลต่างๆ ภายในเกมส์อย่างละเอียดถี่ถ้วน

         งั้นก็เริ่มเล่นเลยก็แล้วกัน ชินพูดไปขณะที่กำลังปิดขี้เกียจไปพลาง ว่าแล้วเขาก็จึงลากเมาส์ไปกดที่เมนู เข้าสู่เกมส์ หน้าจอพลันเปลี่ยนเป็นรูปหลุมดำ มันดูคล้ายจะดูดกลืนทุกสิ่งทุกอย่างที่ได้เข้าไปสัมผัสมัน ชินก็ยังคงคิดว่าเข้าสู่เมนู เข้าสู่เกมส์ แล้วทำไมไม่มีหน้าจอให้เข้าเล่นเกมส์ ไม่

มีการให้ล็อกอินเข้าสู่เกมส์แต่อย่างใด เขาก็ยังคงรอมันต่อไป เวลาผ่านไปเนิ่นนาน หน้าจอก็ยังคงเป็นภาพหลุมดำหมุนไปหมุนมาอยู่ดี เขาเริ่มเอ๋ใจขึ้นทุกที เวลาก็ผ่านไปนานทุกที แล้วทำไมมัน

ยังคงเป็นอย่างงี้อยู่ล่ะ? ชินคิดในใจ

           ชินเริ่มอดไม่ได้ เขายื่นหน้าไปดูหน้าจอคอมพิวเตอร์ให้ใกล้ๆกว่า ดูๆแล้วภาพหลุมจำที่ปรากฏอยู่บนภาพหน้าจอ มันดูเหมือนภาพจริงซะเหลือเกิน ชินใช้มือทั้งสองคอยๆยื่นไปสัมผัสบนหน้าจอคอมพิวเตอร์ แต่ทันใดนั้นเอง......

             เหนือคำบรรยาย มือของเขาที่ได้ยื่นไปสัมผัสที่บนหน้าจอคอมพิวเตอร์นั้น ได้พลันหลุดทะลุเข้าไปได้ในจออย่างไม่น่าเชื่อ ชินตะโกนร้องด้วยคำตกใจ แต่ดูเหมือนว่าจะไม่ทันเสียแล้ว

ร่างกายของเขาเปล่งแสงสีขาวสว่างทั่วตัว มันค่อยๆสว่างจ้าขึ้นเรื้อยๆ และดูดกลืนร่างกายของเขาทีละน้อย จนกระทั้งร่างกายของเขานั้นหายไปในสุญญากาศอย่างเงียบงัน

          

               ความมืดมิดได้ย่างกลายเข้ามากลืนกินทุกสิ่งทุกอย่างให้ดับวูปลง   แสงสว่างเพียงเล็กน้อยได้เล็ดลอดในท่ามกลางความมืดมิด แสงสว่างได้ถาโถมเข้าใส่ความมืดอย่างรวดเร็ว มันเป็นแสงสว่างที่ดูสว่าง และแล้วแสงสว่างก็ได้กลับกลืนกินความมืดที่อยู่บริเวณโดยรอบได้หมดสิ้นไป

          

                ตุ้ป !  เสียงอะไรบางอย่างหล่นตกลงมาจากบนฟากฟ้าร่วงลงมากระทบกับพื้นเบื้องล่าง ที่เต็มไปด้วยทุ่งหญ้าที่เขียวชอุ่ม ที่รายล้อมไปทั่วบริเวณโดยรอบ

              โอ้ย ! จะ เจ็บๆๆชินร้องออกมาด้วยความเจ็บปวด แล้วที่นี่มันที่ไหนกันล่ะเนี่ย ตอนนี้ชินได้ถูกส่งตัวมายังที่ที่แห่งหนึ่ง ที่เขาไม่เคยรู้จักมาก่อน เขากำลังนั่งอยู่บนพื้นทุ่งหญ้าที่เขียวชอุ่ม เขาลุกขึ้นมาจากบนทุ่งหญ้าที่แสนนุ่มที่เขียวชอุ่ม แล้วจึงหันไปปัดฝุ่นและเศษหญ้าต่างๆที่เกาะตามบนร่างกายของเขาให้หมดไป 

            ท่ามกลางทุ่งหญ้าที่เขียวขจี สายลมอ่อนๆพัดผ่านมา ทำให้ทุ่งหญ้าบริเวณนั้น ถูกพัดเอียงไปตามกระแสทางลมที่พัดผ่านมา แสงแดดอ่อนๆ ได้เล็ดลอดจากก้อนเมฆก้อนเล็กก้อนใหญ่ที่กระจัดกระจายบนท้องฟ้าสีคราม  เขาเดินตรงไปเรื้อยบนทุ่งหญ้าที่เขียวชอุ่มอย่างไม่มีจุดหมาย

            และแล้วดูเหมือนว่าเขาจะเห็นกลุ่มผู้คนคนมากมาย อยู่ทั่วบริเวณด้านหน้าทุ่งหญ้าด้านหน้าที่ไม่ห่างไกลจากเขามากนัก ทุกคนนั้นต่างถืออาวุธกันคนละอย่าง ไม่ว่าจะเป็นดาบ ลูกตุ้ม ค้อน ไม้คทา ทุกกำลังตีตัวอะไรบางอย่างที่กระกระจายไปทั่วบริเวณนั้น 

 

         ~ หรือว่านี่จะเป็นโลกแห่งเกมส์เป็นไปไม่ได้หน่า ใช่หรอว่ะเนี่ย

         

              ชินเริ่มเร่งฝีเท้าวิ่งไปยังจุดหมายด้านหน้าอย่างสุดชีวิต เวลาผ่านไปเพียงไม่นาน ตอนนี้เขาก็ได้เห็นผู้เล่นนับร้อยกว่าคนอยู่ทั่วบริเวณ เขาผ่านใครแต่ละคนก็ไม่รู้จักเลยสักกะคน   ชินเดินเขาไปหาผู้หญิงคนหนึ่งที่กำลังนั่งลงเก็บของอะไรบางอย่างที่ประกายแสงระยิบระยับ มันคงจะเป็นไอเทมในเกมส์อย่างแน่นอน ชินคิดในใจ ว่าแล้วก็เป็นอย่างที่เขาคิดเอาไว้ ดูเหมือนว่าเธอกำลังต้องการความช่วยเหลือ ของอะไรมากมายต่างตกเกลื่อนกลาด พลางๆ   เธอก้มตัวลงหยิบเหรียญที่ดูคล้ายกับเงินและสิ่งของอะไรบางอย่างที่ชินมองไม่ค่อยเห็น แต่เขารู้แต่ว่ามันมีแสงประกายระยิบระยับเพียงเท่านั้น เธอเก็บของเหล่านั้นยัดใส่ลงใส่กล่องที่เธอได้มัดติดกับเอวด้านขวาของเธอ ราวกับจินตรานาการ ของที่เธอยัดเข้าไปนั้นช่างดูใหญ่กว่ากล่องใบนั้นเสียอีก แต่ทันทีที่เธอได้ใส่เข้าไปในกล่องใบนั้น ของพวกนั้นที่เธอเก็บใส่ในกล่องพลันหดเล็กลงอย่างไม่น่าเชื่อ

              ชินเห็นหน้าไม่ชัดเท่าไร แต่ว่าความรู้สึกมันบอกว่า มันต้องเป็นใครสักคนที่เขารู้จัก เขาเห็นแต่ทางด้านข้างลำตัวของเธอไม่เห็นหน้าไม่ชัดเจนเท่าไร แต่คิดยังไงก็คิดไม่ออก ชินก็ยังคงนึกต่อไป ว่าเธอคนนี้เป็นใครกัน แล้วเค้าเป็นใครกันหว่า? ยิ่งคิดยิ่งงง

      <       ชินไม่อยากจะคิดต่อเดินตรงไปให้ผู้หญิงคนนั้นทันที ตอนนี้ชินกำลังยืนอยู่ด้านหลังของเธอ เธอปาดเหงื่อที่ไหลรินลงมาสู่ใบหน้า และจึงลุกขึ้น บรรยากาศก็ไม่ร้อนมาก อีกทั้งยังมีสายลมพัดโชยมาอย่างต่อเนื่อง แล้วนี่คุณเธอเหนื่อยอะไรกันว่ะเนี่ย ชินบ่นนู้นบ่นนี่อยู่ในใจคนเดียว

              ผู้หญิงที่ชินต้องการจะปรึกษาถามอะไรบางอย่างก็ลุกขึ้นมาแล้วก็หันมาหาชินด้วยความตกใจ 

         อ้ายยยยยยยยย !! เธอร้องขึ้นมาด้วยความตกใจ แต่แล้วเธอนั้นทันทีที่ได้เห็นหน้าของชินก็หายตกใจเป็นปลิดทิ้ง ชินเองก็ตกใจเช่นเดียวกันที่ได้เห็นหน้าเธอ

         นี่นาย คนที่อยู่ห้อง 3 ใช่ป่ะ เธอพูดน้ำเสียงที่เป็นกันเอง เหมือนเคยรู้จักชินมาก่อน

          อะ อือ เธอก็ ใบหลิวห้อง 1 สิน่ะ ชินพูดติดขัดนิดหน่อย เขายังคงตกใจไม่หาย แต่ก็รู้สึกดีใจไม่น้อยที่มีคนรู้จักมาอยู่ในโลกแห่งเกมส์ สปิริด ออฟ ไฟท์ นี่ เธอนั้นเป็นเพื่อนห้องข้างๆของชิน  เคยเห็นเธอหลังทุกครั้งหลังเลิกเรียนตอนเย็นๆ  เจอหน้ากันทุกครั้งหลังเลิกเรียน แต่ชินนั้นก็ไม่เคยทักเลยสักครั้งเดียว เพราะเห็นหน้าแค่ผ่านๆ ผ่านกันตั้งหลายที ได้แค่จ้องมองหน้าแล้วก็ผ่านไปอย่างกะสายลม ไม่เคยทักกันเลยสักกะครั้ง ชินเองก็ไม่เข้าใจตัวเอง สงสัยเห็นคนน่ารักไม่ได้เลยเขินเป็นธรรมดา ช่วยไม่ได้นี่เนอะ นั้นมันใบหลิว  คนน่ารักที่สุดในระดับชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 4  นี่ ใครๆก็ต่างตามจีบเธอซะให้วุ่น คนอย่างเราใครจะไปสนใจ เราก็เป็นแค่เพื่อนข้างห้อง ออมที่เป็นถึงลูกผู้ดีก็คงจะไม่ลดตัวมาสนใจคนอย่างเราหรอก  อยู่ในโลกของตัวเองซะยังดีกว่า ที่จะไปค้นหาความรัก ทั้งๆที่ยังไม่รู้เลยว่าความรักจะมาเมื่อไร จะไปหาทำไมซะให้ยาก อยู่เฉยๆเดี๋ยวมันก็มาเองนั้นแหละหน่า ใบหลิวนั้นน่าตาน่ารักที่สุดในบรรดาระดับชั้น ม.4  ในจำนวนนักเรียน 40 กว่าคน ในระดับชั้นมีทั้งหมดถึง 5 ห้อง ห้องละ 40 คน ก็ทั้งหมดก็ราว 200  คนท่าจะได้ ความน่ารักของใบหลิวนั้น ใครๆเห็นครั้งแรกก็ต่างตกหลุมรักเธอไปตามๆกัน แต่เธอก็ไม่สนใจสนใจเรียนลูกเดียว จนกระทั้งวันนี้ ใบหลิวก็ยังไม่มีแฟนเลย อายุเธอก็เท่ากับชินนั้นแหละน่ะ ดันมายื่นอยู่ตรงหน้าชินเสียแล้ว เล่นเอาชินตั้งเนื้อตั้งตัวไม่ถูก กลายเป็นอัมพาสชั่วขณะ ใบหลิวนั้น เธอมีดวงตาเรียวยาวสีผิวค่อนข้างขาวมาก ทรงผมสีน้ำตาลปนดำถูกตัดสไลด์ให้ยาวไปถึงหัวไหล่ ใบหน้าสีผิวอมชมพู สูงราวๆ 168 เซนติเมตร ถือว่าสูงมากเลยทีเดียวในความคิดของชิน หน้าตาน่ารักมากเลยทีเดียว เพราะถ้าไม่น่ารัก ผู้ชายกว่า 1 ใน 4 ส่วนของโรงเรียนคงไม่ตามจีบเธอให้เสียแรงเปล่าอย่างแน่นอน  ใบหลิวนั้นเพียบพร้อมไปซะทุกอย่าง การเรียนก็เรียนเก่ง กีฬาก็พอเล่นเป็น ดนตรีก็เล่นได้ ส่วนฐานะก็คงจะรวยมาก ในความคิดของชิน แต่ว่าคนที่มีอะไรครบทุกอย่างเรียกได้ว่า เพอร์เฟค ไปซะทุกอย่าง ไหงมาอยู่ในโลกแห่งเกมส์ได้ล่ะ  เอ้อ...ลืมไปเธอมีเงินนี่เนอะ เงินซื้อได้ทุกอย่างนี่หว่า แต่ถึงอย่างไงต่อให้รวยสักเท่าไรก็ซื้อจิตใจของคนเราไม่ได้อยู่วันยังค่ำละว้า ชินคิดในใจไปพลางๆ

         อย่างน้อยก็มีคนรู้จักล่ะ ชั้นชื่อ ใบหลิวน่ะ เรียกสั่นๆว่า หลิวก็ได้น่ะ ยินดีที่ได้รู้จักเธอน่ะ เธอกล่าวแนะนำตัว

         ชั้น ชื่อ ชิน ยินดีที่ได้รู้จักเช่นเดียวกัน ชินตอบแนะนำตัวกลับ พร้อมกับส่งยิ้มหวานๆไปให้กับเธอหนึ่งที แต่เธอกับส่งยิ้มหวานให้กับชินหนึ่งครั้งแทบเอาหัวใจละลาย 

 

       ~ ความรักมันไม่ได้ อย่าคิดไปมี ท่องไว้ ความรัก มัน ไม่ดี! ไม่ดี! ไม่ดี! แต่ว่ามีก็ท่าจะดี เห้ย !   ไม่ใช่แว้ว ผิดจากความคิดแล้ว ไปซะชิ่วๆความรัก - -*

         

          ชินนายเป็นอะไรไปหรือเปล่า เห็นหน้านิ่งคิ้วขมวดน่ะ

          ไม่ได้เป็นไร ชินกล่าวเชิงปฎิเสธแต่ในใจนี่สิ ขัดกับพูดเสียจริง ถามไรหน่อยสิเอาชุด

พวกนี้มาจากไหนกันน่ะ

          ชินเริ่มถามทันทีเมื่อได้เห็นชุดที่สวมใส่อยู่เธอ เธอสวมชุดคล้ายกับจอมเวทย์ในเกมส์ที่เขาเคยเล่นมา และมืออีกข้างกำลังถือไม้คทาเวทย์ที่ทำจากไม้ที่ดูเล็กพอดีมือของเธอ

      ออไปกระท่อมทางฝากนู้นน่ะ เค้าจะแจกไอเทมให้กับเรา แล้วชินเองก็ยื่นแหวนที่เธอสวมใส่ในตอนนี้ให้กับเจ้าหน้าที่ด้วยล่ะ เค้าจะทำการตรวจสอบว่าเธอมีอาชีพอะไร จะได้ให้ไอเทมถูกกับอาชีพชินไง ใบหลิวบอกแล้วจึงชี้ที่กระท่อมหลังหนึ่งที่ไม่ไกลจากจุดที่ชินยืนอยู่ตรงนี้มากนัก

รู้จักกันได้ไม่นาน ชินกับใบหลิวนั้นกลับคุยกันอย่างสนิทสนมราวกับเป็นเพื่อนเก่ากันมาเป็น สิบๆปี แต่ใบหลิวเองก็รู้สึกสนุกที่ได้คุยกับชินเช่นเดียวกัน แต่ชินนี่สิต่างอะไรไปเรื้อยเปื้อยจนหัวแทบจะระเบิด สงสัยชินยังวางตัวไม่ถูกกับใบหลิวคนที่น่ารักที่สุดในระดับชั้น ซึ่งได้มายืนคุยกับชินก็ถือว่าบุญกับเขาแค่ไหนแล้ว 

             หลังจากนั้นชินก็ได้เดินตรงไปยังเส้นทางที่ใบหลิวได้ชี้บอก ก็ได้พบกับกระท่อมหลังหนึ่งที่ดูไม่ใหญ่มากนัก เป็นกระท่อม 2 ชั้น ข้างล่างนั้น พื้นที่บริเวณโดยรอบกระท่อม มีผู้เข้าต่างมาร่วมเล่นเกมส์ สปิริด ออฟ ไฟท์ เหมือนเขาใหม่ๆ ประมาณร้อยกว่าคน ทุกคนต่างเข้ามากันเล่นด้วยไม่ได้นัดหมาย เล่นพากันมาเล่นกันอย่างคับคลั่ง เขาต้องเร่งสปีด เล่นให้เร็วจะได้อยู่ชั้นแนวหน้าของเกมส์ สปิริด ออฟ ไฟท์ 

คุณค่ะผู้เล่นมาใหม่ใช่ไหมค่ะ ชินหันไปทางเสียงที่พูด ก็ได้พบกับเจ้าหน้าที่คนหนึ่งได้ใส่ชุดผ้าคลุมสีดำ หน้าตาสะสวย อายุก็คงประมาณพี่ของเขา แต่รู้สึกหน้าจะคุ้นๆแหะ โอ๊ย! ปวดหัว จะคุ้นอะไรกันนักกันหนาแวะนั้น คุ้นไปก็คิดไม่ออกอยู่ดี แต่เจ้าหน้าที่คนนี้มันหน้าตาคุ้นๆน่าเนี่ย เออ...แต่ช่างมันเหอะ คิดไปปวดหัว

คะ ครับ ผมเพิ่งเข้ามาเล่นใหม่อะครับ คนตั้งมากมายต่างเข้าคิวรอ แต่ไหงเข้ากลับถูกลัดคิวของคนอื่นไปดื้อๆอย่างกะผู้เล่น VIP ซะงั้น แต่ก็ดีจะได้เล่นเกมสืเร็วขึ้นอีกหน่อย

ค่ะ เจ้าหน้าที่คนนั้นบอก งั้นก็กรุณาขึ้นไปรับไอเทมทางบนชั้นสองได้เลยค่ะ เจ้าหน้าที่คนดังกล่าวพูดเสร็จก่อนที่จะขอตัวไปให้ผู้เล่นมากมายหลายร้อยคนที่ดูท่าจะมาขอความปรึกษาวิธีการเล่นเกมส์ สปิริด ออฟ ไฟท์ อย่างแน่นอน จากที่เขาสังเกต เจ้าหน้าที่สวมชุดผ้าคลุมสีดำนับ 20 กว่าคนนั้น นั่งเรียงรายอยู่โต๊ะที่ทอดต่อยาวกันเป็นทอดให้กับผู้เล่นนั่งตรงเก้าอี้ที่ได้จัดวางให้กับผู้เล่นได้นั่งและทำการสอบถามกับข้อสงสัยที่จะต้องการถาม และก็เป็นอย่างที่ชินคิดเป็นจุดสอบถามเกี่ยวกับข้อมูลต่างๆในเกมส์ สปิริด ออฟ ไฟท์ อย่างแน่นอน เพราะทุกคนต่างใส่ชุดเกราะ และอาวุธกันทุกคน แล้วดูเรานี่สิ หันมาดูชุดตัวเองที่แทบตกใจหัวใจแทบวาย ใส่ชุดนอนลายสก็อตสีน้ำเงินสลับขาว เห็นแล้วอายตัวเองแทน รีบๆขึ้นรับไอเทมแล้วเปลี่ยนชุดดีกว่าอยุ่นานไม่ได้ อายตัวเองแทน ชินคิดในใจ 

            ว่าแล้วชินคิดได้ รีบวิ่งแจ้นไปยังกระท่อมไม้ชั้นสองทันที่ แต่ก็คงไม่ให้ใครเห้นไม่ได้ เพราะผู้เล่นที่มาใหม่เหมือนกับเขานั้นก็อยู่บนชั้นสองเหมือนกับเขาเช่นเดียวกัน

       เธอน่ะมารับอาชีพทางนี้ ถอดแหวนที่เธอสวมมาให้ชั้นตรวจสอบด้วย เจ้าหน้าที่คนนี้พูดแล้วจึงกวักมือเรียกไปยงเขา เจ้าหน้าที่คนนี้เป็นผู้ชายพูดจาค่อนข้างห้าวนิดๆ แต่ใบหน้าก็เปี่ยมไปด้วยความเป็นมิตร ไม่เป็นภัยแต่อย่างใด อายุของเขาก็ราวๆพี่ของอยู่ดี เจ้าหน้าที่พวกนี้มีแต่คนแก่ๆทั้งนั้นเลยหรือเนี่ย ชินเดินไปหาเจ้าหน้าคนดังกล่าว  ท่ามกลางสายตานับสิบๆคู่จ้องมองเขาเหมือนกับตัวประหลาด

      

         ~ มองเข้าไป มองเข้าไป ชั้นไม่ใช่แมลงสาบนะโว๊ย ที่จะมามองกัน เดี๋ยวก็เตะโด่งเข้าให้

            

           ชินคิดแล้วแค้นใจ เขาจ้องมองทุกคนด้วยสายตาอาฆาต แล้วก็ได้ผลทุกคนต่างตกใจปนหวาดกลัว สรุปว่าเอาอันไหนกันแน่แวะเนี่ย สงสัยจะตกใจตัวประหลายซะมากกว่า ชินไม่สนใจถอดแหวนที่ได้สวมมาตอนเข้ามาในเกมส์ ซึ่งทางระบบบอกให้ใส่มาก่อนที่เข้ามาในเกมส์ ชินยื่นแหวนที่ได้สวมใส่มาตอนเข้าเกมส์ ให้กับเจ้าหน้าที่ 

 

         ~ เอาอีกล่ะ เจ้าหน้าที่คนนี้หน้าตาคุ้นๆ เหมือนกับเจ้าหน้าที่คนก่อนหน้านี้เลยวุ้ย ก็แค่คุ้นๆแต่นึกไม่ออก เรามันดันมีนิสัยขี้ลืมอีก สงสารตัวจังเร้ย -.-

             

        เจ้าหน้าที่ที่เป็นผู้ชายที่ได้เรียกทักให้มาหาเขา ได้ใช้ฝ่ามือไว้บนเหนือแหวนวงนั้น แสงประกายสีขาว พรุดขึ้นมาจากฝ่ามืออันใหญ่โตของเจ้าหน้าที่ แหวนประกายสีแดงเพลิงหนึ่งครั้งก่อนที่จะดับหายลง และฝ่ามือที่เปล่งแสงสีขาว ราวกับจินตรานาการก็ได้ดับหายไป

         เธอนี่โชคดีเสียจริง เธอได้อาชีพ รูน วอคเกอร์ สิน่ะ ตามชั้นมา เจ้าหน้าพูดด้วยน้ำเสียงอันแผ่วเบา จนคนรอบข้างที่กำลังรอรับไอเทมนั้นไม่ได้ยินเขาทั้งสองว่ากำลังคุยอะไรกันอยู่

              เจ้าหน้าที่เดินตรงไปยังหีบกล่องใบหนึ่งที่ตั้งวางอยู่บนกระท่อมชั้นสอง ซึ่งตอนนี้เจ้าหน้าที่อีกสองคนกำลัง เช็คตรวจสอบอาชีพของคนอื่นๆอยู่ ท่ามกลางกระท่อมชั้นสองที่รกรุงรัง

แผ่นไม้สีน้ำตาลที่หักไม่ได้ใช้งานได้ วางกองอยู่บนพื้นกระท่อมชั้นสองอย่างกระจัดกระจาย ไม่เป็นระเบียบ ดูแล้วก็เหมือนกับกระท่อมร้างที่ไม่มีคนอยู่ แล้วเจ้าหน้าที่ดันมาประจำการอยู๋ในกระท่อมหลังนี้ ดูแล้วอย่างกะบ้านผีสิง ชินเหลียวมองเพดานที่สูงเหนือหัวของเขานับ 15 เมตรก็ต่างมีไม้ที่แตกหักเป็นรูโบ จนแสงดวงตะวันได้ทอแสงลงมายังพื้นกระท่อมชั้นสอง ยักใย่มากมายต่างเกาะติดเต็มเพดาน กลางห้องมีเพียงเจ้าหน้าที่สองคนที่กำลังนั่งอยู่บนเก้าอี้ไม้เก่าที่ทรุดโทรมที่กำลังนั่งตรวจสอบแหวนของผู้เล่นอื่นที่กำลังรอยืนดูอยู่ห่าง นับ 20 กว่าคน

          ของอาชีพ รูน วอคเกอร์ อยู่ไหนน่า เจ้าหน้าที่บ่นพึมพำกับตัวเอง อยู่นี้นี่เอง ดูเหมือนว่าเจ้าหน้าที่จะได้ของที่ตัวเองต้องการหาแล้ว เจ้าหน้าที่ถือถุงอะไรบางอย่างที่เอาออกมาจากกล่องหีบสมบัติที่ตั้งอยู่หลังห้องของกระท่อมชั้นสอง ซึ่งมีของอะไรมากมายอยู่ในถุง ซึ่งเป็นที่น่าประหลายใจในสายตาของชิน

          นี่น่ะไอเทม ของเธอ รับไปสิ ในนี่จะมีกล่องเก็บไอเทมอยู่เอาไปใส่เองละกัน แล้วก็นี่... เจ้าหน้ากำลังใช้มือล้วงลงไปในถุงไอเทม ซึ่งกำลังหาอะไรบางอย่าง

           ลูกแก้วผลึกวิญญาณของเธอ ชุดเกราะของเธออยู่ในลูกแก้วลูกแก้ว ทันทีที่เธอได้บีบลูกแก้วนี่แตก ขอบอกอะไรไว้อย่าง ถ้าเธอไม่ได้บีบผลึกลูกแก้ววิญญาณลูกนี้ให้แตก เธอก็เหมือนคนธรรมดาคนหนึ่งที่เดินเข้ามาในโลกแห่ง สปิริด ออฟ ไฟท์ ถ้าเธอบีบลูกแก้วนั้นแตกเมื่อไร เธอก็สามารถโล้ดโผนท่องเที่ยวไปในโลกแห่งเกมส์ สปิริด ออฟ ไฟท์ ได้ดังใจที่เธอต้องการ  เข้าใจมั๊ย จะบีบให้ลูกแก้วนี่แตกได้ต้องใช้มือทั้งสองของเธอเท่านั้นถึงจะทำให้มันแตกได้ นี่คือวิธีเดียวเท่านั้น เจ้าหน้าที่บอกชิน เขาว่าจะพูดเสริมต่อ แต่โดนชินพูดตัดบทไปดื้อ

          แล้วถ้าใช้วิธีอื่นทำให้มันแตกล่ะ ชินถามด้วยความอยากรู้ เผื่อว่าเขาจะได้เอาหินมาทุบดูมั้ง

          เธอไม่ต้องคิดใช้อย่างอื่นทุบมันหรอก ยังไงก็เปล่าประโยชน์ มีเพียงแค่มือทั้งสองของเธอเท่านั้นที่จะปลดผลึกลูกแก้ววิญญาณนี่ได้ ผู้เล่นอื่นๆชั้นไม่ได้บอกหรอกน่ะว่าให้ทำอะไรกับเจ้าลูกแก้วนี่ กว่าจะรู้ก็ใช้เวลากว่าครึ่งค่อนวันแล้ว เขาบอกเป็นเกร็ดความรู้เพื่อให้ชินเข้าใจมากยิ่งขึ้น

           ขอบคุณมากครับที่บอก ไม่ทราบว่าคุณชื่อว่าอะไร  ชินกล่าวคำขอบคุณก่อน ก่อนที่จะก้มหัวแสดงการขอบคุณ แล้วจึงยื่นมือไปรับผลึกลูกแก้วผลึกวิญญาณ ก่อนที่จะหันไปถามชื่อของเจ้าหน้าที่ เจ้าหน้าที่หันมามองหน้าเขาก่อนที่จะหัวเราะระเบิดออกมาอย่างบ้าคลั่ง

           ฮ่าๆๆๆ ชั้นก็เป็นเจ้าหน้าที่มันตั้ง สองสามวันแล้ว ไม่ยักจะรู้ว่าจะมีผู้เล่นมาถามชื่อของชั้น เธอเป็นคนแรกเลยน่ะเนี่ย  เป็นเกียรติเสียจริงๆ

           - -* ชินไม่ได้พูดอะไร ได้แต่ทำน่าสงสัยแล้วมันน่าแปลกตรงไหนล่ะ เขาแค่ถามชื่อไปเท่านั้น มีอะไรน่าตลกอีก ชินคิดในใจแต่ก็งงอยู่ดี ผู้ชายคนนี้เป็นคนที่แปลกที่สุดที่เขาได้พบมา   ชินได้แต่มองเจ้าหน้าที่คนนั้น ยืนหัวเราะอย่างกะผีเข้า

         อยากรู้ชื่อชั้นจริงน่ะ เจ้าหน้าที่พูดบอกกับชินเพื่อความแน่ใจ 

 

       ~ เจ้าหน้าที่พวกนี้ทำไม ฮิตกระแสสวมใส่ชุดผ้าคลุมจังน่า สีดำอีกต่างหาก มันดูดแดดน่ะนั้น ไม่ร้อนบ้างหรอไง แปลกคนจริงจริ้ง - -*

 

       จำชื่อชั้นไว้ สักวันเราคงได้พบกันอีก ชั้นชื่อ กรีน ยินดีที่ได้รู้จักเธอเช่นเดียวกัน

        ผมชื่อ ชิน นะครับ ยินดีที่ได้รู้จักคุณ  ชินพูดเสริมต่อ

        ชั้นมีอะไรจะให้เธอ รับไปสิ มือของเขาได้ล้วงลงไปในกระเป๋าตรงด้านล่างของผ้าคลุมที่สีดำอันมืดมิด เข้าได้ล้วงลูกกลมบ้างอย่าง ที่ใครกับผลึกลูกแก้ว แต่มีขณะเล็กกว่า มันมีขนาดเท่ากับลูกมะยมที่แก่เต็มที่ มันมีลักษณะใสๆ ข้างในมีน้ำสีแดงขุ่นๆอยู่ข้างใน และมีตัวอะไรที่คล้ายกับมังกรตัวเล็กๆสีดำ กำลังม้วนตัวแน่นอนอยู่ในผลึกลูกแก้ว

           หวังว่ามันคงมีประโยชน์สำหรับเธอ เขายื่นลูกแก้วผลึกลูกเล็กๆที่มีมังกรสีดำอยู่ในนั้นยื่นให้กับชิน ชินยื่นมือไปรับอย่างทะนุถนอม เกรงว่ากลัวมันจะแตก มือชินได้รับแล้วก็จึงเปิดหีบกล่องเก็บไอเทมแล้วจึงใส่มันลงไปแล้วจึงกล่าวขอบคุณอีกครั้ง

          

         งั้นชั้นต้องขอตัวไปทำหน้าที่ของชั้นก่อนละกัน หวังว่าจะได้พบกันใหม่ เร็วๆนี่แหะ เจ้าหน้าที่ที่กล่าวอ้างตัวเอง ชื่อว่า กรีน ได้โบกมือลาชินแล้วจึงวิ่งขอตัวไปประจำที่ แล้วจึงทำหน้าที่ตัวเองต่อไป