ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    Can you remember my chocolate?

    ลำดับตอนที่ #2 : Different feeling

    • อัปเดตล่าสุด 26 มิ.ย. 56


    DIFFERENT FEELING

    ยัยเชอรีนนั่งรถไปกับป้าปอร์ส่วนชั้น ผู้เป็นเจ้าภาพในขนมมื้อนี้ ขับน้องเต่าน้อย beetle สีฟ้าก้อนเมฆ ที่ฉันรักมากกกก คอย ปัด กวาด เช็ด ขัด สะบัดสะบิ้ง ทุกวันเลย(เกี่ยวป่ะว่ะ) ก็ได้แต่ขับตามอ่ะนะ เจ้แกขับไวเหมือนเหาะ ไม่สงสารเต่าของเค้าเลยนะป้าTOT ใกล้ถึงแล้วมั้ง เล่นกระพริบไฟซะนึกว่าปอเต็กตึ้ง รู้แล้วคร้าว่าถึงแล้ว- -*

    ร้านนี้ชื่อ siciliao เป็นร้านที่มีการตกแต่งแนวอิตาลี เจ้าของร้านต้องเป็นคนที่น่าจะมีคลาส น่าจะเป็นผู้หญิงนะเนี่ย ไม่มากไม่น้อยจนเกินไป มีกระถางกลมไม้อันโตใส่ดอกกุหลาบสีขาวอยู่สองกระถางขนาบสองด้านประตูสวยจัง สมกับที่เจ้ปอร์จัดไปแบบไม่มีการคิดก่อนเลยว่า คนเลี้ยงงบพอมั้ย?- -?

    ขณะที่พวกเรากำลังกำลังเดินเข้าไปในร้านอย่างสบายใจ ก็หันไปเห็นผู้ชายกำลังนั่งเล่นกีต้าร์อยู่อย่าง(หล่อ)ชิวๆ แววตาไร้ซึ่งความกังวลสีน้ำเงินครามคู่นั้นจ้องมาที่หน้าชั้นที่กำลังเดินหาที่นั่ง และยิ้มอย่างลึกลับ ทำไมมันคุ้นๆว่ะ ใครที่เป็นเจ้าของใบหน้านั้นที่จ้องมาที่ฉันไม่วางตา

    "ลีออน !"

    "ห๊ะ อะไร อะไร!?"

    "เหม่อมองเค้าซะ"

    "ปล่าวเหม่อ ก็แต่สงสัยว่าเหมือนใครบางคนเท่านั้นเองปอร์"

    "ลีออน แกแปลกๆนะวันนี้ ตกหลุมอะไรรึป่าว"

    "ไม่ตก!แน่นอน! น้องติ๋ม สำหรับเรื่องนี้คงเกิดขึ้นยากเกินไปว่ะสำหรับลีออน.

    "อะจ้า เชื่อๆ."

    "ที่น้องติ๋มเค้าเชื่ออะนะ ก็เพราะว่ารอบสามสี่ปีแกยังไม่มีแฟนสักคนเลยไง"

    "อย่าตอกย้ำเด้ แต่ก็มีไปทำไมเนี่ยฟงแฟน อยู่ในวัยเรียน กำลังพากเพียรศึกษา"

    "มาเป็นกลอน ที่…"

    "ที่อะไร"

    "ไร้ซึ่งความจริง"

    "ป้าขี้บ่น เงียบเลยนะเดี๋ยวตูก็ไม่เลี้ยงหรอก"

    "จ้า เงียบแล้ว เงียบแล่ว"

    ที่ป้าแกพูดมาทั้งหมดเป็นความจริง ชั้นเล่นไม่มีแฟนมาสามปีแล้ว เป็นประเภทไม่ขวนขวายปล่อยให้มันเป็นไปเรื่อยๆ มาเมื่อไหร่ เดี๋ยวใจมันจะบอกเอง (แอบคมนะเนี่ยตรู><) บางคนเขาคงมองว่าฉันมันเด็กติส ขวางโลก ก็มันเป็นงี้อะ ให้ทำไงถ้ารับได้ก็เป็นเพื่อนกันได้ พอเป็นเพื่อนกันได้ ก็จะรู้เรื่องที่โคตรจริงจากชั้นคนนี้

    "รับอะไรดีคับ"

    ผู้ชายคนนั้นเดินจากมุมเล่นดนตรีมารับออร์เดอร์ที่โต๊ะ ร่างสูงโปร่งยืนอย่างภูมิฐาน และยิ้มให้อย่างสุภาพแต่ทำไม บวกกับใบหน้าที่เพอร์เฟคที่ส่อว่าไม่ใช่คนไทย สายตาสีน้ำเงินคู่นั้นที่กำลังมองหน้าฉันเหมือนกับรู้จักกัน

    "เอาชีสเค้กสามชิ้นค่ะ"

    "ไม่เคยคิดจะเกรงใจเลยหรอติ๋ม"

    "ม่ายยเลยย"

    "เอา ทิรามิสุหนึ่งที่ค่ะ"

    "พอกัน -_-"

    ฉันทำหน้าเบื่อๆปนอมยิ้มกับความน่ารักของเพื่อนทั้งสองอย่างจริงใจมาก(ประชด- -)ทั้งคู่สั่งกันอย่างไม่ใยดีเงินของเค้าเลยอ่ะToT

    "แล้วคุณละครับจะรับอะไรดี"

    เสียงทุ้มต่ำของเขาดูเหมือนมีอะไรที่เขาคิดในใจซ่อนอยู่แฝงมาในคำถามที่ถามฉันมา แววตาแฝงความเจ้าเล่ห์เล็กน้อยปรากฏแบบลับๆ ฉันมีความรู้สึกว่าฉันเริ่มอยากรู้ขึ้นมาแล้วสิ

    "เอาเป็น red wine ice crush ที่หนึ่งค่ะ"

    เมื่อเขาได้ยินที่ฉันสั่งก็ยิ้มเล็กๆ สงสัยคงไม่ค่อยมีใครสั่งเมนูนี้บ่อยๆ

    "ชอบขนมแนวนี้หรอครับ"

    "ค่ะ อร่อยดี"

    "ครับ อะ หร่อย ดี"

    แล้วเขาก็เดินไปทิ้งความสงสัยให้ฉัน เขาเว้นคำทำไมกัน พร้อมกับยิ้มลึกลับแบบนั้นด้วย

    "นินินินิ มันเกิดอะไรขึ้นกับน้องลีของเรากันน้า เนอะน้องติ๋ม"

    "ช่ายๆ จ้องไม่ห่าง เว้นคำพูด แถมยิ้มแบบนั้นมันไม่ธรรมดานะตะเอง"

    "ไม่มีๆแน่ๆ"

    "ตรูว่ามีว่ะห้าๆๆ  หน้าชีแดงเชียส่องกระจกไม้"

    "พอและปอร์…!!!!!!!"

    "เออๆ เดี๋ยวนี้แกคอแข็งแล้วหรอถึงสั่ง มันเป็นไวน์แช่แข็งไม่ใช่หรอลี"

    "ก็แค่อยากจะลองดูว่าตอนนี้ ถ้าจะกินจะเป็นไงอ่ะป้า"

    "เห้ยแกอย่าลืมนะว่ารถฉันมีแค่สองที่นั่ง ถ้าแกเมาเนี่ยจะเอาไง"

    "ไม่ขนาดนั้นหรอก แค่ไวน์น่า(อยากลองของ ไหนๆก็มหาลัยและ)"

    "ปล่อยเค้า เจ้เดี๋ยวก็รู้เองว่าวิธีแก้ปัญหารถสองที่นั่งทำไง"

    "ป้าสองคนนี่บ่นพอกันเลยนะ ขอให้หน้าแก่ ชิชิ"

    "รอโอกาสแกล้งหล่อนมานานและย่ะ"

    "เอาเข้าไปๆ รักกันจริงมั้ยเนี่ย"

    "จ้าๆๆๆ"

    หลังจากนั้นประมาณสิบนาที ขนมที่สั่งก็มารวมทั้ง red wine ice crush ของฉันด้วยเอาแล้วเว้ย จะได้รู้ว่าฉันกับมันอะไรมันจะแข็งกว่ากัน><!!!!

    แต่เขาคนนั้นดูสีหน้าแปลกๆ ตาสีน้ำเงินมันเริ่มแสดงความกังวลไม่มากก็น้อย จะมากังวลอะไรเล่า ฉันไม่ได้เป็นอะไรกับนายนี่!!!>///<

    "รับอะไรเพิ่มอีกไหมครับ"

    "ไม่แล้วค่ะ

    "ที่นี่มีพนักงานคนเดียวรึไงเนี่ยเห็นนายทำอยู่คนเดียว คนอื่นมีบ้างรึปล่าว"

    "มีครับ(ยิ้มหล่อ)"

    "แล้วจะมาอะไรกับตรงนี้บ่อยๆให้คนอื่นทำไม่ได้รึไง"

    "มีปัญหาอะไรกับผมไหมเนี่ย ห้าๆๆ"

    "อ๋อๆพอดีเพื่อนเราอารมณ์ไม่ดีนิดหน่อยอ่ะค่ะ ต้องขอโทษด้วยนะ"

    "ไม่เป็นไรครับนานๆเจอคนแบบนี้ก็ดีเหมือนกัน(ยิ้มแหยๆ)"

    "หมดธุระรึยัง หรือจะจีบเพื่อนชั้นย่ะ!!! ขอบอกเลยว่ายาก"

    "ยังครับ พอดีอยากจีบคนอื่นมากกว่า"

    "นี่นาย!!!!"

    "เขินหรอครับ ยังไม่ได้บอกเลยว่าใคร(ยิ้มเยาะเย้ย)"

    สีหน้าของฉันแทบเปลี่ยนอารมณ์ไม่ทันกับคำพูดของเขาที่ช่างทำให้ฉันอารมณ์เสียมากๆ

    "ฉันไม่เขินเลย ไม่มีความเขิน ซากกกกกนี้ดดดดดด อึ้กๆ"

    เห้ยเกิดอะไรขึ้นเนี่ย สติชั้นเริ่มหดหาย นี่อาการนี้มันคืออะไร?!คำพูดฉันมันยืดๆผิดปกติ หรือว่าอาการเมาแอ๋ของชั้นมาแล้ว!! ลืมบอกไปว่าก่อนที่นายนี่จะเริ่มเถียงและขณะที่เถียงกัน ฉันกำลังกินขนมที่สั่งมาอย่างเมามัน(เมามาย)ไม่นะจะมาเป็นอะไรตอนนี้>/////<

    "คุณคับ? คุณ? คุณ!?!!!!"

    "ไรจ้าๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ"

    "เห้ย คุณเป็นไรปล่าวคับ"

    "สงสัยอาการเก่าจะกำเริบอะค่ะ"

    "คือพอดีว่ายัยนี่อยากลองของว่าตอนนี้จะเป็นเหมือนเมื่อก่อนรึปล่าวเนอะรีน"

    "เมื่อก่อนตอนม.4เคยลองกินอะไรแบบนี้แล้วค่ะ แล้วก็เป็นอย่างที่เห็น-_-<<"

    "ผมช่วยอะไรได้บ้างมั้ยครับ"

    :)(:ยัยเพื่อนทั้งยิ้มมีนัยแผนร้าย

    สายตาเจ้าเล่ทั้งสองคู่นั้นมันนนนนนนนนนนนจะสื่ออะไรนะ

    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×