บ่มเพาะจินตนาการวันละนิด

ลำดับตอนที่ #4 : ดอกแก้ว กับความหมายมากมาย ภาค 2 ของชำร่วย

ได้ฤกษ์ มาพูดถึงดอกแก้ว กับความหมายอีกหนึ่งที่ผ่านเข้ามาในชีวิต 

ดอกแก้วต้นนี้ เกิดขึ้นเมื่อหลายสิบปีก่อน พี่รายา มีเพื่อนรักที่รักมากคนหนึ่ง
เป็นเสมือนครอบครัว เพราะพี่รายาเองเป็นคนต่างจังหวัด ก็อาศัยความรัก 
ความอบอุ่นจากครอบครัวของเพื่อนสนิทคนนี้แหละ เขามีพี่สาวหนึ่งคน ซึ่ง
จริงแล้วอายุเท่ากับพี่รายา แต่ในเมื่อเราเป็นเพื่อนน้องสาว เพราะฉะนั้น ก็ถือ
โอกาสขอเป็นน้องเขาอีกหนึ่งคน 

นอกจากพี่สาวแล้ว ยังมีน้องชายอีกสามพระหน่อ ซึ่งแต่ละคนก็จะน่ารักสุภาพ
ไปคนละแบบ (อ้อ! ขอบอกว่า สุภาพเฉพาะสองหนุ่ม) อีกหนึ่งหนุ่ม คนน้องสุด
คงต้องพูดคำว่า แสบ!!! ไว้จะมาเล่าวีรกรรมของพ่อหนุ่มน้อยคนนี้ให้ฟังคราว
หน้าถ้ามีโอกาส 

ณ วันหนึ่ง น้องชายคนโตของครอบครัว มาปรึกษากับครอบครัวว่า จะแต่งงาน
เราซึ่งเป็นคนนอก แต่แอบแฝงตัวเหมือนคนในครอบครัว ก็ดีใจและเทใจเลยว่า
จะช่วยเหลืองานเต็มที่ อยากให้ทำอะไรก็ให้บอกได้ทันที ยังจำได้ว่า เริ่มเก็บ
ตังค์ซื้อชุดสวยๆ เพื่อไม่ให้น้องขายหน้า เพราะอะไรนะเหรอ น้องจัดงานฉลอง
สมรส ที่โรงแรมแพนนินซูล่า โรงแรมหรูแถวย่านคลองสาน 

เมื่อถึงวันงาน ด้วยความประหม่าเพราะไม่เคยแต่งตัว สาวบ้านนอกก็มาร่วมงาน
ในชุดเดรสสีเขียว พร้อมกับทำผมให้เข้ากับชุด ขณะก้าวเท้าเข้ามาในงาน น่า
ตื่นเต้นเอามาก ๆ ด้วยความอลังการของโรงแรม และความที่ไม่คุ้นเคยกับ
สถานที่ แม้จะประหม่าแต่ก็ภาคภูมิใจ เพราะได้ทำอะไรเพื่อน้อง (ของเพื่อนรัก) 

หน้าที่ที่รับผิดชอบในงานก็คือ เป็นสาวสวย (ที่ไม่สวย) นั่งต้อนรับแขก
ก่อนเข้างาน วันนั้นก็มีเรื่องตื่นเต้นเกิดขึ้นอีก เพราะด้วยความไม่เคยแต่งตัว
และทำผมแบบนั้น ก็เลยคิดว่า ไม่อยากให้คนรู้จักเห็น มันไม่มั่นใจ แต่โชคชะตา
ไม่เอื้ออำนวย เพราะเพื่อนเจ้าสาว กับ เจ้าบ่าว คนหนึ่ง ดันเป็นรุ่นน้องที่ทำงาน
ตอนเจอหน้ากัน ตอนเข้าเอาซองมาให้เก็บ และลงชื่ออวยพร แอบเห็นเอาแอบ
อมยิ้มด้วย (คงไม่ต้องนึกต่อนะ .. ฮึ) 

เกริ่นมานาน ยังไม่มีคำว่า ดอกแก้วสักคำ มีแต่อารามภบทอะไรก็ไม่รู้ นี่แหละ
ต่อไปจะพูดถึงหล่ะ พองานเลิกนี่แหละค่ะ เพราะตอนเข้าไปเจ้าภาพไม่ได้แจก
ของชำร่วย แต่พอแขกเริ่มทยอยออกมานี่แหละ แขกทุกคนจะได้กระถาง
ดอกแก้วกลับไปปลูกที่บ้านคนละหนึ่งต้น (หรือหลายต้น แล้วแต่จะขอเพิ่ม) 
จำไม่ได้ว่า เหตุผลที่เลือกใช้ต้นดอกแก้วเป็นของชำร่วย เพราะอะไร 
ขอโทษด้วยนะ พี่รายา... จำไม่ได้จริง ๆ 

จบภาค 2 ของชำร่วย 
อ่านแล้ว พอจะมีไอเดียบรรเจิดบ้างหรือเปล่า