คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #8 : .: Chapter 7 (100%)
Chapter 7
Home35 … รักของฉันเรียกว่าเธอ
--------------------------------------------------------------------------------------------------------
Writer Part” (มีพาทอิไรท์ด้วย 5555 -/////-)
ปัง งงงงง !
เสียงเปิดประตูห้องที่ดังกึกก้องด้วยเรี่ยวแรงทั้งหมดของ “กั้ง” ที่มีจุดประสงค์มาที่โรงแรมนี้เพื่อช่วย “ซีดี” คนที่เค้ารัก
กั้งพุ่งตรงไปเข้าไปด้านในทันที และพบกับสิ่งทีเค้าไม่อยากเห็น “ตั้ม” รุ่นพี่ที่คณะของเค้ากำลังพยายามขืนใจคนรักของเค้าอยู่ กั้งเข้าไปกระชากคอเสื้อคนด้านบนออกมาพร้อมกับปล่อยหมัดไปหลายที “เต้” เพื่อนของกั้งเข้ามาสมทบอีกแรง
ด้วยความโมโหและแรงกายของกั้งทั้งหมด ทำให้ ตั้มจุกลงไปกองกับพื้น และดูเหมือนไก่ถูกถอดขน
“พอแหละ ๆ มึงไปดูซีดีเหอะ เดี๋ยวทางนี้กูจัดการเอง” เต้กล่าวขึ้น พร้อมกับดันกั้งออกจากตั้ม เพื่อยั้งอารมณ์ของกั้งไว้
กั้งไม่ได้โต้ตอบอะไร และหันหลังไปดูซีดีที่เตียงที่นั่งร้องไห้อยู่
“ซีดีครับ ไม่เป็นไรนะ พี่มาช่วยแล้ว” คนพี่เข้ากอดคนน้องที่กำลังร้องไห้อยู่ พร้อมทั้งลูกไปตามเส้นผมของคนน้องด้วยความอ่อนโยน และให้ไหล่ของเค้าเป็นที่ซับน้ำตาของคนน้อง
“พี่กั้ง ฮือ ๆ ๆ ๆ นึกว่าจะมาไม่ทันซะแล้ว ฮือ ๆ T0T”
“พี่มาแล้วครับซีดี โอ้ ! ไม่ร้องน้ะ”
“ฮือ ๆ ๆ” คนน้องร้องไห้อย่างต่อเนื่อง ด้วยความกลัว
“มันทำอะไรซีดี ?” คนพี่ผละคนน้องออกจากอ้อมกอด แล้วซักถามคนน้องด้วยความสงสัย
“มัน ... มันหมอบยาผม มันตบผม ฮือ ๆ”
“ไอ่เลว !!” คนพี่สบถคำหยาบออกมาจากปาก
“แล้วมันก็ จะ...จูบ ผม” -0- คนพี่ช็อคและตกใจมาก
“มันทำอะไรอีกครับ ?” คนพี่ซักต่อ
“แล้วมันก็ ... ถอดเสื้อผม แล้วก็ .... ฮืออออออ T0T” คนน้องร้องไห้หนักอีกครั้ง คนพี่มองร่องรอยบนเรือนร่างอันขาวเนียน ที่มีรอยแดงเป็นจ้ำ ๆ มากมาย แล้วสวมกอดคนน้องอีกครั้ง ด้วยความห่วงใย
“โอเคครับ พี่เค้าใจแล้ว ไม่ต้องร้องน้ะ”
“ฮือ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ”
“ไปครับกลับไปที่ค่ายกันน้ะ” คนพี่ชวนคนน้องกลับที่พักที่ค่าย ถึงเค้าจะอยากพาคนน้องกลับกรุงเทพ กลับไปที่บ้านก็ตาม แต่กิจกรรมทางนี้ยังไม่สิ้นสุด ยังเหลืออีกหนึ่งวัน ใจเค้าก็เป็นห่วงซีดี และก็ยังไม่กลับไป ไม่อยากให้คนอื่นมองว่าเค้าได้สิทธิ์เหนือกว่าคนอื่น
“เต้กูพาซีดีกลับก่อนนะเห้ย !” กั้งตะโกนบอกเพื่อนให้รับทราบจุดหมายของตน
“เออ ! พาซีดีไปพักเหอะ เดี๋ยวทางนี้ก็จัดการเอง”
กั้งมองหาเสื้อของซีดีเพื่อที่จะมาสวมทับร่างขาวเนียนที่มีรอยแดง แต่ก็ไม่พบ
“ซีดีครับ เสื้ออยู่ไหนครับ” คนพี่ถามคนน้อง
“ขาดหมดแล้วครับ ฮือ ๆ ๆ มันตัดเสื้อผมขาดหมดแล้ว” ห้ะ !!! =0= เลวและซาดิสมากกกก !
คนพี่ปลดกระดุมเสื้อตัวนอกของตนและสวมให้กับคนน้อง โดยที่ตนเองเหลือเพียงเสื้อกล้ามสีขาวตัวจิ๋วเท่านั้น
“พี่กั้ง ! TT” คนน้องเรียกคนพี่ด้วยเสียงที่ดังพอควร
“ว่าไงครับ ?”
“ใส่แค่นี้ ไม่อายเค้ารึไง !”
“555 ไม่เป็นไรหรอกครับ ถ้าพี่เอาเสื้อที่พี่ให้ซีดีมาใส่ แล้วซีดีจะใส่อะไรหล้ะครับ”
เหมือนว่าคนพี่จะกระตุกต่อมคนน้อง คนนน้องเริ่มร้องไห้อย่างหนักอีกครั้ง
“ฮือ ๆ ๆ”
“โอ้ !! ขอโทษครับ ไปกลับที่พักกันน้ะ”
คนพี่พยุงคนน้องไปที่รถของพนักงานโรงแรมที่เค้ายืมมา รถยนต์สีขาวดูมีระดับ -0- (ไม่อยากจะเชื่อว่าพนักงานโรงแรมจะรวยขนาดนี้) แล้ววิ่งไปนั่งที่คนขับ สตาร์ทรถออกจากที่นี้ทันที
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
K Part”
ผมขับรถพาซีดีกลับที่พักอยู่ครับ ซีดหลับไปตั้งแต่ขึ้นรถแล้ว คงเป็นเพราะฤทธิ์ยานอนหลับที่ไอ่พี่ตั้มมันใส่ให้น้องกิน พูดถึงแล้วมันจี๊ดมากกกกครับ ผมยังไม่เคยจูบซีดี เลยน้ะ T^T มากสุดแค่จับมือเองงงงงงงงงงงง มันเป็นใครรรรรรร มาทำกับซีดีอย่างนี้ได้อย่างงายยยยยย -0- มันเจ็บจี๊ดมากกเลยครับทุกคน อยากจิปล่อยโฮ ! รอยแดงเป็นจ้ำ ๆ บนตัวของน้อง ฮึ่ยยยย ! เห็นแล้วมันแค้น แค้นมากกกก ตอนนี้ผมเหมือนภูเขาไฟที่ดับยังไม่สนิทครับ ยังสามารถปะทุได้อยู่ ผมหวังว่าไอ่เต้เพื่อนรักของผมจะจัดการกับไอ่พี่ตั้มให้สมกับที่มันทำกับซีดี คนรักของผมน้ะครับ
ตอนนี้ถึงที่พักแล้วครับ ผมไม่อยากปลุกน้องให้ตื่น น้องคงกลัวและเหนื่อยมาก ผมลงไปเปิดประตูรถฝั่งที่ซีดีนอนอยู่ แล้วถือโอกาสช้อนร่างซีดีขึ้นมา อุ้มขึ้นห้อง ผมไม่ได้ฉวยโอกาสน้าาาาาา -/////- แต่มันจำเป็นจริง ๆ ต่างหาก
.
.
.
ถึงห้องพักของเราแล้วครับ ผมค่อย ๆ วางซีดีลงบนเตียง และไปหาผ้ามาเช็ดตัวให้ซีดี ที่ตอนนี้เนื้อตัวมอมแมมหมดแล้ว คิคิ ได้โอกาสและ // ผิด ๆ ๆ -/////- ไม่ ๆ แค่เช็ดตัวเฉย ๆ จริง ๆ น้ะ ผมลงมือเช็ดตัวให้ซีดี ไล่ตั้งแต่ใบหน้านวล ๆ ไปเรื่อย ๆ ครั้งนี้ถือเป็นครั้งที่ 2 แล้วที่ผมได้ลงมือเช็ดตัวให้ซีดีหลังจากตอนนั้น ยิ่งเห็นรอยแดงบนเรือนรางของน้องแล้วยิ่งแค้นนนนนนนน !!!!!!!!!!!!! หึ่ยยย ! ไอ่ตั้ม ใจผมร้อนรุมลุกเป็นไฟ อยากจะเอาระเบิดไปปาบ้านมันเลยครับตอนนี้ ผมจัดการเปลี่ยนเสื้อผ่านให้น้องเสร็จสรรพ และไปจัดการกลับตัวเอง สักพักใหญ่ ผมกลับมาไล่มองน้องด้วยอีกครั้ง น้องตาบวมมาก แสดงให้เห็นถึงว่า ร้องไห้มาอย่างหนักมากกกกก คูนล้านนนนน ผมค่อย ๆ บรรจงลงหอมแก้มชื้น ๆ ของน้อง ผมปล่าวน้ะ แค่อยากให้ความอบอุ่นแก่น้องเฉย ๆ -//////////-
“พี่รักซีดีน้ะ <3” ผมบอกรักซีดีอีกครั้ง ก่อนที่จะหันไปนอนในฝั่งของผม
“ผมก็รักพี่น้ะครับ” .................. ฮ้ะ !!!!!! -0- อะไรน้ะ !!!! ทุกคนได้ยินเหมือนผมไหมครับ ตั้น 5 วิ ผมหันหลังกลับไปหาน้องอีกครั้ง ตื่นตั้งแต่เมื่อไรกันนนนน
“เมื่อกี้ซีดีพูดว่าอะไรน้ะครับ ?” ผมถามย้ำซีดีอีกครั้ง เพื่อเช็คความมั่นใจ
“ไม่เอา ไม่พูดแล้ว ขี้เกียจพูดซ้ำ เดี๋ยวคนฟังเบื่อ -////-” เหยดดดดด ทุกคนนนนน ผมลอยแล้ว >///////< คืนนี้คงหลับฝันดีมีความสุขแน่นอน
“คนบ้า ฉวยโอกาสหอมแก้มผม -////-”
“อ้าววว 555 ก็นึกว่าหลับแล้วว วว” ผมหัวเราะแก้เขิน
“งั้นที่พี่เคยถามไป ...... ตกลงคบกับพี่น้ะะะ ?” ผมหันไปถามน้อง
“อืม” กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด -//////- (อันนี้ไรท์เองจ้ะ 555) ผมละลายหมดแล้ว เหยดโด้ ไชโย ในที่สุดน้องก็ตอบตกลงแล้วววว ผมละลายแล้วครับ .//////.
“ขอหอมอีกทีได้ปร้ะะะ ??”
“คนโลภ ! .///////////. พอแล้วครับ ผมง่วงแล้ว กู้ดไนท์นะครับบบ” ถึงผมจะไม่ได้เปิดไฟ แต่ไฟจากด้านนอกที่สาดเข้ามาก็พอที่ผมจะเห็นได้ว่า น้องหน้าแดงก่ำเลยครับบ อิอิ -/-
“กู้ดไนท์ครับ ที่รัก <3” คืนนี้เป็นอีกหนึ่งคืนที่ผมมีความสุข มีความสุขมาก ๆ เลยครับ ^^
.
.
.
.
.
.
.
CD Part”
เช้าวันรุ่งขึ้น
ผมลืมตาขึ้นมามีแสดงสลัวที่พาดผ่านเข้ามาทางหน้าตาเป็นแสงของด้วยอาทิตย์ยามเช้า เมื่อคืนนี้เป็นคืนแรกที่ผมได้หลับจริง ๆ จัง อย่างมีความสุขสักที ผมยังไม่มีเรี่ยวแรงพอที่จะลุกขึ้นตอนนี้หรอกครับ และตอนนี้ผมรู้สึกว่ามีบางสิ่งบางอย่างที่มีน้ำหนักพอสำควรวางอยู่บริเวณเอวของผม อึบ ๆ ๆ ๆ ผมพยายามพลิกตัวไปอีกด้านหนึ่งก็ผมกับ ผ่างงงงงงงงงง ! ใบหน้าเกลี้ยง ๆ ของคนที่ผมคุ้นเคย ชักจะเอาใหญ่แล้วน้ะ -*- พึ่งหายงอนเมื่อคืนเองน้ะ เช้ามากอดแล้วเรอะ -0- ผมค่อย ๆ พินิจพิจารณาใบหน้าของคนตรงข้ามอย่างถี่ถ้วน ใช้นิ้วเรียว ๆ ไล่ไปตั้งแต่เส้นผมถึงปลายคาง
“อืม พี่กั้งเวลานอนหลับก็น่ารักดีเหมือนกันแหะ ๆ J” ผมเผลอยิ้มออกมาโดยไม่รู้ตัว
“ตื่นแล้วหร้อครับ :D” เหมือนคนตรงหน้าจะรู้สึกตัว ตายแหละ ผมเขินน้ะ มาตื่นอะไรตอนนี้ -/////////////////-
“ครับ -///////////-”
“แอบแตะอั๋งพี่อ่อ ?”
“ผมปะ.............ปล่าววน้ะครับ”
“ปากแข็งนักน้ะเราน้ะ” ผมไม่ได้ปากแข็งน้ะ -////- ผมเขินเฉย ๆ 5555
“เมื่อกี้เหมือนมีคนชมพี่ว่าน่ารัก ใครหน่า ?” ผมกั้งส่งเสียงยียวนผม
“คนน่ารักกว่า พูด -/////-” ผมไม่ได้หลงตัวเองน้ะ แต่ใคร ๆ ก็พูดแบบนี้จริง ๆ 5555
“ครับ ๆ น่ารักครับ น่ารักที่สู๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด ฟอดดดดดดดดดดดดดดดด” ทุกคนนนนนน พี่กั้งหอมแก้มผมโดยไม่ได้ขออีกแล้วน้ะ ./////.
“พี่กั้งอ้า หอมแก้มผมอย่างนี้ได้ไงเล่า”
“ทำไมอ้ะครับ ก็เราเป็นแฟนกันแล้วน้ะ” ตั้งแต่ผมตอบตกลงนี่คือพี่เค้าชอบทำอะไรตามใจตลอดด
“พอ ๆ ลุกขึ้นไปอาบน้ำได้แล้วครับ วันนี้วันสุดท้ายแล้วน้ะครับ จะได้กลับบ้านแล้ว J” ผมยิ้มหวานให้พี่กั้ง เป็นการอรุณสวัสดิ์พี่เค้าอย่างเป็นทางการ (?)
“คร้าบบบบบ ที่รัก” พูดเสร็จพี่กั้งเค้าก็ลุกออกไปเตรียมของ
“พี่กั้ง วันนี้ผมไม่ลงไปข้างล่าง รออยู่บนห้องได้ไหมครับ ?” ผมขออนุญาตพี่กั้งอยู่บนห้อง ผมไม่อยากลงไปเจอกับ......คน ๆ นั้น
“ได้ครับ รอพี่อยู่บนห้องนี่แหละ วันนี้กิจกรรเสร็จเร็ว แต่ซีดีลงไปกินข้าวเช้ากับพี่ก่อนน้ะ เดี๋ยวพี่ขึ้นมาส่ง ลุกไหวไหม ?”
“โอเคครับ ไหวครับ”
“งั้นพี่ไปอาบน้ำก่อนน้ะครับบ ฟอดดดดดดดดดดดด” เอะอะ เอะอะ ก็หอมแก้มตลอด -////////////////- คนบ้า !
.
.
.
@ห้องอาหาร
ผมก็ไม่เข้าใจเหมือนกันทำไมพี่กั้งต้องจูงมือผมมาตลอดทางด้วยเนี่ย -.- ไม่อายคนอื่นบ้างรึไง
“แนะ ๆ ๆ ๆ ระยะของมึงกะน้องซีดีวันนี้นี่น้อยไปป่าวหว้ะ 55555” พี่เต้กล่าวแซวผมกับพี่กั้ง
“แฟนกู” ดูไอ่พี่กั้งตอบสิครับ เขินนะเนี่ยยยย -////-
“ว๊ายยย ! เรียกแฟนได้เต็มปากขนาดนี้แสดงว่า เมื่อคืนน ....”
“ใช่ !”
“พี่กั้ง !!!” ทำไมถึงตอบแบบนั่น ผมเสียหายน้า T^T
“555555 ไปกินข้าวกัน”
.
.
.
.
.
.
K Part”
ตอนนี้ผมไม่ส่งซีดีที่ห้องแล้วครับ ถามว่าเป็นห่วงไม ยังเป็นห่วงอยู่เลย เห้ออออ ผมมารวมตัวกับเพื่อน ๆ ตามที่พี่สตาฟเรียก ผมพยายามกวาดสายตาหาคนที่ทำร้ายจิตใจซีดีเมื่อคืน แต่ก็ไม่พบ เพื่อความมั่นใจว่ามันไม่อยู่ที่นี่แล้ว ผมหันไปถามพี่สตาฟที่ยืนอยู่ข้าง ๆ
“พี่ครับ พี่ตั้มไปไหนหร้อครับ ?”
“อ่อ ตั้ม กลับบ้านไปตั้งแต่เมื่อวานแล้วค่ะ เห็นบอกว่ามีธุระด่วน”
“ขอบคุณครับ ^^” ปลอดภัยไป 1 เปาะครับ ที่นี่ผมก็ทำกิจกรรมต่อได้อย่างสบายใจแล้วครับ
Kang Vorakorn : ซีดีครับ ^^ ไม่ต้องกลัวน้ะ มันไม่อยู่ที่นี้แล้ว
ตึง ตึ๊ง
CDGuntee : ครับ ^^
Kang Vorakorn : รักน้ะครับ >3<
CDGuntee : คนบ้า ! -/////- รักเหมือนกันครับ <3
กิจกรรมวันนี้เสร็จเร็วครับ 3 โมงเย็นก็เสร็จแล้ว พี่ ๆ สตาฟให้ไปรีบเก็บของลงมา เราจะกลับบ้านกัน ผมรีบขึ้นไปหาซีดีทันทีครับ
“กลับมาแล้วครับ”
“ครับ”
“ไปครับซีดีเก็บของ เราจะกลับบ้านกันครับ”
“เรียบร้อยหมดแล้วครับ”
“น่ารักจัง” ผมยืนมองคนตรงหน้าที่ขมักเขม้นกับการขนของออกมานอกห้อง
“จะมองอีกนานไม่ครับ มาช่วยกันขนของสิครับ -.-”
“คร้าบบบบบบบบบบ”
.
.
.
ออกเดินทางกลับได้มาพักหนึ่งแล้วครับ ซีดีหลับไปแล้วที่อยู่ที่ไหล่ผมนี่เอง ผมหันไปมองซีดีที่หลับอยู่
ผมจะบอกน้องยังไงดีให้น้องเข้าใจ ผมคิดเอาเองว่าถ้ารีบบอกน้องไป ความสัมพันธ์ของเราจะต้องจบลงแน่ ๆ ผมยังไม่อยากให้มันเป็นอย่างนั้น ผมอยากอยู่กับซีดีนาน ๆ อยากดูแลไปตลอดชีวิตของผม ........ แล้วผมจะบอกพ่อยังไง ผมทำตามที่เค้าสั่งไม่ได้ ผมทำไม่ได้ ผมไม่เลือกที่จะเก็บใครไว้ ผมรักทั้ง 2 คนมาก
“สู้ ๆ มึง กูเป็นกำลังใจให้” เหมือนไอ่เต้จะรู้ว่าผมคิดอะไร
“อืม ขอบคุณมากมึง มึงเป็นเพื่อนที่ดีกับกูมาก”
เดี๋ยวค่อยคิดล้ะกันเนอะ ... ปล่อยให้มันเป็นอย่างนี้เป็นก่อนล้ะกัน
---------------------------------------------------------------------------------------------------
#อัพครบล่าววววววว -////-
#เม้นเป็นกำลังใจให้ไรท์ด้วยน้า T^T
#อย่าลืมโหวต 2 พี่น้องด้วยน้า *49303 *49305 โทรออก ภายใน 6 โมงเย็นวันนี้น้ะ
#เริ่มมีโมเม้นบ้างแล้ว :D ช่วยโหวตให้ 2 พี่น้องได้เข้ารอบลึก ๆ ด้วยน้ะ ^^
#อย่าพึ่งทิ้งพี่น้องขาแดนซ์ไปน้า ^^
ความคิดเห็น