ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    [TS10][กั้งซีดี] Home35... รักของฉันเรียกว่าเธอ

    ลำดับตอนที่ #14 : .: Chapter 13 (100%)

    • อัปเดตล่าสุด 7 พ.ค. 57


     Chapter 13

    Home35 … รักของฉันเรียกว่าเธอ

    ----------------------------------------------------------------------------------------------------------------




     

    Tae Part

     

     

    “ไอ่เต้ ฮือๆ TT

     

     

    “อะไรมึง ?

     

     

    “นี้มัน 1 อาทิตย์เต็ม ๆ แล้วน้ะเว้ย ทำไมกูยังไม่เจอซีดีสักที โฮ TT0TT” ครับหนึ่งอาทิตย์เต็ม ๆ กั้งมันพยายามตามหาซีดีโดยทุกวิถีทาง แต่มันก็หาไม่เจอ มันก็นั่งร้องไห้อย่างนี้มาตลอดหนึ่งอาทิตย์เต็มเหมือนกัน ผมมาอยู่เป็นเพื่อนมันทุกวันครับ บางวันก็นอนที่นี้เลย กลัวมันคิดอะไรบ้า ๆ ขึ้นมา ไม่ไหวครับ ไม่ไหว -..-

     

     

    “มึงใจเย็น ๆ เดี๋ยวก็เจอ” ผมก็ปลอบมันไปตามเดิมครับ  ผมไม่อยากให้มันเป็นแบบนี้ ผมเป็นห่วงมัน ข้าวปลาก็กินนิดกินหน่อย ร่างกายผอบซูบอย่างเห็นได้ชัด เห้ออออออออออออออออออ ผมก็ได้แต่ถอดหายใจยาว ๆ แบบนี้แหละครับ

     

     

    “ซีดีอยู่หน้ายยยยยย TTTT0TTTT” วันนี้มันเป็นเอามากครับ -..-

     

     

    ติ้ง ติ่ง ....

     

     

    ออดหน้าบ้านดังขึ้น ผมลุกขึ้นไปดูกับแขกผู้เยี่ยมเยือน หญิงสาวผิวเข้ม ผมหยักศก ดวงตาคม ทาลิปสติกสีแดง ส่งพลังจัดจ้านออกมาอย่างเห็นได้ชัด สวมใส่ชุดเดรสสีชมพูอ่อน ยืนบนรองเท้าสนสูงสีขาวนวล มือด้านซ้ายถือกระเป๋าใบพอเหมาะ

     

     

    เมื่อพบพิจาราณาลักษณะทางกายภาพแล้วก็บอกได้เลยว่าเธอผู้นี้ชื่อ “มุก” คนที่ทำให้ไอ่กั้งกับน้องซีดีทะเลาะกัน ผมไม่เข้าใจว่านางจะมาที่นี้อีกทำไม ความละอายแก่ใจ นี่ไม่มีบ้างหร้อ ???  ร้ายได้ใจจริง ๆ ผู้หญิงคนนี้

     

     

    “มาที่นี่ทำไม ?

     

     

    “มาหาพี่กั้ง สามีสุดที่รักยังไงหล้ะ”

     

     

    “เธออย่ากล้ามาให้ไอ่กั้งเห็นหน้าอีกหร้อ ? ไม่ละอายใจมั้งรึไง”

     

     

    “ไม่จำเป็น หึ ! หลบไป !!

     

     

    “โอ๊ยย ! ” ผมอุทาน หลังจากที่ยัยนี่ผลักพบให้หลบทางเดินของเธอ

     

     

    “มุก !

     

     

    “เป็นอย่างไงบ้างค่ะพี่กั้ง สบายดีไหม ? ^^

     

     

    “มาทำไมที่นี่ !!!?

     

     

    “.....” ผมยืนมองมุกและกั้งสนทนากันอย่างเงียบ ๆ

     

     

    “มาหาพี่กั้งไงค่ะ แหม ! ผอมไปน้ะค่ะพี่กั้ง” พูดจบ มุกเอื้อมมือทั้งสองไปจับลำแขนของกั้ง

     

     

    “เอามือสกปรกของเธอออกไปจากร่างกายฉันเดี๋ยวนี้น้ะ !” กั้งปัดมือของมุกออกทันที

     

     

    “จะอาลัยอาวรณ์อะไรกับไอ่เด็กนั่นนักหนา ถ้ามันรักพี่กั้งจริงปานนี้มันกลับมาแล้ว นี่อะไรไม่เห็นมีวี่แว่ว ก็เห็น ๆ กันอยู่ว่ามันไม่ได้รักพี่ !

     

     

    “เรื่องราวทั้งหมด มันก็เป็นเพราะ “เธอ” ไม่ใช่รึไงห้ะ !” สีหน้าและแววตาของกั้งเต็มไปด้วยความโกรธมุกมากก กั้งลุกขึ้นจากเก้าอี้หันไปบีบแขนของมุกให้ลุกขึ้นตาม

     

     

    “โอ้ย ! มุกเจ็บน้ะค่ะ ปล่อยมุกน้ะพี่กั้ง !

     

     

    “แค่นี้มันยังน้อยไปด้วยซ้ำกับคนอย่างเธอ !!” กั้งสะบัดมุกสุดแรง แต่มุกก็ยังสามารถทรงตัวไว้ได้

     

     

    “ความรักของพีกับไอ่เด็กนั่น มันเป็นไปไม่ได้หรอกค่ะ พี่เลิกฝันลม ๆ แรง ๆ สักที”

     

     

    “...”

     

     

    “มุกจะทำทุกหนทาง ที่จะให้พี่กั้งกลับมารักมุกเหมือนเดิมให้ได้ ไม่ว่าจะแลกด้วยอะไรก็ตาม !!

     

     

    “เธอจะทำอะไรซีดี !!!?

     

     

    “ตอนนี้ยังไม่คิดจะทำอะไรเด็กนั่นหรอกค่ะ แต่ต่อไปก็ไม่แน่ ถ้ามันยังเป็นก้างขว้างคอของมุก !

     

     

    “มุกขอลากลับก่อนน้ะค่ะ เดี๋ยวจะมาหาใหม่ ! ฟอดดดดดดดดดดด ” มุกกดจมูกของเธอลงบนแก้มของกั้ง แล้วก็เดินจากไป

     

     

    “บาย บาย ค่ะพี่เต้ ดูแลพี่กั้งของมุกดี ๆ น้ะค่ะ”

     

     

    ตอนนี้ทรุดลงไปกองกับพื้นเรียบร้อยแล้ว พร้อมทั้งปล่อยน้ำตาออกมาทันที ผมบอกเลยว่าครั้งนี้เป็นครั้งแรกที่ผมเห็นไอ่เพื่อนของผมคนนี้มันอ่อนแอขนาดนี้ ปกติกั้งมันจะเข้มแข็งมาก อึดทนสุด ๆ ตอนมันเลิกกับแฟนคนก่อน ๆ ของมัน รวมถึงยัยมุกด้วยมันไม่ร้องไห้สักนิด ไม่เคยมันสีหน้าเศร้าเลย จนมาถึงครั้งนี้ ผมได้เห็นเพื่อนของผมในอีกมุมหนึ่งอย่างสุดทึ่ง !! ไม่อยากจะเชื่อว่าคุณชายกั้ง ทายาทนักธุรกิจพันล้านจะมีมุมอ่อนแบบนี้กับเค้าด้วย  ซีดีคงจะมีความสำคัญต่อจิตใจของมันมากเลยทีเดียว  ซีดีจะรับรู้ถึงความักที่กั้งส่งให้บ้างไหมม

     

     

    “เต้ TT

     

     

    “อะไรมึง ?

     

     

    “กูเป็นห่วงซีดี”

     

     

    “มึงอย่าพึ่งซีเรียส มุกมันไม่ทำอะไรหรอก”

     

     

    “มุกมันร้ายกว่าที่มึงคิดหลายเท่า”

     

     

    “ใจเย็นมึง ใจเย็นๆ”

     

     

    “กูจะทำยังไงดี TT

     

     

    “กูว่ามึงทำจิตใจของมึงในตอนเนี่ยให้เข้มแข็งก่อนดีกว่า กินข้าวกินปลามั้ง จะได้มีแรงออกไปหาซีดีต่อ ขืนมึงยังดื้อไม่กินข้าวน้ะ มึงได้เข้าโรงพยาบาลแน่ ๆ”

     

     

    “กูทำไม่ได้ ยิ่งคิดถึงซีดีมากเท่าไหน จิตใจกูยิ่งอ่อนแรงมากเท่านั้น”

     

     

    “มึงก็เป็นซะอย่างงี้ไงหล้ะ ไอ่กั้งเพื่อนคนเดิมของกูที่เข้มแข็งหายไปไหนแล้วหว้ะ ทำไมกลายเป็นไอ่กั้งขี้แพ้เงี่ยอ้ะ”

     

     

    “ไอ่เต้ ! มึงว่ากูไม TT

     

     

    “มึงจะได้มีแรงหึดสู้ต่อไปไงหล้ะ”

     

     

    TT

     

     

    “มึงรักซีดีไหม ?

     

     

    “รัก”

     

     

    “แล้วมึงอยากให้เค้ากลับมาหามึงไหม ?

     

     

    “อยาก”

     

     

    “แล้วมึงมานั่งร้องไห้เงี่ยเค้าจะกลับมาหามึงหร้อฮ้ะ”

     

     

    “...”

     

     

    “ไปลุก ไปกินข้าว เดี๋ยวกูจะอยู่ข้าง ๆ มึงเอง”

     

     

    “อือ TT

     
     

    ถึงวิธีปลอบใจของผมจะเถื่อนไปหน่อยก็ตาม 555 ผมไม่อยากให้มันเป็นแบบนี้เลยจริง ๆ

     

    .

    .

    .

    .

    .

     

    CD Part

     

    1 อาทิตย์แล้วครับที่ไม่ได้เจอพี่กั้งเลย ครับผมหลบหน้าพี่กั้งทุกที่ ผมรู้ว่าพี่เค้าพยายามตามหาผมอยู่ ไม่ว่าจะไปที่โรงเรียน หรือที่ไหนก็ตามที่พี่เค้าคิดว่าผมจะอยู่ ผมไม่อยากเจอ หรือพบหน้าพี่เค้าในตอนนี้ครับ ทุกครั้งที่ผมเจอพี่เค้าเรื่องราว เหตุการณ์ต่าง ๆ ในวันนั้นมันจะย้อนกลับเขามาให้หัวสมองผมเสมอ สิ่งที่ผมทำได้ในตอนนี้คือ “ตัดใจ” ตัดใจจากพี่เค้าให้ได้เสียที ผมเป็นคนบอกเลิกพี่เค้าเองนิ แต่ไม่ว่าจะพยายามเท่าไรก็ไม่สำเร็จ ยิ่งพยายามก็ยิ่งเจ็บ มันเจ็บมากเลยนะครับ เจ็บตรงกลางอกข้างซ้าย ตรงนี้ !

     

     

    “ซี”

     

     

    “...”

     

     

    “ซีดี !!

     

     

    “...”

     

     

    “ไอ่ซีดี !!!!

     

     

    “โอ้ยย... อะไรเนี่ย เสียงเบา ๆ ก็ได้ อยู่ใกล้แค่นี้เอง” ตอนนี้เป็นเวลาเลิกเรียนแล้วครับ พวกเรา 3 คน ผม บิว แล้วก็อาเมน นั่งอยู่ที่ศาลาในข้าง ๆ สนามบอลที่โรงเรียนครับ ผมแค่นั่งคิดอะไรเรื่อยเปื่อยเอง อยู่ๆ ไอ่บิวมันเขกหัวผมครับ เจ็บมาก ผู้หญิงอะไรแรงเยอะขนาดนี้

     

     

    “กูเรียกมึงตั้งหลายที มึงก็ได้ยินเอง มึงเหม่ออะไรอยู่หว้ะห้ะ ?

     

     

    “ปะ ป่าว..”

     

     

    “มึงกูไม่ชอบเลยนะเว้ยที่มึงเป็นแบบนี้ ตั้งแต่มึงหนีออกมาจากบ้านพี่กั้งมา มึงก็เอาแต่เหม่อลอยแบบเนี่ย !! กูมองหน้ามึงที่ไรก็หาความสดใส ในแบบไอ่ซีดีคนเดิมที่พวกกูรู้จักไม่เจอสักที” อาเมนชวนเสริมขึ้นมา

     

     

    “มึงเล่าให้พวกกูฟังบ้างก็ได้น้ะเว้ย ไม่ต้องเก็บไว้คนเดียว อย่างไงเราก็เพื่อนกันอ้ะ” บิวพูดต่อหลังจากที่อาเมนพูดจบ

     

     

    “อือ”

     

     

    “มึงคิดถึงพี่กั้งใช่ไหม ?” บิวเริ่มตั้งคำถามกับผม

     

     

    “แล้วไงว้ะ ถึงกูคิดถึงพี่เค้า กูมีสิทธิ์อะไรมั้ง กูมีสิทธิ์เรียกร้องด้วยหร้อ พี่เค้าก็มีคนของเค้าอยู่แล้ว กูต่างหากที่มาที่หลังอ้ะ” พูดเรื่องนี้ที่ไรกลั้นน้ำตาตัวเองไม่อยู่สักที T_T

     

     

    “แล้วเรื่องที่พ่อพี่กั้งให้พี่กั้งมาแก้แค้นพ่อมึงอ้ะ มึงเอาไง” อาเมนยิงคำถามต่อ

     

     

    “ฮึก ก ก็ไม่รู้หรอกน้ะเว้ยว่าเค้าไปหมางใจอะไรกันตอนไหนอ้ะ แต่พี่กั้งทำไมเค้าไม่บอกกูตรง ๆ หว้ะ กูไม่รู้หรอกว่าตอนแรกเค้าจะใช้กูเป็นเครื่องมือหรืออะไร แต่ในเมื่อกูก็ทำให้เค้ารักกูได้แล้วในตอนหลังอ้ะ เรื่องแค่เนี่ยเค้าน่าจะบอกกูมั้ง ให้กูได้ช่วยคิดหาทางออกมั้ง ไม่ใช่คิดคนเดียวแบบนี้อ้ะ T_T

     

     

    “มึงใจเย็นๆ”

     

     

    “กูก็น้อยใจเป็นเหมือนกันนะ แล้วนี่กูยังไปรู้จากปากแฟนเก่าเค้าอีก กูไม่มีอะไรสู้แฟนเก่าเค้าได้เลย ก็เห็น ๆ กันอยู่ว่าเค้าจะไม่เลือกกูอ้ะ TT

     

     

    “หน้ากูหนาไม่พอว้ะที่จะทนอยู่กับคนที่มีเจ้าของแล้วอ้ะ”

     

     

    “มึงไปกันใหญ่และมึง พอๆ ไม่ต้องร้อง ขี้แยชิบหาย หน้าหล่อยังมึงเปื้อนน้ำตาบ่อยไปแล้วน้ะ ไม่เอา ๆ โอ้ ! กู 2 คนไม่ถามแหละพอ ไปกลับบ้าน ๆ” บิวเข้ามาโอบและลูบหัวผม ปลอบให้ผมหยุดร้อง แต่ไม่ไหวจริง ๆ ครับ ยิ่งพูดยิ่งร้อง

     

     

    ตอนนี้ผมโดนบิวลากกลับบ้านครับ ผมเช็ดน้ำตาออกจากหน้าของผม แล้วเดินตามบิวไป  แต่อยู่ ๆ ไอ่บิวมันก็หยุดที่หน้าประตูโรงเรียนกะทันหัน ทำเอาผมกับอาเมนที่เดินตามมันมาแทบจะชนมันล้มเลยทีเดียว

     

     

    “นี่มึงคิดจะหยุดก็หยุดไม่บอกกันสักคำ มึงหยุดทำไมเนี่ย” ผมหันไปทำเสียงดุใส่บิว

     

     

    “มึง ๆ”

     

     

    “อะไรเล่า ! พะ พี่กั้งงงงง !!!!!!” ผมสบตาเข้าอย่างจังกับคนที่อยู่ตรงหน้า ครั้งนี้ผมหลบไม่พบจริง ๆ ฮือ ๆ TT

     

     

    “ซีดีครับ ฟังพี่พูดก่อนน้ะ” พี่กั้งถือโอกาสจับมือผมขึ้นทั้งสองข้าง

     

     

    “พี่จะตามหาผมทำไม พี่ก็มีคนของพี่อยู่แล้ว”

     

     

    “ซ๊ดี มุกกับพี่ไม่ได้เป็นอะไรกันแล้วน้ะ จริง ๆ ซีดีต้องเชื่อพี่น้ะ ๆ ๆ”

     

     

    “ทำไมผมต้องเชื่อพี่ !

     

     

    “กลับไปกลับพี่เถอะน้ะ พี่ขาดซีดีไม่ได้จริง ๆ พี่คิดถึงซีดีมากน้ะ  พี่รักซีดี พี่รักซีดีคนเดียวน้ะ”

     

     

    “ผมก็คิดถึงพี่ คิดถึงพี่มากด้วย แล้วก็รักพี่ด้วย และไม่คิดที่จะรักใครอีก แต่ผมกลับไปกลับพี่ไม่ได้หรอก พี่มีคนของพี่อยู่แล้ว T-T”   

     

     

    “ไม่ ! พี่ไม่มีใครทั้งนั้น พี่ขอโทษ ต่อจากนี้พี่มีเรื่องอะไรพี่จะเล่าให้ซีดีฟัง ไม่ปิดบังซีดี ไม่ให้ซีดีไปรู้เรื่องจากคนอื่นอีกแล้ว”

     

     

    “มันสายไปแล้วล้ะครับ ฮึก ๆ พี่อย่าทำให้ผมเจ็บไปมากกว่านี้เลย แค่นี้ผมก็เจ็บเจียดตายอยู่แล้ว ปล่อยผม !” ผมพยายามแกะมือของพี่กั้งออก แต่ยิ่งแกะพี่กั้งก็ยิ่งบีบแน่นขึ้นเรื่อย ๆ

     

     

    “พอเถอะค่ะ พี่กั้ง พี่อย่ามาทำร้ายเพื่อนหนูตอนนี้เลย แค่นี้มันก็เจ็บมากพอแล้ว” บิวที่ยืนฟังอยู่นานสองนาน เค้ามาดึงผมออกจากพี่กั้ง

     

     

    “พวกหนุลาล้ะค่ะ สวัสดี” บิวลากผมขึ้นรถไปทันที

     

     

    “ซีดี ! ซีดี !” พี่กั้งตะโกนเรียกผมแต่ก็ไม่ทัน

     

     

    ครั้งนี้จะเป็นครั้งสุดท้ายที่ผมจะเสียน้ำตาให้กับเรื่องบ้า ๆ เรื่องนี้ ผมต้องเข้มแข็ง ท่องไว้กันต์ธีร์ นายต้องเข้มแข็ง นายต้องอยู่ได้ ถึงไม่มีเค้าก็ตาม !!!!

     

     

    ----------------------------------------------------------------------------------------------

     

    บทเพลงในความรู้สึกของนายวรกร ..

     

    “...แล้วเธอก็เดินจากไป ปล่อยให้วันเวลาดีๆ เป็นเพียงแค่ฝุ่นผง  ทุกอย่างคงต้องเดินต่อไป  แต่ถ้าฉันต้องรอให้เธอกลับมาเริ่มใหม่ คงไม่ทัน....”

     

    ----------------------------------------------------------------------------------------------

    #100 เปอร์แล้วจ้า ! เย้ ! ยังอ่านฟิคของเค้ากันอยู่รึป่าวเอ้ย หรือหายไปกันหมดแล้วอ่า

    #ขอบคุณทุก ๆ เม้นน้า ที่เป็นกำลังใจ ติชมให้ไรท์ ไรท์สัญญาจะพัฒนาฝีมือขึ้นไปเรื่อย ๆ ยังไงก็เม้นให้ไรท์ต่ออีกนิดหนึ่งละกัน 555

    #รักพี่น้อง 35 กันต่อไปน้า >//////<  #กั้งคาวาอี้ซีดีเด็กแรด

    #รักรีดเดอร์ทุกคน >/////////////////////< <3

     

     

    เครดิตภาพ : จากทวิตเตอร์ อินสตราแกรม เฟสบุ๊ค ไลน์ ทุกที่เลยย

     

     

     

     

    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×