คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : บทที่ 1
กลางคืน...เวลาที่สมควรจะเงียบสงัด...
แต่ภายในร้านเหล้าของที่เมืองนี้กลับเต็มไปด้วยเสียงต่างๆมากมาย...
กรุ้งกริ้ง กรุ้งกริ้ง เสียงกระดิ่งที่ติดอยู่กับประตูร้านดังขึ้นทำให้คนในร้านเงียบลงแล้วหันไปดู...สักพักก็กลับไปเสียงดังเหมือนเดิม
ผู้ที่เดินเข้ามาอย่างไม่มีใครสนใจนั้นร่างเล็ก...สวมผ้าคลุมผืนใหญ่...ปิดทั่วร่างกาย...ปิดแม้กระทั่งใบหน้า...เผยให้เห็นเพียงดวงตาสีนิลคู่หนึ่งเท่านั้น...
คนผู้นั้นเดินตรงเข้าไปที่เคาเตอร์ของบาร์อย่างไม่สนใจคนรอบข้าง...เช่นเดียวกับที่คนรอบข้างไม่สนใจเขา
“ขอนมสดแก้วนึง...”เขาคนนั้นเอ่ยกับบาร์เทนเดอร์ด้วยเสียงที่แหลมเล็ก...คล้ายกับเสียงเด็กผู้หญิง...
“...สักครู่นะครับ”บาร์เทนเดอร์ชะงักไปชั่วครู่ก่อนจะเดินไปหยิบขวดนมมาเทใส่แก้วให้...เขาคงไม่นึกว่าจะมีใครเข้ามาในร้านเหล้าแล้วสั่งนมกระมัง...
“...”คนคนนั้นนั่งจิบนมของตัวเองทีละนิดๆพร้อมกับมองไปรอบๆ...มองถึงความโสมมของผู้คน...
“นี่!ไอ้หนู!”เสียงตะคอกดังขึ้นข้างหลังของเขาทำให้หันกลับไปมอง
“...”เขาไม่ได้พูดอะไรเพียงแต่เอามือชี้ตัวเองเป็นความหมายนัยๆว่า “เรียกชั้นหรือ?”
“เออแกนั่นแหละ ถึงจะเข้ามาสั่งนมแต่ไม่รู้เรอะว่าที่นี่เขาจำกัดอายุคนเข้าว่าต้องสิปแปดขึ้นไปน่ะ!”คนคนที่มาทักนั้นเป็นชายร่างยักษ์ตามตัวมีแผลเป็นที่ร่างกายและจากจำนวนคนที่เดินตามมา...คงจะเป็นบอสใหญ่ของที่นี่...
“รู้...”คำตอบสั้นๆจากปากผู้สวมผ้าคลุมทำให้ชายคนนั้นเริ่มจะอารมณ์เสียขึ้นเล็กน้อย
“รู้แล้วยังไม่รีบออกไปอีกเรอะ!ที่นี่ไม่ใช่ที่ๆเด็กจะเข้ามานั่งจิบนมเล่นนะเฟ้ย!”แขนที่เต็มไปด้วยกล้ามอันใหญ่โตของชายคนนั้นเอื้มมาจับไหล่ของคนที่มันคิดว่าไม่สมควรอยู่ที่นี่...แต่แขนของมันกลับถูกปัดกระเด็นกลับ
“อย่ามาแตะต้องตัวฉันเจ้ามนุษย์โสโครก...แล้วอีกอย่าง...ชั้นไม่ใช่เด็ก...”ท่ามกลางความงุนงงของอันธพาลและลูกน้อง...เขาคนนั้นก็ยังนั่งจิบนมต่อหน้าตาเฉย...
“เฮ้ยพวกเรา!มาช่วยกันจับไอ้เด็กนี่โยนออกไปนอกร้านหน่อยสิวะ!”พอสิ้นเสียงชายร่างใหญ่มากมายก็เข้ามารุมตามคำสั่งของลูกพี่...แต่พวกมันกลับคว้าลมหมดทุกราย...
“บอกว่าอย่ามายุ่งกับชั้นไงไอ้มนุษย์โสโครก!”คนสวมผ้าคลุมขึ้นเสียงงขึ้นเพื่อแสดงว่าตนเริ่มอารมณ์เสียแล้ว...แต่ก็ยังหยิบแก้วนมขึ้นมาดื่มต่อ
“อะ...อะ...ไอ้เด็กเปรตนี่...”อารมณ์ของคนที่อารมณ์ไม่ดียิ่งกว่านั้นเริ่มจะถึงจุดเดือด...
“ใครจับเป็นมันมาได้ข้าจะให้ 1000 โบร!”คนมากมายลุกขึ้นยืนทำตาลุกวาวเมื่อได้ยินจำนวนเงินที่ตนจะได้รับจากการจับเด็กแค่คนเดียว
“ชิ...ไอ้พวกนี้นี่นิสัยมันช่างสกปรกโสมมเห็นแก่เงินทองจริงๆ...”คนมากมายเริ่มกรูกันเข้าไปหาเจ้าของค่าหัวที่พึ่งตั้งสดๆร้อนๆแต่ทว่า...
โครม!คนที่เดินนำหน้าขบวนถูกต่อยปลิวไปชนกับโต้ะของร้าน...ตึง!และอีกคน...พลั่ก!และอีกคน...
“เฮ้ย!จะวิ่งเข้าไปทีละคนหาพระแสงไรวะ!รุมมันเลยเซ่!อั่ก!”ผู้เสนอความคิดอีกคนถูกต่อยลงไปนอนกับพื้นเช่นกัน
เหล่าคนที่หิวเงินมองหน้ากันไปมาอยู่ซักพักก่อนจะทำตามสิ่งที่คนที่ลงไปนอนกับพื้นแล้วคิดแต่ก็ยังไม่วายโดนอัดกระเด็นอีกหลายคน
“เฮ้ย!”ฟึ่บ!มีคนๆหนึ่งเดินเข้าไปกระชากฮูดของคนที่โดนรุมอยู่ทำให้คนๆนั้นลงไปกองกับพื้น...
เหล่าคนโฉดไม่รอช้ากรูกันเข้าไปทันที แต่คนๆนั้นใช้มืนยันพื้นเอาไว้และใช้เท้าหมุนเตะคนรอบๆออกไปทำให้รอดวิกฤติมาได้...
“ชิ!ไอ้ผ้าคลุมนี่มันเกะกะดีจริงๆ”เขา...ไม่สิต้องเป็น “เธอ”กระชากผ้าคลุมออกไปทำให้เห็นผมยาวสลวยยาวเกือบถึงพื้นที่สีดำสนิทเช่นดียวกับดวงตาของเธอและชุดที่มีเพียงกางเกงขาสั้นสีเนื้อกับเสื้อยืดแนบเนื้อสีดำสนิทและรองเท้าผ้าใบโทรมๆคู่หนึ่ง...
“...ข้าเพิ่มราคาคนที่จับเป็นมาได้เป็น 2000 โบร!ถ้าไม่มีอะไรบุบสลายมีโบนัสให้อีก!”คนที่ตั้งค่าหัวที่ตอนนี้อยู่ในวงนอกเพราะกลัวโดนลูกหลงเพิ่มจำนวนเงินขึ้นไปอีก
ตุบ!ตับ!โครม!คราม!แต่คนจำนวนมากก็ยังถูกซัดกระเด็นออกมาอยู่ดี
กึง!ในที่สุดเด็กสาวเสียท่าล้มลงไปและมีคนมาจับแขนจับขาของเธอเอาไว้...
“รีบเอาเชือกมามัดเอาไว้เร็ว!เดี๋ยวยัยนี่มันแผลงฤทิธิ์ออกมาอีก!”
“ปล่อยข้านะไอ้พวกมนุษย์!”แม้เด็กสาวจะพยายามดิ้นสักเท่าไหร่แต่ก็ดิ้นไม่หลุดเพราะเธอเริ่มล้าและเธอโดนล้อกไว้ด้วยคนจำนวนมาก
“หึๆๆดีมาก...เอ้านี่รางวัลเอาไปแบ่งกันเอง...”นักเลงร่างยักษ์โยนถุงเงินจำนวนหนึ่งไปที่กลางวงนั้นทำให้คนแย่งเงินกันเข้าไปใหญ่...
“ว่าไง...ยัยเด็กน้อย...ซ่ามากนักรึไง...”มันเดินเข้าไปหาผู้ที่ถูกมัดจน”เหมือน”จะหมดทางสู้...
“...”เด็กสาวจ้องมันกลับด้วยสายตาที่แข็งกร้าวราวกับขะบอกว่าถ้าเข้ามาใกล้กว่านี้แกตายแน่
“ถูกมัดอยู่อย่างนี้เธอจะไปทำอะไรได้?ถึงจะเด็กไปหนอยแต่ถ้าเอาไปขายพวกรักเด็กมันคงจะได้ราคาดีบ้างละ...โอ้ย!”มือของบรูทถูกงับด้วยปากของเด็กสาวทันทีที่เขาเข้าไปในระยะจนเขาต้องชักมือกลับออกมา
“ยังแผลงฤทธิ์ได้อีกนะยัยนี่...อย่างนี้สงสัยต้องสั่งสอนซะบ้างแล้ว!”มีดสั้นของมันถูกชักออกมาจากฝักหมายจะแทงเด็กสาวซักแผลสองแผล
“หยุดด่วนเลยไอ้ยักษ์ตรงนั้นน่ะ”เสียงของคนๆหนึ่งดังขึ้นจากหน้าประตูร้านเหล้าทำให้เจ้าของนามหยุดชะงักรวมทั้งคนอื่นๆที่กำลังแย่งเงินกันอยู่หันไปมอง
คนที่เข้ามาห้ามไว้เป็นชายใส่แว่นผมสีทองยาวใส่เสื้อสีขาวแถบน้ำเงินและมีผ้าคลุมลายเดียวกับชุดอยู่กลางหลัง
“ฉันจำได้ว่าชั้นเคยเตือนแกแล้วนา...ว่าห้ามมีเรื่องในเมืองนี้อีก...”ชายคนนั้นเอ่ยขึ้นในขณะที่บรูทัลและพวกที่กำลังแย่งเงินกันอยู่สั่นเป็นเจ้าเข้า
“ปะ...ปะ...ข้าปล่าวมีเรื่องนะขอรับท่านไลเซส ขะ...ขะ...ขะ...ข้าเพียงแค่จะจับเจ้าเด็กที่เข้ามาในร้านโดยที่อายุไม่ถึงเกณฑ์โยนออกไปน่ะขะ...ขะ...ขะ...ขอรับ”คนที่ตอนนี้เปลี่ยนจากหน้ามือเป็นหลังเท้าพูดด้วยน้ำเสียงสั่นเครือเหมือนจะกลัวคนเบื้องหน้าอย่างมาก
“งั้นหรอกรึ?งั้นก็รีบออกไปซะตอนนี้...ก่อนที่ฉันจะคันไม้คันมือมากไปกว่านี้"น้ำเสียงเย็นยะเยือกของชายที่ชื่อไลเซสทำให้คนพวกนี้รีบทิ้งเงินทองและวิ่งออกไปทันที
“เดี๋ยวก่อน...”เสียงเล็กของคนที่ถูกมัดอยู่ดังขึ้น...แต่ก็มีคนเพียงบางส่วนเท่านั้นที่หยุดและหันไปมองตามเสียงส่วนที่เหลือวิ่งหนีไปอย่างไม่คิดชีวิต
“อย่าคิดว่าทำกับชั้นขนาดนี้แล้วจะหนีไปได้ง่ายๆนะ!”เธอลุกยืนขึ้นมาด้วยแววตาที่ลุกโชนดั่งเปลวเพลิง...ส่วนเชือกนั้นขาดวิ่นไปเรียบร้อย...มือของเธอข้างหนึ่งยื่นออกมาข้างหน้าและมืออีกข้างจับแขนของข้างที่ยื่นออกมาไว้...(พวกที่รู้สึกว่ามันคุ้นๆก็อย่าไปคิดไรมาก- -ยืนเฉยๆมันไม่เท่น่ะ)
“ฟีนิกซ์!”เธอตะโกนออกมาครั้งแรกทำมห้ทีเปลวไฟปรากฏอยู่ที่มือของเธอและมันค่อยๆสลายไปกลายเป็นดาบขนาดใหญ่สีแดงแล้วเธอก็ยื่นมือไปจับดาบนั้นไว้
“อา-เม-โอ-น่า!!”
พรึ่บ!เปลวไฟขนาดใหญ่ออกมาครอบคลุมตัวของเธอไว้ทั้งหมด...คนที่เหลืออยู่ก็ยังยืนดูด้วยความอึ้งไม่เว้นแม้แต่ชายที่คิดจะมาช่วยเธอ...
พอเปลวเพลิงที่ลุกโชนหายไปหมดร่างที่ปรากฏออกมาก็คือ...
ผมสีแดงเพลิง...ตาสีแดงร้อน...ชุดเกราะสีแดงเช่นเดียวกับเปลวเพลิงที่ลุกโชน...ดวงตาคมสีทองของนกบนหน้าอกของเธอสะท้อนกับแสงจันทร์ ลวดลายสีทองต่างๆตัดกับสีแดงซึ่งเป้นพื้นกับชุดเกราะมีอยู่ประปราย ดาบใหญ่ยื่นออกไปเบื้องหน้าอีกครั้ง
“เตรียมตัวเป็นเถ้าถ่านได้แล้วไอ้พวกโสโครก!”เธอตะโกนออกมาครั้งนี้ทำให้คนอีกบางส่วนได้สติและวิ่งกันอีกรอบ...แต่เธอไม่ยอมให้พวกมันหนีไปเป็นแน่...
เป้าะ!เสียงดีดนิ้วดังขึ้นเพียงครั้งเดียว...พวกที่วิ่งหนีออกไปและยังอยู่ในระยะสายตาของเธอทั้งหมดก็ลูกเป็นไฟ...เสียงโอดครวญของพวกมันทำให้ผู้คนเริ่มตื่นขึ้นมาดูว่ามันเกิดอะไรขึ้น
“!!!!”ชายผมทองที่ยืนดูเหตุการณ์มาตั้งนานพึ่งจะได้สติเลยรีบเรียกสายน้ำจำนวนมากออกมาดับไฟให้คนกลุ่มนั้น...
“โอ้...ที่นี่ยังมีนักเวทย์ฝีมือดีแบบนี้อยู่ด้วยหรือนี่...น่าสนใจดี...”
“นี่เธอทำบ้าอะไรของเธอน่ะ!”ไลเซสพูดขึ้นหลังจากที่ดับไฟเสร็จแล้ว
“ทำอะไร?ก็แค่ลงโทษพวกมนุษย์ที่โสมมหิวเงินพวกนั้นน่ะสิ...แล้วก็ยังเหลือตรงนี้อีกตัว...”เธอหันไปมองบรูทที่ตอนนี้ฉี่ราดกางเกงไปเรียบร้อยและนั่งขาสั่นหงึกๆไม่สามารถลุกขึ้นหนีได้
“ไปสำนึกผิดในยมโลกซะเถอะแกน่ะ...”ดาบถูกเงื้อขึ้นเหนือหัวของผู้สวมเกราะสีแดงและ...ฟับ!มันถูกฟันลงมาอย่างไม่มีความคิดที่จะเบรกเลยแม้แต่นิด
แก้ง!แต่เสียงที่เกิดขึ้นไม่ใช่เสียงดาบเฉือนกับเนื้อ...แต่เป็นโลหะกระทบกับโลหะ...
“นายจะเข้ามาขวางทำไมน่ะ?เมื้อกี้ก็ด้วยจะไปช่วยพวกนั้นทำไม?”ผู้มีผมสีแดงเพลิงเอ่ยกับคนที่เอาดาบเข้ามาขวางทางเธอ...ซึ่งก็ไม่ใช่ใครอื่นนอกจากไลเซส
“ก็เพราเธอจะฆ่าพวกเขาน่ะสิ!”
“ฆ่า?ฆ่าแล้วมันผิดตรงไหน?คนพวกนี้สมควรที่จะมีชีวิตอยู่ต่อไปรึ?”
“ถึงพวกนี้ไม่สมควรมีชีวิตอยู่แต่เธอก็ไม่สมควรที่จะฆ่าพวกมัน!”
“...ก็ได้...ฉันจะไว้ชีวิตมันก็ได้...เฮ้!แกน่ะโยนเงินที่มีอยู่ทั้งหมดทิ้งแล้วอย่ามาให้ชั้นเห็นหน้าอีก!”บรูททำตามอย่างว่าง่ายและมันก็วิ่งหายลับภายในเวลาอันรวดเร็ว
“...แค่นี้พอใจรึยัง?”เธอก้มลงไปเก็บเงินจำนวนนั้นขึ้นมานับแล้วเอ่ยถามกับไลเซส
“เอ่อ...มั้ง...ว่าแต่เธอทำแบบนั้นได้ยังไงน่ะ”
“แบบนั้นมันแบบไหนละ?”
“ก็ไอ้ดาบนั่น...กับเกราะนี่...เธอเรียกมันออกมาจากไหน?”
“...”คนที่ถูกถามแกล้งทำเป็นนับเงินต่อโดยไม่ตอบคำถาม...
“โอเคๆไม่ตอบก็ไม่เป็นไรแต่อย่าคิดจะฆ่าคนอีกละ...ฉันไปก่อนละกัน...”เขาทำท่าจะเดินออกไปจากร้าน
“เดี๋ยวก่อน...”
“อะ..อะไร”เขาหันกลับมาถามด้วยท่าทางงุนงง
“ช่วยพาฉันไปกินข้าวที...ออกแรงมากแล้วหิวอะ”คำตอบออกมาพร้อมกับเสียงท้องร้องของเธอทำให้เขาต้องถอนหายใจออกมา...นี่มันใช่คนเดียวกับเมื้อกี้รึเปล่านี่...
ความคิดเห็น