ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    [Fic โน่ริท] Love Bakery!! ฉันจะสอนนายเจ้าชายของผม

    ลำดับตอนที่ #3 : Love Bakery ตอนที่3 : ตกลง

    • อัปเดตล่าสุด 4 ม.ค. 56


    Love Bakery ตอนที่3 : ตกลง
     


     

    [:Ritz talk:]

     

    ผมพูดอะไรผิดรึเปล่าทำไมพี่เค้าหน้าเหวอไปเลย คือผมก็แค่จะเล่นเกมต่อก็เท่านั้นเองหรือว่าผมพูดแรงเกินไป? เห้ย! บ้าหน่าไม่ใช่หรอกๆ คือผมตกใจที่มีซุป'ตาร์ยื่นหน้ามาคุยด้วยใกล้ๆ และผมก็สารภาพเลยว่าผมเขินพี่เค้ามากๆเพราะผมเพิ่งจะเคยมองหน้าใครใกล้ๆแบบนี้เป็นครั้งแรกแล้วบวกกับใบนี้ระดับซุปเปอร์สตาร์ของเมืองไทย หน้าเนียนๆ ตาคมๆ จมูกโด่งเป็นสันและปากที่น่าหลงไหลนั่นมันทำให้หัวใจผมเต้นแรงจนแทบหลุดออกมากองอยู่ตรงหน้า หวังว่าเค้าคงจะไม่ได้ยินเสียงของหัวใจดวงน้อยๆของเรืองฤทธิ์ดวงนี้หรอกเนอะ

     

    วืด!

     

    เสียงเปิดประตูร้านทำให้ผมหันไปมองบุคคลที่เดินเข้ามาในร้านทันทีแต่เมื่อรู้ก็ก้มลงมาเล่นเกมต่อทันที

     

    “โห ไม่ทักทายกันหน่อยหรอพี่คิดถึงนะเนี่ย>3<”พี่เก่งเดินเข้าไปหยิบเค้กจากในตู้โชว์แล้วมาตรงข้ามผม

     

    “= =; เมื่อเช้าก็เพิ่งจะเจอกันแล้วนี่ไม่ไปทำงานหรอ?”

     

    “วันนี้พี่ผลัดเวรกับเพื่อนน่ะพอดีพรุ่งนี้มันต้องไปธุระพี่เลยจะทำแทนมัน^o^ อืมมมมริททำเค้กอร่อยอีกแล้ว>< น้ำหนักพี่ต้องขึ้นอีกแน่ๆเลย”

     

    “พี่เก่งก็อย่ามาหยิบเค้าร้านริทไปกินบ่อยๆสิ”

     

    “ถึงพี่ไม่กินเค้กแต่ก็ต้องกินอาหารฝีมือริทเป็นประจำ ยังไงน้ำหนักพี่ก็ต้องขึ้นอยู่ดีเพราะตัวเล็กของพี่ทำอาหารอร่อยที่ฉุด>3<”

     

    “เหอะๆ แล้วนี่พี่เก่งจะมานั่งเฝ้าร้านกับริททั้งวันเลยใช่ปะ?”

     

    “โนวววววววว พี่ว่าจะไปเดินห้างเลยแวะมารับริทไปด้วย”

     

    “ริทบอกหรอว่าอยากไป”

     

    “ยังไงตัวเล็กก็ต้องไปกับพี่อยู่แล้ว เพราะพี่รู้ว่าริทน่ะไม่ใจร้ายกับพี่หรอก”

     

    “= =ไปก็ด้ายยยยย แต่พี่เก่งต้องเลี้ยวข้าวริทด้วยนะ”

     

    “จัดไป”

     

    “พี่เฟียครับ ริทฝากดูร้านหน่อยนะเดี๋ยวเย็นๆริทกลับมา”เมื่อพูดจบผมกับพี่เก่งก็เดินออกมาจากร้านไปขึ้นเก๋งสีดำราคาหลายล้านของพี่เก่งที่จอดอยู่ในลานจอดรถหน้าร้าน

     

    “คนเมื่อกี้มันโตโน่ชะ?”ผมคาดเข็มขัดแล้วหันไปมองหน้าพี่เก่งแบบงงๆ

     

    “ก็คนที่นั่งอยู่ข้างหลังริทตอนที่อยู่ในร้านไง”

     

    “อ๋อ อื้อออออ นั่นแหละโตโน่ภาคิน ซุป'ตาร์เมืองไทย^o^หล่อชิมิล้า”

     

    “หน้าโหดสุดๆ ยิ่งตอนที่เค้าหันมามองพี่นะทำท่าอย่างกับจะกินหัว บรื๋อ~น่ากลัว”เชื่อเถอะฮะว่าพี่ผมเค้าเป็นหมอ

     

    แต่ว่าตอนที่ผมคุยกับพี่โตโน่เค้าก็ยังอารมณ์ดี ไม่ได้หน้าบูดอย่างที่พี่เก่งว่า หรือว่าเค้กของผมจะไม่อร่อยo.O!! ผมต้องไปพิจารณาตัวเองสินะ ถ้าคราวหลังเค้ามาที่ร้านผมอีกผมต้องขอโทษเค้าให้ได้เลย

     

    [:End Ritz Talk:]

     

     

    [;Tono;]

    ผู้ชายคนนั้นมั้นใครกันทำไมถึงทำตัวสนิทสนมกับริทอย่างนั้น หรือว่าจะเป็นแฟน?? ใช่! ต้องใช้แน่ๆไม่งั้นคงไม่ถึงเนื้อถึงตัวพูดจาหวานๆใส่กันขนาดนั้นหรอก

     

    “เอ้า บอกจะไปร้านกาแฟทำไมกลับมาเร็วจัง”ไม่ต้องตกใจฮะนั้นเสียงพี่แนนเอง คือพอริทเดินออกจากร้านผมก็กลับมาที่ตึกทันทีเลยครับ

     

    “ไม่มีอารมณ์นั่งต่อ= =!”ความจริงล้วนๆ

     

    “น้องหน้าฟันสวยคนนั้นไม่อยู่หรอ”

     

    “เค้าออกไปเที่ยวกับแฟน...”

     

    “เฮ้ยจิงดิ!! โหยยยยแล้วแฟนเค้าหล่อปะ”

     

    “แล้วพี่รู้ได้ไงว่เค้ามีแฟนเป็นผู้ชาย= =?”ผมจำได้ว่าผมไม่ได้บอกเพศนะ

     

    “ก็เอวบาง ร่างเล็ก หน้าตาน่ารักแบบนั้นถ้ายังไม่มีแฟนก็ต้องมีแฟนเป็นผู้ชายทั้งนั้นแหละ”=[]=!!!พี่แนนวิเคราะห์ได้ขาดมาก

     

    “แล้วว่าไงละ ที่กลับมานี่คือหึงที่เค้าไปกับแฟนว่างั้น:)?”พี่แนนพูดพร้อมกับเลื่อนเก้าอี้นั่งลงตรงข้ามผม

     

    “...ห...เห้ย ผมไม่ได้เป็นเกย์นะพี่”

     

    “พี่ก็ไม่ได้หาว่านายเป็นเกย์ซักหน่อย ฟังนะโตโน่การที่เราจะรักใครชอบใครน่ะมันเป็นเรื่องของเราเอง เราเป็นคนตัดสิน อย่าไปแคร์สายตาคนอื่น อย่าไปสนว่าใครจะมองยังไง เรื่องของความรักมันอยู่ที่ใจและมุมของของเรา ไม่ใช่ของคนอื่น”พี่แนนร่ายยาวก่อนจะเดินออกไปจากห้องปล่อยให้ผมนั่งคิดทบทวนกับคำพูดเมื่อกี้

     

    “มันเป็นเรื่องของใจงั้นหรอ...”อืมมมมมมม ผมไม่เคยรู้สึกแบบนี้กับใครมาก่อนทั้งผู้ชายและผู้หญิง ใบหน้าของเค้าและท่าทายน่ารักๆนั่นมันทำให้ผมหลงใหลจนเก็บเอาไปคิดทั้งคืน

     

    หรือว่าผม...จะรักเค้าเข้าแล้ว?

     

    รักแรกพบหรอ?

     

    แล้วผมควรจะทำยังไงต่อดีล่ะ ถ้าเข้าไปบอกเค้าตรงๆเค้าจะต้องหาว่าผมบ้าแน่ๆ ในเวลานี้ผมควรจะถามใครดี?

     

    ตุ้บ!

     

    ผมฟุบหน้าลงไปกับโต๊ะจนทำให้หนังสือนิยายของนักร้องรุ่นน้องของผมตกลงมาจากโต๊ะ และเมื่อผมหยิบขึ้นมาและอ่านเรื่องย่อที่บนปกหนังของนิยายเล่มนั้นก็ทำให้ผมได้ไอเดียในการที่จะบอกรักริทและทำให้ริทรักผมตอบ '...ความใกล้ชิดของเค้าและเธอที่ได้เข้าไปทำงานร่วมกันในบริษัทแห่งหนึ่งซึ่งเป็นบ่อเกิดของความรัก...' บนปกเค้าเขียนไว้งี้

     

    ความรักมันมักจะแพ้ความใกล้ชิดสินะ ผมเข้าไปอยู่ใกล้ๆเค้าและทำให้เค้าหันมาสนใจผมให้ได้ ว่าแล้วผมก็รีบไปที่ร้านเพื่อจะดำเนินแผนการที่คิดเอาไว้ เค้าบอกว่าวันนี้เค้าจะกลับเข้าไปที่ร้านอีกรอบตอนเย็นๆ...เพราะฉะนั้นผมต้องไปนั่งรอเค้าสินะ

     

    ตอนนี้ผมนั่งอยู่ในร้าน Love Bakery รอบที่ 2 ของวันแล้วครับ ผมจะต้องใช้เวลาก่อนที่ริทจะกลับมาคิดหาข้ออ้างเพื่อมาหาเค้าทุกวัน

     

    “รายการที่สั่งได้แล้วค่ะ”พนักงานที่รู้สึกว่าจะชื่อเฟีย(แอบได้ยินตอนที่ริทเรียก)นำกาแฟและเค้กมาเสิร์ฟไว้บนโต๊ะให้ผม

     

    “เอ่อ เค้กพวกนี้นี่ใครเป็นคนทำหรอครับ?”อยากบอกว่าอร่อยมากๆ ผมชอบตั้งแต่เค้กสตอรเบอร์รี่เมื่อวานแล้วล่ะครับ

     

    “อ๋อ น้องริทที่เป็นเจอของน่ะค่ะ ทำไมหรอคะ”

     

    “ไม่มีอะไรครับคือผมว่ามันแค่อร่อยมากๆก็เท่านั้น เอ่อแล้วนี่ริทจะกลับเข้ามากี่โมงครับ”

     

    “ไม่แน่ใจเหมือกันค่ะ คิดว่าน่าจะอีกซักชั่วโมงสองชั่วโมง ถ้าไม่มีอะไรแล้วเฟียขอตัวนะคะ^^”ผู้หญิงคนนี้มีบุคลิกแต่ต่าวจากริทโดยสิ้นเชิงเลยครับ เธอดูสุภาพเรียบร้อยและสุขุมแตกต่างจากริทที่ดูจะออกไปทางซนๆแบบเด็กๆ เอาล่ะผมยังมีเวลาคิดอีกนาน...แต่เด๋ียวนะ!! เค้าพวกนี้ริทเป็นคนทำทั้งหมดใช่มั้ย ผมรู้แล้วว่าผมจะทำยังไงเพื่อให้ใกล้เค้า หึหึ งานนี้ต้องมีเฟค!!

     

    .....

     

    “พี่เฟียฮะ! ขอโทษนะพอดีริทกะพี่เก่งเดินเล่นเพลินไปหน่อยเลยลืมเวลา”เสียงของคนตัวเล็กทำให้ผมที่กำลังนั่งจิบกาแฟแก้วที่ 3 สะดุ้งขึ้น

     

    “พี่น่ะไม่เป็นไรหรอแต่คุณโตโน่น่ะสิรอริทมาตั้งแต่บ่ายแล้วพี่ว่าเค้าน่าจะมีธุระอยากคุยกับริท”คุณเฟียบอกริทแล้วชี้มาทางผม ทำให้คนร่างบางหันมามองผมเช่นกัน

     

    “อ้ะ! พี่โตโน่มีธุระกับริทหรอฮะ?”พูดจบเจ้าตัวก็เดินเข้ามาหาผม

     

    “คือพี่มีเรื่องจะให้ริทช่วยหน่อยน่ะ นั่งก่อนสิ”ริทนั่งลงบนเก้าที่อยู่ตรงข้ามตามคำเชิญของผม

     

    “เอาแบบรวบรัดสั้นๆง่ายๆเลยนะ คือพี่ได้ข่าวว่าริทเป็นคนทำขนมในร้าน พี่เลยอยากจะมาเรียนทำขนมกับริทจะได้รึเปล่า?”นี่แหละครับแผนการของผม

     

    “ห้ะo.O?? มาเรียนทำขนมกับริท??”

     

    “อื้อใช่ พี่อยากเรียนมานานแล้วล่ะ แล้วก็เห็นริททำขนมอร่อยมากๆเลยพี่ก็เลยอยากจะมาเรียนน่ะ”คือจริงๆผมก็ชอบพวกขนมเค้กนะแต่ผมไม่ค่อยถูกกับห้องครัวซักเท่าไหร่เลยไม่เคยมีโอกาสได้ทำ

     

    “เอ่อ แต่ริทนึกว่าพี่ไม่ชอบเค้กของริทซะอีก..คือเมื่อเช้าริทเห็นพี่ทำหน้าไม่ค่อยพอใจตอนที่กินเค้ก”เฮ้ยผมเปล่าๆ ผมไม่ได้ทำ

     

    “เฮ้ย ไม่ใช่ๆ เค้กริทอร่อยจะตายพี่เลยอยากเรียนกับริทไง^^~”

     

    “พี่โตโน่มีพื้นฐานการทำขนมอบมามั่งรึเปล่าฮะ แล้วพี่จะเรียนอะไรมั่งผมจะได้สอนถูก”

     

    “นี่ริทตกลงจะสอนพี่แล้วใช่มั้ย??”

     

    “ครับ ก็มีนักซุป'ตาร์ชื่อดังมาขอให้สอนริทไม่มีทางบอกปฏิเสธหรอฮะ^o^”เยส!!!

     

    “คือพี่จะบอกว่าพี่ไม่เคยเข้าครัวมาก่อนเลยในชีวิต...”

     

    “ฮะ!! ไม่เคยเข้าครัว”

     

    “คือพี่อยากทำเค้กให้แม่พี่ในงานวันเกิดน่ะ แม่พี่เค้าชอบกินเค้กมาก พี่ก็เลย...”มันไม่ใช่เรื่องจริงหรอกฮะผมแค่หาข้ออ้างเฉยๆ

     

    “หยุดๆๆ แล้วพี่ต้องการจะเริ่มเรียนวันไหนล่ะฮะ”

     

    “พรุ่งนี้เลยก็ได้พี่ว่าง^o^”อย่าที่บอกฮะช่วงนี้ผมไม่มีงาน

     

    “เอาเป็นว่าพรุ่งนี้ตอนสายๆพี่มาหาผมที่ร้านได้เลยนะอุ่ย...”

     

     

    ที่จะให้เธอจนกว่าเธอจะรับ บอกรักเธอจนกว่าเธอนั้นจะยอม~

     

     

    “อัลโหลครับพี่เก่ง...ริทยังอยู่ร้านอยู่เลย...คิดว่าคงกลับเลยฮะ...ไม่เป็นไรเดี๋ยวริทนั่งแท๊กซี่กลับก็ได้...อื้อ พี่เก่งไม่ต้องเป็นห่วงหรอก...ครับ แล้วเจอกัน หวัดดีฮะ”เสียงโทรศัพท์มือถือของริทดังขึ้น จึงทำให้บทสนทนาของเราหยุดลงชั่วคราว

     

    “ริทจะกลับบ้านหรอครับ??”เท่าที่จับใจความได้คือริทหน้าจะคุยกับแฟน และก็ต้องนั่งแท๊กซี่กลับบ้านเองเพราะแฟนไม่ว่างมารับ...เสร็จโตโน่ล่ะครับ

     

    “ครับ แต่ว่าริทไม่มีรถเลยคิดว่าต้องนั่งแท๊กซี่กลับเอง แหะๆ”ว่าแล้ว!

     

    “แล้วริทจะกลับเลยรึเปล่าเดี๋ยวพี่ไปส่งก็ได้นะ”โอกาสที่จะรู้ที่อยู่มาถึงแล้วครับ

     

    “จะดีหรอฮะ?”เค้าถามด่วยสีหน้าเกรงใจ

     

    “อื้อดีสิ ไปๆเดี๋ยวพี่ไปส่ง แต่รถพี่จอดอยู่ที่ตึกน่ะ ริทรออยู่ที่นี่แปปนึงนะเดี๋ยววพี่ไปเอารถก่อน”

     

    “เอ่อ ถ้างั้นริทไม่เกรงใจแล้วนะฮะ^^”เมื่อริทพูดจบผมก็วางเงินค่ากาแฟแล้วเดินออกจากร้านเพื่อมุ่งหน้าไปเอารถคันหรูของผมที่จอกอยู่ที่ตึกทันที

     

    ...

     

    ตอนนี้รถของผมกำลังเข้าไปจอดในที่จอดรถของคอนโดหรูใจกลางเมือง ก่อนหน้านี้ที่ริทบอกว่าเค้าอยู่คอนโดนี้ผมเกิดอาการตกใจแล้วดีใจพร้อมๆกันเพราะคอนโดที่ริทอยู่นั้นคือคอนโดเดียวกันกับที่ที่ผมอยู่

     

    “พี่โตโน่ส่งผมข้างหน้าก็ได้ฮะไม่ต้องเข้ามาส่งถึงข้างในหรอก”

     

    “ปกติพี่ก็จอดรถตรงนี้อยู่เเล้วล่ะ^^”เค้าเปิดประตูรถออกไปแล้วทำหน้างงๆ

     

    “อย่าบอกนะฮะว่าพี่ก็อยู่คอนโดนี้น่ะ??”

     

    “ใช่แล้ว”

    “แต่ทำไมริทไม่เคยเห็นหน้าพี่โตโน่มาก่อนเลย”ผมกับเค้าคุยกันระหว่างเดินเข้ามาในคอนโดเพื่อขึ้นลิฟ

     

    “คือพี่เพิ่งจะย้ายเข้ามาอยู่ได้ไม่นานนี้เอง”คอนโดเก่าผมมันอยู่ไกลจากที่ทำงานผมเลยต้องย้ายมาอยู่ที่ใหม่นี่

     

    “พี่โตโน่อยู่ชั้นไหนฮะ”เค้าหันมาถามผมเมื่อเราเข้ามาอยู่ในลิฟ

     

    “ชั้น 6 ครับ”

     

    “อ่า ชั้นพี่โน่ถึงก่อนชั้นที่ริทอยู่>< ริทอยู่ชั้น 8 ว่างๆก็ขึ้นไปเล่นบนห้องริทได้นะฮะ”เค้าพูดแบบเล่นๆแต่ผมคิดจริงครับ

     

    ติ้ง! ชั้น 6

     

    “อ้ะ ถึงแล้วพี่ไปก่อนนะแล้วพรุ่งนี้เจอกัน^^ กู๊ดไนท์ครับ”หลังจากที่ผมพูดจบลิฟก็ปิดลงทันที แต่ก็ยังทันได้เห็นหน้าหวานๆของริทที่กำลังกลายเป็ยสีชมพูเมื่อผมพูดประโยคนั้นออกไป

     

    [;End Tono Talk;]

     

    -Pitchin-
    ที่มาอัพช้านี่ไม่ได้อู้แต่อย่าใด
    แค่ไปโหวตทีวีพูลจนไม่มีเวลาก็เท่านั้น
    ใครที่ว่างๆก็เข้าไปโหวตด้วยนะ
    ปล.ตอนนี้มันดูมึนๆไปหน่อยเพราะแต่งเสร็จตอนตี 4
    ปล2.ตอนนี้ไม่ได้รีไรท์นะเพราะง่วงมาก แต่เดี๋ยวจะมาแก้ให้

    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×