คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #7 : ตอนที่ 3.1 : เมียน้อยด้อยประสบการณ์
อนที่ 3
“เธอไม่เยริๆ เหรอ”
วรปรั์ระบายลมหายใยาวเมื่อใบหน้าสวยื้นน้ำเหื่อพยัรับ พริมาัริมฝีปาัวเอนเ็บเมื่อลำอวบให่อเาเบียแทรลีบเนื้อใลาายเธอนยุบยู่และเ็บแสบ และยิ่เ็บเป็นเท่าทวีเมื่อเาแอ่นสะโพเ้าหา
“เ็บ! ันเ็บ!” หิสาวส่ายศีรษะไปมา เรียวาบอบบาเร็ัวนเาสัมผัสไ้
“ยับออ่อนสิ” มือหนารั้ท้อน้อยาวนวลและันายเธอให้ออห่า แ่ร่าบาับสั่นศีรษะปิเสธพัลวัน
“ุปรั์ะยเลิสัาอเราไหมะ”
เธอถามเสียสั่น ฝืนทนเ็บเพราะัวลว่าเาะเอาเ็ห้าแสนืนเพราะวามไม่เอาไหนอเธอ วรปรั์ไม่รู้หรอว่า่ายรึ่ล้านื้อนไม่านมาเป็นเมียน้อย หารู้ไม่ว่าายหนุ่มลอบยิ้มอย่าพอใ
“ไม่มีทา”
เาไ้ำไร่าหา... ไ้สอลึในลีบายบริสุทธิ์ผุผาอเธอ มีหรือเาะาทุน
เาออแรันายเธอส่วนสัแห่วามเป็นายหลุออ ธารสวาทผสมเลือแัรินออาร่อลึามมาเป็นสาย ร่าบอบบาถูเาุนันให้นอนราบล าม้วยายแร่ที่ถาโถมร่อมทับ ายหนุ่มึอุปร์ป้อันที่เปื้อนเปรอะออาาย ่อนะใ้เาุนหน้าาเธอให้แยออว้าึ้น
“ันะนุ่มนวลับเธอให้มาึ้นอี”
เาว่าะลาท่อนแท่รูไถามแนวยาวับร่อเปียื้น ปลายหัวหยับานถูสัมผัสปุ่มุหลาบ้านบนนมันึัวเป็นเม็อีรา เาปลอบประโลมเธอให้เลิ้มล้อย หลอล่อให้เธอสนใับยอถันสีหวานที่ถูเารอบรอโอบอุ้ม้วยโพรปา เธอเสียวี๊เมื่อเาแล้ใ้ริมฝีปาเม้มยอิ่แรๆ
“อย่าเร็”
มือหนาลูบไล้ท่อนาสลัเสลา ะเาบรรส่วนหัวแหวแยลร่อในายเธอ มุเ้า และึออ้ำๆ พอให้ร่าสาวไ้ปรับัวับวามให่เินมาราน
“อย่าแน่น”
วรปรั์เน้นหนัหน่วึ้นทีละน้อย รีรอให้เธอหลั่น้ำหวานออมาหล่อลื่นให้พรั่พร้อมเ็มที่ ใบหน้ามสันเรียมึนเห็นเส้นเลือที่มับ ายเาื้นเหื่อไปทั้เนื้อทั้ัว เมื่อ้ออทนแทบาใว่าะแทรัวลึลนสุทา
“อื้อ... ุปรั์า”
เธอลูบไล้แผอว้าอย่าอออ้อน ่อยผ่อนลายลเมื่อเาอ่อนโยนอยู่ในที ้อนิ้วบาไล้เลื่อนผ่านร่อิแพ็บนายเา ่อนะหลับาลเมื่อายหนุ่ม่อยๆ ระแทบั้นเอวอย่าเนิบ้า
“ถ้าเ็บ็ให้บอ”
เาแผ่วระิบิริมใบหูเล็ สอมือหนาโอบอหัวไหล่บาเอาไว้ยามเอวส่ัวนให้เ้าและออในายเธอ
พริมาหลับาแน่น ท้อน้อยเธอปั่นป่วนหมุนวนนเป็นเลียว เธอเพิ่เยิเื้อับน่าเพศล้ำลึนานี้เป็นรั้แรในีวิ มันแน่นับอึอัไปหม แ่็ร้อนรุ่มท่วมท้น้วยัวนอเา เธอราื่อเา้ำแล้ว้ำอี ปลปล่อยใและายให้เป็นไปามรรลอเพศวิถี
วรปรั์สอท่อนแนเ้าใ้้อพับาเรียว ยับยแยให้เาระแทระทั้นัวนไ้ลึล้ำยิ่ึ้น แ่นวามเป็นายเลื่อนรูเป็นัหวะเร็วรัว ระทบระแทายแร่ับเนื้อนวลราวับะหลอมหลวมเป็นอันหนึ่อันเียว เสียเนื้อระทบเนื้อัแ่ับเสียน้ำื้นแะาายเธอและเา ่อนหิสาวะเ้เอวร่อนส่ายถาโถมเรือนายบอบบาเ้าหาวามให่โที่โถมระหน่ำเ้าหาไม่มียั้ ร่าบาเร็สะท้านนัวสั่นเทายามเาระแทท่อนเอ็นส่เธอเ้าสู่แนสวาอันพร่าพราย
ลีบเนื้อสาวอระุทั่วท่อนลำ บีบรันร่าหนาสะท้านเยือ วรปรั์ุ่มแ่แ่นายรอให้เธอลายอารม์ลเล็น้อย ่อนะเน้นบั้นเอวระแทระทั้นลในายเธออีรา
“ี๊! ุปรั์... ไม่... ไม่ไหว!”
ร่าบาเ้เอวเป็นระลอ ิเล็บลับท่อนแนเา เมื่อส่วนสัที่เพิ่ถึุสวรร์ถูระุ้น้ำอีรา ใบหน้าหวานื้นน้ำเหื่อส่ายสะบัทรมานับแรอารม์ที่บิมวนอยู่ในาย
“เสร็อีรอบ! พร้อมัน!”
เาบอให้เธอเรียมัว หิสาวมิบลีบเนื้อรอรับลำเอ็นที่มุเ้าออนส่วนบอบบาย่นยวบ าม้วยธารสวาทที่ทะลัรินเมื่อเาแะที่หมายปลายทาสวาทพร้อมับเธอ
“รี๊!!”
“ฮ่า... สุยอ!”
ใบหน้ามวนบลับอหยุ่น ายเาระุน้อยๆ เมื่อปลปล่อยธารสีุ่นนหยสุท้าย
ความคิดเห็น