คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #11 : ตอนที่ 4.2 : ยาแก้อักเสบ
พริมาเิลำอั้รยามปลายนิ้วเรียวเาะลบนประูเพนท์เฮ้าส์หรูสอสามรั้ หิสาวสูหายใเ้าปอลึๆ ่มระับวามรู้สึสัเวใให้ลึลในอ ้วยรู้ัวีว่าเป็นัวเธอเอที่เลือเินทานี้ ใบหน้าหวานฝืนระบายยิ้มยามร่าสูเอื้อมเปิประู เธอเห็นเาวาปลายลิ้นลอบริมฝีปาอย่าพึพอใ ่อนายหนุ่มะพยัหน้าเป็นเิบอให้ธนวัน์ปลีัวไปรอที่้าล่าามปิวิสัยที่เยเป็นมา
“เ้ามาสิ”
วาสีนิลู่นั้นเหมือนอาบไล้้วยยาล่อมประสาท เพียไ้สบาันแ่เสี้ยววินาทีเธอ็ยอมทำามที่เาสั่อย่าว่า่าย เสียปิประูและลลอนบ่บอให้รู้ว่าหน้าที่เมียน้อยที่เธอรับปาว่าะปิบัิไม่ให้าบพร่อำลัะเริ่ม้นอีรา
“ทีนบอันว่าวันนี้เธออลาานทั้วัน”
วรปรั์เอ่ยถามะหมุนัวไปยัเาท์เอร์บาร์ มือหนาเปิววิสี้เทลในแ้วริสัลใบสวย แล้วระื่มยามทอสายาับ้อยัร่าบาที่ยืนประสานฝ่ามืออยู่หน้าประู
“่ะ ุปรั์”
หิสาวพยัหน้า หัวใเธอเ้นระส่ำยามเห็นร่าหนาภายใุ้ลุมอาบน้ำหมิ่นเหม่ ผืนผ้านุ่มสีาวสะอานั้นแทบไม่อาปปิเรือนายอันแ็แร่ เธอลืน้อนน้ำลายเหนียวๆ ลอยามไ้สบับแผออัแน่น้วยมัล้ามและลอนหน้าท้อแร่ที่ลับหายไปภายใ้รอยแยอสาบเสื้อลุม ท่อนแท่อันแ็ึลาายเาอวบให่เป็นลำทอัวยาวระหว่ารอยแยพอิบพอีแม้ยัไม่ทันแ็ึเ็มอัรา็ให่โเอาาร และเธอ็รู้ีว่ามันะเิบโยาวให่ไ้อีเพียไรยามมันถูปลุำหนั้วยายเธอ
“เธอเป็นอะไรหรือเปล่า”
“ันมีธุระสำัอนเ้าน่ะ่ะ พอเสร็ธุระ็ว่าะเ้าออฟฟิศ่วบ่าย แ่บัเอิไม่่อยสบายัว แล้ว็ัน... ัน... ระบม... มา้วย”
มือบาที่บีบเ้าหาันแน่นรหน้าา เรียสายาให้ายหนุ่มมอไปยัใลาายเธอ เาระุยิ้มเล็น้อยะสืบเท้าเ้าไปประิายหิสาว
“เธอหมายถึรนี้นะเหรอ”
ฝ่ามือหยาบลาไล้ผ่านหน้าาาวนวล้อนลึภายใ้ระโปรผ้าีฟอพลิ้ว ระไล้้อนิ้วหนาผ่านร่อรอยแยทีุ่่อนภายใ้อันเอร์แวร์เนื้อบา แล้วสอแทรเ้าสัมผัสลีบเนื้อบอบบาที่บวม้ำเล็น้อยาฝีมือเา
“อ๊ะ”
ร่าบาสะุ้เล็น้อย ยามลีบเนื้อแเรื่อาฝีมือเาสัมผัสับปลายนิ้วให่ที่ร้อนระอุราวเนื้อายเธอ้ออร้อน ายสาวยับเบี่ยหลบโยอัโนมัิ ทว่า้าว่ามือหนาที่ร่อมล็อร่าเธอไว้ ่อนะหมุนร่าเธอให้ึ้นไปนั่บนเาน์เอร์บาร์ เรียวาแร่แยท่อนาเรียวให้ออห่า ่อนเาะลบระโปรพลิ้วึ้นไปอเหนือสะโพผาย เผยให้เห็นวามอวบอูมที่เปล่ปลั่ภายใ้อันเอร์แวร์สีสะอาา
“ันะ่วยูให้ว่าอัเสบที่รไหน”
นัยน์าเาพราวระยับ้วยแรปรารถนา แ่ไ้เห็นลีบพิศวาส ็ูเหมือนวาม้อารในายเาะเือระอุถึร้อยอศา แ่นายายหนุ่มแ็ัู้ันยาวสั่ไ้ ส่วนหัวอันบานโี้รมายัเธอผ่านรอยแยอผืนผ้า หยาธารเยิ้มๆ เปียบริเวส่วนหัวเรียร้อให้หิสาวลูบไล้มันอย่าหลใหล ่อนะุมำวามเป็นายทั้ท่อนแท่เอาไว้้วยมืออันนุ่มนิ่ม ายหนุ่มทรุัวลุเ่ารหน้าเธอ ใบหน้าม่อเบื้อหน้าส่วนสัสรีเพศที่เปียเปื้อนน้ำรันเยิ้มไหลบนเนื้อผ้าสีาว เห็นร่อรอยลีบอวบอูมเ่นันเป็นรูปเป็นร่า
“ะ... ุปรั์”
พริมาสูหายใเ้าปอลึๆ เมื่อร่าหนาบุ่มบ่ามรูั้นในออาายเธอผ่านปลาย้อเท้า เธอหลับาเบี่ยหน้า่อนวามอาย ยามเาสูลิ่นายสาวที่ั้นราวระหายรสสวาท วรปรั์ไล้ปลายลิ้นรอบริมฝีปาัวเอราวนหิวโหย เมื่อลีบเนื้อื้น่ำเรื่อสีมพูปราเ่นอยู่รหน้า
“รนี้หรือเปล่า”
เาระ้อนิ้วบนเม็ิ่ไสีมพูั้านบน หมุนวน้ำๆ นเธอัริมฝีปาัวเอแน่น หน้าาาวลออเร็ัวโยอัโนมัิเมื่อวาม่านสยิวปะทะเรือนาย
“มะ... ไม่”
ความคิดเห็น