ดวงตะวันริมธารใจ

ลำดับตอนที่ #2 : บทนำ

ในเวลาเกือบห้าโมงเย็น กรุงเทพมหานครเมืองหลวงที่แสนจะสับสนวุ่นวาย แสงแดดยามใกล้ค่ำยังคงร้อนระอุแม้จะอ่อนแสงลงไปบ้าง สภาพอากาศความร้อนจากดวงอาทิตย์ไม่แผดเผาได้มากเท่าตอนกลางวันแต่ก็ให้ความแตกต่างจากชนบทที่เวลานี้ผีเริ่มตากผ้าอ้อมทำให้ท้องฟ้าเป็นสีทองเจือแดงอมส้มที่ดูสบายตาสบายอารมณ์มากกว่าท้องฟ้าเมืองใหญ่ รถราข้างทางก็วิ่งกันพลุกพล่านไม่ยอมผ่อนความเร็วเพราะต่างก็รีบด้วยกันทั้งนั้น

ก่อนหน้านั้นประมาณหนึ่งชั่วโมง หญิงสาวร่างเล็กในชุดสีขาวสะอาดตา ศีรษะทุยสวยเก็บผมเรียบร้อยสวมหมวกสีขาวมีแถบสีดำเล็กๆบ่งบอกให้รู้ว่านั่นคือสัญลักษณ์ประจำวิชาชีพ มือของเจ้าตัวนั้นกำลังสาละวนอยู่กับการเรียงเก็บชาร์ตผู้ป่วยให้เข้าที่อย่างคล่องแคล่ว ก่อนที่พยาบาลในเวรต่อไปจะเข้ามารับเวรต่อจากเธอซึ่งเป็นพยาบาลเวรเช้า

รวิกานต์ สินธุเดชากุล พยาบาลสาวร่างเล็กเจ้าของใบหน้านวลใส จมูกของเธอเรียวเล็กไม่โด่งมาก ริมฝีปากบางได้รูปคล้ายคลี่ยิ้มน้อยๆ แววตาแสดงถึงความเด็ดเดี่ยว แต่ถ้าสำหรับผู้ชายที่ชื่อเหมชลผู้เป็นพี่ชายเขาชอบบอกกับเธอเสมอว่าแววตาของดวงตะวันดวงนี้ บ่งบอกถึงความรั้นที่เธอผู้เป็นเจ้าของมีเสียมากกว่า

สภาพอากาศวันนี้อบอ้าวทั้งที่ก็เร่งความเย็นของเจ้าเครื่องปรับอากาศแล้วเต็มที่ แต่ก็ต้องทำใจว่าหน้าร้อนก็ร้อนจริง คนขี้ร้อนนึกอยากกลับไปอาบน้ำพักผ่อนที่ห้องของตัวเองเต็มที หลังจากนั้นไม่นานนักก็มีเสียงทักทายจากเพื่อนร่วมงานสองคนที่เพิ่งเดินทางมาถึง หญิงสาวจึงเก็บอุปกรณ์เครื่องไม้เครื่องมือทางการพยาบาลเรียบร้อยก่อนเดินเข้าไปนั่งรวมกลุ่มแล้วเริ่มต้นการส่งเวรจากห้องแรกจนใกล้จะถึงห้องสุดท้าย

‘‘ห้องเก้าคุณนาฏอนงค์ ที่ผ่าตัด*แอพเพนดิกไปเมื่อวันที่เจ็ดตุลา วันนี้แผลแห้งดีแล้วนะคะฝากทำแผลต่อเหมือนเดิม แล้วก็ให้ผู้ป่วยลุกนั่งออกกำลังกายเบาๆเพื่อให้คนไข้มีการเคลื่อนไหว ส่วนเรื่องอาหารยังเป็นอาหารอ่อนย่อยง่ายเพราะว่าหลังพักฟื้นอาจจะมีอาการท้องอืดได้ ความดันโลหิต 120/70 มิลลิเมตรปรอท ชีพจร 72ครั้ง หายใจ 20 ปกติดี ไม่มีไข้นะคะ เคสนี้หมอนิ่ม แพลนให้กลับบ้านได้น่าจะภายในวันพรุ่งนี้ค่ะ พรุ่งนี้เช้าเดี๋ยวหมอนิ่มมา*ราวด์อีกที ส่วนเคสต่อไป ’’

‘‘เดี๋ยวๆๆ เรื่องผลแลบล่ะจ๊ะซัน’’ จารุวรรณ หรือพี่แจงหัวหน้าวอร์ดและเป็นหัวหน้าเวรของบ่ายนี้เอ่ยถามถึงผลตรวจทางห้องปฏิบัติการของคนไข้

‘‘แลบโอเคทุกอย่างค่ะ ส่วนห้องสุดท้าย นายหัสดิน ฐิติพิพัฒน์ อายุสิบแปดปี รายนี้รับใหม่มาเมื่อวานนะคะ มาด้วยอาการเมาแล้วแกว่งปากหาเรื่อง ’’

หัวหน้าเวรเริ่มมองหน้า รวิกานต์หยุดชะงักยิ้มแหย หัวเราะแห้ง

‘‘ อุ๊ย ขอโทษทีค่ะพี่จ๋า ’’ จารุวรรณที่เป็นหัวหน้าวอร์ดได้แต่ส่ายหน้ายิ้มขันปนระอาให้กับความปากดีของลูกน้องสาวที่ก้มหน้ารายงานส่งเวรต่อเสียงอ่อย

‘‘รับมาพร้อมกับอาการมึนเมากลางดึกเมื่อคืน *ER ส่งเวรบอกว่าโดนตีหัวมาจากผับดังเพราะไปมีเรื่องกับขาใหญ่เข้าเลยโดนจัดหนัก ’’

เพื่อนร่วมงานในเวรเดียวกันอย่างนวิยาและพิมพัชร์ที่สนิทสนมกันก็พากันหัวเราะคิกคักจนคนรายงานส่งเวรต้องละสายตาเพราะสมาธิเขวหันไปหัวเราะตามเพื่อนก่อนตั้งใจเก๊กเสียงให้เป็นการเป็นงานราวกับรายงานข่าวเรื่องเด่นเย็นนี้

‘‘บริเวณศีรษะมีบาดแผลฉีกขาด *suture ไป 10 *stich ส่วนที่ใบหน้าก็มีรอยฟกช้ำ ส่วนที่อื่นๆ ก็บริเวณหน้าท้อง มีรอยมีดแต่แผลตรงนี้แห้งแล้วนะคะให้เปิดแผลได้ ฝากทำแผลต่อนะคะ ส่วนสัญญาณก็ชีพปกติดีไม่มีอะไรน่าเป็นห่วง อ้อ แล้วเวลาจะเข้าไปห้องนั้นก็ ไปกันสักสองคนเป็นเพื่อนกันนะคะ ห้องนี้ ขอบอกว่า แสบมากๆ ’’ รวิกานต์หันมาทำหน้าเฮี้ยบส่งสายตาบอกเป็นเชิงว่า เตือนแล้วนะ

‘‘โอเคจ้ะ เดี๋ยวพี่ดูเวรต่อไปให้ ขอบคุณมากจ้ะซัน ลงเวรได้ละไป ’’ จารุวรรณบอกอย่างใจดี เห็นว่าหญิงสาวเหนื่อยมามากเนื่องจากขึ้นเวรมาหลายวันติดเพราะพยาบาลคนหนึ่งลากิจกลับไปทำธุระที่บ้านและจะกลับมาในวันพรุ่งนี้เพราะครบกำหนดการลาหนึ่งอาทิตย์แล้ว

รวิกานต์เองก็อุตส่าห์คิดว่าเวรบ่ายดึกเมื่อคืนไม่น่ามีเรื่องยุ่งๆ แล้วก็ไม่เป็นดังคาดเมื่อคนไข้รายล่าสุดที่รับมาใหม่จากแผนกห้องฉุกเฉินนั้นเป็นดาราวัยรุ่นที่เพิ่งจะดังกำลังอยู่ในวัยหย่านมมาหมาดๆ เด็กหนุ่มวัยยังไม่บรรลุนิติภาวะแต่ริอ่านไปเที่ยวผับครั้งแรกทั้งที่อายุไม่ถึงเกณฑ์ ก็เกิดไปมีเรื่องมีราวกับลูกชายเสี่ยใหญ่ แถมตอนที่ย้ายมาบนห้องพิเศษเจ้าเด็กหัสดินนี่ก็ยังไม่สร่างเมาสร้างความวุ่นวายโกลาหลให้เหล่าพยาบาลจนทุกคนพากันเอือมระอาทั้งวอร์ด

 ‘‘ซันกลับบ้านแล้วนะคะ สวัสดีค่ะ พี่ๆ เจอกันวันมะรืนคะ ซันเหมา บ่าย ดึกอีกแล้ว’’

รวิกานต์ยกมือไหว้หัวหน้าเวรบ่ายและผู้ช่วยพยาบาลที่มีอายุมากกว่าเสมอ จารุวรรณรับไหว้ทอดสายตามองมองด้วยความเอ็นดูเด็กสาวตัวแสบ แม้เด็กคนนี้จะใจร้อนบ้างในบางครั้ง แต่รวิกานต์ก็ยังมีมุมดีๆ มากกว่าจึงยังเป็นที่รักของบรรดาเพื่อนร่วมงานเพราะความมุ่งมั่นตั้งใจในการทำงานและความมีน้ำใจกับคนรอบข้างของเธอ

‘‘จ้ะ แล้ววันนี้ไม่รอพี่ชายมารับเหรอ’’ จารุวรรณถามหญิงสาวอย่างแปลกใจก่อนจะดึงแผ่นเอกสารออกจากแฟ้มเตรียมส่งเลือดคนไข้ยื่นให้ผู้ช่วยพยาบาลนำไปส่งที่ห้องตรวจทางปฏิบัติการ

‘‘วันนี้ซันโทรไปถามตอนกลางวันเห็นบอกว่างานยุ่งน่ะค่ะ ไม่แน่ใจว่าจะกลับเวลาไหน ซันขี้เกียจนั่งรอ วันนี้ก็เลยคิดว่าซันเดินกลับเองดีกว่าค่ะ ไปซันก่อนนะคะ พี่จ๋า ’’

หลังส่งเวรและลาเพื่อนร่วมงานเรียบร้อยแล้วรวิกานต์ก็เข้าห้องแต่งตัวถอดหมวกเก็บเข้าล็อกเกอร์ส่วนตัวเปลี่ยนจากชุดเครื่องแบบสีขาวที่พับเก็บใส่กระเป๋ามาอยู่ในเดรสลำลองพร้อมปล่อยผมยาวเคลียไหล่หลังจากที่รัดแล้วใช้เน็ตสีดำคลุมเก็บเพื่อความเรียบร้อยมาหลายชั่วโมง

 *ผ่าตัดแอพเพนดิก คือ การผ่าตัดไส้ติ่ง ซึ่งเวลาที่ส่งเวรส่วนมากพยาบาลจะไม่อ่านการชื่อโรคและทำหัตถการที่ทำให้กับผู้ป่วยเป็นภาษาไทยเหมือนกับเวลาอธิบายให้ญาติและผู้ป่วย โดยส่วนมากจะส่งเวรเพื่อความเข้าใจในหมู่คนทำงานด้วยกันเอง

 *ราวด์วอร์ด คือ การตรวจเยี่ยมอาการคนไข้ของแพทย์เจ้าของไข้บนหอผู้ป่วยใน

                 *ER ย่อมาจาก EMERGENCY ROOM ห้องอุบัติเหตุและฉุกเฉิน

                * suture คือ การเย็บแผล

*stich คือ จำนวนเข็มที่ใช้เย็บแผล