คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : chapter2 10%
CHAPTER 2
ร้านรวงริมถนนสองฝั่งข้างทางถูกตกแต่งประดับด้วยของตกแต่งหลากหลายแบบเพื่อต้อนรับเทศกาลที่กำลังจะมาถึงในค่ำคืนวันนี้ ทั่วทั้งเมืองเล็กๆอย่างแทซานดูคึกคัก ผู้คนพลุ่งพล่านไปทั่ว เมืองทั้งเมืองสว่างไสวด้วยของประดับนานาชนิด ที่เห็นโดดเด่นสุดคงจะเป็นต้นคริสมาสต์ขนาดใหญ่ซึ่งตั้งอยู่ใจกลางเมือง
ร่างเล็กผอมกะหร่องนั่งมองจากริมหน้าต่างด้วยความแววตาเหงาหงอย เสียงเคร้งๆของแม่ดังออกมาจากห้องครัวเหมือนที่เสียงโทรทัศน์รายการโปรดของยายดังมาจากห้องนั่งเล่น เพียงไม่กี่นาทีให้หลังเสียงฝีเท้าเร็วๆก็เดินมาหน้าห้องเขาเด็กชายก้มลงมองชุดที่ตัวเองสวมอยู่ก่อนจะถอนหายใจ นัยน์ตาหมองเศร้ามองประตูอย่างรอคอย
ก็อกๆ
“คยูฮยอนลูก พร้อมรึยัง เราจะไปกันแล้วนะ” เสียงหวานของมารดาเรียกเบาๆร่างเล็กซึ่งรู้หน้าที่ดีกระโจนลงจากที่นอนตรงไปยังประตู
“ครับ” มือน้อยผลักประตูเบาๆและออกไปหาผู้เป็นแม่ซึ่งส่งยิ้มหวานให้เขาเหมือนทุกที แม่ของเขาอยู่ในชุดแสนสวยซึ่งตัดแต่งอย่างพิถีพิถัน
“วันนี้คุณยายไม่ไปด้วยเหรอครับ”
“ไม่จ๊ะ เราจะไปกันสองคน วันนี้ต้องสนุกแน่ๆจริงมั้ยจ๊ะ”ว่าพลางลูบศรีษะทุยได้รูปน้อยๆของลูกชายอย่างเอ็นดู
“...”
“ได้ฉลองคริสต์มาสกับคุณน้าอิมและหนูยุนอาเชียวนะ”
“...”
“เอ้า!ยิ้มหน่อยสิจ๊ะ มันน่าสนุกออกนะ”
“ครับ...” ร่างเล็กฝืนยิ้มให้แม่ก่อนจะหลุบตาลงต่ำซ่อนความหมองเศร้าลงพื้น “...น่าสนุกดีครับ”
“งั้นไปกันเถอะจ๊ะลูก” คนถูกเรียกมองตามแผ่นหลังของแม่ นัยน์ตาคู่นั้นรื้นไปด้วยน้ำตาที่พยายามกลั้นไว้
แม่ครับ...
วันนี้วันเกิดของผมนะ
วัน...ที่หนึ่งปีมีครั้งเดียว...
และเป็นวันที่ถูกลืมเหมือนทุกปี
ไรเตอร์ชี้แจง
ฟิคเรื่องนี้ไรเตอร์ได้แรงบันดาลใจมาจากภาพยนต์เรื่องหนึ่ง
ดูแล้วซึ้ง สนุกมาก ชื่อเรื่อง Kanojo to no Tadashii Asobikata
ใครทนไม่ไหวอยากรู้เรื่องคร่าวๆก็ไปดูหนังก่อนก็ได้
แต่ตอนจบไม่เหมือนในหนังนะค่ะ เพราะไรเตอร์จะเปลี่ยนตอนจบ
ตอนจบของเรื่องนี้ถึงไม่ใช่แฮบปี้เอนดิ้งแบบนิยายรักทั่วไป
แต่ก็ไม่ได้เศร้าเสียหมดเหมือนในหนัง
ไรเตอร์ไม่อยากให้ทุกคนกังวลกับตอนจบมากนะค่ะ เพราะpointของเรื่องนี้มันอยู่ที่ความรักของทั้งคู่
ทั้งคู่ของคยูยุนและคู่ของน้องซอต่างมีความรักในแบบของตัวเอง
ถ้าติดตามอ่านไปเรื่อยๆจะเข้าใจค่ะ
ความคิดเห็น