คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : intro
Intro
“ฉันไม่เข้าใจซอฮยอน...ทำไมทั้งที่ยุนอารู้อยู่แก่ใจว่าหมอนั่นไม่มีทางรอด แต่ก็ยัง...”เสียงทุ้มต่ำรอดผ่านลำคอออกมาอย่างเจ็บปวด หญิงสาวร่างระหงผู้ถูกเรียกเบือนนัยน์ตามาสบกับเขานัยน์ตากลมโตไหววูบด้วยเห็นความเจ็บปวดของชายหนุ่ม
“...”
“เป็นฉันไม่ได้รึไง...เป็นฉันคนนี้ไม่ได้รึไง” ร่างสูงละล่ำละลัก
“...” ซอฮยอนสบนัยน์ตาแดงก่ำของเขาอย่างปวดร้าว...จะมีบ้างมั้ยที่เขาจะหันมามองเธอบ้าง สนใจเธอที่คอยเป็นกำลังใจให้เขาตลอดเวลาทั้งที่ใจดวงนี้เจ็บปวดไม่เหลือชิ้นดี
นายถามเธอคนนั้นว่าเป็นนายไม่ได้รึไง นายเฝ้าถามเธออยู่ตลอดเวลา...ทั้งที่ฉันเองก็อยากถามนายแบบนั้นเหมือนกันว่า
เป็นฉัน...เป็นซอฮยอนคนนี้ไม่ได้รึไง
“ผู้ชายที่ยังไงก็ต้องตายแบบนั้นดีกว่าฉันตรงไหนกัน!”
เพี๊ยะ!!!
หน้าคมเข้มสะบัดไปตามแรงของฝ่ามือ ซอฮยอนลดมือลงมองใบหน้าของชายที่ตนรักอย่างเจ็บปวด นัยน์ตาคลอไปด้วยหยาดน้ำใสๆ ชายหนุ่มจับแก้มที่ยังแสบร้อนก่อนจะหันมามองหญิงสาวตรงหน้าอย่างงุนงง เมื่อสบกับน้ำตาซึ่งไหลรินเป็นสายก็ได้แต่นิ่งอึ้ง
“ซอ...”
“เขาต้องตายแล้วยังไงล่ะ” เสียงหวาน “เขาไม่มีทางรอดแล้วเป็นยังไงเหรอ คยูฮยอนก็เป็นผู้ชายคนหนึ่งเหมือนกันนะ คนที่ไม่รู้อะไรเลยอย่างนายไม่ควรมาพูดกับเขาแบบนั้น”
“ฉัน...”
“นายที่ไม่เคยรู้จักคำว่ารักแท้ไม่มีทางเข้าใจพวกเขาได้หรอก!!”
“...”
“อยากรู้นักใช่มั้ยว่าทำไมยุนอาถึงรักเขามากจนไม่มีที่ว่างในหัวใจให้ใคร ก็ได้! ฉันจะบอกให้!!!”
ปั่นฟิคส่งท้ายปี ฮิๆ
มีใครเข้ามาอ่านเรื่องนี้มั้ยเอ่ย?
เม้นให้ไรเตอร์ชื่นใจด้วยเน้อ
ความคิดเห็น