ลำดับตอนที่ #2
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : จากลา
คืนหลังจากที่ตัวตลกโบโบ้ ได้ประกาศออกไปว่าจะยุบคณะละครสัตว์ทำให้ครอสเก็บตัวเงียบอยู่ในห้อง ส่วนนักแสดงคนอื่นก็เริ่มเก็บข้าวของกลับบ้านเกิด ซึ่งคณะละครสัตว์นี้ได้เปิดการแสดงหลายเมืองและก็มีคนสนใจเข้ามาสมัครเป็นจำนวนไม่น้อย ทางโบโบ้ได้คัดเลือกคนที่มีแววเท่านั้นที่จะมาเป็นนักแสดงให้คณะละครสัตว์แห่งนี้ แต่ทุกคนที่เข้ามาล้วนสงสัยว่า ทำไม ถึงมีเด็ก ผมสีดำ ตากลมโตสีมรกต จมูกโด่ง หน้าโค้งได้รูป หุ่นดี รูปร่างปลาดเปลี่ยว ถึงตอนนั้นเค้าจะเป็นเด็ก แต่ก็ไม่มีใครสงสัยอะไรเพราะว่า ไม่อยากจะมีปันหากับหัวหน้าหรือตัวตลกโบโบ้นั่นเอง
ครอสนั่งอยู่ตรงที่นั่งคนดูที่จะไม่มีมันอีกแล้ว พร้อมหยดน้ำตาที่ไหลรินออกมาอาบแก้มทั้งสองข้าง ทำให้เห็นดวงตา สีมรกตที่หลั่งน้ำตาออกมา ที่แสดงถึงความเศร้าอย่างชัดเจน และคิดถึงคำพูดของหัวหน้าหรือตัวตลกโบโบ้ ว่าเพราะอะไร เพราะเค้าอย่างนั้นหรอ อยู่ดีก็มีคนเรียกเขาขึ้นมาทำให้เขาหลุดจากภวัง
"เฮ้ย ไอครอส จะนั่งเศร้าอีกนานไหม พวกฉันจะไปแล้วนะไปด้วยกันรึเปล่า"ชายคนที่หนึ่งพูด
"พี่ลูเคียจะไปแล้วหรอครับ พวกพี่จะไปที่ไหนกัน แล้วพี่ลาหัวหน้าหรือยังครับ"ครอสกล่าว
"อ่อ พวกพี่จะกับบ้านกันน่ะ ห่างมาจากบ้านมานาน แกเหมือนกัน
เจ้าครอส ตอนที่ข้าเข้าคณะมาก็เห็นแกอยู่กับคณะนี้อยู่แล้วแกไม่คิดจะกลับบ้านหรือยังไง" ชายที่ชื่อลูเคียกล่าว
"บ้านหรอครับพี่ ผมไม่มีหรอกครับ ผมโตมากับคณะละครสัตว์นี้หล่ะครับฉะนั้นที่นี่คือบ้านของผม"ครอสกล่าว
ทันใดนั้นก็ได้มีมีดเล่มหนึ่งเหมือนมีดที่ใช้ในการแสดงมายากล ลอยผ่านอากาศมา ครอสได้ยินเสียงแหวกอากาศเลยใช้นิ้วมือหนีบมีดนั้นไว้ได้
"แหมม พี่ฟิเร อยากพูดกับผม เดินเข้ามาทักผมดีก็ได้ครับ"ครอสกล่าว
"เห็น เศร้าๆ นึกว่าจะโดนสักที นายนี่น้า ประสาทสัมผัสนายมันทำด้วยอะไร ไว้อย่างกับลิง"ฟิเร ชายที่เข้ามาทีหลัง
"ไม่รู้สิพี่ เหมือนตงิดๆหล่ะมั้งพี่ หรือใช้คำว่าฟลุค หรือสัญชาตญาณ หรือเท่ หรืออะไรดีพี่ คนหล่อก็งี้หล่ะพี่ ทำไรก็ดูดี" ครอสว่า
"นั่นไงมันทำอะไรดีทีไรถึงกับพูดว่าตัวเองดูดีบ้างหล่อบ้าง นิสัยของมันแก้ไม่หายจริงๆ แต่ถ้าเทียบจริงๆมันก็หล่ออย่างที่ตัวมันบอกหล่ะ แค่มันหลงตัวเอง แต่นั้นหล่ะ"ทั้งสองคนกล่าวพร้อมถอนหายใจ
"ว่าแต่พี่ เบล หายไปไหนล่ะครับ " ครอสไม่เห็นจึงถามไป
"อ่อ สงสัยยังเก็บของอยู่ล่ะมั้ง ผู้หญิงก็งี้หล่ะ ทำอะไรชักช้า"ฟิเร กล่าว
ทั้งสามหัวเราะกันอย่างออกหน้าออกตา
ไม่นานนักก็มี ไพ่สามดอกจิกลอยมาปักลังไม้ ข้างๆหูซ้ายของฟิเรทันทียังไม่พอยังมี ห้าโพแดง เก้าข้าวหลามตัด และคิงโพธิ์ดำ ลอยมาปักข้างๆหูซ้ายของทั้งสามคน พร้อมมีเสียงดังขึ้นว่า
" นินทาอะไรกันหาาาาาาาาา"เสียงที่ได้ยินคือเสียงของเบล
"โหววว พี่เบลล ดีนะผมหลบไม่ทันงั้นหูหายไปแล้วนะพี่ ลงมือไม่มียั้งตลอด"ครอสว่า
ส่วนอีกสองคน ทั้งฟิเรและลูเคียเอามือจับหูตัวเอง และตะโกนออกมาว่า
"หู ยังอยู่ หูยังอยู่โว้ยยยย นึกว่าหูไปซะแล้ว "
"พวกนายสองคนไม่ต้องดีใจขนาดไปหรอก ดีนะที่ชั้นยังไม่อยากได้หูนายไปประดับเล่นไม่งั้น ไม่เหลือหรอก ส่วนครอส นายเห็นไพ่ของพี่หรอจ๊ะ"เบลว่า
"จะว่าเห็นก็เห็นนะพี่แต่เห็นลางๆ แต่เสียงก็ได้ยิน สรุปว่า ผมเก่งผมเท่ห์อะไรประมานนี้"ครอสว่าพร้อมหัวเราะ
"ไอเด็กคนนี้ ฝีมือพัฒนาอีกแล้วนะ ถ้าติดว่าหลงตัวเอง ไพ่ที่เราปาไม่มีใครน่าจะเดาทิศทาง ได้แต่ไอเด็กคนนี้มันบอกเห็นและได้ยิงเสียง ประสาทสัมผัสไม่ใช่เล่นๆ"เบลได้แต่คิดและบอกกับครอสว่า"อย่ามัวเสียเวลาเลย ครอสมานี่ พี่มีอะไรจะให้"
หลังจากนั้น เบลก็หยิบไพ่สำรับ ไพ่นั้นเป็นไพ่ขนาดปกติแต่ขอบของมันนั้นเป็นสีเงินแววระยิบระยับ ซึ่งมันผิดปกติมันต้องเป็นอะไรที่พิเศษแน่ๆมาให้ครอสและบอกกับครอสอย่างนึงซึ่งกระซิบ และไม่มีใครได้ยินนอกจากครอสกับเบล หลังจากนั้น ฟิเรก็ได้ให้มีดที่ใช้ในการใช้เล่นมายากลเป็นมีขนาดกลาง สีดำสนิท ปลายมีดมีสลัก คำว่าFR นั่นคือย่อมาจาก ฟิเร ทั้ง 12 เล่ม และบอกครอสว่าเก็บรักษาให้ดีเค้ารักมีดชุดนี้มากแต่กลับบ้านไปไม่รู้จะเอาไปทำอะไร ฉะนั้น ให้ครอสดีกว่า ส่วนลูเคียนั้นได้เอาแส้มาให้ครอส บอกครอสว่านี่เป็นแส้ที่ทำจากหางตัวมอฟลิน มันจะทนทานต่อ ทุกสภาพอากาศ และเอาไว้ฝึกสัตว์ให้เชื่องได้ด้วย เค้าใช้แส้อันนี้กำหราบสัตว์ทุกตัวที่เค้าฝึก แต่ตอนนี้คงไม่ต้องใช้แล้วหล่ะเพราะว่าสัตว์เหล่านั้นได้ ขายต่อไปแล้ว ครอสได้แต่ยิ้มและน้ำตาก็ไหลอาบแก้มของครอสพร้อมกับรอยยิ้ม ของทั้งสามคน
ครอสเดินเข้าไปหาลูเคียแล้วพูดว่า "ขอบคุณครับ ผมจะใช้แส้นี้ให้คุ้มค่าที่สุด"
ต่อไปเดินไปหาฟิเร"ฟิเรครับ ขอบคุณสำหรับทุกสิ่งและขอบคุณสำหรับมีดครับผมจพดูแลอย่างดี"
และสุดท้ายเดินเข้าไปหาเบล"พี่เบล พี่เป็นผู้หญิงที่ผมสนิทที่สุดตั้งแต่ผมเกิดมา ผมอยากจะขอพี่เบลเป็นพี่สาวของผมได้ไหมครับ" ทุกคนดูอึ้งกับการกระทำของครอส แม้แต่เบลก็ยังอึ้งว่าครอสต้องการจะสื่ออะไรแต่เบลก็ตั้งสติและตอบกลับไปว่า
"พี่ก็.... ไม่เคยมีน้องชาย ไม่รุ้ว่าพี่จะเป็นพี่สาวที่ดีรึเปล่า แต่ถ้าครอสต้องการพี่ก็ยินดีต้อนรับสู่ครอบครัวของพี่จ๊ะ" เสร็จก็ก้มไปหอมแก้มครอสหนึ่งที ทำให้ครอสสะดุ้งและหน้าแดง ส่วนเบลนั้น ก็หน้าแดงเช่นกัน
ส่วนฟิเรกับลูเลียนั้น ได้แต่ยืนอึ้งกับการกระทำของทั้งสองคน แต่ก็ไม่กล้าแซวเพราะว่ากลัวยัยเบลจะปาไพ่มาเฉือนหูของตนเองทั้งสองเลยเงียบไม่พูดอะไรน่าจะดีที่สุด
หลังจากนั้นทั้งสามก็เดินออกจากโรงละครสัตว์แห่งนี้ไป
เบลออกไปคนสุดท้ายและหันมาบอกกับครอสว่า "เมื่อกี้ ก่อนพี่จะออกมาพี่ไปหาหัวหน้า หัวหน้าบอกว่าถ้าลากันเสร็จแล้วให้เรียกตัวครอสไปพบหัวหน้าที่ห้องหล่ะ รีบๆไปหล่ะ หัวหน้าบอกพี่มานานแล้วมัวแต่ล่ำลาเดี๋ยวหัวหน้าเค้าจะรอนาน แล้วเจอกันใหม่นะจ๊ะครอส"
เบล ฟิเร และลูเคียเดินจากไปจากคณะ ละครสัตว์ ส่วนครอสนั้นก็เก็บอาวุธทั้งสามไว้กับตัวและเดินเข้าไปห้องหัวหน้า
ครอสนั่งอยู่ตรงที่นั่งคนดูที่จะไม่มีมันอีกแล้ว พร้อมหยดน้ำตาที่ไหลรินออกมาอาบแก้มทั้งสองข้าง ทำให้เห็นดวงตา สีมรกตที่หลั่งน้ำตาออกมา ที่แสดงถึงความเศร้าอย่างชัดเจน และคิดถึงคำพูดของหัวหน้าหรือตัวตลกโบโบ้ ว่าเพราะอะไร เพราะเค้าอย่างนั้นหรอ อยู่ดีก็มีคนเรียกเขาขึ้นมาทำให้เขาหลุดจากภวัง
"เฮ้ย ไอครอส จะนั่งเศร้าอีกนานไหม พวกฉันจะไปแล้วนะไปด้วยกันรึเปล่า"ชายคนที่หนึ่งพูด
"พี่ลูเคียจะไปแล้วหรอครับ พวกพี่จะไปที่ไหนกัน แล้วพี่ลาหัวหน้าหรือยังครับ"ครอสกล่าว
"อ่อ พวกพี่จะกับบ้านกันน่ะ ห่างมาจากบ้านมานาน แกเหมือนกัน
เจ้าครอส ตอนที่ข้าเข้าคณะมาก็เห็นแกอยู่กับคณะนี้อยู่แล้วแกไม่คิดจะกลับบ้านหรือยังไง" ชายที่ชื่อลูเคียกล่าว
"บ้านหรอครับพี่ ผมไม่มีหรอกครับ ผมโตมากับคณะละครสัตว์นี้หล่ะครับฉะนั้นที่นี่คือบ้านของผม"ครอสกล่าว
ทันใดนั้นก็ได้มีมีดเล่มหนึ่งเหมือนมีดที่ใช้ในการแสดงมายากล ลอยผ่านอากาศมา ครอสได้ยินเสียงแหวกอากาศเลยใช้นิ้วมือหนีบมีดนั้นไว้ได้
"แหมม พี่ฟิเร อยากพูดกับผม เดินเข้ามาทักผมดีก็ได้ครับ"ครอสกล่าว
"เห็น เศร้าๆ นึกว่าจะโดนสักที นายนี่น้า ประสาทสัมผัสนายมันทำด้วยอะไร ไว้อย่างกับลิง"ฟิเร ชายที่เข้ามาทีหลัง
"ไม่รู้สิพี่ เหมือนตงิดๆหล่ะมั้งพี่ หรือใช้คำว่าฟลุค หรือสัญชาตญาณ หรือเท่ หรืออะไรดีพี่ คนหล่อก็งี้หล่ะพี่ ทำไรก็ดูดี" ครอสว่า
"นั่นไงมันทำอะไรดีทีไรถึงกับพูดว่าตัวเองดูดีบ้างหล่อบ้าง นิสัยของมันแก้ไม่หายจริงๆ แต่ถ้าเทียบจริงๆมันก็หล่ออย่างที่ตัวมันบอกหล่ะ แค่มันหลงตัวเอง แต่นั้นหล่ะ"ทั้งสองคนกล่าวพร้อมถอนหายใจ
"ว่าแต่พี่ เบล หายไปไหนล่ะครับ " ครอสไม่เห็นจึงถามไป
"อ่อ สงสัยยังเก็บของอยู่ล่ะมั้ง ผู้หญิงก็งี้หล่ะ ทำอะไรชักช้า"ฟิเร กล่าว
ทั้งสามหัวเราะกันอย่างออกหน้าออกตา
ไม่นานนักก็มี ไพ่สามดอกจิกลอยมาปักลังไม้ ข้างๆหูซ้ายของฟิเรทันทียังไม่พอยังมี ห้าโพแดง เก้าข้าวหลามตัด และคิงโพธิ์ดำ ลอยมาปักข้างๆหูซ้ายของทั้งสามคน พร้อมมีเสียงดังขึ้นว่า
" นินทาอะไรกันหาาาาาาาาา"เสียงที่ได้ยินคือเสียงของเบล
"โหววว พี่เบลล ดีนะผมหลบไม่ทันงั้นหูหายไปแล้วนะพี่ ลงมือไม่มียั้งตลอด"ครอสว่า
ส่วนอีกสองคน ทั้งฟิเรและลูเคียเอามือจับหูตัวเอง และตะโกนออกมาว่า
"หู ยังอยู่ หูยังอยู่โว้ยยยย นึกว่าหูไปซะแล้ว "
"พวกนายสองคนไม่ต้องดีใจขนาดไปหรอก ดีนะที่ชั้นยังไม่อยากได้หูนายไปประดับเล่นไม่งั้น ไม่เหลือหรอก ส่วนครอส นายเห็นไพ่ของพี่หรอจ๊ะ"เบลว่า
"จะว่าเห็นก็เห็นนะพี่แต่เห็นลางๆ แต่เสียงก็ได้ยิน สรุปว่า ผมเก่งผมเท่ห์อะไรประมานนี้"ครอสว่าพร้อมหัวเราะ
"ไอเด็กคนนี้ ฝีมือพัฒนาอีกแล้วนะ ถ้าติดว่าหลงตัวเอง ไพ่ที่เราปาไม่มีใครน่าจะเดาทิศทาง ได้แต่ไอเด็กคนนี้มันบอกเห็นและได้ยิงเสียง ประสาทสัมผัสไม่ใช่เล่นๆ"เบลได้แต่คิดและบอกกับครอสว่า"อย่ามัวเสียเวลาเลย ครอสมานี่ พี่มีอะไรจะให้"
หลังจากนั้น เบลก็หยิบไพ่สำรับ ไพ่นั้นเป็นไพ่ขนาดปกติแต่ขอบของมันนั้นเป็นสีเงินแววระยิบระยับ ซึ่งมันผิดปกติมันต้องเป็นอะไรที่พิเศษแน่ๆมาให้ครอสและบอกกับครอสอย่างนึงซึ่งกระซิบ และไม่มีใครได้ยินนอกจากครอสกับเบล หลังจากนั้น ฟิเรก็ได้ให้มีดที่ใช้ในการใช้เล่นมายากลเป็นมีขนาดกลาง สีดำสนิท ปลายมีดมีสลัก คำว่าFR นั่นคือย่อมาจาก ฟิเร ทั้ง 12 เล่ม และบอกครอสว่าเก็บรักษาให้ดีเค้ารักมีดชุดนี้มากแต่กลับบ้านไปไม่รู้จะเอาไปทำอะไร ฉะนั้น ให้ครอสดีกว่า ส่วนลูเคียนั้นได้เอาแส้มาให้ครอส บอกครอสว่านี่เป็นแส้ที่ทำจากหางตัวมอฟลิน มันจะทนทานต่อ ทุกสภาพอากาศ และเอาไว้ฝึกสัตว์ให้เชื่องได้ด้วย เค้าใช้แส้อันนี้กำหราบสัตว์ทุกตัวที่เค้าฝึก แต่ตอนนี้คงไม่ต้องใช้แล้วหล่ะเพราะว่าสัตว์เหล่านั้นได้ ขายต่อไปแล้ว ครอสได้แต่ยิ้มและน้ำตาก็ไหลอาบแก้มของครอสพร้อมกับรอยยิ้ม ของทั้งสามคน
ครอสเดินเข้าไปหาลูเคียแล้วพูดว่า "ขอบคุณครับ ผมจะใช้แส้นี้ให้คุ้มค่าที่สุด"
ต่อไปเดินไปหาฟิเร"ฟิเรครับ ขอบคุณสำหรับทุกสิ่งและขอบคุณสำหรับมีดครับผมจพดูแลอย่างดี"
และสุดท้ายเดินเข้าไปหาเบล"พี่เบล พี่เป็นผู้หญิงที่ผมสนิทที่สุดตั้งแต่ผมเกิดมา ผมอยากจะขอพี่เบลเป็นพี่สาวของผมได้ไหมครับ" ทุกคนดูอึ้งกับการกระทำของครอส แม้แต่เบลก็ยังอึ้งว่าครอสต้องการจะสื่ออะไรแต่เบลก็ตั้งสติและตอบกลับไปว่า
"พี่ก็.... ไม่เคยมีน้องชาย ไม่รุ้ว่าพี่จะเป็นพี่สาวที่ดีรึเปล่า แต่ถ้าครอสต้องการพี่ก็ยินดีต้อนรับสู่ครอบครัวของพี่จ๊ะ" เสร็จก็ก้มไปหอมแก้มครอสหนึ่งที ทำให้ครอสสะดุ้งและหน้าแดง ส่วนเบลนั้น ก็หน้าแดงเช่นกัน
ส่วนฟิเรกับลูเลียนั้น ได้แต่ยืนอึ้งกับการกระทำของทั้งสองคน แต่ก็ไม่กล้าแซวเพราะว่ากลัวยัยเบลจะปาไพ่มาเฉือนหูของตนเองทั้งสองเลยเงียบไม่พูดอะไรน่าจะดีที่สุด
หลังจากนั้นทั้งสามก็เดินออกจากโรงละครสัตว์แห่งนี้ไป
เบลออกไปคนสุดท้ายและหันมาบอกกับครอสว่า "เมื่อกี้ ก่อนพี่จะออกมาพี่ไปหาหัวหน้า หัวหน้าบอกว่าถ้าลากันเสร็จแล้วให้เรียกตัวครอสไปพบหัวหน้าที่ห้องหล่ะ รีบๆไปหล่ะ หัวหน้าบอกพี่มานานแล้วมัวแต่ล่ำลาเดี๋ยวหัวหน้าเค้าจะรอนาน แล้วเจอกันใหม่นะจ๊ะครอส"
เบล ฟิเร และลูเคียเดินจากไปจากคณะ ละครสัตว์ ส่วนครอสนั้นก็เก็บอาวุธทั้งสามไว้กับตัวและเดินเข้าไปห้องหัวหน้า
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น