อะกิบาราอิ แคว้นแห่งการประลอง

ลำดับตอนที่ #1 : เริ่มต้นการเดินทาง

เริ่มต้นการออกเดินทาง

ณ อาณาจักรDบริเวณขอบประเทศในโรงฝึกดาบซอมซ่อแห่งหนึ่งภูมิอากาศเขตหนาวเป็นเขตที่ๆคนที่ไร้พลังหรือฝีมือมาอยู่
แต่ก็เป้นเขตที่มีความอิสระและปลอดภัยที่สุดใน4เขต

 "เอาละ ตอนนี้นายเรียนจากสำนักของฉันเสร็จสิ้นทั้งหมดแล้ว..."ชายสูงอายุคนหนึ่งอายุประมาณ50ปีซึ่งนั่งอยู่บนพรมสีเขียวและใส่ชุดยูกาตะของญี่ปุ่นสีเขียวทั้งตัวและแขนข้างซ้ายของเขาที่ขาดไป ชื่อของเขาคือ อิสึบาคิ ชิเซน ฉายา ลำแสงสีดำ(อดีต)
"จริงหรอตาแก่!สุดยอด!เรียนมา15ปีในที่สุดก็จบจนได้ในที่สุดจะได้ออกเดินทางสะที!ไปละนะ ตาแก่"
ชายหนุ่มอายุประมาณ20ปีมีผมหยักศกสีขาวผมด้านหลังปล่อยยาวดวงตามีสีน้ำตาลอมแดงมีนิสัยใจร้อนและไม่คิดก่อนพูด เขามีชื่อว่า เรย์โกโชคุ ชิโร่ ร่างกายดูแล้วสมส่วน ความสูง175ซม. น้ำหนัก69กิโลกรัม มีจุดเด่นที่มีความเร็วเป็นเลิศ

"อย่ามาเรียกชั้นตาแก่นะเฟ้ย!แล้วก็รอแปปนึงเซ่!"ชายแก่ทุบโต้ะและลุดขึ้นด้วยท่าทางโมโหสุดๆ
"ช่างเถอะยังๆตอนนี้นายก็เรียนจบแล้วก่อนที่นายจะไป ฉันมีของมาให้..."จากนั้นชายแก่ก็ลุกเข้าไปในห้องเก็บของแล้วหยิบดาบญี่ปุ่นเล่มหนึ่งออกมาฝักดาบมีสีขาวโพลนด้านปลายฟักดาบมีเหล็กหุ้มใว้ด้ามดาบมีสีดำและใบดาบเป็นรูปคลื่นดูสง่างามมาก
"ดาบนี้คือ ชิโระคามิ (เทพเจ้าสีขาว) ดาบเล่มนี้...ฉันให้นาย!"
"ตะ....ตาแก่ จะให้ดาบเล่มนี้....ดาบของตาแก่กับฉันหรอ!?"เขาลุกขึ้นยืนด้วยท่าทีที่ตกใจมาก...
เพราะนั่นเป็นดาบของ ตาแก่...ของอาจารย์ของเขาซึ่งใช้เมื่อ15ปีก่อนที่จะโดนขับไล่ออกมาเพราะแขนของเขาขาดจากการช่วยเด็กน้อยอายุ5ขวบคนหนึ่งจากหมาป่าหลายร้อยตัว และเด็กคนนั้นก็คือชิโร่นั่นเอง...
"ใช่แล้ว...ก็นายเรียนจบวิชาดาบของฉันทั้งหมด...หรือก็คือนายคือผู้สืบทอดวิชาของฉันนั่นเองนี่คือเหตุผลที่ฉันให้ดาบนี้กับนาย...แต่ก่อนอื่น ฉันขอทดสอบฝีมือของนายก่อนออกเดินทางได้รึเปล่า"จากนั้นเขาก็ลุกขึ้นมาจากที่นั่งและโยนดาบไม้ให้ชิโร่และหยิบดาบไม้ของตนขึ้นมา
"พร้อมนะ...ไอ้ลูกศิษย์งี่เง่า!?"ชิเซนจับดาบด้วยมือที่เหลืออยู่และตั้งท่าโดยการจับดาบและเอาใว้บริเวณขาข้างซ้าย
"เข้ามาเลยซี่ตาแก่!"ชิโร่ จับดาบ2มือและเอาใว้ด้านหน้าหรือเรียกง่ายๆคือจับดาบแบบเคนโด จากนั้นทั้ง2พุ่งเข้าใส่กันร่างของทั้ง2เคลื่อนที่ผ่านลมด้วยความเร็วสูงจนเห็นเป็นคลื่นอากาศที่ผ่านตัวทั้ง2ไป
เพียวเสี้ยววินาทีเดียวเท่านั้นหากเป็นสายตาคนทั่วเป็นจะเห็นทั้ง2หายไปเสี้ยววิและกลับมาอยู่ในตำแหน่งของอีกฝ่ายหนึ่ง...
"นี่...ตาแก่...ฟันไปกี่ครั้งงั้นหรอ"ชิโร่คุกเข่าลงและดาบไม้ของเขาหักเป็นท่อนๆไม่มีชิ้นดี เสื้อทั้งตัวของเขาจากที่เรียบธรรมดาตอนนี้มีรอยฉีกขาดเต็มไปหมด
"นายเห็นกี่ครั้งละ...หืม?"ชิเซนที่มีรอยขาดของเสื้อที่จุดเดียวคือส่วนหัวใหล่ด้านขวาหันกลับมาด้วยสีหน้ายินดี
ทำไมหนะหรือ? นั่นเพราะ ตลอด15ปีที่ผ่านมานี่คือครั้งแรกที่ชิโร่ทำให้เสื้อของเขาเป็นรอยได้ ในต้อนนี้ชิเซนจึงปลื้มในลูกศิษย์ของเขาเป็นอย่างมาก
"ฉันเห็น...16...16ครั้งใช่มั้ย?"ชิโร่หันกลับไปทางอาจารย์ของเขาด้วยสีหน้ามั้นใจสุดๆ
"หึหึ...ฮ่าๆๆๆ นายพลาดแล้ว ฉันฟันไป18ครั้งตะหาก"สิ่งที่ชิเซนหวังใว้คือสีหน้าไม่พอใจของลูกศิษย์ของเขา แต่ชิโร่นั้นกลับปาดน้ำตาที่ไหลออกมาไม่หยุด
"นาย...เป็นอะไรหรอ?เจ็บใจขนาดนั้นเลยหรอ?"ชิเซนถามชิโร่ด้วยความสงใส"เปล่าหรอก...ก่อนไปผม...มีอะไรอยากจะบอก...ตาแก่...ไม่สิอาจารย์ครับ!ผม...ผมขอบคุณ...ขอบคุณมานะครับ!ขอบคุณ...ที่ช่วยผมจนแขนของคุณขาดและยังตั้งชื่อให้กับเด็กจรจัดอย่างผม...และยังสอนวิชาดาบของท่านให้กับผมจนผมต่อสู้เป็นและป้องกันตัวได้....ผมขอบคุณจริงๆ!"
จากนั้นทั้ง2คนก็บอกลากันถึงแม้ชิโร่จะเอาแต่ร้องให้แต่สีหน้าของชิเซนนั้งเปี่ยมไปด้วยความภูมิใจในตัวลูกศิษย์ของตนและก่อนไปชิโร่ได้พูดใว้ว่า
"ตาแก่!!!รอฉันก่อนนะ!!!ฉันนะจะต้องกลับมาหาท่านแน่รอก่อนนะ!!!"
จากนั้นชิโร่ก็เดินจางจากขอบเมืองDเข้าไปสู่เมืองC การเดินเดินทางของชิโร่ได้เริ่มขึ้นแล้ว


++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
จบแล้วครับตอนแรกยังไงยังไงก็ช่วยติชมด้วยนะครับ