BTS x BLACKPINK : THE Hunter WAR [สงครามนักล่า]

ตอนที่ 3 : THE HUNTER WAR : จดหมาย [REWRITE]

THE HUNTER WAR : จดหมาย

_________________________

ผลั้วะ!!  ผลัก!  ตุ้บ!! ตุ้บ!!

         “ แค่กๆ อ..อย่าทำอะไรฉันเลย ฉันขอร้องล่ะ “ ชายแก่อ้อนวอนต่อหญิงสาวชุดดำผู้อยู่เบื้องหน้าเขาอย่างเอาเป็นเอาตาย เพื่อร้องขอชีวิต ‘ ฉันจะไม่ยอมตาย ฉันยังไม่อยากตาย!! ‘ นั่นคือสิ่งที่เขาคิดได้ตอนนี้

    

         “ … “

         “ ปล่อยฉันไปเถอะแม่หนู!! ฉันกลัวแล้ว จะให้ฉันทำอะไรก็ได้ ฉันยอมทุกอย่างเลย ขอแค่ปล่อยฉันไป นะ! “ เขาค่อยๆคลานเข่าเข้าไปใกล้ขาของเธอเพื่ออ้อนวอนแต่มันกับผิดคาด เมื่อหญิงสาวใช้เท้าของเธอเตะเข้ากับปลายคางของชายแก่เสียก่อน

         “ อ่า…คิดอะไรอยู่ถึงเข้ามาใกล้ฉัน แกน่าจะรู้อยู่ว่าเข้ามาแล้วจะเป็นยังไง “ ไม่พูดพร่ำทำเพลงหญิงสาวก็ค่อยๆก้าวเข้าไปหาชายแก่ที่ละก้าว แต่ละก้าวมันช่างเชื่องช้า สง่างามและดูเยือกเย็น

         “ ข..ขอร้องล่ะ ปล่อยฉันไปเถอะ! “

         “ แล้วถ้าฉันบอกว่าไม่ล่ะ.. “

         “ ค..ใครส่งเธอมา! ฉันไปทำอะไรให้เธอ “

         “ จำไม่ได้งั้นหรอ เหอะ! “ หญิงสาวเค้นหัวเราะออกมาอย่างน่าขัน แต่มันไม่ได้ทำให้ให้ความกลัวที่ชายแก่มีลดลงเลยแม้แต่น้อย

    

         “ ร..หรือว่าจะเป็นเจ้าหนี้เก่า! เธอเป็นนักฆ่าที่เจ้าหนี้ส่งมาใช่มั้ย! บ..บอกเค้าไปว่าตอนนี้ฉันมีเงินแล้ว ฉันรวยแล้ว! เดี๋ยวฉันรีบคืนให้เลย “ ชายแก่พลางทำท่ายกสร้อยทอง ล้วงเงินในกระเป๋าเผยต่อหน้าหญิงสาวเพื่อแสดงความมั่นใจว่าเขามีเงินจ่ายอยู่แล้ว ก็เขาเป็นมหาเศรษฐีนี่!

         “ … “

         ‘ ฉันต้องรีบหนี ก่อนที่ยัยนี่จะไหวตัวทัน หึ!ฉันไม่ยอมตายง่ายๆหรอก ฉันหน่ะเป็นถึงแวมไพร์ชนชั้นสูง ไม่แพ้ให้กับนักฆ่าสาวตัวเล็กๆหรอก ‘ หลังจากที่ชายแก่คิดได้ จึงใช้จังหวะที่หญิงสาวเงียบค่อยๆขยับหนีทีละนิด ทีละนิด..

ปัก!!  อ๊ากกกกกกกกกกกกก

         “ ป..ปล่อยกู! อ๊ากกก “

         “ ใช่! แกยังมีหนี้ที่แกยังชดใช้ไม่หมด “

         “ แก..แกต้องการเท่าไหร่! ฉันจะเอาให้แกหมดเลย ขอแค่ปล่อยฉันไป! อ๊าก “

         “ แน่ใจหรอ? ว่าจะชดใช้ได้? “ พูดเสร็จหญิงสาวก็ค่อยๆนั่งลงแล้วมองไปหน้าของชายแก่ที่กำลังดิ้นทุรนทุรายกับมือของเขาที่ถูกเธอเหยียบอยู่

         “ เธออยากให้ฉันทำอะไรหล่ะ? ฉันทำได้หมดทุกอย่าง!! “

         “ ฮ่าๆ อย่างนี้ค่อยหน้าสนุกหน่อย.. “ เธอค่อยยกเท้าของเธออกจากมือของชายแก่แล้วค่อยถอยหลังไปสองสามก้าว ชายแก่ที่รู้ตัวว่าถูกปล่อยแล้วก็รีบทำท่าคุกเข่าอ้อนวอน

         “ ขอบคุณเธอมาก! เธอใจดีจริงๆ ขอบคุณมาก “ ชายแก่ยิ้มออกมาอย่างดีใจ ‘ กูรอดแล้วๆ ทีนี้ก็ต้องหาทางออก ‘ พลางมองหาทางออกจากป่านี้

         “ … “

         “ อ่ะ! เอาไปเลย สร้อยนี้น่ะ ราคาไม่ต่ำกว่า 1,500,000 วินท์ เลยนะ! “ [ วินท์ = สกุลเงินในอาณาจักรวินทีเรีย ] 

         “ หนี้ของนายน่ะ..ต่อให้เอาคฤหาสน์ทั้งหลังมาขาย หรือเอาเงินที่แกเก็บมาทั้งชีวิตมาชดใช้ หนี้ของแกก็ไม่มีวันหมดหรอก “

         “ ฉ..ฉันไม่เคยมีหนี้เยอะขนาดนั้นเลยนะ รึว่าแกเป็นพวกโจรปล้น! “ ชายแก่ทำท่าลุกลี้ลุกลนหาทางหนี

         “ คิม เลซี่ ..แกจำเธอไม่ได้หรอ? “

         “ !!! “

  

         “ ..เงียบทำไมล่ะ “

         “ ฉ..ฉันไม่รู้จักยัยนั่น!! “

         “ เห~ สงสัยต้องรื้อฟื้นความทรงจำซักหน่อยแล้ว “ ว่าแล้วหญิงสาวก็หยิบล็อคเก็ตที่อยู่ในกระเป๋าออกมา มันมีลักษณะเป็นรูปหัวใจสีทอง มีอัญมณีประดับอยู่ หญิงสาวจงใจยื่นล็อคเก็ตไปใกล้หน้าของชายแก่แล้วเปิดล็อคเก็ตที่มีรูปหญิงสาวปริศนาที่กำลังยิ้มอย่างมีความสุข 

         ใบหน้าของหล่อนช่างงดงามราวกับตุ๊กตา เส้นผมสีทองอร่าม และปากที่ดูอมชมพูนั้น ราวกับคนนั้นรูปนั้นคือเทพธิดาที่หลุดออกมาจากเทพนิยาย หลังจากที่ชายแก่ได้เห็นรูปแล้วมันทำให้เขาถึงกับตกใจ ‘ ยัยเด็กนี่มีรูปผู้หญิงคนนี้ได้ยังไง? ‘ เขานึกสงสัยอย่างมากที่สุด แต่ยังไม่ทันที่ความสงสัยกำลังจะหายไป หญิงสาวก็ค่อยๆขยับนิ้วไปกดอีกปุ่มๆหนึ่ง

         ทันใดนั้นก็เกิดเสียงเพลงที่มีเพียงแค่เสียงดนตรีขึ้น มันเป็นบทเพลงที่สื่อถึงความรัก คิดถึง แต่นั่นกลับทำให้ชายแก่ไม่พอใจอย่างยิ่ง ‘ ฉันเกลียดเพลงนี้!! ‘

         “ เอามันออกไปจากกู!! “ ชายแก่ที่ดูเหมือนจะควบคุมตัวเองไม่อยู่หลังจากที่ได้ยินเพลงนั้น รีบลุกขึ้นตวาดนักฆ่าสาวอย่างไม่กลัวตาย

         หญิงสาวที่เห็นดังนั้นก็ถอยออกมาด้วยความตกใจเล็กน้อย เธอไม่คิดว่าตาแก่นี่จะเซ้นซิทีฟขนาดนั้น เห็นอย่างนั้นมันก็ช่วยไม่ได้ล่ะนะ

         “ จำได้แล้วหรอ..เธอคือ คิม เลซี่ คนที่แกเคยรักหัวปรักหัวปรำจนโงหัวไม่ขึ้น แต่เธอไม่รับรักแก “

         “ หยุดพูดเดี๋ยวนี้ก่อนที่ฉันจะหมดความอดทน!! “

         “ แต่เธอดันไปรักกับราชาไฮบริด ศัตรูหนึ่งเดียวของแก จนแต่งงานมีลูกถึง 2 คน “

         “ หุบปากไปซะ!! “ ชายแก่ใช้มือปิดหูไม่รับรู้อะไรทั้งนั้น การกระทำของเขาทำให้หญิงสาวถึงกับเหยียดยิ้มหัวเราะในความใจเสาะของเขา แต่ใครจะหยุดให้โง่ ในเมื่อนี่คือจุดอ่อนของเขา

         “ พวกเขามีความสุขกันมาก มากซะจนอีกคนอิจฉา ภายในใจนั้นลุกเป็นไฟ จนต้องไปร่มมือกับลูซิเฟอร์ เจ้าแห่งความมืด เพื่อกำจัดศัตรูหัวใจ..และมันก็สำเร็จ “ หญิงสาวเว้นช่วงการเล่าเรื่องและขยับเข้าไปใกล้ชายแก่ เพื่อเล่าเรื่องต่อจากนี้

         “ แต่ลูซิเฟอร์กลับฆ่าหญิงสาวที่แกรักไปพร้อมกับศัตรูของแก “ คำพูดทุกคำที่เธอเอ่ยมามันช่างเยือกเย็นและน่าสยดสยองในเวลาเดียวกัน ชายที่ได้ฟังถึงกับขนลุก พูดไม่ออก เขาอุส่าห์พยายามลืมมัน ไม่นึกถึงมันอีก เขาทำทุกอย่างเพื่อลืมเรื่องราวเหล่านั้นแต่มันกลับตราตึงอยู่ในใจของเขาตลอดมาไม่มีวันเลือนหาย

         “ เลซี่..ฉันขอโทษ ฉันไม่น่าเลยจริงๆ “

         “ … “

         “ เธอน่าจะมีความสุขแท้ๆ ฮึก..ฉันไม่น่าทำเลยจริงๆ ฉันคิดถึงเธอนะเลซี่ ฮึกๆ “

         “ อย่าห่วงไปเลยแกไม่ได้ฆ่าแม่ฉันซักหน่อย จะกลัวอะไร “

         “ ม..แม่? ร..หรือว่าเธอ! “

         “ แต่แกคือสาเหตุที่ทำให้พวกท่านทั้งคู่ต้องตาย “

         “ แกคือลูกสาวของเลซี่ที่โดนลูซิเฟอร์จับไปเมื่อสิบปีก่อนนิ! แกยังไม่ตายหรอ เป็นไปไม่ได้! “ ชายแก่ตกใจสุดขีดเมื่อเขารู้ว่าเธอคนนี้คือลูกสาวของคนที่คนที่เขารักกับศัตรูของเขา

         นักฆ่าสาวค่อยๆถอดหมวกฮู้ดของเธอออก เผยให้เห็นใบหน้ารูปไข่ที่สวยงาม ผิวขาวดั่งหิมะ ผมสีบลอนด์ทอง นัยน์ตาสีฟ้าดุจน้ำทะเลอันกว้างใหญ่ ปากสีชมพูที่อวบอิ่ม ‘ เหมือน..เหมือนกับเลซี่ไม่มีผิด ‘

         “ ใช่! ฉันคือลูกสาวของเลซี่และราชาไฮบริด คิม ลิซ่า “

         “ ไม่!! เป็นไปไม่ได้ แกต้องตายไปนานแล้วสิ “

         “ ฉันจะบอกอะไรให้นะ...ว่าหนี้ที่แกต้องชดใช้ แค่ชีวิตแก มันเทียบไม่ได้กับสิ่งที่แกทำกับครอบครัวของฉัน “

ขอให้คืนนี้เป็นคืนที่แกนอนหลับฝันดีนะ และ..

“ ยินดีต้อนรับสู่ประตูนรก 

ฝากทักทายเพื่อนๆของแกด้วยหล่ะ “

         ก่อนที่ทุกอย่างจะมืดสนิท สิ่งสุดท้ายที่ชายแกเห็น คือรอยยิ้มของเด็กสาวที่มีความสุขในการฆ่าเขา

“ เด็กคนนี้..มันยิ่งกว่าปีศาจ “

*ขออนุญาตเจ้าของภาพค่ะ

@บ้านป่ากลางเขา

    LISA Past :

         เห้อ..น่าเบื่อเป็นบ้า ช่วงนี้ไม่มีคนจ้างให้ฆ่าคนเลยแฮะ สงสัยต้องไปขอให้เจ้าพวกนั้นช่วยหางานให้ แต่ก็รำคาญไอพวกบ้านั้นใช่ย่อย คนอะไรหัวเราะได้ตลอดเวลา น่ารำคาญ!

          “ ถึงบ้านซักที.. “

          ฟุบ~ 

          ฉันนั่งลงบนเตียงนุ่มของฉันอย่างสบายใจ ทำไมโลกเราต้องมีกลางวันกับกลางคืนด้วย น่าจะมีแค่กลางคืนอย่างเดียว จะได้นอนหลับสบายๆ

          พอมาคิดๆดูแล้วการทำงานเป็นนักฆ่ามันก็สนุกดี ตอนที่เจ้าพวกนั้นกำลังกลัวนี่เป็นอะไรที่สนุกสุดๆไปเลย แต่ตอนร้องไห้กับตอนทำเป็นเก่งนี่เป็นอะไรที่น่ารำคาญชิบ!

สวบ!

‘ มีผู้บุกรุก ‘

         ฉันตัดสินใจกระโดดออกจากเตียงอย่างรวดเร็ว และหยิบอาวุธของฉันที่อยู่บริเวณต้นขาออกมาและค่อยเดินไปยังต้นเสียง ‘อยู่ตรงประตู ‘ เมื่อคิดขึ้นได้ฉันจึงเดินไปที่ประตูและพบกับซองจดหมายสีดำที่จ่าหน้าซองถึง ‘ คิม ลิซ่า ‘

          ไม่นานฉันจึงหยิบมันขึ้นมาดู มีตราสัญลักษณ์ของโรงเรียนเวทย์มนตร์เซนทารีประทับอยู่ โรงเรียนดังซะด้วยสิ ช่วยไม่ได้..ทำให้ฉันอยากรู้มันก็ต้องเปิดอยู่แล้ว

          ถึง..ลิซ่า หลานรัก

          ลิซ่าหลานรัก คุณอาสุดที่รักคิดถึงหนูแทบใจจะขาดเลยนะ ถ้าหนูอ่านจดหมายนี้อยู่ แสดงว่าหนูตอบตกลงแล้ว แต่ใจเย็นๆ อย่าเพิ่งขยำกระดาษทิ้งนะ อารู้ว่าถ้าหนูอ่านต้องปาขยะทิ้งแน่นอน เพราะฉะนั้นช่วยอ่านจดหมายนี้ก่อนนะ คือ..อามีเรื่องอยากให้หนูลิซ่าช่วยนิดหน่อย เกี่ยวกับพวกแวมไพร์เกิดใหม่ที่กำลังอาระวาดอย่างหนักในช่วงนี้ อาเลยอยากจะขอแรงจาดกลิซ่ามาช่วยคุ้มกันนักเรียนของเราให้หน่อย พวกเขายังอ่อนประสบการณ์ ถึงแม่จะมีบางคนที่มีประสบการณ์ก็เถอะ แต่มีไม่ถึงครึ่งด้วยซ้ำ เพราะฉะนั้น..ขอร้องเถอะหลานรัก ช่วยซักครั้งนะ ปิ๊งๆ 

จาก..คนที่หล่อที่สุดในโลก

xx/xx/xx

           “ ก็รู้อยู่ว่าถ้าส่งจดหมายมาฉันก็ต้องปาทิ้งอยู่แล้วโว๊ยยยยย “ พูดเสร็จฉันก็ขยำกระดาษพร้อมกับปาทิ้งลงถังขยะทันที ไอ๊อาคนนี้นี่ชอบทำให้หงุดหงิดอยู่เรื่อย

ติ๊งต่อง ติ๊งต่อง

          คือฉันต้องเดินไปเปิดประตูให้ใช่มะ? คนยิ่งง่วงๆอยู่

          “ เห้อ! ฉันไม่เข้าใจอาคนนี้จริงๆ บอกกี่ครั้งแล้วว่าไม่ต้องเอาบอดี้การ์ดมา! “ ฉันอาระวาดใส่อายกใหญ่ ก็ดูอาสิ เอาบอดี้การ์ดมาตั้งสิบกว่าคน เอามาทำไม๊

          “ อาก็เอามากันหนูเนี่ยแหละ เกิดหนูโมโหอาแล้วทำร้ายอาขึ้นมาจะทำยังไง ฮึกๆ “

          “ ตอแหล.. “ ฉันพูดพร้อมทำหน้าเบื่อโลก คนอะไรร้องไห้ทั้งๆที่ยังไม่ทันทำอะไรเลย อาเป็นผู้ชายนะคะ เป็นผู้ชาย!

          “ เฮ้ยๆ ลิซ่า! นี่อาแกนะเว้ย ให้เกียรติหน่อยดิ “

          “ อาก็ช่วยทำตัวให้น่าเคารพหน่อยสิ -_- “

          “ หน่าๆ อาก็เป็นแค่กับเราคนเดียวนี่แหละ เข้าไปข้างในเถอะ อามีเรื่องจะคุยด้วย             

          “ อาเดินมาขยี้ที่ผมของฉันเบาๆ แล้วเดินเข้าไปในบ้านของฉันโดยไม่สนใจว่าเจ้าของบ้านจะอนุญาตรึป่าว 

           “ มีอะไรก็ว่ามาค่ะ “ ตอนนี้หน้าของฉันจริงจังสุดๆ ถ้าอยู่ในโหมดทำงานเมื่อไหร่ อย่าได้ทำให้ฉันหงุดหงิดเด็ดขาด เพราะชะตามันอาจจะขาดแทนก็ได้

           “ อย่างที่อาได้เขียนในจดหมายไป เรื่องของ แวมไพร์เกิดใหม่ที่ออกอาระวาด “ คุณอาพูดพร้อมมองมาที่ฉัน

           “ แล้วยังไงค่ะ ให้ไปปกป้องเฉยๆงั้นหรอ? มันก็เหมือนกับการเฝ้าสังเกตุการณ์ อาก็น่าจะรู้ว่าฉันเป็นคนยังไง “ ฉันกอดอกพร้อมมองไปที่อาด้วยสีหน้าไม่พอใจ

           “ อาเข้าใจ แต่อาหาคนที่มีประสบการณ์ในการต่อสู้กับแวมไพร์เกิดใหม่ได้มากที่สุดเท่าหนูไม่ได้อีกแล้วนะ หนูผ่านสนามรบและสงครามมาโชกโชน เรื่องแค่นี้ไม่น่าใช่เรื่องที่ยากเลยหนิ “ อาพูด

           “ … “

           “ ขอร้องล่ะ ลิซ่า ถือว่าเป็นคำขอร้องจากอาคนนี้เถอะนะ “ อาทำสายตาอ้อนวอนมาที่ฉัน ใครหลายๆคนที่เห็นอาจจะมองว่าน่าสงสารแค่สำหรับฉันมันเป็นหน้าที่กวนตีนซะมากกว่า แต่ก็นะ คนอย่างฉันไม่ทำให้ฟรีหรอก

           “ ถ้าฉันช่วยแล้วจะได้อะไรจากอาล่ะคะ? “ ฉันมองลงไปในตาของเขาด้วยสายตาเรียบนิ่ง เหมือนที่ฉันใช้เจรจากับเป้าหมายของฉัน และมันก็ได้ผลทุกครั้งที่ใช้

          “ อืม..งั้นอามีข้อเสนอ ถ้าหนูช่วยอา หนูจะได้เจอน้องชายที่หายไป “

          “!?”

          “ อาอย่าเอาเรื่องนี้มาล้อเล่นกับฉันนะ ฉันไม่ชอบ! “ ฉันขึ้นเสียงใส่อา ใช่! น้องชายฉันหายไป สิบปี และหลังจากที่ฉันออกมาจากที่นั่น ฉันก็ตามหามาตลอด แต่ก็ไม่เคยเจอ

          “ อย่าตะคอกอาสิ T^T อาพูดจริงๆนะ น้องชายของเราเพิ่งย้ายเข้ามาเรียนที่โรงเรียนของอาเมื่อปีที่แล้วนี่เอง “ 

          “ … “

          “ ลิซ่า ช่วยอาเถอะนะ ถ้าหนูช่วยอามันก็เหมือนกับการที่หนูปกป้องน้องจากแวมไพร์เกิดใหม่ด้วยนะ”

          “ … “

          “ ลิซ่าอ่าาาา “

          “ เดินทางวันไหนคะ? “ ฉันเงยหน้าขึ้นมองอาที่ตอนนี้สีหน้าดีใจสุดๆ ทำอย่างกับว่าถูกหวย30ล้านยังไงยังงั้น

          “ พรุ่งนี้ตอนเช้าอาจะมารับด้วยตัวเอง เตรียมตัวรอด้วยหล่ะ “ อาลุกขึ้นจัดเสื้อผ้าของตัวเองพร้อมมองมาที่ฉันอย่างเอ็นดู “ อารู้ว่าหนูคิดว่าตัวหนูอันตราย แต่ถ้าหนูลองมีเพื่อนบ้าง หนูอาจจะไม่คิดแบบนั้น “ เมื่ออาพูดจบจึงเดินออกจากบ้านไปเพื่อจะกลับไปยังโรงเรียน

         “ ฝันดีค่ะอา “

         อาดูตกใจเล็กน้อยที่เห็นฉันยิ้มและบอกฝันดีเขา “ อื่ม ฝันดีนะหลานรัก “

ปัง! ประตูปิดลง

มีไม่กี่คนหรอก 

ที่จะได้เห็นรอยยิ้มที่จริงใจของฉัน

แล้วเจอกัน

โรงเรียนเซนทารี ไฮท์สคูล

__________________________

    

*แนบรูปคุณอาจอมหลงตัวเอง

TALK :

กลับมาแล้วจ้า ขอโทษที่หายไปนานนะคะ พอดีว่ายังไม่รู้ว่าจะเริ่มยังไงก็เลยนึกไม่ออก อ้อ! แล้วก็ไรท์มีเรื่องจะประกาศด้วยนะคะ

1.เรื่องนี้ไม่ได้มีเจตนาจะทำร้ายศิลปินใดทั้งสิ้น เป็นเพียงจินตนาการของไรท์เท่านั้น

2.เรื่องนี้ All Lisa นะคะ แต่ทุกคนก็ต้องมีคู่อ่ะนะ ขอบอกใบ้นิสนึงว่า บางคู่อาจจจะไม่ได้คู่กับบังทันทุกคนนะคะ แน่นอนว่าเราต้องมีตัวละครมาเพิ่มอีกแน่นอนค่ะ

3.ใครไม่พอใจเชิญกดออก เพราะไรท์ต้องการแค่คนที่ชอบในผลงานของไรท์จริงๆ เพราะฉะนั้นแค่เรื่องจับคู่คงไม่เป็นหรอกนะคะ ต้องรอลุ้นกันต่อไป

ครบ 100% แล้วโว๊ยยยยย