[Yaoi,Yuri]พระสนมยอดรัก

ลำดับตอนที่ #3 : บทที่ 2 ดอกไม้แทนรัก

"เอาล่ะ...พี่เจียว ข้าให้ ไม่ๆๆ แบบนี้ดีกว่า พี่เจียว คือข้าอยากรู้จักท่าน ก็เลย... ไม่ดีๆๆๆๆๆ เอาใหม่ซิ"

 

ไท่เหวินซิ่นเดินวนไปมาที่สวนหน้าตำหนักเหมย เขาตั้งใจมาหาหลินเทียนเจียว และเอาดอกไม้พวกนี้มาให้เพราะอยากจะรู้จักอีกฝ่ายให้มากกว่านี้

 

 

แต่ทำไม...ข้าต้องกระวนกระวายขนาดนี้นะ

 

 

โครม

 

"โอ๊ย!!"

 

คนที่ถูกชนเงยหน้าขึ้นมามองไท่เหวินซิ่นช้าๆ คนตัวสูงหยุดชะงักเมื่อพบว่าคนตรงหน้าคือคนที่เขาปรารถนาจะพบที่สุด

 

 

"พี่เจียว!!!!!"

 

 

"องค์ชาย!!!"

 

 

"คือข้า...เอ่อ....คือว่า..."

 

 

"กระหม่อมขออภัย แต่กระหม่อมต้องรีบแล้ว"

 

พูดจบก็ก้าวยาวๆผ่านไท่เหวินซิ่นไปอย่างรวดเร็ว







 

 

ไม่นะ ข้าอุตส่าห์ซ้อมตั้งนาน ท่านจะเดินหนีไปแบบนี้ไม่ได้!!

 

 

"พี่เจียวววว รอก่อนนนน"





 

 

 

ตุบ

 

 

องค์ชายผู้งดงามสะดุดล้มลงตรงหน้าหลินเทียนเจียว ร่างบอบบางก้มลงดูอีกฝ่าย มือหนายื่นเอาดอกไม้ให้กับหลินเทียนเจียว

 

 

"ข้าให้ท่านนะ..หวังว่าเราจะสนิทกันมากกว่านี้"






 

 

ใบหน้าของหลินเทียนเจียวแดงเรื่อ เขารับดอกไม้นั่นไว้และรีบวิ่งไปที่ตำหนักหลวงอย่างรวดเร็ว






 

 

 

หากแต่คนที่นอนเปื้อนฝุ่นอยู่ที่พื้นกลับยิ้มด้วยความดีใจ ในที่สุดข้าก็ได้ทำตามที่ใจต้องการเสียที...

 

 

อีกด้านหนึ่ง









ที่ตำหนักของสนมเอก เสี่ยวกุ้ยเฟย









เสี่ยวเฟินผิง หรือที่เรียกขานกันในนาม เสี่ยวกุ้ยเฟย พระอัครเทวีเสี่ยว ผู้เป็นสนมเอกของวังหลวงแห่งนี้นั่งจิบชาบนเก้าอี้ไม้ที่สลักเสลาอย่างสวยงาม ทันใดนั้น สาวใช้สองคนก็วิ่งเจ้ามาอย่างกระวนกระวาย ทำให้พวกนางถูกผู้เป็นนายที่นั่งอยู่บนเก้าอี้ตวัดสายตามองอย่างตำหนิ









"ว่าอย่างไร ได้เรื่องไหม ที่ข้าให้ไปสืบมา"








"เพคะ สนมที่มาใหม่มีสองคน คนหนึ่งเป็นหญิงชื่อหวังเหมยฟาง อีกคนเป็นชายชื่อว่าหลินเทียนเจียวเพคะ"









"หน้าตาเป็นอย่างไร"








"สวยเพคะ..แต่สู้กุ้ยเฟยมิได้ดอกเพคะ"









สาวใช้รีบพูดต่อเพราะถูกนายหญิงมองอย่างขุ่นเคือง แต่สนมสองคนนั้นก็สวยจริงๆนี่นา..









"แต่หม่อมฉันเห็นองค์ชายกับองค์หญิงมีท่าทางแปลกๆกับสองคนนั้นด้วยนะเจ้าคะ"







"ยังไง"







"หม่อมฉันเห็นองค์ชายนำดอกไม้ไปมอบให้หลินเทียนเจียวที่ตำหนักเพคะ"








"ส่วนหม่อมฉันเห็นหวังไฉ่เหรินร้อยพวงมาลัยไปให้องค์หญิงถึงตำหนักเช่นกันเพคะ"








เสี่ยวเฟินผิงนั่งนิ่งราวกับตรึกตรองอะไรบางอย่างอยู่ในใจแล้วก็ลุกขึ้นเดินออกไปจากห้องโดยไม่พูดอะไร









ที่ตำหนักเฟิงเสียนของเหล่าสนมหญิง หนึ่งห้องอาศัยกันสิบคน








"พวกเจ้ามีใครเห็นคนชื่อหวังเหมยฟางหรือไม่"







"อยู่ในห้องของนางเจ้าค่ะ เดินตรงไปห้องที่สามทางซ้ายเจ้าค่ะ"








เสี่ยวเฟินผิงก้าวเท้าไปที่ห้องของหวังเหมยฟาง สนมหน้าใหม่แล้วเคาะประตู








"จ้ะๆ จะไปเปิดเดี๋ยวนี้ล่ะ รอก่อนนะ"








หวังเหมยฟางเห็นสตรีตรงหน้าที่แต่งกายด้วยอาภรณ์ซึ่งดูสูงศักดิ์ก็รีบลุกลี้ลุกลนคำนับเป็นการใหญ่ ทว่าเสี่ยวเฟินผิงกลับหัวเราะเบาๆ และยิ้มหวานปานน้ำผึ้งให้หวังเหมยฟาง








"เจ้าคือหวังเหมยฟางใช่หรือไม่"






"เพคะ"







"เลิกมากพิธีได้แล้วละ อืม ข้าเป็นสนมเอกของที่นี่ เสี่ยวกุ้ยเฟย"







"เพคะๆ"







"ถ้าขาดเหลือสิ่งใดก็บอกข้าได้ทุกเมื่อ ว่าแต่..เจ้าพบองค์หญิงของที่นี่หรือยังเล่า"






เสี่ยวเฟินผิงแกล้งถามอีกฝ่ายที่หน้าขึ้นสีระเรื่อเมื่อได้ยินคำว่าองค์หญิง








"คือข้า..เอ่อ"







"ว่าไง"








"ข้าพบองค์หญิงแล้วตอนเข้ามาใหม่ แต่หลังจากทรงรู้ว่าข้าเป็นพระสนมพระองค์ก็ไม่ยอมคุยกับข้าสักคำเดียว ทำเหมือนว่าไม่รู้จักกันเพคะ ทั้งที่ตอนเช้าหม่อมฉันเพิ่งพูดคุยสนิทสนมกับพระองค์แท้ๆ"








เสี่ยวเฟินผิงลอบยิ้มร้าย หันมาปลอบหวังเหมยฟางอย่างเป็นห่วงเป็นใย พลางยุยงให้หล่อนไปคุยกับองค์หญิงน้อยให้จงได้!!






"นี่ๆ ลี่อาน เจ้าว่าไหมองค์หญิงองค์นั้นเย็นชาจังเลยละ"





"องค์ไหนหรือ เอิงจิ่ว"





"ก็องค์หญิงน้อย ไท่อวี้เจินเยี่ยงไรเล่า ข้าได้ยินฉางกงกงเม้าท์มอยมาล่ะว่านางมีปมกับพวกพระสนมมาก่อน"





"พระเจ้าช่วยกล้วยทอด จริงเหรอที่ว่ามาน่ะ"





"จริงสิ หรือเจ้าไม่เชื่อข้ากัน"





"ถ้าข้าไม่เชื่อท่านจะให้ข้าไปเชื่อหมีพูห์ที่ไหนกันเล่า"






หวังเหมยฟางลอบมองไฉเหรินร่วมห้องสองคนคุยกันก็ชักสงสัย มีปม..อะไรกันนะ จึงได้เย็นชาขนาดนี้ หากพี่เหมยฟางจะช่วยปลอบใจพระองค์ จะได้หรือไม่กัน..






ฝั่งตำหนักชิงอวี้ ของสนมชาย ที่อาศัยกันห้องละห้าคนเพราะมีน้อยกว่าบรรดาสนมหญิง






"นี่ได้ยินมาว่าเจ้าเจียวน่ะไปถวายตัวแล้ว"





"จริงดิ?"





"จริงๆ อ๊ะนั่น สายข่าวมาแล้ว ชุงอิ๋งจากตำหนักหลวงละ"






ฝั่งหลินเทียนเจียวเข้ามาในห้องด้วยกิริยานอบน้อม องค์ฮ่องเต้รูปงาม ไท่หยางจงมองร่างบอบบางด้วยสายตาชื่นชอบ






"หลินเทียนเจียวถวายบังคมฝ่าบาทพะย่ะค่ะ"





"อย่ามากพิธีนักเลย มานั่งข้างๆข้าซี"






'พระเจ้าจอร์ช นี่ฝ่าบาทตัวจริงหรือนี่ ข้านึกว่าจะเป็นตาลุงหนังเหี่ยวเสียอีก..'






หลินเทียนเจียวคิด แลเมื่อดอกไม้ร่วงหล่นจากแขนเสื้อ ไท่หยางจงก็ก้มลงเก็บไปวางไว้ข้างเตียงแล้วรุกคืบเข้าหาเรื่อยๆจนอีกคนถอยหนี







"อย่ากลัวไปเลย..เจียวเอ๋อร์ของข้า"











ขอบคุณที่เข้ามาอ่านกันค่าา ตรงนี้ขอเสริมเกร็ดความรู้เนอะ พระสนมตำแหน่งใหญ่ๆในวังหลวงมีด้วยกันดังนี้ เรียงตามลำดับเลขเลยนะคะ เดี๋ยวมาต่อน้าา





ฮองเฮา(จักรพรรดินี)

1)กุ้ยเฟย(พระอัครเทวี)

2)ซูเฟย(พระราชเทวี)

3)เต๋อเฟย(พระอัครชายา)

4)เสียนเฟย(พระราชชายา)

5)ไฉ่เหริน,ไฉ่นี๋ว์(พระสนมทั่วไป)