~+* (( รักซุกซนของยัยสุดแสบ )) *+~

ลำดับตอนที่ #1 : ChapteR 1 :: ฝันร้ายกับพี่ชายสุดที่รัก >_

“เป็นอะไร ทำไมไม่พูดอะไรเลยล่ะ”

“แล้วอยากจะฟังอะไร.....”

“อะไรก็ได้ค่ะ แค่พี่พูดออกมาจากใจไลท์ก็ดีใจแล้ว”

“เราเลิกกัน”

O_o “อะไรนะคะ พี่ทายน์พูดว่ายังไงนะคะ”

“เราเลิกกัน จบกันแค่นี้เถอะ พี่ทนต่อไปไม่ไหวอีกแล้ว....” พูดได้แค่นั้น แล้วเด็กหนุ่มร่างสูงโปร่งก็ลุกขึ้น แล้วเดินจากไป โดยไม่หันกลับมามองอีกเลย

แผ่นหลังของเค้า ค่อย ๆ ห่างออกไปเรื่อย ๆ ในใจอยากจะวิ่งตามไปแล้วขอร้องให้เค้าไม่จากไป... ดีมั้ย ?? ชั้นทำอย่างนั้นดีมั้ย... ตกลงชั้นจะทำ ((ยังไม่ได้ออกความเห็นเลย -*-)) แล้วเด็กสาวก็รีบลุกขึ้น แต่ก็ต้องล้มลงมานั่งลงใหม่อีกครั้ง เพราะมีมือมารั้งอยู่

“จะไปไหน”

“ปล่อยน่า ชั้นจะไปหาพี่ทายน์”

“มันไปนู่นแล้วน่ายัยเบ๊อะ ยังไงมันก็ไม่กลับมาหาเธอหรอก”

“อย่ามาเรียกพี่ทายน์สุดที่รักของชั้นว่ามันนะ”

“เออ สุดที่รักของเธองั้นหรอ ฮ่า ๆ ตอนนี้คงเป็นของคนอื่นแล้วมั้ง ดูนู่นสิ”

ชั้นหันไปมอง เอ๊ะ นั่นมันยัยเนมดาวประจำโรงเรียนนี่นา และข้าง ๆ ยัยเนมก็มีพี่ทายน์กำลังพูดคุยด้วยรอยยิ้มขี้เล่นที่ชั้นรักมาก ๆ อยู่ ภาพที่กำลังมองอยู่กรีดลึกลงไปในหัวใจดวง ๆ น้อย ๆ ของนางเอกอย่างชั้น ((เว่อร์ไปป่ะเนี่ย - -)) TT^TT  พี่ทายน์พึ่งจะบอกเลิกไลท์ แต่พี่ทายน์กลับไปยืนคุยอย่างมีความสุขของมันงั้นเหรอ ฮือ ๆ พี่ทายน์ ไลท์รักพี่ทายน์นะ

จริงสิ O_o มัวแต่มานั่งคิดจะได้อะไรกันล่ะ ต้องไปแย่งคืนมา

แต่!!!!

จะไปได้ยังไง ในเมื่อมีมือมารั้งไว้อย่างนี้.... พี่ทายน์.....พี่ทายน์...

“โอ๊ย พอแล้วน่ายัยแสงสว่างไปกันได้แล้ว ถึงเธอจะไปอ้อนวอนขอร้องแต่มันก็ไม่กลับมาหาเธอหรอกน่า” -*- คนที่ชั้นอยากจะฆ่ามันทิ้ง กำลังนั่งพูดอย่างสบายอกสบายใจ

“ไม่ได้นะ ชั้นต้องไปหาพี่ทายน์”

“พูดไม่รู้เรื่องหรือไง สงสัยสมองจะเบลอ ๆ ล่ะสิ มาเดี๋ยวเราช่วย 555+” แล้วไอ้บ้านั่นก็ยื่นหน้าเค้ามาใกล้ ๆ ใกล้อีก แล้วก็ใกล้อีก......

~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~

“คุณไลท์ค่ะ ตื่นได้แล้วค่ะ ตอนนี้เป็นเวลา 6.00 นาฬิกา 00 นาที 00 วินาที คุณมีเวลาในการอาบน้ำ 20 นาที แล้วลงไปรับประทานอาหารข้างล่างกับคุณพ่อคุณแม่อีก 30 นาที หลังจากนั้นก็ซ้อมเปียโน 10 นาที แล้วก็.......”

“พอแล้ว ๆ ตื่นแล้วน่า รู้หมดแล้วด้วย ไม่ต้องพูดแล้ว ลงไปคอยข้างล่างเถอะ”

“ค่ะ แล้วก็..”

“แล้วก็อะไรอีก”

“แล้วก็วันนี้วันอังคารนะคะ”

“วันอังคารแล้วไง”

“แล้ววันนี้ก็วันที่.......”

“ไม่ต้องพูด จะมาบอกทำไมว่าวันนี้วันอะไร”

“ไม่ต้องบอกหรอคะ”

“ก็ใช่น่ะสิไม่ต้องบอก”

“แต่ว่า”

“ไม่ต้องมีแต่อะไรแล้ว ถ้าไม่มีอะไรอีก ก็ลงไปข้างล่างได้แล้ว ชั้นจะอาบน้ำ”

“ค่ะ”

- - บ้าจริง วันอังคารแล้วมาบอกทำไม ประสาท

“แล้วเขาจะเดินเข้ามา ยื่นมือดึงให้ชั้นนั้นเห็นแสงทางข้างหน้า เติมพลังชีวิตให้ชั้นได้พบกับตา ในวันที่ฉันนั้น ไม่มีใคร” มือถือดังนี่หว่า ใครโทรมาแต่เช้าเลยวะเนี่ย - -

“ว่าไง”

“ฮัลโหล ไลท์นั่นแกหรอ”

“อืม ว่าไงเนย”

“วันนี้วันอะไรรู้มั้ย”

“แกก็อีกคนเป็นอะไรไปวะ วันนี้วันอะไรทำไมชั้นจะต้องสนใจด้วย”

“วันนี้ก็วันครบรอบปีนึงที่แกคบกับพี่ทายน์ไง”

“เออ จริงด้วย ลืมไป”

- - ไม่น่าไปว่าพี่แมวเค้าเลย อุตส่าห์กำชับให้บอกเราเองแท้ ๆ

“ชั้นโทรมาบอกแก ตามที่แกสั่งแล้วนะไอ้ไลท์ ชั้นไปกินข้าวได้ยัง”

“อือ ๆ เดี๋ยวก่อน ขอบใจนะเนย เออ รีบ ๆ ไปโรงเรียนล่ะวันนี้ ชั้นมีเรื่องจะเล่าให้แกฟัง”

“เรื่องอะไร”

“เมื่อคืนชั้นฝัน ฝันเกี่ยวกับพี่ทายน์ และไอ้บ้านั่น”

“เมื่อคืนแกฝันถึงฟรีด้วยหรอ”

“อืม มันมาทำลายความรักของชั้นกะพี่ทายน์”

O_o เล่าบิดเบือนความจริงหน่อย มันก็ไม่รู้หรอก 555

ก๊อก ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ “คุณไลท์คะ ตอนนี้ 6 โมงครึ่งแล้วนะคะ อาบน้ำเสร็จรึยัง”

“อ้ากก!!!! 6 โมงครึ่งแล้ว ตาย ๆ แค่นี้ก่อนนะเนย บาย” แล้วชั้นก็รีบตัดสายก่อนที่มันจะแซวอะไร เรื่องชื่ออีก เดี๋ยวมันไปแซวในห้อง อายเค้าตายเลย คุณไลท์ ฮ่า ๆ

ก๊อก ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ  “ได้ยินมั้ยคะคุณไลท์ หรือว่าเป็นอะไรไป ถ้าไม่ตอบเดี๋ยวแมวจะพังประตูเข้าไปช่วยคุณไลท์นะคะ”

“ไม่ต้องเข้ามาพี่แมว เดี๋ยวไปแล้ว”

หุหุ แล้วชั้นก็รีบพุ่งเค้าห้องน้ำไป 55 ใช้เวลาแค่ 5 นาทีเองนะเนี่ย ทำลายสถิติการอาบน้ำของนางเอกในรอบปีได้เลย 555 ((ไม่ค่อยหลงตัวเองเล้ยยยย))

~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~

“อ้าว มาแล้วหรอไลท์ รีบมากินข้าวสิลูก เดี๋ยวก็ไปโรงเรียนสายหรอก จะ 7 โมงแล้วนะ”

“อรุณสวัสดิ์ค่ะพ่อค่ะแม่ แล้วนี่กินข้าวกันเสร็จแล้วหรอคะ”

“ก็ใช่น่ะสิยัยเตี้ย - - ปล่อยให้คนอื่นเค้ารอตั้งนาน รู้มั้ยว่านี่มันเลยเวลาอาหารมานานแล้วนะ ขืนรอเธอจนถึงป่านนี้ ท้องกระผมก็คงทะลุไปแล้ว”

จะเป็นใครไปไม่ได้ ขี้บ่นอย่างนี้ เสียงอย่างนี้..... ไอ้คุณลาร์คพี่ชาย เฮงซวยของไลท์เอง

“อย่าพูดมากน่า มีหน้าที่รอก็รอไป”

“แม่คร้าบพ่อคร้าบ น้องย้อนผมอ่ะครับพ่อแม่”

เชอะ ดูมัน บังอาจฟ้องพ่อแม่หรอ - - เด่วจะเอาคืนนะ ฝากไว้ก่อน

“ไลท์ อย่าไปเถียงพี่เค้าน่ะ รีบ ๆ กินเถอะ เดี๋ยวสายพ่อไม่รู้ด้วยนะ”

“ค่า ๆ”

แล้วชั้นก็ต้องมานั่งทำสถิติการกินข้าวอย่างรวดเร็วเพียงแค่ 10 นาที ((จากปกติ 30 นาที))

ข้าวเช้าวันนี้อร่อยซะด้วยข้าวต้มกุ้ง T^T อดกินอย่างซาบซึ้งในรสชาติเลย ฮือ ๆ

“เป็นอะไรไปอ่ะ กินไปทำหน้าเศร้าไป โดนไอ้ทายน์บอกเลิกหรอ ฮ่า ๆ”

“เงียบไปเลยนะ พี่ทายน์นะหรอจะบอกเลิกเค้า ไม่มีทาง!!!”

ทำไมมันต้องมาพุดเรื่องพี่ทายน์ด้วยฟะเนี่ย เมื่อเช้ายิ่งฝันไม่ดีอยู่ เกิดเป็นจริง ซวยแย่เลย เพี้ยง!!! ขออย่าให้เป็นจริงเลยเถิด แล้วลูกช้างจะถวายหัวกุ้งซะ 1 ตัวเลย

(( - - ไลท์ขออะไรเนี่ย แล้วบนอย่างนั้นจะดีหรอ เค้าจะช่วยมั้ยเนี่ย เห็นแล้วกลุ้ม ))

“เสร็จยังไอ้ไลท์ ถ้าวันนี้พี่ไปสายเพราะแก แกโดนแน่”

“คิดหรอว่าเค้าจะกลัว เค้ามีพี่ทายน์ผู้กล้าหาญคอยปกป้องอยู่นะ”

“555+ ไอ้ไลท์ระหว่างประธานนักเรียนอย่างพี่ กับทายน์รุ่นน้องกรรมการนักเรียน แกคิดว่าใครจะมีอำนาจมากกว่ากัน”

“ประธานนักเรียนสิ ถามโง่ ๆ”

“5555+ มาว่าพี่โง่ แกน่ะแหละที่โง่ พี่เป็นประธานนักเรียนนะ”

พูดถึงเรื่องนี้แล้วก็เจ็บใจ ไอ้พี่บ้า ไม่น่าได้ตำแหน่งเลย - - ตั้งแต่มันได้ตำแหน่งประธานนักเรียน มันก็ชอบเอาตำแหน่งมาข่มขู่น้องสาวผู้น่ารักอย่างชั้น T^T จะฟ้องพี่ทายน์ก็ไม่ได้ เพราะพี่ทายน์เป็นรุ่นน้อง ทำอะไรไอ้พี่บ้าไม่ได้ ฮือ ๆ สวรรค์ขา ท่านไม่น่าแกล้งคนน่ารักเลย....

“เสร็จรึยัง”

“เออ ๆ ไม่กินแล้วก็ได้”

คนกำลังอินมาขัดจังหวะอยู่ได้......

“เสร็จแล้วก็ลุกสิ จะรอเกี้ยวมารับรึไง”

“เออ ๆ ว่าเข้าไปเถอะ แล้วเค้าจะเอาคืน”

“เชิญเลย พี่จะรอนะไอ้คุณน้องสาว”

T^T ดูสิ ๆ มันท้าไลท์อ่ะ ใครก็ได้เอาพี่ชายบ้าไปเก็บที

~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~