short fic (2pm,2am,Infinite,Exo) พี่ปีสองรักน้องปีหนึ่ง

ลำดับตอนที่ #2 : (SF) รับน้องปี1 I (100%)

(*ภาพนี้ไม่มีเจย์ไรท์เตอร์ขอโทษด้วยค่ะ)



พวกเราคือ one day วงดนตรีที่โด่งดังที่สุดในมหาวิทยาลัยโคเรีย
พวกเราเป็นเพื่อนกันมาตั้งแต่เรียนเกรด 7 ตอนนี้พวกเราเรียนอยู่ปี 2 แล้วครับ
พวกเรา 11 คนมีนิสัยที่เหมือนกันมากและพวกเราไม่เคยมีแฟน พวกเราไม่เคยมีความรัก
แต่พวกเรากำลังรู้สึกอะไรบางอย่างความรู้สึกนี้เรียกว่า...''รักแรกพบ'' ได้หรือเปล่านะ?
.
.
.
.

' พวกมึงงงงงงงงงงงงง!!นี้ไม่ใช่ความฝันแต่นี้คือเรื่องจริง เหมือนพระเจ้าส่งนางฟ้ามาให้พวกเราเลยวะ! น้องปี 1 คณะครุศาสตร์น่ารักเอี้ยยยย -////- '  ซึลองได้กล่าวไว้

พี่ปีสองรักน้องปีหนึ่งนะครับ (05%)
ต่อ
 

(1 เดือนที่แล้ว) วันเปิดภาคเรียนมันคล้ายๆกับวันเปิดเทอม....ใช่มั้ยนะ = = (?)

       
            เช้าวันนี้อากาศแจ่มใสเป็นพิเศษสำหรับมหาวิทยาเจเอสวู มหาวิทยาลัยที่โด่งดังและติดอันดับมหาวิทยาลัยที่ดีที่สุดในเกาหลี เนื่องจากวันนี้เป็นวันเปิดภาคเรียนแรกของนักศึกษาเจเอสวูทำให้บรรยากาศของมหาวิทยาลัยครื้นเครงเป็นอย่างมาก หลังจากที่ปิดเทอมไป 3 เดือนเต็มๆ

       
            นักศึกษาสาวบางคนนั่งจับกลุ่มเม้าอย่างเมามันส์ บางคนก็นั่งแต่งหน้าทำผม บางคนก็คุยกันเรื่องศิลปินชายที่ตนเองชอบ ส่วนนักศึกษาชายส่วนใหญ่ก็จะจับกลุ่มนอนกันที่โต๊ะม้าหินอ่อน บางคนก็เหล่สาวๆตามประสาหนุ่มโสด 

       
            แต่แล้วจู่ๆนักศึกษาสาวก็กรี๊ดกันดั่งลั่นมหาวิทยาลัยจึงทำให้คนที่อยากรู้อยากเห็นวิ่งกันไปดูว่าใครมาที่มหาวิทยาลัย ศิลปินเหรอ หรือจะมีใครมาเปิดคอนเสริตที่นี้ หรือพี่ซีวอนเอสเจมาถ่ายละคร แต่สิ่งที่คนพวกนั้นคิดมันผิดหมด นี้ไม่ใช่พี่ซีวอนเอสเจแต่นี้คือ หนุ่ม one day กลุ่มวงดนตรีที่ดังที่สุดในมหาวิทยาลัย!

       
            ท่ามกลางเสียงกรี๊ดลั่นสนั่นของนักศึกษาสาวทำให้หนุ่มๆ one day รำคาญเล็กน้อย แต่หนุ่มๆก็ยังยิ้มตลอดไม่แสดงท่าทางหรือสีหน้าว่ารำคาญหรือไม่พอใจออกไป ตอนนี้พวกเขาเป็นจุดสนใจอยู่ไม่ใช่น้อยเลยทำให้ทางเดินคับแคบเล็กน้อยเพราะนักศึกษาสาวมายืนเบียดและขวางทางเดินของพวกเขา พวกเขาไม่ได้อยากดังสักหน่อย ดันเกิดมาหล่อซะด้วย (ไรท์: = =)


'' ช่วยหลบนิดนึงนะครับ พวกผมหิวข้าวถ้าอยากถ่ายรูปไว้ตอนกลางวันมาเจอพวกผมที่หน้าห้องซ้อมดนตรีของพวกเรานะครับ ขอบคุณครับ ''


ชายหนุ่มที่ชื่อว่า ชางมิน ตะโกนบอกนักศึกษาสาวอย่างมีมารยาท นักศึกษาเลยเชื่อฟังเป็นอย่างดีทำให้ตอนนี้ทางเดินดูกว้างมากขึ้น ชางมินเห็นดังนั้นเลยกล่าวขอบคุณและดันตัวเพื่อนๆของตัวเองให้รีบเดิน
 

         
            ตอนนี้พวกเขาหลุดพ้นจากกลุ่มนักศึกษาสาวจำนวนมากแล้ว พวกเขาพร้อมใจกันถอนหายใจออกมาพร้อมกันโดยไม่ได้นัดหมายแต่พวกเขาก็ยังเดินต่อไปเรื่อยๆ ไม่มีใครเปิดปากพูดสักคน พวกเขาเดินไปด้วยกันอย่างเงียบๆตลอดทางที่เดินไปยังโรงอาหาร

         
            พวกเขาคือ one day อย่างที่ทุกคนรู้ว่าพวกเขาคือวงดนตรีที่ดังและหล่อที่สุดในมหาวิทยาลัยเจเอสวู พวกเขาอยู่ด้วยกันทั้งหมด 11 คน ด้วยหน้าตาอันหล่อเหลาและน่ารักพวกเขาจึงติดอันดับคนที่สาวๆในมหาวิทยาลัยอยากเดทด้วย

         
           วันนี้พวกเขาขับรถมามหาวิทยาลัยทุกคน (เว่อร์ไปแล้ว 555) พวกเขาเดินสวมเฮดโฟนแบบเดียวกันแต่คนละสีทุกคนและที่ยิ่งไปกว่านั้น
พวกเขายังใส่แว่นตากันแดดทุกคนอีกด้วย!!! เพราะแบบนี้พวกเขาเลยดูโดดเด่นและเป็นกลุ่มที่สะดุดตามากที่สุด

       
           จินอุนหนุ่มน้อยตาเล็กเดินสะพายกระเป๋ากีต้าร์ตัวโปรดไว้ข้างหลัง เช่นเดียวกับนิชคุณที่เดินถือกระเป๋ากีต้าร์มาเหมือนกัน หนุ่มมาดเข้มชานซองเดินกินกล้วยอย่างสบายใจ โดยมีจุนโฮหนุ่มตาสระอิเดินถือหวีกล้วยให้อยู่เคียงข้าง จุนเคเดินฮัมเพลงเบาๆ ส่วนหนุ่มเท่ผู้เต็มไปด้วยรอยสักสวยงามอย่างเจย์กำลังเดินร้องแร็ปอย่างไม่รู้จักเหนื่อย แทคยอนกล้ามโตที่ตอนนี้ครึ่งหลับครึ่งตื่นเดินโอบไหล่ของซึลองไว้ ส่วนชางมิน โจควอน อูยอง นั้นเดินอยู่เงียบๆต่างคนต่างฟังเพลงในเฮดโฟนของตัวเอง

       
           ไม่นานพวกเขาก็เดินมาถึงโรงอาหาร พวกเขาเดินไปยังโต๊ะริมซ้ายสุดที่ว่างอยู่ก่อนจะวางของลงกับโต๊ะแล้วเดินไปซื้อข้าว ขนม และน้ำกิน มีเพียงแค่แทคยอนคนเดียวเท่านั้นที่นั่งฟุบหน้าลงกับโต๊ะ


 15 นาทีต่อมา


           พวกเขากลับมานั่งที่โต๊ะพร้อมกับข้าว 9 จาน ขนมประมาณ 10 อย่างได้ และน้ำเปล่า น้ำผลไม้ อย่างล่ะ 11 ขวด (นี้บ้านพวกแกรวยมากหรือหรือไง - -*) พวกเขาก้มหน้าก้มหน้ากินอย่างเดียว ชานซองที่อิ่มกล้วยแล้วจึงดื่มแค่น้ำผลไม้ แทคยอนที่ตื่นแล้วก็มาแย่งข้าวแย่งขนมเพื่อนกินรอบโต๊ะ


'' อิ่มว้อยยยยยยยยยย ''


แทคยอนพูดขึ้นหลังจากที่พวกเขากินข้าวและขนมหมดแล้ว ทันทีที่แทคพูดจบเพื่อนๆเลยหันมาค้อนใส่อย่างพร้อมเพรียง


'' จะไม่อิ่มได้ไง แกเล่นกินคนเดียวรอบโต๊ะ แกอิ่มแต่พวกฉันไม่อิ่มว้อย! ''


โจควอนตะโกนใส่หน้าแทคยอน


'' ใช่ แถมยังมาแย่งน้ำฉันกินอีกนิสัยแย่มาก ''


ชานซองพูดขึ้นแล้วมองหน้าแทคยอน


'' เมื่อเช้าแกขโมยกล้วยฉันมากิน ฉันยังไม่พูดเลยชานซองเอ้ย ''


แทคยอนเถียงชานซองกลับ


'' เออใช่!ขโมยยังไม่พอ ยังใช้ให้ฉันถือกล้วยให้อีก ฉันล่ะอ๊ายอายเลยวะ ''


จุนโฮพูดขึ้นพร้อมทำท่ากุมขมับ จึงทำให้เพื่อนๆหัวเราะเยาะเย้ย


'' แต่มันฮาจริงวะ ไอ้ชานเดินกินกล้วย จุนโฮเดินถือหวีกล้วยให้ ฮ่าๆๆๆ ฉันกลั้นขำแทบตาย ''


จินอุนพูดติดตลกทำให้เพื่อนๆหัวเราะขึ้นมาอีกครั้ง


'' ว่าแต่ชางมินวันนี้ไม่ใช่วันซ้อมดนตรีไม่ใช่เหรอวะ ''


ซึลองถามชางมินขึ้นเพราะเพิ่งนึกขึ้นได้ว่า ชางมินบอกแฟนคลับว่าให้รอพวกเขาอยู่ที่หน้าห้องซ้อมดนตรี - -*


'' ก็เมื่อวานประธานคิมโทรมาหาฉันบอกว่า วันนี้มีประชุมนักศึกษาใหม่ที่หอประชุม เลยอยากให้พวกนายไปช่วยคุมแถวรุ่นน้องในหอประชุมให้หน่อยน่ะ ''


ชางมินพูดให้เพื่อนๆของเขาเข้าใจ ทันใดนั้นประชาสัมพันธ์ก็ดังขึ้น



'' วันนี้เป็นวันเปิดภาคเรียนของนักศึกษาเจเอสวู นักศึกษาใหม่โปรดทราบเวลา 09.00 นาที ให้นักศึกษาใหม่ทุกคนมารวมตัวกันที่หอประชุมใหญ่ ส่วนนักศึกษาปีที่ 2 3 และ 4 วันนี้ไม่มีการเรียนการสอน ห้ามนักศึกษาออกจากมหาวิทยาลัยเด็ดขาดจนกว่าจะประชุมนักศึกษาใหม่เสร็จ อีกเรื่องนึงนักศึกษาที่ประธานคิมให้มาช่วยในเรื่องคุมแถวในหอประชุม ให้มาพร้อมกับนักศึกษาใหม่ เข้าใจกันแล้วใช่มั้ย นี้คือคำสั่งของประธานคิม! '' 



ทันทีที่ประชาสัมพันธ์จบลง คนในโรงอาหารก็เงียบสนิท


'' ...... ''


'' ...... ''


'' ฉันลืมไปวะว่าประชุมตอนเช้า แต่ฉันดันไปบอกแฟนคลับว่าตอนกลางวัน ขอโทษทีวะ ''


ชางมินพูดขึ้นทันทีที่นึกขึ้นได้ จุนเคที่นั่งอยู่ข้างชางมินเลยผลักหัวของชางมินเบาๆ


'' ช่างมันเหอะ ไม่รู้ว่าจะเลิกประชุมกี่โมงคงจะประมาณเที่ยงๆนั้นล่ะ ห้องซ้อมดนตรีก็อยู่ใกล้ๆกับหอประชุม ไม่เป็นไรหรอก ''


นิชคุณพูดแล้วลุกขึ้นมาตบไหล่ชางมินเบาๆ


'' ลุกเหอะ จะได้เอากีต้าร์ไปไว้ในห้องซ้อมด้วย กี่โมงแล้ววะ ''


จินอุนลุกขึ้นแล้วจัดการสะพายกระเป๋ากีต้าร์ไว้ข้างหลัง ทันทีที่ทุกคนเห็นจินอุนลุกขึ้น เลยพากันลุกขึ้นตามแล้วหยิบของตัวเองตาม


'' อีก 15 นาที ก็ 9 โมงล่ะ เดินไปเลยล่ะกัน หอประชุมก็อยู่ไกลจังเลย ''


เจย์ตอบจินอุน


'' อืมๆ ปะๆ ได้พาไอ้จินอุนเอากีต้าร์ไปเก็บด้วย เฮ้ยอูยองวันนี้หน้าที่แกเก็บโต๊ะไม่ใช่เรอะ ''


จุนเคพูดขึ้น ทำให้เพื่อนๆร้องเออพร้อมกัน


'' ฉันลืมวะโทษที รอฉันก่อนนะว้อยอย่าวิ่งหนีฉันล่ะ ''


อูยองก็เพิ่งจะนึกขึ้นได้ หันหลังเดินไปเก็บจาน ถุงขนมและขวดน้ำไปทิ้ง โดยที่เจ้าตัวไม่รู้เลยว่า...ตอนนี้เพื่อนของเขาวิ่งหนีและทิ้งอูยองไว้คนเดียวเรียบร้อย พอเจ้าตัวเดินกลับมาดันไม่เห็นเพื่อนๆของพวกเขา อูยองเลยเกาท้ายทอยอย่างงงๆ


เจี๊ยบๆ ข้อความเข้าครับ เจี๊ยบๆ


เสียงข้อความเข้าทำให้อูยองล้วงโทรศัพท์ที่อยู่ในกระเป๋ากางเกงขึ้นมากดดูข้อความ


' อูด้งเหงามั้ย คิกๆ รีบๆมานะจะ 9 โมงแล้ว มาช้าระวังโดนประธานคิมบ่นใส่นะ อิอิ ด้วยรักและหวังดีจาก one day จุ้บๆ >3< '


'' ...... ''


'' อะไรของแทคมันวะ = = ''


อูยองยืนงงอยู่สักพักแล้วรีบวิ่งไปยังหอประชุมใหญ่อย่างเร่งด่วน อูยองวิ่งใส่เกียร์หมาอย่างเดียวจนไม่ทันระวังเผลอไปวิ่งชนใครเข้าคนหนึ่งอย่างแรง จนผมเสียดังล้มลงไปกับพื้น มือของผมไถลไปกับพื้นจนผมรู้สึกแสบ


'' พี่ครับเป็นอะไรหรือเปล่าครับ '' 


คนที่อูยองวิ่งชนเขาวิ่งมาดูอาการของอูยอง


'' พี่ไม่เป็นอะไรครับ แล้วน้องเป็นอะไรหรือเปล่า ''


อูยองพูดพร้อมเอามือที่ไม่มีแผลถอดแว่นออก แล้วมองหน้าคนที่น่าจะเป็นรุ่นน้องคนนั้น 


'' ผมไม่เป็นอะไรหรอกครับ แต่พี่อะไม่เป็นอะไรได้ไงเลือดออกที่มือขนาดนั้นน่ะ ให้ผมพาพี่ไปทำแผลนะครับ ''


รุ่นน้องหน้าหล่อคนนั้นพูดกับอูยองแล้วเข้าไปประคองให้อูยองยืนขึ้น


'' แผลแค่นี้เองพี่ไม่เป็นอะไรหรอกครับ ขอบใจมากนะ แล้วก็ขอโทษด้วยนะ ''


อูยองพลิกมือมาดูแผล ก่อนจะส่งยิ้มไปให้รุ่นน้องคนนั้นที่มองดูแผลที่มืออูยองด้วยสายตาที่เป็นห่วง


'' ไม่เป็นอะไรจริงๆนะครับพี่ ไม่ไปล้างแผลหน่อยครับ ''


รุ่นน้องคนนั้นพูดกับอูยอง แล้วเดินมาจับมืออูยองเพื่อดูแผลอย่างเบามือ อูยองก็ไม่ว่าอะไรเลยปล่อยให้รุ่นน้องคนนั้นจับมือของตนเอง


'' ไม่ล่ะครับ พอดีพี่รีบต้องไปคุมแถวนักศึกษาในหอประชุมด้วย งั้นพี่ไปก่อนนะ ''


อูยองชักมือออก แล้วบอกลารุ่นน้อง


'' อย่าลืมล้างแผลนะครับพี่ ''


รุ่นน้องพูดย้ำกับอูยองอีกที แล้วยิ้มให้อูยอง อูยองเลยยิ้มกลับให้เช่นกัน


'' เอางี้มั้ย หลังจบประชุมเรามาเจอกันที่นี้แล้วน้องก็ต้องไปล้างแผลให้พี่ที่ห้องพยาบาล โอเคมั้ยครับ ''


อูยองหันกลับไปถามรุ่นน้อง


'' จริงเหรอครับ ได้ครับพี่ ผมจะมารอพี่อยู่ตรงนี้นะครับ ''


รุ่นน้องคนนั้นยิ้มกว้างทันทีที่อูยองจะให้เขาทำแผลให้


'' ครับผม พี่ชื่อ อูยอง นะ แล้วน้อง? ''


'' ผมชื่อ โฮย่า ครับ เรียนอยู่คณะอินฟินิทศาสตร์ ยินดีที่ได้รู้จักครับพี่ ''


ทั้งคู่ยิ้มให้กัน ก่อนที่อูยองจะนึกขึ้นได้ว่าต้องไปทำอะไร


'' ครับผม งั้นพี่ไปก่อนนะ เจอกันครับน้องโฮย่า ''


อูยองเดินไปตบไหล่โฮย่าเบาๆ ก่อนจะบอกลาแล้ววิ่งไปหาเพื่อนๆของเขาทันที


'' เฮ้ย ไอ้ย่าเร็วๆดิวะจะเข้าหอประชุมแล้ว! ''


เสียงเรียกของเพื่อนจากด้านหลัง ทำให้โฮย่าที่มองตามแผ่นหลังของอูยองไปสะดุ้งทันที


'' เออๆ รู้แล้วๆ ''


โฮย่าตอบเพื่อนแล้วหันหลังเดินเข้าหอประชุมพร้อมเพื่อนของตนเอง โฮย่าหุบยิ้มไม่ได้เลยเขามีความสุขมากๆ ปฐิเสธไม่ได้เลยว่าตัวเองชอบรุ่นพี่อูยองเข้าให้ซะแล้ว ขอบคุณพระเจ้าที่ทำให้พี่อูยองวิ่งมาชนผมครับ คึคึคึคึ โฮย่าพูดในใจ หวังว่าความสัมพันธ์ของเขาและอูยองจะไปได้ด้วยดี

พี่ปีสองรักน้องปีหนึ่งนะครับ (100%)

------------------------------------------------------------------------------------

เหนื่อยอะ 555555555555
สั้นไปไหม หรือว่ากำลังพอดีอ่า ไรท์ปวดหลังมว้ากเบย
SF รับน้องปี1 มีประมาณ 4-5 ตอนนะค่ะ เยอะไปหน่อย แต่ทุกคนก็จะติดตามใช่มั้ย ^^
อ่านแล้วเม้น อ่านแล้วเม้น ไรท์ต้องการกำลังใจ คิกๆ ♥

           

 

:) Shalunla