รักเศร้าๆของสาวพันธ์ร๊อค(fic:บ้านเอเอฟ)

ข้อมูลเบื้องต้น

ก้อถ้าใครเป็นแฟนคลับเอเอฟและก้อเป็นแฟนคลับ
พี่แพง วี3 และ พี่ตี๋ วี12
ก้อเข้ามากันเยอะๆน้า แล้วอย่าลืมเม้นให้ล่ะจะได้มีกำลังใจ
แล้วถ้าถูกใจอยากให้มีต่อก้อบอกล่ะกันนะจ๊ะ
ไปล่ะฝากแค่นี้แหล่ะ จุ๊บๆ


รูปตี๋กับพะแพง

รูปต้อลกับพะแพง
แล้วเพื่อนๆคิดว่าคู่ไหนที่เหมาะที่สุดอ่ะ ช่วยบอกหน่อยเผื่อ
จะเอามาเป็นพระเอก-นางเอกนิยายนี้
+++++++++++


+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
พี จั
ง+- -+

ki d

เนื้อเรื่อง

fic:AF
เออ...แล้วขอบอกอีกอย่างนะก่อนอ่านก้อคือ...นิยายเรื่องนี้เป็นแค่การจินตนา
แล้วก้อเรื่องจริงมันจะมีถ่ายทอดสดตลอด 24 ชมไช่ไหม แต่นี่..จะไม่มีนะ ต้องเข้าใจก่อนอ่านด้วยล่ะ
เดี๋ยวไม่งั้นจะ งง ^^เริ่มสนุกกับการอ่านได้เลยเจ้าค่ะ

''พะแพง หญิงสาววัย 18 ปีเข้ามาในบ้านด้วยการรักเพงเป็นชีวิตจิตใจ''

''ตี๋ ชายหนุ่มวัย 18 ปีเข้ามาบ้านเพียงแค่อยากลองทำในสิ่งที่ไม่ได้ทำ''
ทั้งสองต้องมาโครจรพบปะกันในบ้านโดยความบังเอิญแถมเพื่อนร่วมก๊วนต่างๆมากมายทั้ง 20 คนต้องมาอยู่ภายในบ้านอคาเดมี่ในเวลายาวๆซึ่งทำให้ความรู้สึกของแต่ละคนที่มีให้กันเริ่มขยับเลื่อยๆ

''เฮ้ย!!!มิว+แพง ใกล้ถึงวีคนี้แล้วอ่ะเสียงเนอะ''ตี๋น้อยหรือคิงคองน้อยของเราพูดเมื่อเห็นว่าเหลือเวลาอยู่ในบ้านได้แค่ 5 วันโดยไม่รู้ว่าใครจะต้องออกจากบ้านไป วีคที่ 9 ซึ่งเป็นโจทย์เพลงเชียร์

''อืม...ว่างั้นแหล่ะมิวอ่ะคิดว่ามิวต้องออกแน่ๆลางสังหรณ์เยอะมากๆ''เสียงของลิงน้อยหรือมิวสิคพูดนั่นเอง

''มิว..อย่าพูดแบบนั้นดิ เสียวนะเนี่ย''เสียงของพะแพงหญิงสาวที่มี 1 เดียวในกลุ่ม

''เออ..ไช่''เสียงของนายตี๋พูดสมทบ

''ตี๋...สอนแพงตีกลองมั่งดิ''เสียงของพะแพงพูดขึ้นเมื่อเห็นว่าบรรยากาศริมสระน้ำระหว่างเขา 3 คนกำลังจะเงียบ

''ไม่อ่ะ...เดี๋ยวก้อให้มิวสอนดิ''เสียงนายตี๋บ่นก่อนจะเดินออกจากริมสระน้ำไป พะแพงเศร้าลงทันที

 ในใจพะแพง
 ''ทำไมอ่ะ ตี๋ไม่สนใจเราหรอ ทั้งที่เราก้อเป็นเพื่อนกันหรือว่ามันจะสนิทเกินจะใช้คำอื่นนอกจากเพื่อนอ่ะ''เสียงร่ำร้องของพะแพงดังขึ้นในใจอย่างกังวล

 ''เฮ้ย...แพงเป็นไรไปป่าว?''เสียงของมิวสิคดังขึ้นทำให้แพงออกจะพะวง

 ''ไม่เป็นไรอ่ะ..เข้าไปห้อง VOICE กันเหอะ''เสียงของแพงดังขึ้นก่อนจะลุกจากที่เดิม พะแพงกับมิวสิคเดินมาจนเลื่อยจนถึงห้อง VOICE ซึ่งพะแพงก็บังเอิญไปพอดีกับที่ตี๋กำลังจะสอนโป่งตีกลอง พะแพงมองอึ้งๆ~ทำไมทีเราขอนายไม่สอน พี่โป่งขอนายสอนให้เลยหรอ?นายคิดกับฉันยังไงกันแน่..อ่ะ!!~พะแพงคิดในใจน้ำตาเริ่มคลอเบ้า ก่อนจะรีบวิ่งออกไปจากห้องVOICE ซึ่งทำให้ทั้งมิวสิค ลูกโป่ง นัท ตี๋ ต้อล พากันมองใหญ่

  ''เฮ้ย!!!แพงเป็นไรไป''เสียงของนัทพี่ที่โตที่สุดในบ้านเอ่ยถามอย่างดัง

  ''มิวไม่รู้อ่ะ..พอเข้ามาในห้องแล้วหันไปเจอตี๋กับพี่โป่งแพงมันก้อยืนอึ้งแล้วจู่ๆตามันแดงแล้ววิ่งออกไปเนี่ยแหล่ะ''เสียงของมิวสิคที่ยืน งง อยู่ก้อยังไม่รู้เรื่อง

  ที่ห้องนอนหญิง
  ''ทำไมมมมมมม!!!!!''เสียงของพะแพงตะโกนดังมาจากในห้องจนถึงห้องVOICE ซึ่งทำให้เหล่าเพื่อน 5 คนวิ่งเข้ามาดูในห้องแต่...

  ''กึก..//''เสียงการล๊อกจากประดูส่งผลให้เปิดประตูไม่ได้

  ''แพง...เปิดประตูสิเป็นไรไปป่าว?''เสียงของตี๋ดังขึ้นอย่างธรรมดาไม่รู้สึกกังวลแต่อย่างใดเอ่ยถาม

  ''แพง..เป็นไรไปป่าวออกมาคุยกันก่อนสิ''เสียงของต้อลดังขึ้นอย่างเป็นห่วงซึ่งต่างจากตี๋มากมาย

  ''แพง..//ถ้าแพงไม่เปิดพี่จะพังประตูแล้วนะ''เสียงของพี่นัทดังขึ้นก่อนจะหันมาสบตากับมิวสิค

  ''เพล้ง!!!''เสียงประตูหน้าห้องหญิงหักออกไป

  ''เฮ้ย!!!''เสียงของเพื่อนๆตกใจเพราะพอเข้าไปแล้วเห็นพะแพงนอนไม่ได้สติอยู่ตรงเตียงนอนแล้วเห็นยาเม็ดเกลื่อนไปหมด

  ''แพง...เป็นไรไปมากหรือป่าว?''เสียงของต้อลเอ่ยถามคนแกพลางวิ่งเข้าไปเอาตัวแพงเข้ามาบนตัก

  ''แพง...ใจเย็นๆไว้นะเดี๋ยวมิวจะไปตามครูมาให้''เสียงของมิวสิคเอ่ยบอกก่อนจะวิ่งออกไปนอกห้อง

  ''แพง..ขอโทษนะต้อล..แพงไม่ได้ตั้งใจให้เป็นห่วง ฮึก..แพงขอโทษตี๋ด้วยนะที่แพงคิดกับตี๋มากเกินไป ฮึก ถ้าแพงเป็นไรไปแพงอยากจะบอกว่า..แพง/รัก/ตี๋/มากๆนะ/''เสียงของแพงพูดก่อนจะไม่ได้สติ ต้อลทำตาเศร้าทันทีที่ได้ยินส่วนตี๋ก็อึ้งอยู่เหมือนกัน เขาเป็นคนที่ทำให้เธอเป็นแบบนี้หรอ?แต่เขาคิดกับเธอเป็นอย่างอื่นไม่ได้จริงๆเพราะเขาไม่ได้รักเธอ

  ''แพง....ตื่นสิๆตื่นได้ยินไหมต้อลบอกให้แพงตื่น''เสียงของต้อลเอ่ยบอกก่อนจะมีน้ำใสๆออกจากตา

  ที่ โรงพยาบาล
  ''หมอค่ะ เด็กเป็นยังไงบ้างค่ะ''เสียงของครูปุ้ม ครูใหญ่ของบ้านเอ่ยถาม โชคดีที่นักข่าวไม่มีใครรู้ไม่งั้นเป็นประเด็นดังแน่ๆและก้อโชคดีอีกเช่นกันที่บ้านแมกโนเลียปีนี้ไม่ได้ถ่ายทอดสดไว้ เฮ้ออ ไม่งั้น ซวย

  ''ผมเสียใจด้วยนะครับ...''เสียงของคุณหมอเอ่ยบอก

  ''ไม่จริงไช่ไหมครับคุณหมอ''เสียงของต้อลเอ่ยบอกก่อนจะน้ำตาร่วงอีกครั้ง

  ''เออ..คุณครับใจเย็นๆก่อนครับผมยังไม่ได้บอกว่าคนไข้ไม่รอดนะครับ ผมแค่บอกว่าผมเสียใจด้วยนะครับ..ที่พวกคุณต้องเสียค่าใช้จ่ายคนไข้น่ะครับ''เสียงของคุณหมอพูดพลางหัวเราะนิดๆ

  ''คุณหมอ!!!!วันหลังเล่นอะไรให้ดูเวลามั่งสิครับ''เสียงของต้อลเอ่ยบอกก่อนที่จะปาดน้ำตาไว้

  ''เฮ้อ...นึกว่าจะไม่รอด''เสียงของมิวสิคเอ่ยบอกก่อนจะหันมามองทางตี๋

  ''เฮ้ย..ตี๋แกไม่รู้สึกไรบ้างเลยหรอ''เสียงของมิวสิคถาม

  ''ก้อรู้สึกผิดนิดๆน่ะ''เสียงของตี๋เอ่ยบอกอย่างคนยอมรับผิด

   ''แกน่ะ..เป็นต้นเหตุเรื่องนี้เข้าใจไหมแกต้องรับผิดชอบ''เสียงของพี่นัทเอ่ยบอกก่อนจะเดินตามต้อล มิวสิคและลูกโป่งไป

   เช้าวันใหม่
   ''เฮ้อ..โชคดีนะเนี่ยที่แพงไม่เป็นอะไรมาก เฮ้อๆ''เสียงของแพงเอ่ยบอกขณะอยู่ในรถเตรียบมตัวกลับบ้าน

   ''ยังมีหน้ามาขำอีกนะแพง''เสียงของต้อลเคืองก่อนจะหันหน้ามาหาแพง

   ''โห...ก้อแค่จะให้ต้อลดีขึ้นบ้างอ่ะ เงียบไปตั้งแต่แพงฟื้นแล้วนะ''เสียงของพะแพงเอ่ยถามอย่างทะเล้น

   ''แพง..จำไม่ได้หรอว่าแพงพูดอะไรก่อนจะหมดสติอ่ะ''เสียงของต้อลเอ่ยถาม แพงหยุดยิ้มพักหนึ่งก่อนจะตอบว่า

   ''แพง.พูดว่าแพง/รัก/ต้อลมากที่สุดไง อิอิ''เสียงของพะแพงบอก ทำให้ทั้งตี๋,มิว,โป่ง,นัท,ต้อล อึ้งไปตามๆกัน 

   ''แพง..จำไม่ได้จริงอ่ะ''เสียงของต้อลเอ่ยถามก่อนจะมองหน้าแพงอีกที(แพงกะต้อลนั่งคู่กันนะ)พะแพงเหมือนกลัวอะไรสักอย่างจึงตอบไปว่า...

    ''แพง..พูดไรหรอ''เสียงของแพงเอ่ยถามอย่าง งง 

    ''ไม่มีไรหรอกๆ''เสียงของเพื่อนทั้ง 6 คนบอกก่อนจะหัวเราะพร้อมกัน

     ''นี่...ต้อลกับบ้านไปร้องเพลงด้วยกันเหอะแล้วสอนแพงตีกลองด้วยนะ แพงอยากเล่น''เสียงของพะแพงเอ่ยถามต้อล ตี๋ชงักไปนึดนึงส่วนมิวสิคนั้นทำหน้า งง ทำไมเธอถึงไม่คุยกับตี๋เลยล่ะ

      ''อืม..ได้เดี๋ยวต้อลสอนให้''เสียงของต้อลเอ่ย ทำให้พะแพงยิ้มออกมาทันที

      ''นี่..มิวสิค+พี่โป่ง+นัทเดี๋ยวกลับบ้านไปกินขนมกันเหอะ''เสียงของพะแพพงเอ่ยถามทุกคนยกเว้นตี๋อย่างมีความสุข

     ''อืม...ได้ๆ''เสียงของทุกคนพูดออกมาพร้อมกันอย่าง งง เธอไม่โกรธลูกโป่งแถมคุยกันอีกแต่ทำไมตี๋เธอถึงไม่คุย

     ที่บ้านแมกโนเลีย
     ''ต้อล....ไปสอนแพงตีกลองมั่งดิ น้าๆตอนนี้แพงกินหนมอิ่มแล้วอ่ะ''เสียงของแพงเอ่ยถามต้อลเมื่อแพงไปกินขนมกับเพื่อนๆอิ่ม

     ''อืม...ได้ๆไปกันเถอะ''เสียงต้อลเอ่ยบอกก่อนจะลากแพงไปยังห้อง VOICE 

      ''พี่นัท..พี่นัทว่าแปลกๆปะ''เสียงของมิวสิคกับลูกโป่งเอ่ยถามพร้อมกัน

       ''อืม..แปลกดิ ทั้งที่ก่อนจะไป โรงพยาบาล พะแพงยังคุยกับตี๋เหมือนตัวเองจะตายแต่พอกลับมาจากโรงพยาบาลตัวเองกลับเหมือนมองไม่เห็นตี๋อยู่ในสายตาอย่างงั้นแหล่ะ เหมือนแพงกำลังจะทำไรบางอย่าง''เสียงของนัทเอ่ยบอก

        ''แต่..โป่งว่าต้อลอ่ะแอบชอบแพงแหงๆ''เสียงของโป่งเอ่ยถาม

        ''เออ...ว่างั้นแหล่ะ 555+''เสียงของทั้งสามหัวเราะกันอย่างมีความสุข

        ห้อง VOICE 
       ''ต้อลจะสอนแพงได้หรือป่าวเนี่ย''เสียงของพะแพงเอ่ยถามต้อลอย่างหยอกล้อเล่น

       ''หรือว่าอยากให้ตี๋สอนล่ะ''ต้อลทำหน้างอนๆใส่ พะแพงอึ้งเล็กน้อย

       ''ใครชื่อตี๋หรอ??<0>''เสียงของพะแพงดังขึ้น ทำให้ทั้งต้อลที่กำลังถือไม้กลองอยู่หล่นลงมาและตี๋ที่ถือกีต้าร์อยู่ถึงกับตกใจ

       ''เออ...ไม่มีไรหรอกเดี๋ยวต้อลสอนให้เลยดีกว่าเนอะ''เสียงของต้อลอึกอักพลางมองหน้าไปทางตี๋ก่อนจะจับมือพะแพงตีกลอง

       ในใจตี๋
       เป็นได้ถึงขนาดนี้เลยหรอ?จำกันไม่ได้เลยหรือไง เพื่อนสนิทนะทำไมจำกันไม่ได้หรือไง?

       ''ร้องเพลงไรดีอ่ะต้อล..//''เสียงของแพงเอ่ยถามต้อลเมื่อสอนตีกลองเสร็จ

       ''เอาเพลง..อยู่นอกสายตาดิของแคทรียาอ่ะ''ต้อลบอกแพง

       ''อืม..ก้อได้''เสียงของแพงตอบก่อนจะเทสเสียงและเริ่มร้อง

       ''อยู่นอกสายตา..ของเธอตั้งไกลฉันนั้นก้อทำได้แค่เพียงมองอยู่ตรงนี้....''พะแพงร้องซึ่งก้อทำให้ตี๋ที่ดีดกีต้าร์อยู่ถึงกับเล่นไม่ถูกเพราะเพลงมันคล้ายๆกับเวลานี้จริงๆ 

       ''ต้อล...แพงอยากกินน้ำอ่ะไปเอาน้ำให้หน่อยน้า..''เสียงของแพงเอ่ยบอกต้อล

       ''อืม..ได้สิรอแป๊ปนะแพง''เสียงต้อลบอกก่อนจะสาวเท้าออกจากห้อง VOiCE ซึ่งทำให้ขณะนี้เหลือเพียงตี๋และแพงเท่านั้นที่อยู่ในห้อง

         ''ตี๋....''เสียงพะแพงเอ่ยชื่อตี๋ขึ้นมาซึ่งทำให้ตี๋ที่นั่งดีดกีต้าร์อยู่หยุดเล่นและหันมามอง

         ''จำเราได้แล้วหรอ?''เสียงตี๋เอ่ยถามแพง

         ''จำได้ตั้งแต่แรกแล้วล่ะ''เสียงของแพงเอ่ยบอก

          ''ตี๋เคยห่วงแพงบ้างไหม..เคยดูแลแพงบ้างไหมตอนแพงหลับไม่ได้สติอยู่ เคยไหม!!!''เสียงแพงเอ่ยถามตี๋อย่างดัง ตี๋นิ่งไปนิดนึงก่อนจะส่ายหน้าอย่างช้าๆ

          ''แสดงว่าต้อลเป็นคนดูแลแพงตั้งแต่แรก ไช่ไหม!!''แพงถามตี๋ต่อ ตี๋พยักหน้าช้าๆอีกครั้ง

          ''ตี๋ไม่เคยรัก//ไม่เคยห่วงแพง//ไม่เคยเห็นใจแพงสักครั้งเลยหรอ?''เสียงแพงเริ่มอ่อยลง

           ''ทำไมตี๋ไม่ตอบ...ตี๋ชอบพี่โป่งไช่ไหม!!ตี๋ถึงไม่ยอมสอนกลองให้เราแต่ไปสอนพี่โป่งแทน ตี๋บอกแพงมาสิ..ถ้าตี๋บอกว่าไม่แพงก้อจะไม่ยุ่งกับตี๋อีก''เสียงแพงเริ่มสั่นอย่างเห็นได้ชัดรวมถึงน้ำตาที่เริ่มจะออกมา

           ''ได้แสดงว่าตี๋ชอบพี่โป่ง..//แพงขอบอกตี๋ไว้นะตั้งแต่ตอนนี้ไปแพงจะจำตี๋ไม่ได้ตลอดชีวิต แพงจะไม่ร้องไห้เพราะตี๋อีกแล้ว..//แพงเบื่อกับคนที่แพงรักแล้วเขาไม่รัก..//ตอนนี้แพงรู้แล้วว่าต้อลรักแพง..//ตี๋เป็นคนเลือกเองนะ//แพงฮึก..แพงไปก่อนนะ..แพงยังคงต้องเจอหน้าตี๋อีกหลายครั้ง..แพงจะพยายามลืมตี๋แล้วกัน''เสียงของแพงเอ่ยทั้งน้ำตาก่อนจะรีบเดินไปทางประตู

           ''เดี๋ยวก่อนสิเรายังไม่ได้ตอบอะไรเลยนะ''เสียงของตี๋เอ่ยทักแต่ก้อไม่เป็นผลเพราะแพงเปิดประตูไปแล้ว

           ''ต้อลลล...ฮือออ<0>''เสียงของพะแพงร้องไห้พลางเข้าไปกอดต้อล

           ''ไม่เป็นไรนะแพง..//เดี๋ยวแพงก้อจะดีขึ้นเอง..//ต้อลว่าต้อลพาแพงไปหาพวกพี่นัทดีกว่านะจะได้ไปคุยอะไรให้หายเครียดดีป่าว?''ต้อลพูดพลางลูบหัวแพงเบาๆแพงพยักหน้าก่อนจะเดินออกไปพร้อมกับต้อลทิ้งให้ตี๋ยืนมองคนเดียว

            ''ณ ริมสระน้ำ''
           ''พี่นัท''เสียงของต้อลเอ่ยเรียกพี่ใหญ่ของบ้าน

           ''เป็นไรเรียกสะ...''เสียงนัทเอ่ยถามพลางมองไปยังคนที่เดินอยู่ในอ้อมกอดของต้อลนั่นก้อคือ..

           ''พะแพง..เป็นไรไปทำไมตาบวม+หน้าซีดไปหมดล่ะเนี่ย''เสียงมิวสิคเอ่ยถาม

           ''มิว..ฮืออออช่วยแพงด้วย..แพงไม่อยากอยู่ในบ้านต่อแล้ว..ฮืออ''เสียงของแพงร้องพลางวิ่งเข้าไปหาเพื่อนรักอย่างมิวสิคแทนซึ่งทำให้ต้อลถึงกับเข่าทรุดทันทีเพราะเสียใจที่แพงยังรักตี๋อยู่ น้ำตาของต้อลเริ่มไหลที่ละนิดๆแต่ก้อยังไม่มีใครเห็นเพราะมัวแต่ดูพะแพง

           ''เป็นไรไปแพง..//*//''เสียงมิวสิคเอ่ยถามอย่าง งง 

           ''ต้อล..//แพงมันเป็นไรไปอ่ะ''มิวสิคถามต้อลพลางลูบหัวแพง

           ''ก้อ...ถามแพงเองดีกว่า''เสียงต้อลบอกสั่นๆพลางเช็ดน้ำตาตัวเองที่ไหลออกมา

           ''แพง..//**''เสียงมิวสิคกำลังถามแต่แพงกับเล่ามาก่อน

            ''ฮึก..//มิว..ตี๋ไม่ได้รักแพงอ่ะ..ฮืออ//ตี๋บอกว่าตี๋รักพี่โป่ง..รักพี่โป่ง..รักพี่โป่งคนเดียวววว!!!''เสียงของพะแพงบอกก่อนจะหมดสติอีกครั้งหนึ่งซึ่งทำให้ตี๋ที่ดูเหตุการณ์วิ่งเข้ามาหาแพง..แต่ก้อหลังต้อลเพราะต้อลวิ่งไปถึงก่อน

             ''แพง...แพงเป็นไรไป/แพงเป็นไรไป''เสียงของตี๋และต้อลดังพร้อมกันซึ่งทำให้ทั้งคู่หันหน้ามามองกัน

             ''ไอ้ตี๋...แกไม่ต้องมาอยู่ใกล้แพงเลยนะ แกรู้ไรป่าวที่แพงเป็นแบบนี้ก้อเพราะแกนั่นแหล่ะ..ไอ้ชั่ว!!ถ้าแพงร้องเพลงวีคนี้ไม่ได้นะ..ฉันจะเอาแกคืน''เสียงต้อลเอ่ยอย่างเด็ดขาด

              ''ทำไม..ฉันเป็นเพื่อนแพงฉันจะห่วงแพงไม่ได้หรือไง''เสียงตี๋พูดยังไม่จบก็เกิดเรื่องขึ้น

              ~พลั่ก~เสียงของต้อลต่อยตี๋อย่างดังซึ่งทำให้ทั้งนัท ลูกโป่ง มิวสิคหันมามองกันยกเดียว

              ''เฮ้ย!!ต้อลแกใจเย็นๆก่อนดิ เรามาหาความฝันของเรานะไม่ไช่มาหาเรื่องกันในบ้านแบบนี้''เสียงของนัทเอ่ยบอกก่อนจะมาห้ามทัพรวมถึงมิวสิคและลูกโง

              ''ไอ้ต้อล..!!!''เสียงของตี๋บอกก่อนจะผลักมิวสิคและลูกโป่งไป แล้วเข้าไปชกกับหน้าของต้อลแรงๆหนึ่งที

              ''ไอ้ตี๋..แก''เสียงต้อลพูดแหบๆก่อนจะเริ่มมีการชกต่อยขึ้นมา

              ''พวกแก...หยุดได้แล้วน่า..ไปดูแพงก่อนดีกว่า''เสียงของลูกโป่งบอกก่อนจะเดินไปหาแพงที่นอนอยู่คนเดียว

              ''แม่จ๋า..แพงอยากกลับบ้านแล้ว..ม่จ๋า''เสียงของแพงละเมออกมา

              ''แพง''เสียงของต้อลเอ่ยบอกก่อนจะรีบวิ่งไปหาแพง
 
             ''ต้อลล''เสียงของแพงเอ่ยครางเบาๆก่อนจะสวมกอดต้อลอีกครั้งหนึ่ง พะแพงร้องไห้ซ้ำอีกครั้งวันนี้เป็นวันที่เธอร้องไห้มา 5 วันเต็มๆแล้ว 

             ''ไม่เป็นไรนะแพง..เดี๋ยววันนี้แพงพักผ่อนก่อนแล้วพรุ่งนี้เช้าตอนไปธันเดอร์โฮม ต้อลจะซ้อมเพลงกับแพงเองนะ''เสียงต้อลเอ่ยบอกก่อนจะปาดน้ำตาให้แพง

             ''ปากต้อลไปโดนไรมาอ่ะเลือดซึมเลย''เสียงของแพงเอ่ยถามเมื่อเห็นรอย

             ''ไม่มีไรหรอกแค่หกล้มน่ะ..ไปเดี๋ยวต้อลพาแพงไปห้องนอนเอง''เสียงต้อลเอ่ยบอกแพงก่อนจะพยุงแพงขึ้นไปในบ้าน

            ''เดี๋ยวมิว/พี่ ไปดูนะแพง''เสียงของมิวสิคกับนัทบอกพร้อมกันแพงพยักหน้าก่อนจะหันหลังเดินไป

            ''ตี๋แกอีกแล้วนะ..เฮ้ออออ''เสียงของมิวสิคเอ่ยบอกก่อนจะตามต้อลและแพงไปข้างใน

            เช้าวันใหม่อันสดใส
           ''แพง..เป็นไงบ้าง''เสียงต้อลเอ่ยถามแพงเมื่อเห็นว่าแพงนั่งอยู่บนโต๊ะอาหารซึ่งมีตี๋และมิวสิคนั่งอยู่ด้วย

           ''สบายดีน่ะ//วันนี้ต้อลอย่าลืมที่สัญญากับแพงนะ''เสียงแพงเอ่ยบอก ต้อลพยักหน้าเล็กน้อย

           ''อ้าว...!!รีบๆขึ้นรถเหอะเดี๋ยวไปสายนะจ๊ะ''เสียงของครูปุ้มครูใหญ่ของบ้านดังขึ้นทำให้นักเรียนแห่งบ้านเอเอฟต้องลุกขึ้นไปบนรถ

           ''แพงเดี๋ยวต้อลนั่งใกล้แพงนะ''เสียงของต้อลเอ่ยถาม แพงพยักหน้าเล็กน้อย 

มาแล้วค่ะ จะมาอัพให้แล้ว แต่ต้องติดตามเรื่องต่อไปนะค่ะ
ชื่อเรื่องก้อง่ายๆฮาๆขำๆ''รักหวานๆของนายเคโระ''อย่าลืมติดตามกันให้ได้นะ ไปและมาบอกแค่นี้แหล่ะ เอ๊กๆๆ55+<0>