ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    Devil King ผมราชาปีศาจนะครับ

    ลำดับตอนที่ #1 : จุดเริ่มต้นของการเปลี่ยนแปลง

    • เนื้อหานิยายตอนนี้เปิดให้อ่าน
    • 599
      2
      11 ก.ค. 56

                    ท่ามกลางความมืดที่ปกคลุมพื้นแผ่นดินในยามรัตติกาล แสงจันทร์ที่ทอดส่องลงมาก็ยังมิอาจสร้างความสว่างได้มากนัก แสงแห่งดวงจันทราทำได้เพียงแสดงให้เหล่าสิ่งมีชีวิตรับรู้ถึงความงามของธรรมชาติในยามค่ำคืนเพียงเท่านั้น เหล่าสิ่งมีชีวิตมากหลายต่างพากันเข้าสู่ห่วงแห่งการนิทราเพื่อพักผ่อนร่างกายหลังจากที่ทำอะไรมากมาย

                    ในบ้านเล็กๆแถบชานเมืองหลังหนึ่ง บ้านหลังนี้แม้จะอยู่ในช่วงยามวิกาลเช่นนี้ ก็ยังมีเสียงของเด็กหนุ่มสองคนดังออกมา

                    พรุ่งนี้มีงานเทศกาลสินะเสียงอันแผ่วเบาที่ฟังดูก็รู้ว่าความง่วงได้เข้ามายึดครองร่างของเขาตั้งคำถามขึ้น

                    อยากไปจังเลยนะ แต่พวกเราต้องไปโรงเรียนนี่สิเด็กหนุ่มอีกคนพูดตอบกลับไปอย่างสิ้นหวัง

                    งั้นก็โดดสิแกรรี่ ถ้ามัวแต่กลัวความสนุกของชีวิตก็หายหมดสิจากความง่วงที่เคยมีอยู่ในตัวของเด็กหนุ่ม ในตอนนี้ได้แปรเปลี่ยนไปเป็นความตื่นเต้นหมดเสียแล้ว

                    อย่าพูดเหมือนเป็นเรื่องง่ายแบบนั้นสิคอส เพราะถ้าเกิดถูกจับได้...

                    แกรรี่เด็กหนุ่มผู้เป็นเจ้าของชื่อคอสพูดแทรกขึ้นอย่างดุดันพร้อมถอนหายใจเล็กน้อย แล้วรอยยิ้มอย่างเจ้าเล่ห์ก็ปรากฏขึ้นมาน้อยๆที่มุมปากของเขา นายรู้รึเปล่าว่าโรงเรียนพรุ่งนี้จะหยุดเพราะมีงานเทศกาล ฉันได้ทำเรื่องไปแล้ว

                    นายพูดจริงนะแกรรี่จ้องหน้าคอสตาไม่กระพริบ

                    กะ ก็จริงนะสิ นายคิดว่าฉันคนนี้โกหกหรือไง

                    แกรรี่กระโดดเข้าไปกอดคอสด้วยความดีใจ

    คอสเองก็ได้แต่หัวเราะแหะๆกับคำพูดโกหกของตัวเขาเอง แต่เพราะแกรรี่มีความสุขแบบนี้ ทำให้เขารู้สึกมีความสุขและไม่สบายใจไปพร้อมๆกัน

    ในขณะที่พวกเด็กหนุ่มทั้งสองกำลังคุยกันอย่างสนุกสนานจนลืมความง่วงอยู่นั้นเอง ประตูห้องของพวกเขาก็ถูกเปิดขึ้นอย่างดังราวกับฟ้าผ่า

    แสงไฟจากตะเกียงที่ผู้มาเยือนถืออยู่นั้นทำให้สามารถมองเห็นรูปร่างของบุคคลที่ทำให้เด็กหนุ่มทั้งสองต้องหยุดการกระทำทุกอย่างแล้วหันไปมอง

    เธอเป็นผู้หญิงที่ตัวใหญ่มาก ผมของเธอดัดม้วนกันอยู่บนหัวจนเหมือนฝอยขัดหม้อ ยิ่งพุงของเธอที่ยื่นออกมาแล้วยิ่งทำให้เธอดูคล้ายกับโอ่งไม่มีผิด

    ทำไมพวกเธอถึงยังไม่นอน

    พวกเด็กหนุ่มเริ่มหน้าซีดลง หัวใจเต้นไม่เป็นจังหวะไปหมด ทั้งสองไม่มีใครตอบคำถามของเธอเลย พวกเขาได้แต่จ้องมองใบหน้าที่อวบใหญ่ของเธอเท่านั้น

    เอาละครั้งนี้ฉันจะไม่ว่าอะไรพวกเธอ รีบไปนอนซะ

    ครับ คุณแมรี่ทั้งสองตอบกลับไปอย่างพร้อมเพียง

    หลังจากนั้นแมรี่ก็เดินออกไปจากห้องของเหล่าเด็กหนุ่ม ส่วนพวกเขาทั้งสองก็ตั้งหน้าตั้งตานอนให้หลับเพื่อรอเวลาที่ดวงอาทิตย์จะลอยขึ้นมาบนฟากฟ้าซะที แล้วพวกเขาทั้งสองก็หลับไป

    คอสเด็กหนุ่มผู้เป็นเจ้าของนัยน์ตาสีดำเข้มและเรือนผมสองสีที่เป็นปมด้อยของตนเองมาตั้งแต่เกิด สีผมของเขาจะแบ่งออกเป็นสองด้าน ครึ่งหนึ่งเป็นสีดำส่วนอีกครึ่งหนึ่งเป็นสีขาว มันเป็นเรื่องที่เข้าไม่ชอบเป็นที่สุด

    เรื่องพ่อแม่หรือเรื่องสีผมถึงปากและท่าทางจะพูดว่าไม่ได้คิดอะไรแต่ในใจลึกๆของเขาไม่เคยมีวันไหนที่จะไม่ถามตนเองเลยว่า เขาคือใครกันแน่

    เพราะตั้งแต่ที่เขาจำความได้สถานที่ที่เขาอยู่มาก็คือบ้านโทรมเก่าๆของคุณแม่รี่ และเพื่อนสมัยเด็กเพียงคนเดียวที่อาศัยอยู่ด้วยกันในบ้านหลังนี้อีกคนก็คือแกรรี่

    มีอยู่ครั้งหนึ่งที่คอสเคยลองถามคุณแมรี่เกี่ยวกับพ่อหรือแม่ของเขา ในตอนนั้นคุณแม่รี่ตีหน้าเครียดซะหน้ากลัวแล้วบอกเขาว่า เขาเป็นเด็กที่ถูกทิ้งไว้ คุณแมรี่สงสารก็เลยเก็บมาเลี้ยงเพียงเท่านั้น 

    แล้วคอสก็ได้เติบโตขึ้นมาในเมืองแห่งนี้ที่มีชื่อว่าทราค เป็นเมืองขนาดเล็กจนมีผู้คนอาศัยกันอยู่อย่างแออัดและขาดแคลน อันเนืองมาจากราชาได้ไร้การสนใจดูแลและไม่ใช่แค่เมืองแห่งนี้ที่เดียวที่ไร้การเยียวยาจากองค์ราชา เมืองหนึ่งในห้าของดินแดนปีศาจก็ใกล้ถึงคราวต้องลาจากเดธเวิลด์แห่งนี้ไป แต่เป็นเพราะพลังอันแข็งแกร่งขององค์ราชาทำให้ไม่มีผู้ใดกล้าขัดขืน

    ดาวดวงนี้มีชื่อว่าเดธเวิลด์ จะแบ่งดินแดนออกไปได้สามดินแดนนั้นก็คือปีศาจ เอลฟ์ และอสูร ทั้งสามดินแดนนี้ถึงจะอยู่ในดาวเดียวกันแต่ก็ตัดความสัมพันธ์กันโดนสิ้นเชิง หากใครที่ไปเหยียบแผ่นดินของดินแดนอื่นแม้แต่เพียงก้าวเดียว ผู้นั้นก็จะต้องรับโทษในข้อหาบุกรุก โดยไม่มีทางช่วยเหลือได้

    แสงแดดจากดวงอาทิตย์เริ่มส่องสว่างขจัดความมือออกไปทีละน้อยๆ ดวงจันทราก็เริ่มที่จะจางหายไปเช่นกัน นกตัวเล็กๆเริ่มออกมาบินเล่นลมต้อนรับเช้าวันใหม่ที่อากาศแจ่มใส

    ความร้อนและความสว่างของดวงอาทิตย์ค่อยๆเพิ่มมากขึ้นไปทีละนิดๆ จนทำให้เด็กหนุ่มนามว่าคอสค่อยๆลืมตาตื่นขึ้นมาต้อนรับอาทิตย์ยามเช้าอย่างงัวเงีย

    คอสลุกขึ้นมานั่งอยู่บนที่นอนของตัวเอง ใช่สายตามองกวาดไปรอบๆห้องอย่างเหม่อลอย เขานั่งอยู่แบบนั้นได้ระยะหนึ่งก็กระโดดพรวดขึ้นไปกระโดดเล่นบนเตียงของแกรรี่

    ตื่นได้แล้วแกรรี่นี่มันเช้าแล้วนะ

    แกรรี่ค่อยๆหันไปมองหาของคอสที่กำลังยิ้มด้วยความตื่นเต้น

    ขออีกห้านาทีนะ

    ไม่แกรรี่คอสรีบเข้าไปสั่นตัวเพื่อนรักของเขาทันทีเมื่อหนังตาทั้งสองข้างของแกรรี่ประกบติดกันอีกครั้ง งานเทศกาลไง งานเทศกาล

    ตาที่ประกบชิดกันจนปิดสนิทของแกรรี่เปิดออกกว้างอย่างรวดเร็วทันที แกรรี่รีบกระโดดขึ้นมายืนคู่กับคอสอย่างไม่รีรอ

    รีบไปอาบน้ำเร็วจะได้ไปสนุกกัน

    เวลาผ่านไปไม่ถึงห้านาทีเด็กหนุ่มทั้งสองก็เดินออกมาจากบ้านของพวกเขา

    แกรรี่เด็กหนุ่มผอมซีดเหมือนพวกไม่แข็งแรง ผู้เป็นเจ้าของเรือนผมสีเทากับนัยน์ตาสีเขียวมรกต ในชุดเสื้อยืดกางเกนยีนส์ขายาวสีซีดๆธรรมดาดูสุภาพ

    คอสนายจะแต่งแบบนั้นไปแน่นะ

    คอสในกางเกงบ๊อกเซอร์ตัวเดียวไม่ได้ใส่เสื้ออะไรเลย ยืนทำหน้างงให้กับคำถามของแกรรี่

    ก็ใช่นะสิ ทำไมละ

    แกรรี่ส่ายหน้า

    ไปใส่เสื้อกับกางเกงเร็ว

    กางเกงก็ใส่อยู่นี่ไงคอสต้องหยุดความคิดที่จะแต่งตัวเช่นนี้ไปทันทีเมื่อเห็นหน้าของแกรรี่ที่เริ่มมีน้ำตาคลอเป้า ก็ได้ๆ ฉันจะไปเปลี่ยน รอเดี๋ยวนะ

    คอสรีบวิ่งเข้าไปในบ้านอีกครั้งทำให้หน้าแกรรี่เปลี่ยนสีหน้ากลับมาเป็นยิ้มแย้มเหมือนเดิม เด็กหนุ่มวิ่งเข้าไปในบ้านเพียงไม่ถึงนาทีกลับวิ่งกลับออกมาในเสื้อยืดกางเกงสามส่วนธรรมดาๆ

    คอสเดินตรงเข้าไปหาแกรรี่พร้อมยกแขนทั้งสองข้างขึ้นเป็นเป็นการถามว่าโอเครึเปล่า แกรรี่ก็พยักหน้าด้วยรอยยิ้มเป็นอันตกลง

    จากนั้นทั้งสองก็เริ่มออกเดินทางมุ่งหน้าไปงานเทศกาลตามที่คิดกันไว้เมื่อคือ

    คอสแกรรี่เริ่มเปิดประโยคการสนทนาด้วยน้ำเสียงที่เหงาหงอย ฉันอยากใช้เวทมนต์ได้จังเลย

    ฉันก็อยาก

    คอสถ้านายใช้เวทมนต์ได้ นายจะใช้ทำอะไรแกรรี่เบิกตากว้าง

    ฉันก็จะใช้เวทมนต์ล่องหนเข้าไปดูพูดหญิงอาบน้ำไง

    เข้าไปดูคุณแมรี่อาบน้ำด้วยรึเปล่า

    ไม่คอสตอบกลับไปทันที

    คำพูดที่กวนๆของคอสและการสวนกลับของแกรรี่ ทำให้หนุ่มน้อยทั้งสองขจัดความเหงาหงอยออกไปได้หมด และเปล่งเสียงหัวเราะออกมาดังลั่น ซึ่งนั้นก็ทำให้คอสผู้เป็นผู้เริ่มก็อดอมยิ้มตามไปด้วยไม่ได้

    การที่แกรรี่จะอยากใช้เวทมนต์ได้นั้นไม่ใช่เรื่องที่แปลกเลยซักนิด เพราะในดินแดนแห่งปีศาจพวกที่สามารถใช้เวทมนต์ได้แม้แต่เพียงน้อยนิดนั้นจะถูกยกระดับขึ้นเป็นผู้สูงศักดิ์ และส่วนพวกที่ไม่สามารถใช้เวทมนต์ได้นั้นก็ไม่ต่างอะไรจากทาสหรือขี้ข้าเลย ไม่ว่าจะถูกกดขี่อย่างไรจากพวกใช้เวทมนต์ได้ ก็ไม่สามารถเอาเรื่องอะไรได้เลย

    ปัง!

    ในขณะที่ทั้งสองกำลังเดินทางกันอย่างเป็นสุขนั้นเสียงปืนที่ดังขึ้นมาจากทิศเบื้องซ้ายของพวกเขาก็ดังขึ้นมาอย่างไม่รู้สาเหตุ และต้นทางเสียงปืนที่พวกเขาได้ยินต้องไม่ได้เกิดเรื่องดีขึ้นแน่ๆ

    คอสหยุดเดินแล้วพยายามมองไปทางต้นเสียงเพื่อหาว่าเกิดเหตุอะไรขึ้น แต่น่าเสียดายเพราะเส้นทางนั้นเป็นป่าที่มีต้นไม้อยู่เต็มไปหมดจนทำให้ไม่สามารถมองเห็นได้

    แกรรี่ค่อยๆเอื้อมมือไปดึงเสื้อของคอสเบาๆ ทำให้เขาต้องหันหันกลับไป แต่เพราะใบหน้าที่จริงจังทำให้แกรรี่ต้องเอามือที่จับเสื้อของเขาออก

    ไปรอฉันที่งานเทศกาล

    พูดจบคอสก็รีบวิ่งเข้าไปในป่าเพื่อตามหาต้นเสียงทันที

    ห่างออกไปจากสถานที่ที่แกรรี่กับคอสยืนอยู่ออกไปเล็กน้อย ได้มีชายสวมผ้าคลุมสีดำจนทำให้ไม่สามารถมองเห็นรูปหน้าค่าตาของชายผู้นี้ได้เลย เขายืนมองการเดินทางของพวกเขาตั้งแต่ออกจากบ้านมาจนถึงตอนที่วิ่งเข้าป่าไป  และชายคนนั้นก็เปล่งเสียงหัวเราะออกมาเบาๆ

    จุดเริ่มต้นที่จะปรับเปลี่ยนความพินาศของเดธเวิลด์ได้เริ่มขึ้นแล้ว

    พูดจบชายผู้นี้ก็หายไป

    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    นิยายที่ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×