อยากให้เรื่องนี้ไมีมีความเศร้า

เนื้อเรื่อง

เรื่องมันเริ่มต้นโดยความไม่แน่นอนของตัวฉันเอง

ในทุกๆเช้าฉันตื่นขึ้นมาพร้อมๆกับร่างที่เต็มไปด้วยความหวัง ความหวังอันลมๆแล้งๆที่ฉันสร้างมันขึ้น
ฉันดึงตัวเองออกมาจากความจริงเริ่มเติมสิ่งที่เรียกว่าฝันเข้า ฉันกินความฝันเพื่อดำรงชีวิต
วันใดฉันไร้ซึ่งฝัน วันนั้นฉันมัวหมองและแหลกสลายไปกับสายลม ไม่มีซึ่งตัวตนที่เป็นอยู่

  แต่แล้ววันหนึ่งก็มีคนมาเข้าไปอยู่ในความฝันของฉัน เธอมาเปลี่ยนทุกอย่างในฝันของฉัน
เธอเปลี่ยนแปลงมันจนไม่เหลือเลยซึ่งตัวตนฉัน

    นานวันเข้าฉันเริ่มทั้งฝันที่มีแล้วใช้ชีวิตอยู่ในร่างของผีดิบอันไร้ซึ่งวิญญาณ ร่างกายของฉันเบาหวิวราวกับไม่มีชีวิตจิตใจ เธอเป็นดั่งนางฟ้าที่มาสมสู่กับซาตานอย่างฉัน
เธอทำจนฉันเชื่อใจ จนในที่สุดเธอก็ดึงหัวใจฉันออกมาแล้วกัดกินมันยิ่งสัตว์นรก
ร่างของเธอค่อยๆกลายมาเป็นลิธิท เธอมีปีกแล้วหัวเราะมายังตัวฉันที่นอนจมเลือดอยู่

เธอเปล่งออกมาด้วยสำเนียงปีศาจแล้วด่าฉันด้วยคำสบถ ร่างกายของฉันค่อยๆเปลี่ยนไป หน้าตาเริ่มอัปยศ
ผิวกายกลายเป็นซาตานเต็มตัว

    ฉันวิ่งหนีเธอ ฉันหนี ฉันไม่มีความฝัน ฉันเศร้า ดวงตาของฉันนั้นเป็นสีเลือด แต่ฉันไม่รู้สึกใดๆเลย
หัวใจของฉัน มันๆ มันหายไป

    ฉันเดินทางออกไปไกล ไกลจนไม่มีผู้ใดอยู่ ฉันเรียกมันว่าขุมนรกของผีดิบ  ฉันไม่กินสัตว์ใหญ่น้อย ฉันไม่หิวกระหายเลือด ฉันนั่งนิ่งอย่างไม่หวั่นไหว

    นานวันเข้าชีวิตฉันกลับมามีความหวังอีกครั้ง ฉันพอใจที่จะไม่มีความฝัน ฉันพอใจที่ไม่ต้องพบปะผู้คน แต่ๆ แต่ว่าฉันกลับอ่อนแรงลงไปทุกที 

    ภาพของแม่ฉันเข้ามาในความคิด เธอยังดูสวยในชุดสีขาวสะอาด เธอจ้องมองมายังที่ฉันอย่างอ่อนโยน  เธอไม่พูดอะไร  ฉันก็ไม่พูดอะไร  แต่เรากลับเข้าใจกัน  ฉันเข้าไปหนุนตักอันอบอุ่นแล้วหลับตาลง  จนฉันหลับไป


  
    ฉันหลับไปนาน นานจนฉันขยับตัวไม่ได้  ผิวหนังฉันซีดลง  ฉันกำลังจะตาย ฉันเริ่มหายใจเบาลง
ฉันขยับกายไม่ได้ 

    นางปิศาจ มันเจอฉันจนได้  เสียงกรีดร้องของมันทำให้ฉันแทบสิ้นใจ  แต่ฉันลงขึ้นพร้อมทั้งใช้แรงทั้งหมดที่มี ขว้างหินที่อยู่ข้างๆออกไปยังเธอ

    ฉันหัวเราะแห้งๆ แล้วพูดออกไป

       "เธอมันก็แค่สัตว์ที่นรก  ที่คอยกัดกินหัวใจของคนที่เธอคอยให้ความหวังเท่านั้น"
    เธอกรีดเสียงร้องอีกครั้ง  แล้วบินตรงมายังฉัน เล็บอันคมกริบของเธอปาดเข้าที่คอของฉันอย่างช้าๆ
จนมันเริ่มขาดออกทีละนิด  ฉันสิ้นใจ  ร่างของฉันกลายเป็ยผุยผง  เหลือไว้เพียงผลึกใสเล็กๆ วางอยู่ข้างๆ พร้อมทั้งมีข้อความอีกข้างใน

    " ฉันขอมอบชีวิตนี้แด่เธอ ที่รักของฉัน "
    นางปิศาจหยิบมันขึ้นมาพร้อมทั้งมองด้วยน้ำตานองหน้า
มันเป็นผลึกที่เธอมองให้กับตัวฉันในครั้งที่เธอมาพบฉันในครั้งแรก  เธอเริ่มกรีดร้องด้วยความเศร้า
เธอไม่ได้ต้องการจะฆ่าฉัน  ฉันรู้ว่าเธอยังคงรักฉัน 

    ร่างของเธอค่อยๆ  อ่อนแรงปิศาจที่อยู่ในตัวเธอออกไปแล้ว  ร่างอันอ่อนโยนของเธอนอนแน่ินิ่งอยู่ข้างศรีษะของฉัน  เธอไม่เอ่ยวาจาใดๆ น้ำตาที่ไหลออกมาจนกลายเป็นสายเลือดไหลนองไปทั่ว 

     เธอร้องไห้อยู่นานหลายปีไม่หยุดจน  ตาของเธอนั้นแทบบอดสนิท  เธอยอมกลายร่างเป็นปิศาจอีกครั้ง  แล้วโผบินออกไปไกล  ยังขุมนรกเพื่อร้องขอชีวิตฉันจากยมโลก

    ฉันไม่อาจจะหนีกฎไปได้ ร่างของฉันเริ่มชดใช้กรรม  ฉันทรมานปวดร้าว
ฉันมองเห็นเธอเฝ้าร้องขอชีวิตฉัน ยมบาลได้แต่แน่นิ่งไม่ไหวติง  จนในที่สุดเธอก็ขาดใจตาย

    ร่างของเธอมาอยู่กับฉันแล้ว

    แน่นอนเธอหนีไม่พ้นนรก

    ทุกคนย่อมหนีไม่พ้นนรก

    นานวันฉันชดใช้กรรมหมด  ฉันเริ่มคน  ฉันทำแต่สิ่งที่ดี 

    เธอเองก็เช่นกัน เธอใช้กรรมหมด เราถูกส่งมาให้ใช้ชีวิตร่วมกัน

ฉันเป็นต้นไม้ใหญ่  เธอเป็นวิหกน้อยที่ทำรังอยู่บนตัวฉัน

เราอยู่ร่วมกัน จนในที่เราก็ตายจากกันไปในที่สุด




<a href="http://graphics-comment.blogspot.com"><img src="http://i234.photobucket.com/albums/ee208/decnote/Emo/Emo_graphics_hi5_04.jpg" border="0" /><br />More Graphics Comment glitter images.</a> <a href="http://graphics-comment.blogspot.com"></a>