NIGHT FEY ๐ สงครามไซบอกซ์๐

NIGHT FEY   ๐ สงครามไซบอกซ์๐

------------------------------------------------------------->

CHAPTER I เสียงจาความมืด

 

คืนวันหนึ่ง ก่อนวันขึ้นปีใหม่ ปี 3000

               

                 ๐ลีอา๐ คุณได้รับข้อความข้อความใหม่จากสมาชิก FEY_FUTER@fey.com มีไฟล์แนบมา

เปิดอ่าน ลบทิ้ง

นี่ใครส่งไฟล์มาอีกแล้วล่ะเนี่ย น่าแปลกมาก ทั้งชื่อเมลล์ ก็ไม่คุ้น ลีอาบ่นกับตัวเอง

ลองเปิดดูแล้วกันอาจจะเป็นคลิปพวกที่มีญานวิเศษใหม่ๆ อีกก็ได้ ลองดูหน่อยแล้วกัน อีกอย่างนี่ก็เว็บของเรา เราจะทำอะไรก็ได้ จะกลัวอะไร ลีอาพูดกับตัวเองเหมือนยังเคย

 

ไวรัส Htaed.yef@yef66  ลบ หรือเปิดมัน

                บ้าแล้ว นี่เราโดนไวรัสหรอเนี่ย น่าแปลกชะมัด ไฟล์วอร์ยังเอามันไม่อยู่อีกหรอ มันเป็นไวรัสอะไรกันเนี่ย เราไม่โดนไวรัสมานานเป็น 10 ปีแล้วนะ ตั้งแต่สมัยตอนที่เราเรียน มหาวิทยาลัย ปีสุดท้าย นับจากนั้นเราก็ไม่เคยโดนไวรัสอีกเลย เฮอ ! ซวยแน่เรา เว็บไซต์ที่อุตส่าห์สร้างขึ้นมากับมือ ต้องมาพังเพราะเจ้าบ้านี่หรอ

ลีอา ถึงกับคลั่งหลังจากโดนไวรัสเล่นงาน

 

เธอไม่ต้องลบมันหรอก น่า ฮิๆๆ เดี๋ยวมันก็หายไปเอง ฉันน่ะ ทำมันมาเพื่อติดต่อกับเธอ ฮิๆๆ

เสียงพูดชวนสยองดังมาจากด้านหลังของลีอา

 

น่ะๆๆๆ....นาย เป็นใคร ทำ..ไม ฉันถึงได้ยินเสียงนายได้ ลีอาถึงกับเสียงสั่น เมื่อได้ยินเสียงก้องดังมาจากมุมมืดด้านหลังห้อง

                ประสาทสัมผัสของลีอา เริ่มทำงานอย่างผิดปกติ ร่างกายเย็นชาราวกับถูกจับแช่แข็งในห้องเย็นในร่างฆ่าสัตว์ที่มีให้เห็นอยู่เกลื่อนเมือง เส้นผมบนศรีษะเริ่มชี้ฟู

 

เธอกลัวฉันหรอ ฮิๆๆ ทำไมเธอต้องกลัวฉัน ฉันน่ะ เฝ้าดูเธออยู่ตลอดเวลา ตั้งแต่เธอทำเจ้า เว็บไซต์ของเธอขึ้นมา

ไม่น่าแปลกหรอกที่เธอจะไม่คุ้นกับ เมลล์ที่ฉันใช้ส่งไฟล์มาให้เธอ เธอเห็นไวรัสนั่นใช่มั้ย ลองเขียนมันใหม่กลับจากหลังมาหน้าสิแล้วเธอจะจำมันได้ อิๆๆ ฮ่าๆๆๆๆ

            เสียงที่ฟังดูน่าขนลุก ดังขึ้นมาอีกครั้ง ลีอาทำตามที่เจ้าของเสียงน่ากลัวนั่นสั่ง

                                                               

 

66fey@fey.death

 

นี่ๆๆ...มัน อีเมลล์เรานี่ นายรู้ได้ยังไง ฉันไม่เคยใช้เมลล์นี้เลยสักครั้ง ตั้งแต่ฉันทดสอบระบบ

ลีอาถึงกับขนลุกเมื่อเห็นชื่อที่กลับแล้ว

 

ใช่แล้วลีอา นี่มันคือเมลล์ของเธอเอง อย่าตกใจไป นี่เป็นการยืนยันให้รู้ว่าต่อจากนี้ไปฉันจะมาอยู่กับเธอตลอดเวลา ฮ่าๆๆๆ  เจ้าของเสียงจากความมืด เน้นย้ำด้วยความมั่นใจ

 

นี่ เจ้าบ้า นายจะมาละลาบละล้วง ฉันมากเกินไปแล้วนะ

ลีอาตะโกนไปด้วยความโกรธ

อ่า! ฉันถือว่านี่เป็นการตอบรับที่ดีก็แล้วกันนะลีอา ฮ่าๆๆๆ

ไม่นานนักเสียงทั้งหมดก็ลับหายไปในความมืด พร้อมๆกับ ไฟล์ที่ถูกส่งมาด้วย

 

                ลีอาถึงกับปล่อยโฮ เมื่อเจอกับเหตุการณ์เช่นนี้ มันเป็นเหตุการณ์ที่ไม่เคยเกิดขึ้นมาเลย มันยากที่จะเข้าใจ 

                ลีอาเป็นนักศึกษาของมหาวิทยาลัย แบล็กสอซส์ ซึ่งเป็นมหาวิทยาลัยที่ขึ้นตรงกับกระทรวงสมองกล

เป็นมหาวิทยาลัยที่เข้าได้ยากมาก ผู้ที่จะเข้าเรียนที่ได้ต้องผ่านบททดสอบมากมาย ลีอาเป็นหนึ่งในนั้น ตั้งแต่ที่พ่อของลีอาตายในสงครามไวรัส เธอเองก็ตั้งใจมาโดยตลอดเลยว่าจะต้องทำงานที่กระทรวงสมองกลให้ได้ เพื่อดำเนินตามรอยของพ่อให้ได้ 

                ทุกๆ วัน ลีอาจะใช้เวลาส่วนมากในการพัฒนาโปรแกรมใหม่ๆขึ้นมา เพื่อทดสอบกับตัวเอง เธอเองเรียนอยู่ในคลาส 29 ซึ่งถือว่าเป็นคลาสที่หินที่เดียวน้อยคนนักที่จะมาถึงจุดนี้ได้ ในชั่วโมงเรียนเธอไม่ต่างไปจากเด็กทั่วไป แต่เมื่อไหร่ที่เธอมีเวลาว่างสมองกลของเธอจะถูกใช้งานตลอดเวลา ชิพที่ฝังในสมองของเธอนั้น มีมากถึง 42 ชิ้น ซึ่งถือว่าเยอะมากสำหรับเด็กสาววัย 19 ปีอย่างเธอ เด็กคนอื่นๆ นั้น จะถูกฝังชิพเพียง 21 อัน 

ชิพที่เธอฝังลงไปนั้น ครึ่งนึงเป็นของพ่อเธอที่ทางกระทรวงได้เก็บไว้ให้ ด้วยความที่เธอรักพ่อมาก จึงทำการฝังชิพนั้นลงไป ด้วยความช่วยเหลือ ของ ดร.คาร์โร ประจำสถาบันประเมินผลประสิทธิภาพการทำงานของ IB Ship 

            การจัดเรียงชิพของเธอนั้น มีวิธีที่แปลกมาก คือจะทำการฝังแบบ โคลสเบรน เป็นวิธีการฝังที่ยากมากที่สุดในทุกๆวิธี การฝังแบบนี้จะฝังเข้าไปในเซลล์ประสาท และใช้เดนไดร์เป็นจุดเชื่อมต่อการทำงาน ทำให้การสั่งการนั้นเป็นไปอย่างอัตโนมัติ ไม่ต้องรอที่จะประมวลผลจากประสาทส่วนกลาง

                ชิพที่ใส่ลงไปนั้นทำเลียนแบบเนื้อสมองจึงทำให้ไม่เกิดการต่อต้านกัน ระหว่างชิพที่ฝังไปกับเซลล์สมองที่มีอยู่เดิม 

               

เฟย์ ส่งเสียงเรียกลีอายามดึกสงัด หลักจากหลับไปด้วยความเพลีย

มีอะไรหรอ ฮ้~าว!! เฮ้~ย !! โครม

ลีอายังคงตกใจกับการมาของเฟย์อยู่ การมาแต่ละครั้งช่างสร้างความประหลาดใจได้เสมอ 

                เสียงนาฬิการผลึกเหลวส่องแสงบอกเวลา 2นาฬิกา ซึ่งสร้างความไม่พอใจแก่เจ้าของเป็นอันมาก กับการมาของเจ้าชายแห่วความมือเช่นเฟย์

                คราวหลังถ้านายมา ช่วยเปิดไฟหน่อยได้มั้ย ฉันจะหัวใจวายตายเข้าสักวันน่ะ

ลีอาบ่นด้วยท่าทีไม่พอใจ

                เอาน่า ๆ เอิ้กๆๆ ไม่นานเธอก็ชินไปเอง  เออนี่  ฉันมีขอเสนอมาฝาก เธออาจจะชอบก็ได้นะ เฟย์ยื่นขอเสนอบางอย่าง

                ฉั~นไม่ต้องการ ความช่วยเหลือจากนาย   ลีอาปฏิเสธอย่างไร้เยื่อใย

                เธอจะไม่ฟังข้อเสนอฉันก่อนหรอ ไม่แน่นะมันอาจเป็นสิ่งที่เธอกำลังต้องการก็เป็นได้ แต่ก่อนอื่น ฉันรู้สึกหิวนะ พอจะมีอะไรให้ฉันกินบ้างได้ไหม แฮ่ๆๆ เฟย์พูดอย่างหน้าตาเฉย ไม่มีทีท่าเกรงใจแม้แต่น้อย

                นายนี่ เรื่องมากที่สุด มาป่วนฉันไม่พอ ยังจะมาใช้ฉันอีกนะ แต่ว่าข้อเสนอของนายคืออะไร บอกได้มั้ยแล้วฉันจะให้ของกินแก่นาย  ลีอายื่นข้อเสนอกับไปบ้าง

                ตกลง ฮ่ะๆๆฮ่า เฟย์หัวเราะราวกับเป็นผู้มีชัยในศึกแห่งไวรัส

                นี่ เฟย์ นายเพี้ยนไปแล้วหรือไง ถึงต้องหัวเราะตลอดเวลาเนี่ยฮะ ฉันไม่เข้าใจ ลีอาบ่นพลางไปหยิบเค้กที่แม่ทำไว้ออกมาให้เฟย์ได้กิน

                 สุดยอด นี่หรืออาหารมนุษย์ ฉันขอเพิ่มได้มั้ยอ่ะลีอา ฮ่าๆๆๆ เฟย์อุทานออกมาราวกับได้กินของอันวิเศษสุดซึ่งหาอื่นได้เปรียบมิได้

 

 

ณ มหาวิทยาลัย ~BlaCKSOre~

            ที่ห้องโถงใหญ่กลางเรือนปฏิบัติการทางโปรแกรม มีบางสิ่งกำลังเคลื่อนไหวอยู่   เงาใหญ่ที่สะท้อนอยู่ทางด้านหลังบ่งบอกให้รู้ว่า เงานี้ต้องมาจากสิ่งมีชีวิตขนาดเล็ก ที่มหาลัยแห่งนี้ในยามราตรี นอกจากพวกแอมบลอส แล้ว ก็ไม่น่าจะมีผู้ใดมาทดลองกลางดึกแบบนี้

                ศาสตราจารย์วิซคอบ ผู้ตรวจตำราทางวิชาการเองนั่งทำงานอยู่ฝั่งตรงข้ามของห้องโถงใหญ่ ทำให้สังเกตรายละเอียดได้อย่าชัดเจน

                เสียงคำรามเล็กแหลมแสบแก้วหูลุลอดออกมาทางช่องระบายลม ซี่กลมใหญ่ ครั้งแล้วครั้งเล่า แต่กลับไม่สร้างความกลัวให้กับศาสตราจารย์วิซคอบเลยแม้แต่น้อย อีกทั้งยังคงนั่งทำงานต่อไป เขาเองย่อมรู้ดีกว่าทุกคนใน แบล๊กซอร์สนี้ ว่าที่มาของเสียงนี้คืออะไร

                 เอาอีกแล้วสินะคืนนี้ แกคงอยากออกมาเต็มที เฮ้อ! ความน่ากลัวจะมาเยือนอีกแล้วหรือนี่

ศาสตราจารย์พูดราวกับเป็นเรื่องธรรมดาที่เคยเกิดขึ้นซ้ำแล้ว ซ้ำอีก

ถัดออกไปจากห้องโถงใหญ่ไม่มากนัก     

            ท้องฟ้าในราตรีคืนนี้ช่างมืดหม่น สีของเส้นขอบฟ้าเป็นสีแดงฉาน ราวกับสีของเลือดนก เป็นคืนที่แปลกที่สุด สายลมโหมพัดกระหน่ำ พัดพาใบไม้ให้ปลิวไปทั่วสนามบอลของแบล๊กซอร์ส 

บางสิ่ง กำลังจะตกลงมา ก้อนดำกลมใหญ่ขนาดมหึมานั่นทำท่าว่าจะตกลงมา จากความใหญ่ของมันอาจจะทำให้เกิดหลุมขนาดใหญ่ก็เป็นได้ สิ่งมีชีวิตในห้องโถงใหญ่หายไปอย่างไร้ร่องลอย 

ไม่นานนัก ศาสตราจารย์วิซคอบก็เรียกสมาชิกขององค์กรลับ ESOBU หรือ ในชื่อเต็มๆว่า Expert sense Of ~BlaCKSore~ University ซึ่งเป็นกลุ่มของอัจฉริยะระดับต้นๆของ แบล๊กซอร์ส หนึ่งในสมาชิกนั้นก็คือลีอา สัญญานถูกเรียกขึ้นโดยนาฬิกาผลึกเหลว

                 ลีอา ถ้าได้ยินเสียงนี้แล้วจงรีบเข้าผ่านประตูมิติ ภายใน 1นาที ด้วย.. 

ข้อความที่ส่งมาอย่างลวกๆ แต่ได้ใจความ ถึงกับทำให้ลีอาเสียวสันหลังวาบ 

                 นี่มันเกิดเรื่องอะไรขึ้นกันเนี่ย ทำไมถึงต้องมีการเรียกตัวกลางดึก น่าสังสัยชมัด ลีอาครุ่นคิดอยู่ในใจ

                นี่เฟย์ นายจะไปกับฉันมั้ย พอดีที่องค์กรอาจเกิดเรื่องใหญ่ บางทีนายอาจจะรู้เห็นเกี่ยวเรื่องที่จะเกิดขึ้นก็เป็น  ลีอารีบชวนเฟย์ไปที่องค์กรลับอย่างเร่งด่วน

                ลีอา ฉันไปแน่อยู่แล้ว  ถึงเธอจะไม่ชวน ฉันก็ตาม ฮ่าๆๆๆ พวกมันมากันจนได้สินะ เธอเองจงระวังตัวให้มาก แต่ก่อนอื่น เธอรอฉันอัพเกรดข้อมูไฟล์วอร์ใช้เธอสัก 10วินาทีได้มั้ย ฉันว่าควรระวังไว้ก่อน เธออาจจะถูกเจาะเข้าระบบข้อเธอก็เป็นได้ ตอนนี้น่ะทาง IB รู้แล้วว่าเธอน่ะโดนไวรัส ฉันเองไม่อยากให้ใครรู้ว่าเธอสามารถติดต่อกับฉันได้ และอีกอย่างมันยังช่วนให้เธอปลอดภัยจากเจ้าพวกนั้นด้วย ฮ่าๆๆๆ

เฟย์รับชวนของลีอาพร้อมทั้งป้อนข้อมูลโดยผ่านทางทีซอร์ส ไม่นานนักข้อมูลก็ถูกอัพเกรดเรียบร้อย

                เอาล่ะ ฉันมีเวลาเหลือไม่มาก นี่อาจจะเกิดเหตุการณ์สำคัญก็เป็น ได้ พร้อมเฟย์ ลีอากำชับ

1010 1001 1000 0111 0110 0101 0100 0011 0010 0001 0000 ระบบเชื่อมต่อสมบูรณ์กรุณาผ่อนคลายสมองเพื่อเข้าสู่ประตูมิติ ฟรึ่บๆ ฟรึ่บ ไม่นานนักทังเฟย์และลีอาก็ไปอยู่ที่ห้องของศาสตาจารย์วิซคอบเรียบร้อย

                ทุกคนคงจะมาถึงแล้วสินะ ขอต้อนรับทุกๆคน อ้าว เฟย์สหายฉัน นายมาที่นี่ได้ยังไง น่าแปลกทีเดียว เราเองไม่พบท่านเป็นเวลานาน ศาสตราจารย์ทักทายสมาชิกทุกคนรวมทั้งเฟย์ด้วย

                ฉันต้องขอโทษจริงๆ นะลีอา ความจริงแล้วน่ะฉันเองก็เป็นหนึ่งในสมาคมลับเช่นกัน แต่ส่วนมากจะทำงานในทางคู่ขนาน ทำให้เธอไม่เคยมองเห็นฉันเลย เธอเองน่ะเพิ่งได้รับคัดเลือกเข้ามาด้วยคะแนนอันดับสูงสุด ท่านศาสตราจารย์ต้องการให้ฉันดูแลเธอเป็นพิเศษ ฉันจึงทำไวรัสนั่นขึ้นมาเพื่อดสอบว่าเป็นตัวเธอจริง 

เฟย์ผู้เป็นดั่งบุรุษลึกลับ เผยความจริงต่อลีอาและสมาชิกสมาคมทุกคน

                 เอาล่ะๆ ทุกท่านคงจะเข้าใจกันแล้วสินะว่าการที่เรียกตัวมายามดึกๆดื่นแบบนี้ ต้องมีเรื่องไม่ชอบมาพากลอย่างแน่นอน ตอนนี้ข้าให้ทุกท่านมองไปที่หน้าจอของทุกคนโดยด่วน ฉันจะสิ่งข้อมูลไปให้ ข้อให้ทุกคนจงเสียบทีซอร์สด้วย 

011 010 001 000 ถ่ายโอนข้อมูลเรียบร้อย เอาล่ะ ทุกท่านคิดว่าเป็นยังไงบ้าง ตอนนี้เวลาเรามีน้อยเต็มที พวกมันกำลังรุกคืบหน้ามาใกล้เราแล้ว แบล๊กซอร์สจะเป็นปราการด่านสุดท้ายของพวกมัน ขอทุกคนจงเร่งสร้างระบบป้องกันโดยด่วน นี่อาจจะเป็นหนทางเดียวที่จะชะลอการมาของพวกมัน เราเองไม่คิดที่จะเผชิญหน้ากับพวกมันโดยตรง พวกมันมีกองทัพที่ใหญ่กว่าตอนที่รบกันในสมรภูมิ มีดา 

เคโร มิสเตอร์โลกัส จงรีบสั่งการไปยังกระทรวง ทหารอวกาศ พร้อมทั้งแจ้งข่าวโดยด่วน

ลีอา เฟย์ จงสร้างระบบป้องกันชนิด 0018ACD ผมเตรียมชุดภาษาแอมเบอร์ซีไว้ให้คุณแล้วนะลีอาหวังว่าคงศึกษามันได้ไม่ยาก

อาจารย์เปซุส ขอระบบผลิตอาวุธโดยด่วน ทุกคนจงเร่งลงมือทำโดยด่วน ตอนนี้ฉันได้วางระบบงานไว้ให้กับทุกๆคนแล้ว หวังว่าคงจะทำได้อย่างรีบรื่นนะ

รับทราบคำสั่ง  ทุกคนตะโกนเป็นเสียงเดียวกัน

ลีอายังคงไม่ชินระบบนัก เธอเองพึ่งมาเข้ากับสมาคมนี้ได้เพียงวันเดียวหลังจากที่เลื่อนมาเรียนที่คลาส 29 ศาสตราจารย์วิซคอบได้อธิบายถึงองค์กรลับนี้อย่างระเอียด พร้อมทั้งอธิบายถึงกองพันไวรัสปิศาจ ที่เคยได้ฆ่าพ่อของเธอตาย ทำให้เธอถึงกับโกธแค้น และเข้าร่วมกับสมาคมลับเพื่อจัดการกับเจ้าพวกนั้น เธอเองเด็กที่สุดในบรรดาสมาชิกทุกคน แต่ความสามารถไม่เป็นรองใครเลย รวมทั้งชิพสุดยอดของเธอด้วยที่ส่งผ่านมาจากพ่อของเธอ ทำให้เธอมีหัวใจที่เด็ดเดี่ยว เช่นเดียวกับพ่อของเธอ

เฟย์ยังคงมองไปที่ลีอาอย่างไม่กระพริบตา ท่าทางของลีอาคล้ายกับศาสตราจารย์นีโท กรูรัส เป็นอย่างมาก ทุกๆคนในตระกลูกรูรัสของลีอาล้วนแต่เป็นผู้มีความสามารถทั้งสิ้น ยกเว้นแม่ของลีอาที่ถอดชิพวงจรออกไปแล้วคราวที่พ่อของลีอาเสียใหม่ๆ   เธอเองเสียใจกับเหตุการณ์ครั้งนี้เป็นอย่างจึงตัดสินใจถอดชิพออก ทำให้ความสามารถบางส่วนของเธอขาดหายไป ในตอนแรกเธอจะไม่ยอมให้ลีอาฝังชิพสมองกล แต่ด้วยคำขอของ

ศาสตราจารย์นีโท กรูรัส ทำให้เธอต้องยอม 

                 เฮอ ฉันคิดถึงพ่อของเธอจริงๆ ลีอา คิดถึงตอนที่ฉันได้ร่วมรบกับเขาในสงครามครั้งนั้น ถ้าเขาไม่ช่วยฉัน เขาคงไม่ต้องมาจบชีวิตลง  เฟย์พูดทั้งน้ำตาคลอเบ้า

                เฟย์เองยังคงจำภาพเหตุการณ์ตอนนั้นได้เป็นอย่างดี การมาของเจ้าอสุรกายนั่นสร้างความเดือดร้อนให้เป็นอย่างมาก ชิพของพวกมันก้าวล้ำมาก มีอาวุธที่ทรงอานุภาพ แต่มันก็เป็นได้แค่ไวรัสเซอร์เท่านั้น ไม่สามารถเป็นฮีเซเกอร์ หรือฮูเซเกอร์ได้ 

                ไวรัสเซอร์นั้นควบคุบโดยเจ้าลีค ซึ่งเป็นไวรัสเซอร์ชนิดหาตัวจบได้ยากที่เดียว พวกเราไม่เคยรู้เลยว่าพวกมันจามาแบบไหน ทุกครั้งที่เมฆเริ่มเปลี่ยนสี ลมโหมกระหน่ำ เส้นขอบฟ้าเป็นสีแดง พวกมันจะเริ่มเคลื่อนไหว พวกมันยังเจาะเข้า IB ไม่ได้ ทำให้    พวกฮีเซเกอร์ยังคงมีอยู่ 

 

                ลีอาได้เพียงก้มหน้าฟังเฟย์พูดเท่านั้น ในใจของไม่ได้โกรธเฟย์ เธอเองดำเนินตามรอยพ่อของเธออย่างเต็มความสามารถ 

                บีพ !! ระบบป้องกันชนิด 0018ACD สมบูรณ์ เครื่องป้องกันส่งเสียงพร้อมทั้งเริ่มทำงาน

                เยี่ยมลีอา เธอทำได้ไวกว่าที่ฉันคิดเอาไว้นะเนี่ย ฉันเองแทบไม่ได้ทำเลย ฮ่าๆๆ เฟย์เอ่ยปากชมลีอาในความเก่งกาจของเธอ

 

                ท่านครับ ทางกระทรวงทหารอวกาศส่งข่าวมาว่า ตอนนี้ทางใต้ของประเทศพบสิ่งมีชีวิตขนาดเล็ก 2 ตัว คาดว่าน่าจะเป็นไวรัสเซอร์นะครับ เราจะรีบนำมันมาให้ท่านโดยเร็วครับ....  มิสเตอร์โลกัส แจ้งรายงานต่อศาสตราจารย์วิซคอบ ด้วยความตกตลึง

                 ดีมานี่อาจจะเป็นวิธีเดียวที่เรา จะรู้ว่ามันสร้างชิปชั่วร้ายแบบนั่นมาได้ยังไง เอาล่ะมิสเตอร์โลกัส รีบนำตัวมันมา ศาสตราจารย์ ถึงกับยิ้มในความสำเร็จที่จะมาถึง

                 142 062 122 132 032 051 051 011 032 016 นี่เป็นสิ่งที่มันส่งมาครับ เราเองถอดรหัสได้เป็น Y O U W I L L D I E ซึ่งมันใช้เพียงภาษาเครื่องส่งมาเท่านั้น เจ้าสองตัวนี้เป็นเพียงสิ่งที่พวกมันส่งมาท้าทายเรา และไม่มีชิพฝังในสมองด้วยครับ ทางเราคิดว่า น่าจะทำลายมันทิ้งนะครับ เพื่อความปลอดภัยของเราเอง