คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : องค์ชายกาลกิณี
"ารให้ำเนิอ์ายพร้อมันทั้สอพระอ์ในอุทร[1]
เสียโหรหลวทำนาย เปล่วาาสุ้มเสียรั่นร้ามท่ามลาท้อพระโรอราวั ภายในมือเหี่ยวย่นประอแผ่นระานไม้ลายวิิรสีำหม่น้วยอาารพรั่นใ เรื่อหน้าที่ประับร่อรอยแห่วัยอาบโลมหยาเหื่อเสียนเปียื้น ฝ่ามือยท่วมศีรษะพลาสั่นระริ นัยน์าหลุบมอ่ำราวำลัลาลัว
"สามหาว!! เ้าล้าีอย่าไรมาสาปแ่โอรสอ้า ทหาร!..."
ผู้เป็นษัริย์แห่แว้นบัเิโทสะ ปลายนิ้วี้ไปยัเบื้อหน้า นัยน์าสีเ้มวาวโรน์ทอประายเหี้ยมเรียม ทว่าเสียประาศร้าวยัไม่ทันบประโย น้ำเสียแหลมเล็อสรีพลันัับทอารม์ุรุ่นที่ปะทุึ้นทันวัน
"ฝ่าบาท ไ้โปรระับโทสะ"
นัยน์ามวัับ มอผ่านม่านโปร่แส้านวา ล่าว้วยน้ำเสียเรี้ยวรา่มวั บรราุนนาที่อยู่ในท้อพระโรพลอยสะุ้โหยไปามัน
"เ้าะให้้าใเย็นเ่นไรหรือฮอเฮา ูเอาเถิ มีอย่าที่ไหน ทำนายลูอ้าเป็นาลิีบ้านเมือ!"
"หม่อมันทราบีเพะ หม่อมัน็รัและเอ็นูโอรสในรรภ์หวัุ้ยเฟยไม่่าาพระอ์" ฮอเฮา[3]
นัยน์เนรู่ามพลอยหลุบมอ่ำ ฝ่ามือเรียวลูบลำหน้าท้อนาให่้วยวามรู้สึอสั่นวัแวน ภายในใรุ่นิและหวาลัวว่านไม่อารัษาโอรสในรรภ์ไว้ไ้
ในะที่ราินีแห่แว้น ลับไม่อาให้ำเนิทายาทสืบสายเื้อพระวศ์ไ้ เมื่อหวัุ้ยเฟยั้รรภ์แน่นอนว่าำแหน่อ์รัทายาทย่อม้อเป็นบุรอสนมเอหวัอิ้เยว่โยไม่อาบ่ายเบี่ย มิหนำ้ำสนมผู้นี้เป็นเพียเรื่อบรราาราแว้นอันี อภิเษเ้ามาเพื่อระับวามสัมพันธ์ับแว้นีฮัน ฮ่อเ้หลใหล่อรูปโมอนานหน้ามืามัวยยอปอปั้นเหนือสนมทุนา อีทั้ยัมอบยศุ้ยเฟย[4]
วามหวาลัวและวามละโมบอมนุษย์มับบัุธรรมอันีไปแล้วสิ้น โหรหลวึัสินใล่าวำทำนายโป้ปมเท็ออมา ระทำามพระประส์อฮอเฮา เพื่อแล้วยลาภยศ เินทอโยไม่สนถูผิ
"โหรหลว หาไม่ทำเ่นที่ท่านว่า มีหนทาที่ีว่าารให้นำัวพระโอรสทั้สอออมาหรือไม่" ฮอเฮาล่าว้วยสุรเสียใเย็น
"เอ่อ...้อเนรเทศหวัุ้ยเฟยและพระโอรสในรรภ์ออาพระราวัโยเร็วพ่ะย่ะ่ะ" โหรหลวล่าวอย่าไม่อาสบวา ฝ่ามือเย็นเียบราวำลัยืนท่ามลาธาราน้ำแ็ ทว่าใบหน้าลับมีหยาเหื่อผุออมาไม่าสาย
"เหลวไหล!...ทหาร นำัวโหรหลวไปบั่นศีรษะ อย่าให้ใรเอาเป็นเยี่ยอย่า หามันผู้ใล้าล่าวส่เให้ร้ายสนมและโอรสอ้า ้าะสั่ประหารมันเ็ั่วโร" เสียบฟันรอ ๆ ส่ผลให้บรรา้าหลวที่ยืนอยู่้อหลุบวา สะุ้สุัวแทบหยุหายใ
"ไว้ีวิระหม่อม้วย ระหม่อมมิล้าล่าวโป้ปแม้เพียน้อยนิ มิเ่นนั้นฝ่าบาททรลอทอพระเนร้วยอ์เอ หาหวัุ้ยเฟยให้ประสูิโอรสทั้สอ่อนำหน ะมีหนึ่พระอ์ที่้อสิ้นพระนม์" โหรหลวโศีรษะลบนพื้นรั้แล้วรั้เล่า้วยวามริ่เร
"บับ!! ทหารยัไม่ลาอมันไปอีหรือ" วาัรพรริแห่แว้นีฮันเพลานี้ทอประายอำมหิแล้วริ ๆ มีอย่าที่ใล้าพูาส่เให้ร้ายแ่สนมรัและโอรสอเา
บรราทหาร่าระวีระวาเ้ามา ทว่าลับถูอัรมหาเสนาบีหยู่เียนฟาน ยมือปรามไว้เสีย่อน ส่วนโหรหลวยัโศีรษะัวสั่นเทาราวลูสุนัแรเิ นัยน์าราบเรียบไม่บ่บอสิ่ใ ลมอผู้ที่อยู่บนพื้น ภายในใหยามหยัน ทว่าสีหน้าอเาลับไร้ึ่อารม์ ฝ่ามือทั้สอสอประสาน ายผูู้ภูมิาน้อมศีรษะล พลายืายล่าว้วยแววาเรียบนิ่
"ฝ่าบาท ระหม่อม้ออประทานอภัย หาพระอ์้อารสั่ประหารโหรหลว นั่นไม่นับว่าท่านำลัรัแราษรอนหรือ ฝ่าบาทยอมแลีวิพสนิรใ้อาัินับหมื่นนับพันอพระอ์ ้วยีวิอหวัุ้ยเฟย และโอรสที่ยัไม่ทันลืมาูโลเพียสามพระอ์เ่นนั้นหรือพ่ะย่ะ่ะ"
"ท่านล่าวเ่นนั้นไ้อย่าไรใ้เท้าหยู่ พวเาือลูเมียอ้า!"
"ระหม่อมเ้าใวามรู้สึอฝ่าบาท มิสู้รอพระสนมให้ำเนิพระโอรสทั้สอ่อน หาทุอย่าเป็นไปัำทำนาย พระอ์วรระทำามบัาสวรร์ ทว่าหาไม่เป็นเ่นำทำนาย ฝ่าบาท็บัาให้บั่นศีรษะโหรหลวลมาาบ่าเสียพ่ะย่ะ่ะ" หยู่เียนฟานล่าว้วยท่าทีใเย็น พลา้อมศีรษะ
ฮ่อเ้หลี่ิ้ลไฟโทสะลไ้เล็น้อย ร่าสูระแทายนั่ยับัลลั์มัร้วยวามโมโหโทโส สีหน้าถมึทึราวผืนฟ้าใล้พัทลายลมาอยู่รอมร่อ
"ไ้! อีไม่นานะรบำหนลอแล้ว หาหวัุ้ยเฟยหาไ้ลอ่อนเพลา และพระโอรสทั้สออ้ายัแ็แรี ้าะสั่ัศีรษะอเ้าเ้าั่วโร" ้วยอารม์ร้อนประุเปลวเพลิสราม บทลโทษึมีมาึ้น
โหรหลวยันั่้มหน้า้มา เนื้อัวสั่นเทา ส่วนฮอเฮาหยู่เยียนลับลี่ยิ้มใเย็น รีรายปลายนิ้วเรียวยถ้วยาึ้นิบ
"เ่นนั้น็เพียเท่านี้เถินะเพะ หาฝ่าบาทโมโหมานเินไป อาส่ผล่อพระพลานามัยไ้นะเพะ" ฮอเฮาล่าวอย่านึเอาใ พลาเหลียวหน้าล่าวับหวัุ้ยเฟยึ่นั่นาบ้าฮ่อเ้ทา้าน้ายผ่านม่านผืนโปร่
"น้อหิ็อย่าไ้เป็นัวล่อำทำนายเหลวไหลพวนั้นเลย ประเี๋ยว้าะให้ห้อเรื่อส่ยาบำรุรรภ์ให้เ้า อ์ายทั้สอะไ้แ็แรไร้้อรหาีหรือไม่น้อหิ" ฮอเฮาล่าวพลาลี่ยิ้มราวมีแผนาร
"น้อไม่บัอารบวนเส็พี่หิเพะ ประเี๋ยว้าะให้ลี่อินเป็นผู้ัารให้เอเพะ" หวัอิ้เยว่ล่าวอย่าใเย็น ฝ่ามือประอรรภ์อน พลาลวามอ้วยวามทะนุถนอม
"ไ้อย่าไรัน นี่เ้ารัเีย้าเ่นนั้นหรือ เรว่า้าะแย่บุรในรรภ์อเ้าหรอหรือน้อหิ"
"หามิไ้เพะ"
"เอาล่ะ อ้ายเฟย[5]
หวัุ้ยเฟยไ้ยินำล่าวเ่นนั้นพลอยให้เิวามวิัวล แ่ทว่าเป็นพระประส์รับสั่อฮ่อเ้ แล้วอย่านี้นาะปิเสธไ้เ่นไร ึทำไ้เพียอบรับ้วยวามำใ
"น้อหิอบพระทัยเส็พี่หิที่เมาเพะ"
ฮอเฮาหยู่เยียนลี่ยิ้มออมาอย่าพึพอใ พลาเอนายพิพนับัลลั์หส์้วยท่าทีสบายอารม์
"วันนี้้าเหนื่อยมาแล้ว อย่าไ้ให้้าพบว่าผู้ใพูาส่เอี หา้าไ้ยินำว่าาลิีหลุาปาอใร ้าะสั่ัลิ้นเสีย" ฮ่อเ้ล่าวบึลูเินไปฝั่้ายอนและโอบประอพระสนมรัาไป้วยวามทะนุถนอม
โยไม่รู้เลยว่ามีสายาเี่ยวแหลม มอ้อนอาานทั้สอไม่วาา
"รับพระบัา น้อมส่ฝ่าบาท น้อส่ฮอเฮา น้อมส่หวัุ้ยเฟย"
ุนนาในท้อพระโรล่าวโยพร้อมเพรีย พลา้อมศีรษะเพื่อน้อมส่ผู้เป็นษัริย์แห่แว้น
"ฮอเฮาพ่ะย่ะ่ะ ระหม่อมเรว่านั่นหวัุ้ยเฟย..." เสียทุ้มสั่นเรือ
โหรหลวโศีรษะลบนพื้นเย็นเยียบ อาารปริวิเ่นนั้น่อให้เิวามรู้สึัหูัาผู้มอ เรียวมือู่ามที่ำลัลูบลำถ้วยาเลือบเาั้นยอ้วยทีท่าใเย็น แปรเปลี่ยนถ้วยเล็ใบนั้นเป็นอาวุธพุ่ระทบหน้าผาย่นยู่อโหรหลวเบื้อหน้าเสียนแยับ โลหิสีแานไหลรินออมาอย่าน่าอเนอนาถ
"เ้าร้อนใ้วยสิ่ใ ท่านพ่อ้าทำเ่นนั้นย่อมมีแผนารอยู่แล้ว!!" เสียแหลมแผึ้น้วยอารม์หุหิ
"เอ่อ...ระหม่อม ระหม่อม..." ร่าายผอมเร็นยัสั่ส่ายศีรษะอนไปมา้วยวามลาลัว
"ฮอเฮาพ่ะย่ะ่ะ เิโทสะ้วยเรื่อใ ไนึ้อลไม้ลมือถึเพียนี้เลยเล่า"
"ท่านพ่อ มาแล้วหรือ?"
เมื่อพบว่าผู้มาเยือนือผู้ใ ฮอเฮาหยู่เยียนึระบายลมหายใออ้า ๆ พลาหย่อนายลนั่บนเ้าอี้ไม้สััวาม หอบรรทมอนามเิม
"ท่านพ่อ ะทำเ่นไรีหรือ หานัแพศยานั่นลอโอรสออมาถึสออ์อย่าปลอภัย ำแหน่ฮอเฮาอลูะไม่สั่นลอนหรอหรือ อีทั้หามารหัวนนั่นมันเิบโึ้น พวมันะำเริบเสิบสานหรือไม่" เสียเล็อสรีล่าว้วยสีหน้าเป็นัวล
"ฮอเฮาไม่้อเป็นัวล ถึอย่าไร็ไม่มีผู้ใมา่วิำแหน่อท่านไ้" หยู่เียนฟานเอ่ยอย่าในเย็น
เ้าอใบหน้าเย็นาลลมอายราบนพื้น พลาสะบัใบหน้าเป็นเิับไล่ เมื่ออีฝ่ายเหลือบวาึ้นมา ึ้อมศีรษะ้วยอาารื่นระหน พลาเลื่อนายโยารลานเ่า ทว่า่อนะทันไ้ผ่านหน้าออัรมหาเสนาบีไป อีฝ่ายลับล่าวทัทานึ้นมาเสีย่อน
"เรื่อวันนี้อย่าไ้แพร่พรายออไปเล่า หาผิพลาแม้เพียเล็น้อยเ้าทราบใ่หรือไม่ว่าะเป็นเ่นไร"
"อรับ ้าทราบแล้ว" แม้ภายในใอโหรหลวแ่ราะหวาหวั่นทว่า็ยัพยายามรัษาวามสบเยือนิ่อใบหน้าไว้ และลานาไป้วยวามเนิบ้า
หยู่เียนฟานเหลียวหน้ามอเนี่ยนเิน อรัษ์ประำัว และพยัหน้าอย่ารู้ัน เนี่ยนเินพยัหน้าอบ ระับาบในมือแน่นพลันสาวเท้าออาหน้าำหนัฮอเฮา้วยใบหน้าเร่รึม
ล้อยหลัผู้อยู่ใ้บัับบัาอน หยู่เียนฟานึเบนหน้าลับ เายื่นอสิ่หนึ่ไป้านหน้า ฮอเฮาึพยัหน้าให้นาำนัลนสนิทรับมาาฝ่ามือบิาอน
"พระอ์นำอสิ่นี้ใส่ลไปยัเรื่อบำรุรรภ์ ให้หวัุ้ยเฟยเสวย อีไม่ี่ั่วยาม พระนาะรู้สึปวพระอุทร และลอโอรส่อนำหนแน่นอน"
"นี่ือสิ่ใหรือท่านพ่อ"
"พิษอาทริ ไร้ยาถอนพิษ ระวัอย่าเผลอให้โนัวเอเ้าเล่า"
ฮอเฮาหยู่เยียนแสยะยิ้ม้วยวามพึพอใ ล่าวำสั่แ่นาำนัล้าาย
"เ้าไ้ยินัเนแล้วหรือไม่"
"เ้า่ะ"
นาำนัลวัยลาน้อมศีรษะ เรียวมือำอประหลาสีน้ำาลนาเล็เอาไว้ เหน็บเ้าบริเวะเ็บเ็มัผ้า้วยวามแนบเนียน พลาลี่ยิ้มมุมปาอย่ามีเลศนัย...
เิอรรถ
- ^ อุทร หมายถึ ท้อ
- ^ ลียุ หมายถึ วามย่อยยับ,วามวิบัิ
- ^ ฮอเฮา หมายถึำแหน่ัรพรรินีอ์ปัุบันอัรพรริ หรือรู้ัันในื่อ "ฮอเฮา" พระอัรมเหสีเอึ่มีำแหน่เียวและมีศัิ์สูสุในารปรอฝ่ายใน ไม่นับรวมระับในระบบเ้าั้นับพระายาและพระสนมอื่นๆ
- ^ ุ้ยเฟย หมายถึำแหน่พระายาลำับที่ 1 ในอ์ัรพรริ "พระอัรเทวีผู้สูศัิ์ล้ำ่า" มีศัิ์สูสุในทั้หมสี่ำแหน่อสนม
- ^ อ้ายเฟยหมายถึ สนมรั
ความคิดเห็น