ลำดับตอนที่ #1
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : (SF) ShowMin - All In 2
Title : All In
Paring : Hyunwoo - Minhyuk (Monsta X)
Rate : PG
Authorize : pinocchiwook
หลัารโปรโมทผ่านพ้นไปถึะมีานมีท่วปลายสัปาห์แ่สมาิในว็ไ้มีเวลาพัผ่อนมาึ้น อย่าเ่น่วบ่ายในวันนี้หลัารประุมที่บริษัทเสร็สิ้น หลัาที่รารำทำานันมาอย่าหนับ่ายนี้พวเาไ้มีเวลาเป็นอัวเอ ลับหออีที็อี 2 วัน้าหน้า สมาิส่วนให่ลับบ้านันฮยอนอูเอ็เ่นัน โฮอออไปแ่เ้าแล้วส่วนฮยอวอน็เหมือนะออไปั้แ่ประุมเสร็ ายหนุ่มัวให่้าวออมาาห้อ่อนะหยุมอสมาิในวอีนอย่าสสัย มินฮยอยิ้มอวฟันาว นัวผอมลุาโฟาพร้อมระเป๋าเป้เินเ้ามาหาลีเอร์อว
"ฮยอ ลับบ้าน้วยสิ"
"หื้ม" เลิิ้วมอายหนุ่มาลมรหน้า
"อไป้า้วยืนนึนะ"
"...่วนี้แม่อยู่บ้าน"
"ีเลย ผมไม่ไ้เอแม่ฮยอนอูฮยอนานมา ๆ แล้ว ป่ะ ไปันเถอะ" มือเรียวว้าท่อนแนหนาให้เินออไป้วยันึ่ฮยอนอู็เินามแรึแ่วามสสัย็ยัมีอยู่
"แล้วไม่ลับบ้านหรือไเราน่ะ"
"ลับ พรุ่นี้ไรับ"
มินฮยอเอาแ่ใ้อนี้ฮยอนอูรู้ี ถ้ามินฮยอะไปนั่นหมายถึฮยอนอูไม่สามารถห้ามปรามอะไรไ้ ไม่ใ่ว่ามินฮยอไม่เื่อฟั แ่บทะรั้นพี่าย(?)อย่าเา็ห้ามไม่ไ้เหมือนัน แม้ไม่รู้ว่า้อรับมืออย่าไร ัวลอยู่มาว่า่อหน้าแม่อเามินฮยอะแสออมาน้อยแ่ไหน
ารระทำที่สื่อไปถึวามสัมพันธ์อพวเา...
แ่มาิูแล้ว่อหน้าเมมเบอร์มินฮยอ็่อน้าวาัวีไม่เหมือนอนอยู่ับเาามลำพั นั่นทำให้ฮยอนอูสบายใไ้ไปอีเปลาะหนึ่
ใ้เวลาั่วโมเศษ็ถึที่หมาย บ้านฮยอนอูเป็นบ้านเี่ยวสอั้นหลันาลาแถบานเมือ มือให่รหัสประูหน้าบ้าน่อนร่าหนาะเินนำเ้าไปภายในบ้านอย่าุ้นเย
"ลับมาแล้วรับ" ปลเป้ไว้บนโ๊ะลาห้อรับแ่อนเินาม้นเสียที่ัุัมาาในส่วนอรัว
"ลับมาแล้วเหรอลู" หิวัยลานที่สวมใส่ผ้าันเปื้อนหันมาทั้วยใบหน้ายิ้มแย้ม
"ุแม่ สวัสีรับ" มินฮยอยิ้มแ้มปริ้อมศีรษะทัทาย
"อ้าว มินฮยอ็มา้วยเหรอลู"
"รับผม ิถึับ้าวฝีมือุแม่มา็เลยอามฮยอนอูฮยอมา้วยรับ" มินฮยออบ้วยรอยยิ้มพร้อมับเินเ้าไปสวมอเอวออีฝ่าย้วยท่าทีอออ้อน ึ่ารระทำนี้แม่อฮยอนอู็ไม่ใอะไรเพราะนี่ไม่ใ่รั้แรที่เพื่อนร่วมวอลูายเ้ามาอแบบนี้ เธอเอลับเอ็นูเสียมาว่า ถึแม้ว่าารระทำนั้นแม้แ่ลูายอเธอเอ็ไม่เยที่ะทำอะไรแบบนี้เลย็าม
"ถ้าอย่านั้นเย็นนี้็ินเยอะ ๆ เลยนะลู นี่ผอมมาไปแล้วรู้มั้ย"
"ะินไม่ให้เหลือเลยรับ ับ้าวฝีมือุแม่อร่อยที่สุเลย" เ็อ้อร้อพู้อไม่หยุนฮยอนอูลูายแท้ ๆ อบ้านูไม่มีบทบาทอะไรเลย ุนี้
"อร่อยที่สุแน่เหรอ อร่อยสู้ฝีมือแม่มินฮยอไ้หรือเปล่าเอ่ย"
"อืม.. ้อลอิน่อนนะรับ"
เสียหัวเราะัออมาานทัู้่ ฮยอนอูเอ็ยยิ้มับภาพรหน้า มินฮยอเป็นน่าพูและบุลิร่าเริอยู่เสมอ นั่นทำให้เ้าับทุนไ้่าย ึไม่แปลที่บรราแม่ ๆ อสมาิทุน่าเอ็นู รวมถึแม่อฮยอนอู้วยทีู่ะรัและเอ็นูมินฮยออยู่ไม่น้อย
มินฮยออาสาอยู่ในรัวเป็นลูมือให้แม่อฮยอนอู ส่วนัวลูายเอโนไล่ออมาูทีวีรออยู่้านอ หนึ่ล่ะฮยอนอูัวให่อยู่ไป็รัแ่ะเะะเปล่า ๆ ที่สำัานรัวเป็นเรื่อที่ฮยอนอูไม่ถนัเอาเสียเลย
บนโ๊ะอาหารมื้อนี้เสียัว่าทุรั้ ลูายเพาะิส่เสียไม่หยุ นที่ินเท่าไหร่็ไม่มีวันอ้วนอย่ามินฮยอับหมีินุอย่าฮยอนอูินอาหารมื้อเย็นฝีมือุแม่นหมเลี้ย และนั่น็ทำให้นเป็นแม่มีวามสุล้นปรี่
"มินฮยอลู ไม่้อเ็บหรอ เี๋ยวแม่ัารเอ" รีบห้ามปรามเมื่อเห็นว่าแอบ้านุลีอ่วยเ็บานามหลัมื้ออาหารแสนอร่อยเ็มไป้วยวามอบอุ่นผ่านพ้นไป
"ไม่เป็นไรรับ วันนี้ผมมารบวนุแม่มาไปแล้ว"
"ไม่เลยลู มาหาแม่บ่อย ๆ สิี บ้านหลันี้ะไ้ไม่เียบเหา ไปลู ไปอาบน้ำอาบท่า"
เมื่อปิเสธไม่ไ้มินฮยอ็ไ้แ่ทำามที่แม่ฮยอนอูบอ มินฮยอึ้นไปบนห้อฮยอนอูอย่าุ้นเยโยที่นเป็นเ้าอห้ออยู่่วยเ็บวารัวแม้แม่อเาะไล่ให้ึ้นห้อไปอีน็าม
หลัล้าานเสร็และพูุยับแม่ที่ไม่ไ้เอันมาร่วม 2 เือน ฮยอนอู็ลับึ้นไปยัห้อนอนอน มินฮยออาบน้ำเสร็แล้วและำลัเล่นโทรศัพท์มือถือทั้ที่ำลัาร์แบเอรี่อยู่
นัวโเินผ่านไปยัู้เสื้อผ้า ถอเสื้อออเรียมะอาบน้ำแ่ายหนา้อะัเมื่อสัมผัสถึอ้อมออุ่น ๆ ที่เ้ามาสวมอเาา้านหลั
"มินฮยอ ฮยอะอาบน้ำ"
ำพูฮยอนอูเหมือนะไ้ผลเมื่อมินฮยอลายอ้อมอ แ่มันลับไม่ใ่เมื่อมือเรียวับายหนาให้หันมาเผิหน้าัน นอายุน้อยว่าเป็นฝ่ายยื่นหน้าเ้าหา แนเรียวเี่ยวอ้นอหนา ใบหน้าาวเอียอปรับอศา่อนรุูบไปบนริมฝีปาหนาามวาม้อารอนเอ
เหมือนะปิเสธในอนแรแ่พอโนรุล้ำมาึ้นอาาร่อ้าน็หายไป เป็นอีรั้ที่ฮยอนอูปิเสธารระทำอนน้อไม่ไ้ เรียวลิ้นื้นอมินฮยอ่ำหวานนฮยอนอูเผลอไผล ร่าผอม ๆ ยับเ้ามาแนบิายหนา
"...มินฮยอ... หยุ" ผินหน้าถอนูบ่อนที่อะไร ๆ มันะเลยเถิไปมาว่านี้ มือหนาับไหล่บาันให้มินฮยอห่า แ่เ็รหน้ายัื้อรั้น
ายหนุ่มผิวาวันร่าหนานหลัอีฝ่ายนับู้เสื้อผ้า มินฮยอรุูบอีรั้มือไม้เอ็อยู่ไม่สุ มือเรียวลูบไล้แผ่นอเปลือยเปล่า ไล่ลมาหน้าท้อที่ึ้นรูปา ๆ อนรูปร่าี
ุมพิและสัมผัสอมินฮยอยาะหยุยั้ เ้าอร่าหนาเผลอสูมลิ่นหอมเพาะัวออีฝ่ายเ้าไปนนเ็มปอ สิอฮยออูหลุลอยไปอีรั้ ร่าหนาเร็รับสัมผัสเมื่อมืออมินฮยอยัลูบไล้หน้าท้ออเาอยู่ "แม่อยู่นะมินฮยอ"
ยอมยับออห่าแ่โยี ายหนุ่มัวผอมยิ้มยิฟันอย่าร่าเริ มินฮยอไม่ไ้ั้ใทำอะไรมาว่าูบหรอ มันเสี่ยเินไปที่พวเาะทำแบบนั้นทั้ทีุ่แม่อฮยอนอู็อยู่ แ่เหมือนเาะรุหนัไปหน่อย เ้าอร่าหนาหายใรุนแรหลัโนมินฮยอสัมผัสร่าาย บาสิ่บาอย่าุนันที่หน้าท้ออเาบ่บอไ้ีว่าไฟแห่วาม้อารอฮยอนอูเริ่มุิแล้ว
"... ฮยอบอัวเอเถอะ ผม็แ่อยาูบและอยาทำแ่นี้เอ"
ฮยอนอูบรามเหมือนำลัระับสิอารม์ สูลมหายเ้าเ็มปอ่อน่อย ๆ พรูลมหายใออมา ร่าหนาหันไปหยิบผ้าเ็ัวในู้่อนเินุ่ม ๆ หายเ้าไปในห้อน้ำ
"อา.. โรธไหมนะ" ริมฝีปาบา ๆ พึมพำับัวเอ มินฮยอเริ่มรู้สึว่าัวเอเล่นแรเินไป วามี้เล่นและเอาแ่ใัวเออเาเริ่มส่ผลเสียแล้วสิ พัให่แล้วนะที่เาับฮยอนอูไม่ไุ้มพิลึึ้และเนิ่นนานแบบนี้ มินฮยอ็แ่อยาูบ ูบลึึ้เสียให้พอใ แ่รุหนัไปหน่อย ารระทำรวมไปถึมือุนอเา่อเรื่อนไ้สินะ แ่ะโทษเาฝ่ายเียว็ไม่ไ้นะ ็รูปร่าอฮยอนอูน่ะน่าสัมผัสน่าลูบไล้น้อย ๆ ะที่ไหนล่ะ!
พาัวเอลับไปนอนลิ้บนเีย มินฮยออบมาบ้านอฮยอนอูส่วนหนึ่็เป็นเพราะเียนอน บ้านฮยอนอูสะวสบายและแยเป็นสัส่วน ฮยอนอูมีห้อนอนเป็นอัวเอและมีเียหลัให่ภายในห้อที่แม้ะมีมินฮยอเพิ่มมาอีน็ไม่ทำให้อึอั
มอประูห้อน้ำสลับับโทรศัพท์ในมือ ผ่านไปพัให่ว่าฮยอนอูะออมา เ้าอร่าหนาทารีมบำรุผิวและเป่าผมนแห้โยไม่ไ้พูุยอะไร ฮยอนอูปิไฟภายในห้อนมืมิ่อนมาทิ้ัวนอนบนเียที่มินฮยอเว้นที่ว่าไว้ให้
นัวให่นอนหันหลัให้มินฮยอทำให้นที่นอนรออยู่รับรู้ไ้ในทันที ารระทำแบบนี้ถือเป็นเรื่อที่ผิปิมา ๆ ฮยอนอูอบนอนะแเมื่อไหร่ันล่ะ
"ฮยอ โรธเหรอ"
"............." ัเลย มินฮยอโนฮยอนอูโรธเ้าแล้วริ ๆ
"ฮยอ ผมอโทษ" ยับเ้าไปอร่าหนาา้านหลั ใบหน้าสวยุไ้หลั้นอหนาอย่าอออ้อน "ผมผิไปแล้ว ยโทษให้ผมเถอะนะ"
อีนยัเียบอยู่ มินฮยอผละออ่อนเอื้อมมือ้ามัวฮยอนอูไปเปิโมไฟบนหัวเีย ร่าผอมัสินใปีน้ามายหนาไป่อนนอนะแหันมาเผิหน้าันับฮยอนอู
"นี่ เี๋ยว็ลไปหรอ" ท่อนแนแ็แรรีบว้าเอวบาเ้าแนบัวทั้้วยสัาา เพราะ่อนหน้าฮยอนอู็นอนเือบะิอบเียอยู่แล้ว พอมินฮยอปีนป่ายมานอนแบบนี้แล้วถ้าว้าไม่ทันมีไ้เียนเ็บัวแน่นอน และถึะว้าร่าบาไว้ไ้มัน็ยัูอันรายอยู่ี
ร่าหนาพลิัวนอนหายพลาว้าร่าบามา้วย แ่พอะพลิัวอีรั้เพื่อะพามินฮยอลับไปนอนที่อัวเออย่าเิมลับทำไม่ไ้ แนเรียวันมือับที่นอน้านไว้ทำให้อนนี้มินฮยอนอนเยอยู่บนร่าหนาที่เป็นเบาะำเป็นให้เาั่วราว
"อโทษรับ หายโรธผมนะฮยอ" หน้าสวยอออ้อนทำหน้าสำนึผิ มินฮยอ้มลเอาศีรษะไปุ ๆ ไถ ๆ ับแ้มอนเป็นพี่
"นอนไ้แล้ว"
"ื้อ บอ่อนสิ หายโรธผมแล้วใ่ไหม" ้อมออีฝ่ายอย่ามีวามหวั ็มินฮยอไม่อยาโนฮยอนอูโรธนี่นา
"...อื้ม" ้ออบ เพราะืนไม่อบมินฮยอไม่ยอมบ่าย ๆ แน่
"หายโรธแล้วั้นอูบอีทีนึ"
"มินฮยอ!"
"นะรับ ไม่ั้นผม้อนอนไม่หลับแน่เลย"
ฮยอนอู็อยาะเถียอยู่หรอว่าอนนอนที่หอแล้วหลับไ้อย่าไร นอน็นอนันนละห้อแน่นอนว่าพวเาไม่มีทาที่ะไู้๊ไนท์ิสัน่อนนอนหรอ แ่ิ ๆ แล้วถึเาะเถียับไปเี๋ยวมินฮยอ็หา้ออ้ามาโ้แย้เาไ้อีนั่นแหละ ที่สุแล้ว็ไ้แ่ยอม ๆ ไป
แลลิ้นเปลี่ยนวามหวาน่านันพอประมา มือให่ับวัร่าบาให้ลมานอนบนเียพร้อมับถอนูบ มินฮยอยอมหยุแ่โยีแ่ถึอย่านั้นแนาเรียว็วัมา่ายเยบนร่าหนาอย่าที่อบทำแนเรียววาผ่านเอวหนา หน้าสวยุบที่ไหล่แ็แร แ่ไ้สัมผัสไ้นอนุายอุ่น ๆ อฮยอนอูแ่นี้มินฮยอ็พอใมาแล้ว
"ฝันีรับฮยอ"
บอน
Notice : ฟิมีอีหนึ่อนที่ไม่สามารถลในนี้ไ้ ามไ้ในทวิเอร์นะะ
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น