Love My Boys รักหมดใจผู้ชายน่ารัก

บทนำ

ณ  สนามบินสุวรรณภูมิ  เมืองไทย

ตอนนี้ฉันก็ลงเครื่องมาแล้ว  โอ้ยเมื่อยไปทั้งตัวเลยไม่คิดว่าการนั่งเครื่องบินจากเกาหลี-ไทยจะนานขนาดเนี่ย อุ๊ย  ขอโทษค่ะพล่ามมากไปหหน่อยลืมแนะนำตัวไปเลย  ฉันชื่อดาร์ลิ่งค่ะ ชื่อจริง ชเวเซยอน  หรือ  ประภัสรา    เฮลโล่  ฉันเป็นลูกครึ่ง ไทย  เกาหลี  อเมริกัน มีเชื้อญี่ปุ่นกับจีนอยู่นิดหน่อย  มีพี่ชาย  2  คน  น้องชาย  1  คน  ตอนนี้ฉันก็กลับมาไทยเพื่อมาหาพี่ชายและน้องชายสุดที่รักของฉัน  ฉันอยู่อเมริกามาตั้งแต่เด็ก และย้ายไปเกาหลีเมื่อปีก่อน  ตอนนี้ก็ย้ายมาอยู่ที่ไทยค่ะ หน้าตาฉันนะไม่อยากจะโม้  ดวงตากลมโตสีน้ำตาล  ผมสีดำผสมสีอัลมอนต์  หน้าเรียวรูปไข่  แก้มป่องๆแดงๆ   ผิวขาวอมชมพูทั้งตัว  ปากเล็กๆเชิดๆสีชมพูเกือบแดง  จมูกโด่งไม่มาก สูง  170 น้ำหนัก  40    อายุ  17  ปี  ตอนนี้ฉันกำลังคอยพี่ชายและน้องชาย(ไม่แท้)  อย่างที่บอกตอนต้นว่าฉันมีพี้น้องแต่ไม่แท้ค่ะเป็นลูกของคุณลุงและคุณป้า

แต่ความจริงฉันมีพี่ชายหนึ่งคนแต่ตอนนี้ฉันไม่รู้ว่าเขาอยู่ไหนเขาหายตัวไปเมื่อสิบปีก่อนเหตุการณ์วันนั้นฉันจำมันได้ดี  ตอนนั้นฉันอายุ  7  ขวบ  ส่วนพี่  10  ขวบ

เมื่อสิบปีก่อน

“ พี่ค่ะ  พี่จะไปไหนอ่ะ ”

“ พี่คงไม่อยู่สักพักดูแลตัวเองด้วยหละ ”

“ แล้วพี่จะไปไหนอ่ะ  ให้เขาไปด้วยไม่ได้เหรอ ”

“ พี่ต้องไปที่ที่ไกลแสนไกล  เธออย่าตามพี่เลย ”

“ พี่อย่าไปนะพี่ต้องอยู่กับเขานะ เขาไม่ให้พี่ไป ”

“ ไม่ได้หรอกนะ  พี่ต้องไปแล้ว ”

“ พี่จะกลับมาหาเขาใช่ไหม ”

“ แน่นอนอยู่แล้ว  คอยพี่นะแล้วพี่จะกลับมาไม่นานหรอก ”

“ พี่สัญญาด้วยหัวใจของพี่จะกลับมาแน่นอน  นี่คือสร้อยที่เป็นตัวแทนของพี่ที่จะคอยอยุ่เคียงค้างเธอ  ทุกเวลาตราบใดที่เธอเหนื่อยหรือร้องไห้  ขอให้รู้ว่าพี่อยู่ข้างเธอเสมอ  อย่าทำมันหายหละ  มันเหมือนหัวใจของพี่ฝากดูแลมันด้วยนะ  พี่รักเธอนะ  ที่รักของพี่ ”

“ ฉันก็รักพี่ค่ะ ”

“ พี่ไปก่อนนะ ”

ตอนนั้นฉันเอาแต่ร้องไห้อย่างหนักอยู่แต่ในห้องนอนไม่ยอมไปเล่นกับใคร  คิดถึงแต่พี่จนผ่านไปสามเดือนฉันก็กลับมาเป็นเหมือนเดิม 

บทนำ

ณ  สนามบินสุวรรณภูมิ  เมืองไทย

ตอนนี้ฉันก็ลงเครื่องมาแล้ว  โอ้ยเมื่อยไปทั้งตัวเลยไม่คิดว่าการนั่งเครื่องบินจากเกาหลี-ไทยจะนานขนาดเนี่ย อุ๊ย  ขอโทษค่ะพล่ามมากไปหหน่อยลืมแนะนำตัวไปเลย  ฉันชื่อดาร์ลิ่งค่ะ ชื่อจริง ชเวเซยอน  หรือ  ประภัสรา    เฮลโล่  ฉันเป็นลูกครึ่ง ไทย  เกาหลี  อเมริกัน มีเชื้อญี่ปุ่นกับจีนอยู่นิดหน่อย  มีพี่ชาย  2  คน  น้องชาย  1  คน  ตอนนี้ฉันก็กลับมาไทยเพื่อมาหาพี่ชายและน้องชายสุดที่รักของฉัน  ฉันอยู่อเมริกามาตั้งแต่เด็ก และย้ายไปเกาหลีเมื่อปีก่อน  ตอนนี้ก็ย้ายมาอยู่ที่ไทยค่ะ หน้าตาฉันนะไม่อยากจะโม้  ดวงตากลมโตสีน้ำตาล  ผมสีดำผสมสีอัลมอนต์  หน้าเรียวรูปไข่  แก้มป่องๆแดงๆ   ผิวขาวอมชมพูทั้งตัว  ปากเล็กๆเชิดๆสีชมพูเกือบแดง  จมูกโด่งไม่มาก สูง  170 น้ำหนัก  40    อายุ  17  ปี  ตอนนี้ฉันกำลังคอยพี่ชายและน้องชาย(ไม่แท้)  อย่างที่บอกตอนต้นว่าฉันมีพี้น้องแต่ไม่แท้ค่ะเป็นลูกของคุณลุงและคุณป้า

แต่ความจริงฉันมีพี่ชายหนึ่งคนแต่ตอนนี้ฉันไม่รู้ว่าเขาอยู่ไหนเขาหายตัวไปเมื่อสิบปีก่อนเหตุการณ์วันนั้นฉันจำมันได้ดี  ตอนนั้นฉันอายุ  7  ขวบ  ส่วนพี่  10  ขวบ

เมื่อสิบปีก่อน

“ พี่ค่ะ  พี่จะไปไหนอ่ะ ”

“ พี่คงไม่อยู่สักพักดูแลตัวเองด้วยหละ ”

“ แล้วพี่จะไปไหนอ่ะ  ให้เขาไปด้วยไม่ได้เหรอ ”

“ พี่ต้องไปที่ที่ไกลแสนไกล  เธออย่าตามพี่เลย ”

“ พี่อย่าไปนะพี่ต้องอยู่กับเขานะ เขาไม่ให้พี่ไป ”

“ ไม่ได้หรอกนะ  พี่ต้องไปแล้ว ”

“ พี่จะกลับมาหาเขาใช่ไหม ”

“ แน่นอนอยู่แล้ว  คอยพี่นะแล้วพี่จะกลับมาไม่นานหรอก ”

“ พี่สัญญาด้วยหัวใจของพี่จะกลับมาแน่นอน  นี่คือสร้อยที่เป็นตัวแทนของพี่ที่จะคอยอยุ่เคียงค้างเธอ  ทุกเวลาตราบใดที่เธอเหนื่อยหรือร้องไห้  ขอให้รู้ว่าพี่อยู่ข้างเธอเสมอ  อย่าทำมันหายหละ  มันเหมือนหัวใจของพี่ฝากดูแลมันด้วยนะ  พี่รักเธอนะ  ที่รักของพี่ ”

“ ฉันก็รักพี่ค่ะ ”

“ พี่ไปก่อนนะ ”

ตอนนั้นฉันเอาแต่ร้องไห้อย่างหนักอยู่แต่ในห้องนอนไม่ยอมไปเล่นกับใคร  คิดถึงแต่พี่จนผ่านไปสามเดือนฉันก็กลับมาเป็นเหมือนเดิม 

บทนำ

ณ  สนามบินสุวรรณภูมิ  เมืองไทย

ตอนนี้ฉันก็ลงเครื่องมาแล้ว  โอ้ยเมื่อยไปทั้งตัวเลยไม่คิดว่าการนั่งเครื่องบินจากเกาหลี-ไทยจะนานขนาดเนี่ย อุ๊ย  ขอโทษค่ะพล่ามมากไปหหน่อยลืมแนะนำตัวไปเลย  ฉันชื่อดาร์ลิ่งค่ะ ชื่อจริง ชเวเซยอน  หรือ  ประภัสรา    เฮลโล่  ฉันเป็นลูกครึ่ง ไทย  เกาหลี  อเมริกัน มีเชื้อญี่ปุ่นกับจีนอยู่นิดหน่อย  มีพี่ชาย  2  คน  น้องชาย  1  คน  ตอนนี้ฉันก็กลับมาไทยเพื่อมาหาพี่ชายและน้องชายสุดที่รักของฉัน  ฉันอยู่อเมริกามาตั้งแต่เด็ก และย้ายไปเกาหลีเมื่อปีก่อน  ตอนนี้ก็ย้ายมาอยู่ที่ไทยค่ะ หน้าตาฉันนะไม่อยากจะโม้  ดวงตากลมโตสีน้ำตาล  ผมสีดำผสมสีอัลมอนต์  หน้าเรียวรูปไข่  แก้มป่องๆแดงๆ   ผิวขาวอมชมพูทั้งตัว  ปากเล็กๆเชิดๆสีชมพูเกือบแดง  จมูกโด่งไม่มาก สูง  170 น้ำหนัก  40    อายุ  17  ปี  ตอนนี้ฉันกำลังคอยพี่ชายและน้องชาย(ไม่แท้)  อย่างที่บอกตอนต้นว่าฉันมีพี้น้องแต่ไม่แท้ค่ะเป็นลูกของคุณลุงและคุณป้า

แต่ความจริงฉันมีพี่ชายหนึ่งคนแต่ตอนนี้ฉันไม่รู้ว่าเขาอยู่ไหนเขาหายตัวไปเมื่อสิบปีก่อนเหตุการณ์วันนั้นฉันจำมันได้ดี  ตอนนั้นฉันอายุ  7  ขวบ  ส่วนพี่  10  ขวบ

เมื่อสิบปีก่อน

“ พี่ค่ะ  พี่จะไปไหนอ่ะ ”

“ พี่คงไม่อยู่สักพักดูแลตัวเองด้วยหละ ”

“ แล้วพี่จะไปไหนอ่ะ  ให้เขาไปด้วยไม่ได้เหรอ ”

“ พี่ต้องไปที่ที่ไกลแสนไกล  เธออย่าตามพี่เลย ”

“ พี่อย่าไปนะพี่ต้องอยู่กับเขานะ เขาไม่ให้พี่ไป ”

“ ไม่ได้หรอกนะ  พี่ต้องไปแล้ว ”

“ พี่จะกลับมาหาเขาใช่ไหม ”

“ แน่นอนอยู่แล้ว  คอยพี่นะแล้วพี่จะกลับมาไม่นานหรอก ”

“ พี่สัญญาด้วยหัวใจของพี่จะกลับมาแน่นอน  นี่คือสร้อยที่เป็นตัวแทนของพี่ที่จะคอยอยุ่เคียงค้างเธอ  ทุกเวลาตราบใดที่เธอเหนื่อยหรือร้องไห้  ขอให้รู้ว่าพี่อยู่ข้างเธอเสมอ  อย่าทำมันหายหละ  มันเหมือนหัวใจของพี่ฝากดูแลมันด้วยนะ  พี่รักเธอนะ  ที่รักของพี่ ”

“ ฉันก็รักพี่ค่ะ ”

“ พี่ไปก่อนนะ ”

ตอนนั้นฉันเอาแต่ร้องไห้อย่างหนักอยู่แต่ในห้องนอนไม่ยอมไปเล่นกับใคร  คิดถึงแต่พี่จนผ่านไปสามเดือนฉันก็กลับมาเป็นเหมือนเดิม 

บทนำ

ณ  สนามบินสุวรรณภูมิ  เมืองไทย

ตอนนี้ฉันก็ลงเครื่องมาแล้ว  โอ้ยเมื่อยไปทั้งตัวเลยไม่คิดว่าการนั่งเครื่องบินจากเกาหลี-ไทยจะนานขนาดเนี่ย อุ๊ย  ขอโทษค่ะพล่ามมากไปหหน่อยลืมแนะนำตัวไปเลย  ฉันชื่อดาร์ลิ่งค่ะ ชื่อจริง ชเวเซยอน  หรือ  ประภัสรา    เฮลโล่  ฉันเป็นลูกครึ่ง ไทย  เกาหลี  อเมริกัน มีเชื้อญี่ปุ่นกับจีนอยู่นิดหน่อย  มีพี่ชาย  2  คน  น้องชาย  1  คน  ตอนนี้ฉันก็กลับมาไทยเพื่อมาหาพี่ชายและน้องชายสุดที่รักของฉัน  ฉันอยู่อเมริกามาตั้งแต่เด็ก และย้ายไปเกาหลีเมื่อปีก่อน  ตอนนี้ก็ย้ายมาอยู่ที่ไทยค่ะ หน้าตาฉันนะไม่อยากจะโม้  ดวงตากลมโตสีน้ำตาล  ผมสีดำผสมสีอัลมอนต์  หน้าเรียวรูปไข่  แก้มป่องๆแดงๆ   ผิวขาวอมชมพูทั้งตัว  ปากเล็กๆเชิดๆสีชมพูเกือบแดง  จมูกโด่งไม่มาก สูง  170 น้ำหนัก  40    อายุ  17  ปี  ตอนนี้ฉันกำลังคอยพี่ชายและน้องชาย(ไม่แท้)  อย่างที่บอกตอนต้นว่าฉันมีพี้น้องแต่ไม่แท้ค่ะเป็นลูกของคุณลุงและคุณป้า

แต่ความจริงฉันมีพี่ชายหนึ่งคนแต่ตอนนี้ฉันไม่รู้ว่าเขาอยู่ไหนเขาหายตัวไปเมื่อสิบปีก่อนเหตุการณ์วันนั้นฉันจำมันได้ดี  ตอนนั้นฉันอายุ  7  ขวบ  ส่วนพี่  10  ขวบ

เมื่อสิบปีก่อน

“ พี่ค่ะ  พี่จะไปไหนอ่ะ ”

“ พี่คงไม่อยู่สักพักดูแลตัวเองด้วยหละ ”

“ แล้วพี่จะไปไหนอ่ะ  ให้เขาไปด้วยไม่ได้เหรอ ”

“ พี่ต้องไปที่ที่ไกลแสนไกล  เธออย่าตามพี่เลย ”

“ พี่อย่าไปนะพี่ต้องอยู่กับเขานะ เขาไม่ให้พี่ไป ”

“ ไม่ได้หรอกนะ  พี่ต้องไปแล้ว ”

“ พี่จะกลับมาหาเขาใช่ไหม ”

“ แน่นอนอยู่แล้ว  คอยพี่นะแล้วพี่จะกลับมาไม่นานหรอก ”

“ พี่สัญญาด้วยหัวใจของพี่จะกลับมาแน่นอน  นี่คือสร้อยที่เป็นตัวแทนของพี่ที่จะคอยอยุ่เคียงค้างเธอ  ทุกเวลาตราบใดที่เธอเหนื่อยหรือร้องไห้  ขอให้รู้ว่าพี่อยู่ข้างเธอเสมอ  อย่าทำมันหายหละ  มันเหมือนหัวใจของพี่ฝากดูแลมันด้วยนะ  พี่รักเธอนะ  ที่รักของพี่ ”

“ ฉันก็รักพี่ค่ะ ”

“ พี่ไปก่อนนะ ”

ตอนนั้นฉันเอาแต่ร้องไห้อย่างหนักอยู่แต่ในห้องนอนไม่ยอมไปเล่นกับใคร  คิดถึงแต่พี่จนผ่านไปสามเดือนฉันก็กลับมาเป็นเหมือนเดิม 

บทนำ

ณ  สนามบินสุวรรณภูมิ  เมืองไทย

ตอนนี้ฉันก็ลงเครื่องมาแล้ว  โอ้ยเมื่อยไปทั้งตัวเลยไม่คิดว่าการนั่งเครื่องบินจากเกาหลี-ไทยจะนานขนาดเนี่ย อุ๊ย  ขอโทษค่ะพล่ามมากไปหหน่อยลืมแนะนำตัวไปเลย  ฉันชื่อดาร์ลิ่งค่ะ ชื่อจริง ชเวเซยอน  หรือ  ประภัสรา    เฮลโล่  ฉันเป็นลูกครึ่ง ไทย  เกาหลี  อเมริกัน มีเชื้อญี่ปุ่นกับจีนอยู่นิดหน่อย  มีพี่ชาย  2  คน  น้องชาย  1  คน  ตอนนี้ฉันก็กลับมาไทยเพื่อมาหาพี่ชายและน้องชายสุดที่รักของฉัน  ฉันอยู่อเมริกามาตั้งแต่เด็ก และย้ายไปเกาหลีเมื่อปีก่อน  ตอนนี้ก็ย้ายมาอยู่ที่ไทยค่ะ หน้าตาฉันนะไม่อยากจะโม้  ดวงตากลมโตสีน้ำตาล  ผมสีดำผสมสีอัลมอนต์  หน้าเรียวรูปไข่  แก้มป่องๆแดงๆ   ผิวขาวอมชมพูทั้งตัว  ปากเล็กๆเชิดๆสีชมพูเกือบแดง  จมูกโด่งไม่มาก สูง  170 น้ำหนัก  40    อายุ  17  ปี  ตอนนี้ฉันกำลังคอยพี่ชายและน้องชาย(ไม่แท้)  อย่างที่บอกตอนต้นว่าฉันมีพี้น้องแต่ไม่แท้ค่ะเป็นลูกของคุณลุงและคุณป้า

แต่ความจริงฉันมีพี่ชายหนึ่งคนแต่ตอนนี้ฉันไม่รู้ว่าเขาอยู่ไหนเขาหายตัวไปเมื่อสิบปีก่อนเหตุการณ์วันนั้นฉันจำมันได้ดี  ตอนนั้นฉันอายุ  7  ขวบ  ส่วนพี่  10  ขวบ

เมื่อสิบปีก่อน

“ พี่ค่ะ  พี่จะไปไหนอ่ะ ”

“ พี่คงไม่อยู่สักพักดูแลตัวเองด้วยหละ ”

“ แล้วพี่จะไปไหนอ่ะ  ให้เขาไปด้วยไม่ได้เหรอ ”

“ พี่ต้องไปที่ที่ไกลแสนไกล  เธออย่าตามพี่เลย ”

“ พี่อย่าไปนะพี่ต้องอยู่กับเขานะ เขาไม่ให้พี่ไป ”

“ ไม่ได้หรอกนะ  พี่ต้องไปแล้ว ”

“ พี่จะกลับมาหาเขาใช่ไหม ”

“ แน่นอนอยู่แล้ว  คอยพี่นะแล้วพี่จะกลับมาไม่นานหรอก ”

“ พี่สัญญาด้วยหัวใจของพี่จะกลับมาแน่นอน  นี่คือสร้อยที่เป็นตัวแทนของพี่ที่จะคอยอยุ่เคียงค้างเธอ  ทุกเวลาตราบใดที่เธอเหนื่อยหรือร้องไห้  ขอให้รู้ว่าพี่อยู่ข้างเธอเสมอ  อย่าทำมันหายหละ  มันเหมือนหัวใจของพี่ฝากดูแลมันด้วยนะ  พี่รักเธอนะ  ที่รักของพี่ ”

“ ฉันก็รักพี่ค่ะ ”

“ พี่ไปก่อนนะ ”

ตอนนั้นฉันเอาแต่ร้องไห้อย่างหนักอยู่แต่ในห้องนอนไม่ยอมไปเล่นกับใคร  คิดถึงแต่พี่จนผ่านไปสามเดือนฉันก็กลับมาเป็นเหมือนเดิม 

บทนำ

ณ  สนามบินสุวรรณภูมิ  เมืองไทย