มงกุฎรัตติกาล (ตีพิมพ์กับกรีนมายด์)

*** เรื่องนี้จะตีพิมพ์กับสำนักพิมพ์กรีนมายด์นะคะ ***

ฝากติดตามด้วยนะคะ แป้งจะทยอยลงเรื่อยๆ นะคะ ถ้าใครสนใจก็ติดตาม - แนะนำได้เลยค่ะ

ขอบคุณทุกท่านที่เข้ามาอ่านด้วยนะคะ ^0^ 

ปล. เรื่องนี้ไม่สามารถลงจบเรื่องได้ เพราะติดสัญญากับสนพ.
ดังนั้นต้องขออภัยทุกท่านไว้ล่วงหน้าเลยนะคะ
(ลงเป็นตัวอย่างประมาณ 60-70% ค่ะ)

ดาวที่ส่องแสงระยิบระยับท่ามกลางรัตติกาลที่แสนมืด

กำลังเป็นที่หมายปองของเจ้าชายจากทั้งสองแคว้น แต่มีเพียงหนึ่งเดียวเท่านั้น 

ที่จะสามารถเกี่ยวดาวมาเคียงใจได้สำเร็จ เป็นเพราะ เขาเชื่อมั่นว่า

 'รักแท้ไม่มีวันตาย' ทว่าใครอีกคนกำลังเลือกทางเดินของหัวใจ

ระหว่าง 'รักคนที่เรารัก...หรือรักคนที่รักเรา' 

อันไหนคือสิ่งที่ดีที่สุด แต่กว่าจะถึงทางแยกนั้น

สามหัวใจต้องผ่านบททดสอบมากมาย 

และเสี่ยงเป็นเสี่ยง ตายหลายครั้งเพื่อให้ได้สิ่งที่รักและหวงแหนมาครอบครอง

สุดท้ายธุวดาราจะกลายเป็นดาวประจำเมืองของแคว้นใด

ระหว่างอุษานครกับนิศารัฐ

“ฝ่าบาทจ้องหน้ากระหม่อมทำไม ไม่เคยเห็นคนหรือพระเจ้าค่ะ” 

คนถามเหมือนชวนหาเรื่อง  แต่ใจจริงอยากให้ตัวเองหายตัวไปจากตรงนี้เร็วๆ 

เพราะไม่ชอบแววตาพราวหวานที่อีกฝ่ายมองมา 

มันชวนให้ใจสั่นหวั่นไหวอย่างรุนแรง

“เคย แต่ไม่เคยเห็นผู้ชายเขินข้าจนหน้าแดงแบบเจ้า”

“ฝ่าบาทอย่ามานอกเรื่องดีกว่า” คนพูดค้อนขวับ ก่อนจะตวาดขึ้นมา

เมื่อเห็นเจ้าชายหนุ่มกำลังปลดเสื้อผ้าของตัวเองออกทีละชิ้น 

“จะทำอะไรน่ะพระเจ้าค่ะ ถอดฉลองพระองค์ออกทำไม”

“อยู่ในห้องอาบน้ำก็ต้องอาบน้ำสิ มาเถอะ...มาช่วยอาบน้ำให้ข้าหน่อย”

“กระหม่อมมาอยู่ที่นี่ในฐานะองครักษ์ประจำพระองค์ ไม่ใช่นางกำนัล 

ถ้าฝ่าบาทอยากให้คนมาช่วยสรงน้ำจริงๆ กระหม่อมจะไปตามให้”

ร่างเพรียวทำท่าจะเดินจากไป เพราะรู้ว่าถ้าขืนยืนอยู่ตรงนี้

ต้องเสียการควบคุมตัวเอง ไม่แน่อาจจะถึงขั้นเสียศูนย์

ถ้าได้เห็นร่างกำยำ ผึ่งผายสมชายชาตรียืนเปลือยเปล่าอยู่ตรงหน้า 

ยิ่งคิดก็ยิ่งขนลุกจนขาแทบขยับไม่ออก ทว่ายังไม่ทันจะก้าวไปไหน

คนอยากแกล้งก็คว้าแขนเรียวไว้อย่างรู้ทัน พร้อมกับเอ่ยถามด้วยน้ำเสียงขำๆ

“เราเป็นผู้ชายเหมือนกันจะอายไปทำไม อย่าลีลานักเลย มาอาบน้ำด้วยกันเถอะ

 ข้าร้อนจะแย่อยู่แล้ว" 

BlackForest

Thx For Them