ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    สะดุดรัก...สาวนักแชท

    ลำดับตอนที่ #2 : ::> Chapter 2 [คาซูกิ]

    • อัปเดตล่าสุด 14 ม.ค. 50


    ::> Chapter 2 [คาซูกิ] <::

    “ฮัลโหล”

    “…”

    “ฮัลโหล”

    “…”

    “จะพูดมั๊ยเนี่ย”

    “พูดก็ได้”

    หนอยแน่ บังอาจมากเลย ให้ฉันฮัลโหลอยู่คนเดียวแล้วยังจะมากวนฉันอีก ฮึ

    “นายชื่ออะไรนะ”

    “เธอก็ถามฮามาโนะเองสิ”

    ก็ฉันจะถามนายนี่”

    “คาซูกิ”

    ก็แค่นั้นแหละ อ้ำอึ้งอยู่ได้”

    “ก็ทำไมอ่ะ”

    “ก็แล้วทำไมล่ะ”

    “ทำไมค์มันไม่รวย ฉันจะทำลำโพง”

    อ๊ากกกกก >.< นายคาซูกิบ้าอะไรเนี่ยกวนฉันเป็นบ้า ฮึถ้าไม่ติดที่เพื่อนของฉันชอบนายนี่นะ ฉันจะด่าให้ลืมทางกลับบ้านเลย คอยดู

    “แล้วนายรู้จักกับเพื่อนของฉันได้ไงเนี่ย”

    “เธอก็ถามฮามาโนะเองสิ”

    “ก็ฉันจะถามนายนี่”

    “แชท”

    “ก็แค่นั้นแหละ

    “เธอพูดเป็นแต่ก็แค่นั้นแหละเหรอ”

    “ก็แล้วนายพูดเป็นแต่เธอก็ถามฮามาโนะเองสิเหรอ”

    “อืม”

    “อืมแล้วตั้งหลายประโยคนายพูดออกมาได้ไงเล่า”

    “ก็ฉันเก่งนี่ ทำไมอ่ะ”

    “ไหนนายบอกจะทำลำโพงไง”

    “ฉันเปลี่ยนใจแล้ว ฉันไม่อยากทำลำโพง”

    ปังงงง!!! ทันทีที่นายคาซูกิอะไรนั่นพูดจบฉันก็วางโทรศัพท์ลงบนโต๊ะทันที ฮึ ผู้ชายบ้าบออะไรกวนประสาทชะมัดเลยอ่ะ

    “เป็นไง นิสัยดีใช่มั๊ยล่ะ” ฮามมาโนะพูดอย่างยิ้มแย้มทันทีหลังจากที่ฉันวางโทรศัพท์ลงบนโต๊ะ ถ้านายนั่นดีจริงๆฉันคงไม่ทำหน้าเหมือนเป็ดปวดท้องอย่างนี้หรอกจะบอกให้

    “อืม ก็ดี” ฉันตอบไปอย่างส่งๆ ไม่อยากทำให้เพื่อนเสียใจน่ะ

    “เออนี่ อาทิตย์หน้าวันกีฬาสีโรงเรียนแล้วนะ ตื่นเต้นเป็นบ้าเลยอ่ะ”

    “น่าตื่นเต้นตรงไหนยัยอายูมิ” ฉันถามยัยอายูมิอย่างงงๆ

    “ก็ตรงที่เราไม่ต้องเรียนไง

    “อืม ก็จริงแฮะ”

    เฮ้อ ดีจริงๆเลยอาทิตย์หน้าก็วันกีฬาสีแล้ว สบายฉันล่ะทีนี้ ว่าแต่กีฬาสีครั้งนี้ฉันจะโดดอีกได้มั๊ยเนี่ย มีหวังโดนจับไปร่วมเดินขบวนอีกแน่เลยอ่ะ ก็บอกแล้วไงว่าฉันเป็นควีนของโรงเรียนไม่โดนจับไปเป็นดรัมเมเยอร์ก็โดนจับไปถือป้ายล่ะทีนี้

    “เออ ว่าแต่แกจะไม่โดนจับไปร่วมขบวนเหรอยัยคุมิโกะ”

    “ฉันก็ไม่รู้เหมือนกันอ่ะ”

    ครืดดดดด~

    “น้องฮาเซกาว่า คุมิโกะอยู่มั๊ยคะ”

    “…”

    “อ่า เจอแล้ว กีฬาสีครั้งนี้น้องไปเดินถือป้ายให้กับสีเถอะนะคะ”

    นั่นไง มิชิโยะถามฉันได้ไม่กี่คำก็มาแล้ว เฮ้อ แล้วครั้งนี้ฉันจะได้ไปนอนเล่นมั๊ยเนี่ย

    “อืมมมม”

    “เถอะนะคะ ถือว่าช่วยสีของพวกเราเถอะนะ”

    “ก็ไม่เห็นเป็นอะไรเลยนี่ เดี๋ยวพวกฉันรอก็ได้”

    “อืม ก็ได้ค่ะ”

    ฉันตอบรับพี่เค้าไปอย่างเซ็งๆ เฮ้อไปเดินขบวนเนี่ยนะ แดดก็ร้อน เมื่อยก็เมื่อย

    “ถ้าอย่างนั้นเย็นนี้น้องมาฟังรายละเอียดที่หลังตึก4หลังเลิกเรียนนะคะ”

    “ค่ะ -_-

    กิ๊ง ก่อง

    กรี๊ดดดดด เลิกเรียนแล้ว”

    “นี่อายูมิ แกจะกรี๊ดหาอะไรไม่ทราบ”

    “ทำไมล่ะยะ”

    “ก็แล้วจะกรี๊ดทำไมเล่า”

    เพื่อนๆต่างมองยัยอายูมิกับยัยมิชิโยะทะเลาะกัน เห็นทุกวี่ทุกวันจนชินแล้วแหละ สองคนนี้มีเรื่องเหน็บกันตลอดแหละน่า”

    “เออ แกต้องไปหารุ่นพี่เรื่องขบวนกีฬาสีไม่ใช่เหรอ”

    “อืม แกไปเป็นเพื่อนฉันหน่อยสิ”

    ฉันชวนนานาโอะเพื่อนซี้เพื่อนซ่าของฉันไปหาพี่ๆ ยิ่งใกล้กีฬาสีเร็วเท่าไหร่ ฉันก็ต้องเจอกับเรื่องวุ่นๆเร็วเท่านั้น

    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×