ข้าหลงนาง [ YURI]

คุณหนูหยางเลี่ยงซิ่วคือบุตรสาวใต้เท้าแห่งศาลฉุยฟง ตั้งแต่มารดาสิ้นใจ บิดาเลี้ยงดูนางเฉกเช่นบุตรชาย กระทั่งคุณหนูหยางเติบใหญ่ นางหลงรักลีหนิงเอ๋อ ลูกสาววาณิชเศรษฐีแห่งเมืองหางโจว ความลุ่มหลงนั้นลุกลามบานปลาย แม้หัวใจนางคิดกระทำเรื่องผิดประเพณี หยางเลี่ยงซิ่วก็อยากแต่งงานกับลีหนิงเอ๋อ ต่อให้นางต้องเปลี่ยนแปลงตนเองด้วยการแต่งกายเยี่ยงหญิงงาม ยั่วยวนแม่นางน้อยสนใจ
..
อวลควันไฟ หอมกลิ่นฟืน ไฉนเลยจะเท่ากลิ่นผมสาวแรกรุ่น ปรารถนาได้นอนหายใจอยู่บนผิวละมุนก่อนหลับใหล คงหอมอุ่น อวลถึงทรวง ข้าอยู่ข้างนางมาหลายคืน เพียงแอบมองนางนั่งตัวน้อยอยู่บนผาสูง 

ก้อนหินรอบตัวพลันแข็งกระด้างโดยพลันเมื่อเทียบเคียงร่างนุ่มนวล ลีหนิงเอ๋อเกิดมาเพื่อทำนางหลงใหล หรือเกิดมานั่งทรมานจิตใจใคร ดวงตาที่ซื่อตรง มองทุกสิ่งอย่างจริงใจ บางคราว ความบริสุทธิ์อ่อนเดียงสาน่าถนอมจนไม่อาจยื่นมือเข้าบ่อนทำลาย 

ขอเพียงซ่อนคนผู้นั้นไว้ในที่ลับตาบนภูเขาสูง หลบเร้นจากสิ่งชั่วร้ายข้างใต้ ยอมให้ลีหนิงเอ๋อนั่งทับมัน แล้วหยางเลี่ยงซิ่วจะคอยคุ้มกัน 'สัตว์ร้าย' ในตนเอง 

ไม่ว่าลูกเสือหรือลูกกระต่ายต่างก็ต้องเติบโต เมื่อมันรู้ความจริงจะทำเช่นไร หากมันรู้ว่ามิตรสหายอยากกินมันแค่ไหน มันจะยอมให้กินหรือ 

ใครกันแน่กำลังโต ใครกันแน่จะถูกกิน

 

PANANG