ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    หัวขโมยแห่งบารามอส เมื่อคาโลเกิดอยากครอบครองเฟรินขึ้นมา!!!

    ลำดับตอนที่ #1 : ขนมปัง กับเฟริน

    • อัปเดตล่าสุด 22 มี.ค. 49


    กลิ่นขนมปังปิ้งลอยฟุ้งเต็มห้องอาหาร เฟรินที่นั่งอยู่ตรงข้ามคาโลนั่งสวาปามอย่างมีความสุข ผิดกับคนนั่งตรงข้ามที่แสนจะเซง เพราะเมื่อมองไปรอบๆในโต๊ะอื่นแล้ว...

        

             "เรนอนเธออยากไปไหนรึเปล่าพรุ่งนี้หยุดคริสมาสต์อีฟ" คิลถามอย่างมีความสุข

     

             "แล้วแต่คุณคิลเถอะค่ะ" เจ้าหล่อนตอบอย่างเขินๆ

     

             "แองจี้จ้า ไว้จบจากเอดินเบริก์เมื่อไรแต่งงานกันน้า~"ครื้ดตะโกนอย่างไม่อายปากใคร ส่วนแองจี้ตอนนี้หน้าแดงไปแล้ว

     

             "ลอรี่~ อ้ามมม"ลูคัสตักอาหารขี้นมา พร้อมกับส่งสายตาหวานปิงไปให้ลอรี่ของตน

     

    'เฟี้ยว ฉึก!!'เสียงกริชเล่มงามพุ่งเข้าไปหาซาตานตัวดีที่ไม่เจียมบอดี้ แต้ลูคัสก็หลบไปอีกเช่นเคย

     

             "แหม ลอรี่ละก็ ไม่อยากให้กริชโดนก็บอกมาเถอะ"

     

              "งั้นแกก็อยู่นิ่งๆสิ"  ลอรี่พูดพร้อมกับยิ้มอำมหิตให้กับลูคัส

     

          "งั้นลอรี่ก็อย่าปากริชใส่ฉันสิ" ลูคัสส่งยิ้มหวานตอบแทน

     

    เฟี้ยว!!! ฉึก ฉึก ฉึก!!!

         "หุบปากแล้วกินข้าวของนายไปซะลูคัสถ้ายังอย่างจะกินมันอยู่" ลอเรนซ์กระแทกช้นลงบนจานอย่างหัวเสีย

     

         "จ้าๆ" ส่วนซาตามจอมเจ้าเล่ห์ก็ตอบอย่างอารมณ์ดีเช่นเคย

    นัยน์ตาสีฟ้าหันไปอีกด้านหนึ่ง ทั้งที่นึกว่าจะไม่เจออะไรที่ทำให้ความเซงทวีมากขึ้นก็ต้องไปพบสิ่งที่ไม่มีใครเชื่อ!!!

        

        "มาทิลด้าฉันว่าอันนี้ก็สวยดีนะ" โรว่าพลางกวาดนิ้วไปหยุดที่ภาพแหวนเพชรวงสวยวงหนึ่ง

     

        "อื้อ วงไหนก็เอาเหอะเลือกมาตั้งนานยังไม่ได้เลย"

     

        "งั้น... ไม่ต้องเอามันแล้วล่ะ ฉันมีแหวนที่มันสวยกว่านี้ เพราะฉะนั้นตอนนี้ขอเป็นมาทิลด้าแทนได้ไหม"โรบอกแล้วจับมือหญิงสาวแล้วก้มลงมาจูบ

     

    การกระทำของชายหนุ่มทำให้หญิงสาวหน้าแดงอย่างหนัก จนเป็นหน้ามืด แต่ว่าชายหนุ่มก็รวบตัวหญิงสาวเอาไว้ได้ทัน หน้านั้นใกล้กันจนไม่ถึงหนึ่งคืบ

     

          แล้วภาพที่ปรากฎต่อสายตาของเหล่าลิงทโมนจองป้อมอัศวินคือ

     

    ริมฝีได้รูปที่ประกบลงบนริมฝีปากบางอย่างนุ่มนวล...

    เจ้าชายน้ำแข็งถึงกับห้นสคะมัมลงไปกับโต๊ะ!!!

     

    "นายเป็นอะไรรึเปล่า??" เฟรินถามอย่างสงสัยก่อนส่งขนมปังกรอบให้อย่างลังเลด้วยความเสียดาย "หรือว่าหิวจนเป็นลม เอ้าฉันแบ่ง"

     

    คาโลเงยหน้าขึ้นมา นัยน์ตาสีฟ้าเป็นประกายเงาวับอย่างไม่เคยเป็นมาก่อน แล้วพูดด้วยน้ำเสียงท้าทายว่า

     

       "ฉันไม่อยากกินขนมปัง แต่ฉันอยากกินนานยมากกว่าเฟริน!"

     

     

     

     

     

     

    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×