ลำดับตอนที่ #2
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : ถ้าผู้หญิงร้องไห้ 1 คน ฉันให้ยืมอกได้นะ
ตอนนี้ฉันและชาเย็นอยู่ที่โรงอาหาร นายชาเย็นกำลังกินแฮมเบอร์เกอร์ อย่างเอร็ดอร่อย ส่วนฉันนั่งมองดูนายชาเย็นกิน จนน้ำลายเกือบไหลเป็นสายๆ +0+ ก็ช่วยไม่ได้นี่คนมันหิวอ่ะ>0<
“มองไร”นายชาเย็นถามขึ้นหลังจากที่นายชาเย็นเห็นฉันกลืนน้ำลายไปหลายอึก
“มองคนกินแล้วไม่แบ่ง”
“เธอก็ไปซื้อสิ”
“ไม่มีเงินอ่ะ เลี้ยงหน่อยสิ” แล้วตานั่น(ขอเรียกตานั่นล่ะกันนะเพราะไม่อยากพิมพ์ชื่อจริงขี้เกียจน่ะ --_--^^ : /*-*สมองกลวง*-*) ก็เดินไปซื้อพร้อมเดินกลับมาแฮมเบอร์เกอร์หนึ่งชิ้น แล้วก็แก้วน้ำส้มแก้วหนึ่ง
“เอ้า”
“อือ ขอบใจ”
“นี่นายป้อนหน่อยสิป้อนหน่อยป้อนหน่อย ถ้าฉันหยิบขึ้นกินเองมันจะดูไม่ค่อยดีน่ะ”
“อือ งั้นมาไกล้ไกล้สิจะได้ป้อน”
“อือ อ้าม” ฉันอ้าปากพร้อมที่จะให้นายชาเย็นป้อนแต่นายนั่นกลับ ................จูบฉันแทน -///- แต่ก็มีขนมปังเข้าปากไปแทนมีวิธีการป้อนแบบนี้ด้วยหรอ โฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮ T0T จูบแรกของช้านนนนนนนนน หมดไปกับการป้อนเนี่ยนะ
“อร่อยไหม”
“มีวิธีการป้อนแบบนี้ด้วยหรอ >///<”
“มีสิ ก็ฉันนี่ไงที่เป็นคนคิด แล้วอร่อยไหมล่ะ” ^///^
“ก็ อืออร่อยดี”
“ต่อไป อีกคำหนึ่ง”
“ไม่!!!!!!!!!! นายพาฉันไปที่ลับตาคนดีกว่าฉันจะได้กินเอง”
“งั้นหรอ ได้สิปะ” โอ้ยยยยยยยยยยยย จะเป็นลมใครก็ได้ช่วยหนูหน่อยได้ไหมตัวก็จะละลาย เป็นสายน้ำอยู่แล้ว>0< แต่นี่หรอคู่แท้ของฉันสุดยอดเลยอ่ะนายชาเย็นนี่นิสัยดีจังเลยอ่ะแล้วก็ลามกด้วยล่ะมั้ง
“ชาเย็นแถวนี้ก็ได้มั้ง ไม่ค่อยมีคนดี”
“อือ ก็ได้มั้ง” แล้วนายชาเย็นก็ส่งแฮมกับน้ำมาให้ฉันฉันรีบกินทันทีก็คนมันหิวอ่ะ
“ตอนเธอตายเธอรู้สึกไงมั่ง”
“ไอ่อู้อิ”
“กินก่อนค่อยพูดก็ได้”
อึก
“ไม่รู้สิ จำได้ว่าฉันน่ะไปท่ดาดฟ้าของโรงเรียนขึ้นไปทำอะไร จี๊ด!!!!!!!!! โอ้ยยยยยยยย นายถอยออกไปหน่อย” โอ้ยยยยยย ปวดหัวชะมัดยาดเลยอ่ะ ตอนนี้เริ่มรู้สึกมึนมึนเหมือนกับ กับ.......” ~_~
ตุบ!!!!!!!!!!!
“โซดา!!!! เธอเป็นไรไป โซดา โซดา”
“ปี้ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด” นายไม่มา นะ....นายโกหก
ตุบ!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
นี่มันฉันนี่ฉันรู้แล้ว ฉันรู้แล้ว ว่าทำไมฉันถึงได้ชอบไปที่ดาดฟ้า เพราะฉันจะไปรอผู้ชายคนหนึ่ง
10 ปีที่แล้ว
“โซดาเอ้านี่ฉันให้”
“อะไรหรอ โก”
“นี่คือ ที่เป่านกหวีดนะเวลาที่โซดาไม่สบายใจโซดาก็เป่านี่นะแล้วโกก็จะมาหาโซดานะ จำไว้ให้ดนะโซดาเวลาไม่มีใคร เวลาเหงาก็เป่าแล้วโกจะมา”
“แล้วฉันจะเป่าไปนะโก”
“ครับ โซดาผมรักโซดานะ”
“ฉันก็รักโกนะ”
“งั้นผมไปนะ”
“จ้ะ”
เฮือก!!!!!!!!!!!!!!
“โซดา โซดาโซดา เป็นไรไป”
“อือ ปะ.....เปล่า”
“งั้นไปนะ” ฮึกฮือฮือออออออออออออออออออ “ชาเย็นนะ...นายอย่าไปนะ โกก็ทิ้งฉันไปคนหนึ่งแล้วเพราะโกพูดว่างั้นผมไปนะ ฉันเกลียดคำนี้ที่สุดเลยแล้วนาย ชาเย็นนะ.........นายอย่าพูดคำนี้อีกนะ”
“ถ้าผู้หญิงร้องไห้ 1 คน ฉันให้ยืมอกได้นะ”^0^
“................................................................”
“เอามั้ย”
“ฮึกฮือออออออออ ขะ....ขอบใจนะชาเย็น”
“อื้อ”^^;;;;;;; ตอนนี้พวกเราอยู่ที่ดาดฟ้าพวกเราโดดเรียนเพราะฉันที่สลบไป ทำไมก็ไม่รู้ทำให้นึกถึงโกแต่ตอนนี้คนที่ให้ฉันยืมไหล่ดันหลับนี่สิกวนโอ๊ยจิบเป๋งเลยแต่ช่างเถอะชาเย็นคงจะเหนื่อยมากล่ะมั้งก็ดูแลฉันตอนที่สลบให้ทายมะว่าฉันรู้ได้ไงก็เพราะมีกะละมัง ในกะละมังก็มีน้ำมีผ้าเช็ดหน้าที่เปียกชุ่มไปด้วยน้ำ ตอนนี้ฉันกำลังเปลี่ยนท่านั่งเพื่อให้นายชาเย็นได้นอนตักได้สะดวกหน่อย
“โซดาเธอไม่เป็นไรนะ” อือฉันไม่เป็นไร ส.บ.ม.ย.ห. สบายมากอย่าห่วง นายชาเย็นละเมอขึ้นมาสงสัยจะเป็นห่วงฉันมากสินะ แต่ก็ง่วงเหมือนกันแหะของีบด้วยคนดิ ลมบนดาดฟ้าช่างเย็นจริ๊งจริงเลย
“อือ.......”~_~
“ตื่นแล้วหรอ”^0^
“O[]o เอ๊ะตอนนั้นนายนอนตักฉันไม่ใช่หรอ”
“อือ ฉันเห็นเธอคงจะเมื่อยเลยเปลี่ยนหน้าที่กันบ้าง”^^
“หรอ อือ”
“กลับบ้านกันเถอะฉันต้องหาเสื้อผ้าให้เธอใส่ หาที่นอนให้เธอนอนอีก รีบกับกันเถอะ^^”
“อือ จะได้รีบกลับบ้านไปนอนหน่อยมันเหนื่อยจังเลยแหะวันนี้”
“ป่ะกันเถอะ”
“เดี๋ยวชาเย็น”
“อะไรหรอ”
“เดี๋ยวฉันไปเก็บไอที่มันแวววับแวววับก่อนนะ”
“อือ”ฉันรีบเดินไปดูทันทีว่าสิ่งนั้นคืออะไร ยิ่งเดินไปไกล้เท่าไหร่ก็ยิ่งทำให้ใจฉันเต้นแรงขึ้นเรื่อยๆๆ
“ชาเย็นนี่มันสร้อยที่โกให้ฉันนี่”ฉันรีบตะโกนบอกชาเย็นทันที
“นี่หรอที่สร้อยที่โกให้น่ะ”
“อือ มันเหมือนนกหวีดนะ ถ้าเป่ามันก็เป็นนกหวีดนี่แหละโกให้ฉันมาก่อนที่ฉันจะไม่ได้เจอโกอีกเลย”
“อือ งั้นเก็บไว้ให้ดีดีนะอย่าทำหายอีกล่ะ”
“อือ กลับกันเถอะ”
“ครับ”
ตอนนี้ฉันและชาเย็นอยู่ที่โรงอาหาร นายชาเย็นกำลังกินแฮมเบอร์เกอร์ อย่างเอร็ดอร่อย ส่วนฉันนั่งมองดูนายชาเย็นกิน จนน้ำลายเกือบไหลเป็นสายๆ +0+ ก็ช่วยไม่ได้นี่คนมันหิวอ่ะ>0<
“มองไร”นายชาเย็นถามขึ้นหลังจากที่นายชาเย็นเห็นฉันกลืนน้ำลายไปหลายอึก
“มองคนกินแล้วไม่แบ่ง”
“เธอก็ไปซื้อสิ”
“ไม่มีเงินอ่ะ เลี้ยงหน่อยสิ” แล้วตานั่น(ขอเรียกตานั่นล่ะกันนะเพราะไม่อยากพิมพ์ชื่อจริงขี้เกียจน่ะ --_--^^ : /*-*สมองกลวง*-*) ก็เดินไปซื้อพร้อมเดินกลับมาแฮมเบอร์เกอร์หนึ่งชิ้น แล้วก็แก้วน้ำส้มแก้วหนึ่ง
“เอ้า”
“อือ ขอบใจ”
“นี่นายป้อนหน่อยสิป้อนหน่อยป้อนหน่อย ถ้าฉันหยิบขึ้นกินเองมันจะดูไม่ค่อยดีน่ะ”
“อือ งั้นมาไกล้ไกล้สิจะได้ป้อน”
“อือ อ้าม” ฉันอ้าปากพร้อมที่จะให้นายชาเย็นป้อนแต่นายนั่นกลับ ................จูบฉันแทน -///- แต่ก็มีขนมปังเข้าปากไปแทนมีวิธีการป้อนแบบนี้ด้วยหรอ โฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮ T0T จูบแรกของช้านนนนนนนนน หมดไปกับการป้อนเนี่ยนะ
“อร่อยไหม”
“มีวิธีการป้อนแบบนี้ด้วยหรอ >///<”
“มีสิ ก็ฉันนี่ไงที่เป็นคนคิด แล้วอร่อยไหมล่ะ” ^///^
“ก็ อืออร่อยดี”
“ต่อไป อีกคำหนึ่ง”
“ไม่!!!!!!!!!! นายพาฉันไปที่ลับตาคนดีกว่าฉันจะได้กินเอง”
“งั้นหรอ ได้สิปะ” โอ้ยยยยยยยยยยยย จะเป็นลมใครก็ได้ช่วยหนูหน่อยได้ไหมตัวก็จะละลาย เป็นสายน้ำอยู่แล้ว>0< แต่นี่หรอคู่แท้ของฉันสุดยอดเลยอ่ะนายชาเย็นนี่นิสัยดีจังเลยอ่ะแล้วก็ลามกด้วยล่ะมั้ง
“ชาเย็นแถวนี้ก็ได้มั้ง ไม่ค่อยมีคนดี”
“อือ ก็ได้มั้ง” แล้วนายชาเย็นก็ส่งแฮมกับน้ำมาให้ฉันฉันรีบกินทันทีก็คนมันหิวอ่ะ
“ตอนเธอตายเธอรู้สึกไงมั่ง”
“ไอ่อู้อิ”
“กินก่อนค่อยพูดก็ได้”
อึก
“ไม่รู้สิ จำได้ว่าฉันน่ะไปท่ดาดฟ้าของโรงเรียนขึ้นไปทำอะไร จี๊ด!!!!!!!!! โอ้ยยยยยยยย นายถอยออกไปหน่อย” โอ้ยยยยยย ปวดหัวชะมัดยาดเลยอ่ะ ตอนนี้เริ่มรู้สึกมึนมึนเหมือนกับ กับ.......” ~_~
ตุบ!!!!!!!!!!!
“โซดา!!!! เธอเป็นไรไป โซดา โซดา”
“ปี้ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด” นายไม่มา นะ....นายโกหก
ตุบ!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
นี่มันฉันนี่ฉันรู้แล้ว ฉันรู้แล้ว ว่าทำไมฉันถึงได้ชอบไปที่ดาดฟ้า เพราะฉันจะไปรอผู้ชายคนหนึ่ง
10 ปีที่แล้ว
“โซดาเอ้านี่ฉันให้”
“อะไรหรอ โก”
“นี่คือ ที่เป่านกหวีดนะเวลาที่โซดาไม่สบายใจโซดาก็เป่านี่นะแล้วโกก็จะมาหาโซดานะ จำไว้ให้ดนะโซดาเวลาไม่มีใคร เวลาเหงาก็เป่าแล้วโกจะมา”
“แล้วฉันจะเป่าไปนะโก”
“ครับ โซดาผมรักโซดานะ”
“ฉันก็รักโกนะ”
“งั้นผมไปนะ”
“จ้ะ”
เฮือก!!!!!!!!!!!!!!
“โซดา โซดาโซดา เป็นไรไป”
“อือ ปะ.....เปล่า”
“งั้นไปนะ” ฮึกฮือฮือออออออออออออออออออ “ชาเย็นนะ...นายอย่าไปนะ โกก็ทิ้งฉันไปคนหนึ่งแล้วเพราะโกพูดว่างั้นผมไปนะ ฉันเกลียดคำนี้ที่สุดเลยแล้วนาย ชาเย็นนะ.........นายอย่าพูดคำนี้อีกนะ”
“ถ้าผู้หญิงร้องไห้ 1 คน ฉันให้ยืมอกได้นะ”^0^
“................................................................”
“เอามั้ย”
“ฮึกฮือออออออออ ขะ....ขอบใจนะชาเย็น”
“อื้อ”^^;;;;;;; ตอนนี้พวกเราอยู่ที่ดาดฟ้าพวกเราโดดเรียนเพราะฉันที่สลบไป ทำไมก็ไม่รู้ทำให้นึกถึงโกแต่ตอนนี้คนที่ให้ฉันยืมไหล่ดันหลับนี่สิกวนโอ๊ยจิบเป๋งเลยแต่ช่างเถอะชาเย็นคงจะเหนื่อยมากล่ะมั้งก็ดูแลฉันตอนที่สลบให้ทายมะว่าฉันรู้ได้ไงก็เพราะมีกะละมัง ในกะละมังก็มีน้ำมีผ้าเช็ดหน้าที่เปียกชุ่มไปด้วยน้ำ ตอนนี้ฉันกำลังเปลี่ยนท่านั่งเพื่อให้นายชาเย็นได้นอนตักได้สะดวกหน่อย
“โซดาเธอไม่เป็นไรนะ” อือฉันไม่เป็นไร ส.บ.ม.ย.ห. สบายมากอย่าห่วง นายชาเย็นละเมอขึ้นมาสงสัยจะเป็นห่วงฉันมากสินะ แต่ก็ง่วงเหมือนกันแหะของีบด้วยคนดิ ลมบนดาดฟ้าช่างเย็นจริ๊งจริงเลย
“อือ.......”~_~
“ตื่นแล้วหรอ”^0^
“O[]o เอ๊ะตอนนั้นนายนอนตักฉันไม่ใช่หรอ”
“อือ ฉันเห็นเธอคงจะเมื่อยเลยเปลี่ยนหน้าที่กันบ้าง”^^
“หรอ อือ”
“กลับบ้านกันเถอะฉันต้องหาเสื้อผ้าให้เธอใส่ หาที่นอนให้เธอนอนอีก รีบกับกันเถอะ^^”
“อือ จะได้รีบกลับบ้านไปนอนหน่อยมันเหนื่อยจังเลยแหะวันนี้”
“ป่ะกันเถอะ”
“เดี๋ยวชาเย็น”
“อะไรหรอ”
“เดี๋ยวฉันไปเก็บไอที่มันแวววับแวววับก่อนนะ”
“อือ”ฉันรีบเดินไปดูทันทีว่าสิ่งนั้นคืออะไร ยิ่งเดินไปไกล้เท่าไหร่ก็ยิ่งทำให้ใจฉันเต้นแรงขึ้นเรื่อยๆๆ
“ชาเย็นนี่มันสร้อยที่โกให้ฉันนี่”ฉันรีบตะโกนบอกชาเย็นทันที
“นี่หรอที่สร้อยที่โกให้น่ะ”
“อือ มันเหมือนนกหวีดนะ ถ้าเป่ามันก็เป็นนกหวีดนี่แหละโกให้ฉันมาก่อนที่ฉันจะไม่ได้เจอโกอีกเลย”
“อือ งั้นเก็บไว้ให้ดีดีนะอย่าทำหายอีกล่ะ”
“อือ กลับกันเถอะ”
“ครับ”
“มองไร”นายชาเย็นถามขึ้นหลังจากที่นายชาเย็นเห็นฉันกลืนน้ำลายไปหลายอึก
“มองคนกินแล้วไม่แบ่ง”
“เธอก็ไปซื้อสิ”
“ไม่มีเงินอ่ะ เลี้ยงหน่อยสิ” แล้วตานั่น(ขอเรียกตานั่นล่ะกันนะเพราะไม่อยากพิมพ์ชื่อจริงขี้เกียจน่ะ --_--^^ : /*-*สมองกลวง*-*) ก็เดินไปซื้อพร้อมเดินกลับมาแฮมเบอร์เกอร์หนึ่งชิ้น แล้วก็แก้วน้ำส้มแก้วหนึ่ง
“เอ้า”
“อือ ขอบใจ”
“นี่นายป้อนหน่อยสิป้อนหน่อยป้อนหน่อย ถ้าฉันหยิบขึ้นกินเองมันจะดูไม่ค่อยดีน่ะ”
“อือ งั้นมาไกล้ไกล้สิจะได้ป้อน”
“อือ อ้าม” ฉันอ้าปากพร้อมที่จะให้นายชาเย็นป้อนแต่นายนั่นกลับ ................จูบฉันแทน -///- แต่ก็มีขนมปังเข้าปากไปแทนมีวิธีการป้อนแบบนี้ด้วยหรอ โฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮ T0T จูบแรกของช้านนนนนนนนน หมดไปกับการป้อนเนี่ยนะ
“อร่อยไหม”
“มีวิธีการป้อนแบบนี้ด้วยหรอ >///<”
“มีสิ ก็ฉันนี่ไงที่เป็นคนคิด แล้วอร่อยไหมล่ะ” ^///^
“ก็ อืออร่อยดี”
“ต่อไป อีกคำหนึ่ง”
“ไม่!!!!!!!!!! นายพาฉันไปที่ลับตาคนดีกว่าฉันจะได้กินเอง”
“งั้นหรอ ได้สิปะ” โอ้ยยยยยยยยยยยย จะเป็นลมใครก็ได้ช่วยหนูหน่อยได้ไหมตัวก็จะละลาย เป็นสายน้ำอยู่แล้ว>0< แต่นี่หรอคู่แท้ของฉันสุดยอดเลยอ่ะนายชาเย็นนี่นิสัยดีจังเลยอ่ะแล้วก็ลามกด้วยล่ะมั้ง
“ชาเย็นแถวนี้ก็ได้มั้ง ไม่ค่อยมีคนดี”
“อือ ก็ได้มั้ง” แล้วนายชาเย็นก็ส่งแฮมกับน้ำมาให้ฉันฉันรีบกินทันทีก็คนมันหิวอ่ะ
“ตอนเธอตายเธอรู้สึกไงมั่ง”
“ไอ่อู้อิ”
“กินก่อนค่อยพูดก็ได้”
อึก
“ไม่รู้สิ จำได้ว่าฉันน่ะไปท่ดาดฟ้าของโรงเรียนขึ้นไปทำอะไร จี๊ด!!!!!!!!! โอ้ยยยยยยยย นายถอยออกไปหน่อย” โอ้ยยยยยย ปวดหัวชะมัดยาดเลยอ่ะ ตอนนี้เริ่มรู้สึกมึนมึนเหมือนกับ กับ.......” ~_~
ตุบ!!!!!!!!!!!
“โซดา!!!! เธอเป็นไรไป โซดา โซดา”
“ปี้ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด” นายไม่มา นะ....นายโกหก
ตุบ!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
นี่มันฉันนี่ฉันรู้แล้ว ฉันรู้แล้ว ว่าทำไมฉันถึงได้ชอบไปที่ดาดฟ้า เพราะฉันจะไปรอผู้ชายคนหนึ่ง
10 ปีที่แล้ว
“โซดาเอ้านี่ฉันให้”
“อะไรหรอ โก”
“นี่คือ ที่เป่านกหวีดนะเวลาที่โซดาไม่สบายใจโซดาก็เป่านี่นะแล้วโกก็จะมาหาโซดานะ จำไว้ให้ดนะโซดาเวลาไม่มีใคร เวลาเหงาก็เป่าแล้วโกจะมา”
“แล้วฉันจะเป่าไปนะโก”
“ครับ โซดาผมรักโซดานะ”
“ฉันก็รักโกนะ”
“งั้นผมไปนะ”
“จ้ะ”
เฮือก!!!!!!!!!!!!!!
“โซดา โซดาโซดา เป็นไรไป”
“อือ ปะ.....เปล่า”
“งั้นไปนะ” ฮึกฮือฮือออออออออออออออออออ “ชาเย็นนะ...นายอย่าไปนะ โกก็ทิ้งฉันไปคนหนึ่งแล้วเพราะโกพูดว่างั้นผมไปนะ ฉันเกลียดคำนี้ที่สุดเลยแล้วนาย ชาเย็นนะ.........นายอย่าพูดคำนี้อีกนะ”
“ถ้าผู้หญิงร้องไห้ 1 คน ฉันให้ยืมอกได้นะ”^0^
“................................................................”
“เอามั้ย”
“ฮึกฮือออออออออ ขะ....ขอบใจนะชาเย็น”
“อื้อ”^^;;;;;;; ตอนนี้พวกเราอยู่ที่ดาดฟ้าพวกเราโดดเรียนเพราะฉันที่สลบไป ทำไมก็ไม่รู้ทำให้นึกถึงโกแต่ตอนนี้คนที่ให้ฉันยืมไหล่ดันหลับนี่สิกวนโอ๊ยจิบเป๋งเลยแต่ช่างเถอะชาเย็นคงจะเหนื่อยมากล่ะมั้งก็ดูแลฉันตอนที่สลบให้ทายมะว่าฉันรู้ได้ไงก็เพราะมีกะละมัง ในกะละมังก็มีน้ำมีผ้าเช็ดหน้าที่เปียกชุ่มไปด้วยน้ำ ตอนนี้ฉันกำลังเปลี่ยนท่านั่งเพื่อให้นายชาเย็นได้นอนตักได้สะดวกหน่อย
“โซดาเธอไม่เป็นไรนะ” อือฉันไม่เป็นไร ส.บ.ม.ย.ห. สบายมากอย่าห่วง นายชาเย็นละเมอขึ้นมาสงสัยจะเป็นห่วงฉันมากสินะ แต่ก็ง่วงเหมือนกันแหะของีบด้วยคนดิ ลมบนดาดฟ้าช่างเย็นจริ๊งจริงเลย
“อือ.......”~_~
“ตื่นแล้วหรอ”^0^
“O[]o เอ๊ะตอนนั้นนายนอนตักฉันไม่ใช่หรอ”
“อือ ฉันเห็นเธอคงจะเมื่อยเลยเปลี่ยนหน้าที่กันบ้าง”^^
“หรอ อือ”
“กลับบ้านกันเถอะฉันต้องหาเสื้อผ้าให้เธอใส่ หาที่นอนให้เธอนอนอีก รีบกับกันเถอะ^^”
“อือ จะได้รีบกลับบ้านไปนอนหน่อยมันเหนื่อยจังเลยแหะวันนี้”
“ป่ะกันเถอะ”
“เดี๋ยวชาเย็น”
“อะไรหรอ”
“เดี๋ยวฉันไปเก็บไอที่มันแวววับแวววับก่อนนะ”
“อือ”ฉันรีบเดินไปดูทันทีว่าสิ่งนั้นคืออะไร ยิ่งเดินไปไกล้เท่าไหร่ก็ยิ่งทำให้ใจฉันเต้นแรงขึ้นเรื่อยๆๆ
“ชาเย็นนี่มันสร้อยที่โกให้ฉันนี่”ฉันรีบตะโกนบอกชาเย็นทันที
“นี่หรอที่สร้อยที่โกให้น่ะ”
“อือ มันเหมือนนกหวีดนะ ถ้าเป่ามันก็เป็นนกหวีดนี่แหละโกให้ฉันมาก่อนที่ฉันจะไม่ได้เจอโกอีกเลย”
“อือ งั้นเก็บไว้ให้ดีดีนะอย่าทำหายอีกล่ะ”
“อือ กลับกันเถอะ”
“ครับ”
ตอนนี้ฉันและชาเย็นอยู่ที่โรงอาหาร นายชาเย็นกำลังกินแฮมเบอร์เกอร์ อย่างเอร็ดอร่อย ส่วนฉันนั่งมองดูนายชาเย็นกิน จนน้ำลายเกือบไหลเป็นสายๆ +0+ ก็ช่วยไม่ได้นี่คนมันหิวอ่ะ>0<
“มองไร”นายชาเย็นถามขึ้นหลังจากที่นายชาเย็นเห็นฉันกลืนน้ำลายไปหลายอึก
“มองคนกินแล้วไม่แบ่ง”
“เธอก็ไปซื้อสิ”
“ไม่มีเงินอ่ะ เลี้ยงหน่อยสิ” แล้วตานั่น(ขอเรียกตานั่นล่ะกันนะเพราะไม่อยากพิมพ์ชื่อจริงขี้เกียจน่ะ --_--^^ : /*-*สมองกลวง*-*) ก็เดินไปซื้อพร้อมเดินกลับมาแฮมเบอร์เกอร์หนึ่งชิ้น แล้วก็แก้วน้ำส้มแก้วหนึ่ง
“เอ้า”
“อือ ขอบใจ”
“นี่นายป้อนหน่อยสิป้อนหน่อยป้อนหน่อย ถ้าฉันหยิบขึ้นกินเองมันจะดูไม่ค่อยดีน่ะ”
“อือ งั้นมาไกล้ไกล้สิจะได้ป้อน”
“อือ อ้าม” ฉันอ้าปากพร้อมที่จะให้นายชาเย็นป้อนแต่นายนั่นกลับ ................จูบฉันแทน -///- แต่ก็มีขนมปังเข้าปากไปแทนมีวิธีการป้อนแบบนี้ด้วยหรอ โฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮ T0T จูบแรกของช้านนนนนนนนน หมดไปกับการป้อนเนี่ยนะ
“อร่อยไหม”
“มีวิธีการป้อนแบบนี้ด้วยหรอ >///<”
“มีสิ ก็ฉันนี่ไงที่เป็นคนคิด แล้วอร่อยไหมล่ะ” ^///^
“ก็ อืออร่อยดี”
“ต่อไป อีกคำหนึ่ง”
“ไม่!!!!!!!!!! นายพาฉันไปที่ลับตาคนดีกว่าฉันจะได้กินเอง”
“งั้นหรอ ได้สิปะ” โอ้ยยยยยยยยยยยย จะเป็นลมใครก็ได้ช่วยหนูหน่อยได้ไหมตัวก็จะละลาย เป็นสายน้ำอยู่แล้ว>0< แต่นี่หรอคู่แท้ของฉันสุดยอดเลยอ่ะนายชาเย็นนี่นิสัยดีจังเลยอ่ะแล้วก็ลามกด้วยล่ะมั้ง
“ชาเย็นแถวนี้ก็ได้มั้ง ไม่ค่อยมีคนดี”
“อือ ก็ได้มั้ง” แล้วนายชาเย็นก็ส่งแฮมกับน้ำมาให้ฉันฉันรีบกินทันทีก็คนมันหิวอ่ะ
“ตอนเธอตายเธอรู้สึกไงมั่ง”
“ไอ่อู้อิ”
“กินก่อนค่อยพูดก็ได้”
อึก
“ไม่รู้สิ จำได้ว่าฉันน่ะไปท่ดาดฟ้าของโรงเรียนขึ้นไปทำอะไร จี๊ด!!!!!!!!! โอ้ยยยยยยยย นายถอยออกไปหน่อย” โอ้ยยยยยย ปวดหัวชะมัดยาดเลยอ่ะ ตอนนี้เริ่มรู้สึกมึนมึนเหมือนกับ กับ.......” ~_~
ตุบ!!!!!!!!!!!
“โซดา!!!! เธอเป็นไรไป โซดา โซดา”
“ปี้ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด” นายไม่มา นะ....นายโกหก
ตุบ!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
นี่มันฉันนี่ฉันรู้แล้ว ฉันรู้แล้ว ว่าทำไมฉันถึงได้ชอบไปที่ดาดฟ้า เพราะฉันจะไปรอผู้ชายคนหนึ่ง
10 ปีที่แล้ว
“โซดาเอ้านี่ฉันให้”
“อะไรหรอ โก”
“นี่คือ ที่เป่านกหวีดนะเวลาที่โซดาไม่สบายใจโซดาก็เป่านี่นะแล้วโกก็จะมาหาโซดานะ จำไว้ให้ดนะโซดาเวลาไม่มีใคร เวลาเหงาก็เป่าแล้วโกจะมา”
“แล้วฉันจะเป่าไปนะโก”
“ครับ โซดาผมรักโซดานะ”
“ฉันก็รักโกนะ”
“งั้นผมไปนะ”
“จ้ะ”
เฮือก!!!!!!!!!!!!!!
“โซดา โซดาโซดา เป็นไรไป”
“อือ ปะ.....เปล่า”
“งั้นไปนะ” ฮึกฮือฮือออออออออออออออออออ “ชาเย็นนะ...นายอย่าไปนะ โกก็ทิ้งฉันไปคนหนึ่งแล้วเพราะโกพูดว่างั้นผมไปนะ ฉันเกลียดคำนี้ที่สุดเลยแล้วนาย ชาเย็นนะ.........นายอย่าพูดคำนี้อีกนะ”
“ถ้าผู้หญิงร้องไห้ 1 คน ฉันให้ยืมอกได้นะ”^0^
“................................................................”
“เอามั้ย”
“ฮึกฮือออออออออ ขะ....ขอบใจนะชาเย็น”
“อื้อ”^^;;;;;;; ตอนนี้พวกเราอยู่ที่ดาดฟ้าพวกเราโดดเรียนเพราะฉันที่สลบไป ทำไมก็ไม่รู้ทำให้นึกถึงโกแต่ตอนนี้คนที่ให้ฉันยืมไหล่ดันหลับนี่สิกวนโอ๊ยจิบเป๋งเลยแต่ช่างเถอะชาเย็นคงจะเหนื่อยมากล่ะมั้งก็ดูแลฉันตอนที่สลบให้ทายมะว่าฉันรู้ได้ไงก็เพราะมีกะละมัง ในกะละมังก็มีน้ำมีผ้าเช็ดหน้าที่เปียกชุ่มไปด้วยน้ำ ตอนนี้ฉันกำลังเปลี่ยนท่านั่งเพื่อให้นายชาเย็นได้นอนตักได้สะดวกหน่อย
“โซดาเธอไม่เป็นไรนะ” อือฉันไม่เป็นไร ส.บ.ม.ย.ห. สบายมากอย่าห่วง นายชาเย็นละเมอขึ้นมาสงสัยจะเป็นห่วงฉันมากสินะ แต่ก็ง่วงเหมือนกันแหะของีบด้วยคนดิ ลมบนดาดฟ้าช่างเย็นจริ๊งจริงเลย
“อือ.......”~_~
“ตื่นแล้วหรอ”^0^
“O[]o เอ๊ะตอนนั้นนายนอนตักฉันไม่ใช่หรอ”
“อือ ฉันเห็นเธอคงจะเมื่อยเลยเปลี่ยนหน้าที่กันบ้าง”^^
“หรอ อือ”
“กลับบ้านกันเถอะฉันต้องหาเสื้อผ้าให้เธอใส่ หาที่นอนให้เธอนอนอีก รีบกับกันเถอะ^^”
“อือ จะได้รีบกลับบ้านไปนอนหน่อยมันเหนื่อยจังเลยแหะวันนี้”
“ป่ะกันเถอะ”
“เดี๋ยวชาเย็น”
“อะไรหรอ”
“เดี๋ยวฉันไปเก็บไอที่มันแวววับแวววับก่อนนะ”
“อือ”ฉันรีบเดินไปดูทันทีว่าสิ่งนั้นคืออะไร ยิ่งเดินไปไกล้เท่าไหร่ก็ยิ่งทำให้ใจฉันเต้นแรงขึ้นเรื่อยๆๆ
“ชาเย็นนี่มันสร้อยที่โกให้ฉันนี่”ฉันรีบตะโกนบอกชาเย็นทันที
“นี่หรอที่สร้อยที่โกให้น่ะ”
“อือ มันเหมือนนกหวีดนะ ถ้าเป่ามันก็เป็นนกหวีดนี่แหละโกให้ฉันมาก่อนที่ฉันจะไม่ได้เจอโกอีกเลย”
“อือ งั้นเก็บไว้ให้ดีดีนะอย่าทำหายอีกล่ะ”
“อือ กลับกันเถอะ”
“ครับ”
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น