ลำดับตอนที่ #5
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #5 : (( ♥ 5 )) ชเวซีวอน = =;;
ผมนั่งเหม่ออยู่ในรถได้สักพักโดยที่มีดงเฮและรยออุคนั่งเล่นอะไรกันไม่รู้งุ้งงิ้งๆข้างๆผม แต่ผมก็ไม่ได้ใส่ใจอะไร
เห้ออ.. ผมเป็นอะไรไปน้อ? ปวดหัวชะมัด !
"นี้ฮยอกแจ กินนี้หน่อยมั้ย?" ดงเฮยื่นซองขนมให้ผม
"อ่า.. ไม่ล่ะ ขอบใจนะ พอดีไม่ค่อยหิว" ผมตอบปัดๆ ไม่ใช่ไม่ค่อยหิว แต่กินไม่ลงต่างหาก!
"แต่นายไม่ได้กินอะไรตั้งแต่เช้าแล้วนะ.. นี้มันก็จะเที่ยงแล้ว" ดงเฮว่าพลางพลิกนาฬิกาข้อมือดู
"อืมม เดี๋ยวไปถึงที่นั้นสัญญาเลยวะจะกิน~"
"จริงนะ ?!" ดงเฮว่าอย่างดีใจ
"อื้ออ.." พูดจบผมก็หันไปทางหน้าต่างต่อ
"นี้ๆพี่ฮยอกแจเค้าเป็นอะไรอ่า ผมเห็นตั้งแต่เช้าแล้วนะ หน้าบูดตลอดเลย สงสัยเมนส์จะมา คิกๆๆ" เสียงเล็กๆของรยออุคกำลังกระซิบเบาๆ แต่ทำไมผมได้ยินวะ? = =; แอบนินทาไรกัน ไม่สนใจหรอก - -*
"นั้นสิ.. ท่าทางจะมาไม่ปกติสะด้วยนะ!" พี่อีทึกร่วมวงกับเค้าด้วย? - - เอิ่มมม..
"อย่านินทาเค้าสิฮะ ผมว่าเค้าได้ยินนะ~" ดงเฮพยายามท้วง
"เอาหน่า.. ถึงรู้ก็ไม่สนใจหรอก นี้ๆๆ พี่ว่าฮยอกแจกำลังมีความรักนา~ เมื่อวานพี่แอบเห็นเค้าจับมือกับซีวอนเด็กช่างปีหนึ่งด้วยล่ะ!" พี่อีทึกพูดดังสะเหมือนจะให้ผมได้ยิน แต่..เอ๊ะ! จับมือ.. จับมือ ! =[]=! พี่เค้าเห็นด้วยหรอฟร๊า~! การกระทำอันผิดผีของผม.. ไม่อยากจะให้ใครเห็นแต่แล้ว.. TT^TT ฮึกกก.. พี่อีทึกดันเห็น พี่เห็นได้ไงว๊า~! ทำไมผมรู้สึกร้อนๆที่หน้าวะ?
"ว๊ายยยย! จริงหรอ ? ตายล่ะ ตานั้นฮอตจะตายเลยนะ! > <;" ซองมินที่มัวแต่กดโทรศัพท์ส่งข้อความก็ขอแจมด้วย
"*0* พี่เค้าทั้งล่ำ สูง หล่อ คิ้วเข้ม หน้าคม แถมบ้านรวยมากๆอีกต่างหาก ว๊าวววว~ อิจฉาพี่ฮยอกแจอ่ะ!" รยออุคพูดเสียงดัง
"หยุดพูดสักทีได้มั้ยยย!!!!" ผมหันไปตะคอกพวกนั้น
"ฮ่าๆๆๆๆๆๆ ฮี่ๆๆๆๆ โฮะๆๆๆๆๆๆๆๆ สำเร็จ!!" พี่อึทึกหันไปตบมือกับรยออุคแล้วก็ซองมิน ท่าทางมีความสุขมาก!
"ในที่สุดเราก็ทำสำเร็จอะ พี่อีทึกดูดิ พี่ฮยอกแจหน้าแดงมากเลยอ่า.. กิ๊วๆๆ" รยออุคพูดล้อเลียนผม =O=;;
เด็กเลวเอ๊ยยยยยยยยยย!
"แสดงว่านายชอบซีวอนหรอฮยอกแจ ?" พี่อีทึกพูดยิ้มๆ
"อะไร? ซีวอนไหน ? ไม่รู้จักครับ!" ผมหันไปพูดกระแทกเสียง โอยยย. อะไรวะ ? หมอนนั้นชื่อซีวอนหรอกหรอ?
"ก็ที่ยืนจ้องหน้ากับนายเมื่อวานไง แถมจับมือกันอีกต่างหาก.. สบตากันปิ๊งๆๆ ในซุปเปอร์มาเก็ตน่ะ! จำไม่ได้หรอ?"
"อ่ะ.. เอ่อ..เห้ยยยย!" ผมพูดไม่ออก ลิ้นพันกัน ... เห้อออ ตายๆๆ อะไรวะ!
"อ่ะ.. เอ่อ.. ถึงแล้วนะทุกคน" ดงเฮพูดขึ้นในขณะที่มืออีกข้างก็พยายามแตะบ่าผมเบาๆ
**************************************************************************************************************
ในขณะที่ผมกำลังลากกระเป๋าเดินไปเข้าแถวอยู่ฝุ่นจำนวนมากมายมหาศาลก็ถาโถมเข้ามาในสถานที่แห่งนี้ = =;;
มันเยอะมากจนดงเฮสำลัก ผมซึ่งไม่มีผ้าเช็ดหน้าเลยต้องซวยไป ยอมหายใจเข้าไปทั้งๆที่ไม่ไหวจริงๆ ก็เพราะไอ่พวกก้อนมะเร็งแถวข้างๆอะดิ มันเดินลากเท้ากันอะ! พอพวกผมสำลักก็หัวเราะกันใหญ่ = =! สารเลว!
"เห้ยยย! เดินดีๆไม่ได้หรอวะ ? ไม่เห็นหรอเพื่อนฉันสำลักฝุ่นจะตายอยู่แล้ว" ผมพยายามตะคอกใส่พวกมัน แต่ก็ต้องก้มหน้าเพราะทนเห็นใบหน้าแสนอุบาทว์ที่เต็มไปด้วยเหงื่อไคลไม่ได้ -__-' แม่จ๋า..ฮยอกอยากปกป้องเพื่อนๆ ~
"แล้วกูไปเดินบนหัวพ่อมึงหรอ ^^?" ไอ่หมีความตัวแรกตอบผม.. ตัวมันใหญ่มากจนไม่น่าเชื่อว่าจะเดินได้
"ฮยอก.. อย่าเถอะปล่อยเค้าหน่า.." ดงเฮพยายามดึงแขนผมไว้ , ผมเริ่มหน้าซีดด้วยอากาศที่ร้อนจัดและพวกนั้นก็กลิ่นตัวแรงมาก ! T..T
"ฮ่าๆๆๆ ไอ่พวกลูกหมาอ่อนแอ ทำไรไม่ได้ก็อย่าจุ้นสิวะ 55555~" กลุ่มแก๊งหมีควายหัวเราะกันลั่น ผมได้แต่กำหมัดแน่น แต่ถ้าจะให้เสี่ยงเอามือนุ่มๆของผมไปสัมผัสหน้าที่แสนจะมันเยิ้มมมแบบนั้น.. ผมไม่เอาดีกว่า มันก็ต้องด้วยไอ้นี้!!
'พลั่กก...' ผมสะบัดปลายเท้าเข้าริมฝีปากไอ่หมีควายนั้น หรือเรียกง่ายๆเตะปาก! มือของผมมันสูงส่งเกินไปที่จะไปแตะต้องพวกมัน!
"เห้ยยยยยยยยย!มึงเตะกูหรอ?" ไอ่หมีควายเช็ดเลือดที่ปากซิบๆ
"แล้วเห็นว่าฉันทำอะไรล่ะ ? หรือต้องให้เตือนความจำอีกรอบ ห๊ะ!!?" ผมตะคอกทั้งๆที่ก้มหน้าเหมือนเดิม = =''
"ทำอะไรกันน่ะ?" พี่อีทึกเดินเข้ามาในวงพร้อมกับรยออุคและซองมิน
"พวกนั้นหาเรื่องก่อนนะครับรุ่นพี่" ไอ่หมีควายรีบพูด
"ต..แต่มันเตะฝุ่นคลุ้งไปทั่วเลยนะครับพี่.. ดงเฮสำลักจนทนไม่ไหวแล้วดูสิ"
"พี่ไม่รู้ละว่าใครผิด แต่ขอให้หยุด! และอย่ามีเรื่องกันอีก เอาล่ะไปได้.." พอพี่อีทึกพูดจบ ไอ่พวกหมีควายก็ยอมเดินจากไป แต่มันหันมามองหน้าผมตลอด เหมือนจะอาฆาต =O=; เอาเวลาไปรักษาสิวก่อนดีมั้ย สิวหัวข้างที่คิ้วขวาแกมันจะระเบิดแล้วนะ! TT
"เมื่อกี้..ผมขอโทษแทนเพื่อนผมด้วยนะครับ" เสียงทุ้มที่คุ้นหูดังมาจากข้างหลังขณะที่ผมกำลังจะเดินแยกย้าย
"หือ... อ่า... เอ่อ... พ..พี่ซีวอนน!! >[ ]<!" รยออุคตะโกนเสียงดัง ท่าทางดีใจมากเมื่อได้เจอไอ่นี้.. ผมหันหลังไปมองก็ต้อง... เอ่อ.. เอิ่ม.... ขนาดฝุ่นฟุ้ง.. แม่งยังหล่อ! = =;;; เห้ยยยยยย! ไม่ได้ๆๆๆ
"ไม่เป็นไรฮะ" ดงเฮพูดเบาๆ
"ขอโทษอีกรอบนะครับ เอ่อ..ถ้าไม่รังเกียจ ผมขอเลี้ยงข้าวพวกคุณสักมื้อ..เป็นการไถ่โทษ"
"โคตรสุภาพบุรุษเลย T___T" รยออุคน้ำตาไหลพรากปลาบปลื้มมากสินะไอ่เวรเนี่ย! แค่มันบอกจะไปเลี้ยงข้าว แหม่ๆ - -"
"ก็ได้นะ.. ไม่ได้เสียหายอะไรมากก็ไปก็ได้~" พี่อีทึกพูดเบาๆ
"แต่ฉันรังเกียจ!" ผมพูดสวนออกไป
"อ่าวนายเมื่อวานนี้.. จำผมได้มั้ย ^^?" =[]=;; เห้ยยย อย่ายิ้มสิว่ะ!! =////////=
"จ..จำไม่ได้ว้อย! ไปกันเถอะ!" ผมพยายามรั้งตัวเพื่อนให้เดินมา แต่ก็ไม่สำเร็จ
"เดี๋ยวสิฮยอกแจ... จะรีบไปไหนละหื้มมม -____,-?" ยิ้มที่แสนจะมีเลศนัยของพี่อีทึกทำให้ผมยิ่งระแวง TT
"ก็..เอ่อ.. เดี๋ยวอาจารย์เค้าเรียกไงฮะ! = =;;;"
"อ่า.. เอ่อ... ผมชเวซีวอนนะครับ พวกคุณ...อ่า.." ติดอ่างหรอวะ? -*- แม่งพูดติดๆขัดๆ
"ฉันอีทึกน่ะ"
"ผมรยออุคค้าบ~ เป็นโฮโม~ >//////< โสดด้วย ใสด้วย แถมซิงอีกต่างหาก โฮะๆ" รยออุคพูดไปพร้อมทำท่าทางสะดีดสะดิ้งท่าทางจะเป็นเอามาก
"แล้วคนนั้นละครับ?" ไอ่เวรนั้นชี้ไปที่ซองมินที่มัวแต่กดโทรศัพท์
"อ้อ คนนั้นซองมินน่ะ"
"ผมดงเฮฮะ" ดงเฮพูดพลางส่งยิ้มบางๆให้ - 0 -
"แล้วคุณ..." หมอนั้นลากเสียงยาว , อะไรวะ ? อย่ามาถามไม่ตอบเว้ยยยย! TT
"ฮยอกแจน่ะ ฮี่ๆๆๆ" พี่อีทึกพูดแทน - -* พี่เก่งจังนะเรื่องแบบนี้
"ฮยอกแจ.." หมอนั้นยื่นมือมาให้ผม จะทำอะไรวะ? =[]=;;
"นี้ๆๆ เค้าทำแบบนี้~" พี่อีทึกจับมือผมไปจับกับมือซีวอน! =[]=!!! เห้ยยยยยยยยยยย~
"เห้ยย ไม่ได้ๆนะ! อี๋! เชื้อโรค แม่จ๋า~~ TOT" ผมสะบัดมือออกทันที
"ทำแบบนี้มันเสียมารยาทนะฮยอกแจ = =ll|" พี่อีทึกพูดเบาๆ
"งั้นผมจับแทน~" รยออุครีบรับมือซีวอนมาจับทันที แถมยิ้มตลอด ท่าทางมีความสุขมากก = =;
"เอิ่ม.. ผมอยากจับมือกับฮยอกแจมากกว่านะครับ ^^;" ซีวอนว่าแล้วยิ้มบางๆ
"ห๊ะ!!! โอ่วม่ายยยยยยยยย~ /T[]T\" รยออุควิ่งไปหลับหลังพี่อีทึกทันที .. หน้าแตก !
"แฮ่ๆ งั้นผมไปละครับ บายนะฮยอกแจของผม" ว่าเสร็จซีวอนก็วิ่งจากไป..
"เอ๊ะ! ผมเป็นของมันตั้งแต่เมื่อไหร่วะ!? =[]=;;;;"
"เมื่อกี้ไงฮยอกแจ~ คึคึคึ" ซองมินพูดบ้าง(?)
"...... = =ll||" จิตตกขั้นสูงสุด....
เห้ออ.. ผมเป็นอะไรไปน้อ? ปวดหัวชะมัด !
"นี้ฮยอกแจ กินนี้หน่อยมั้ย?" ดงเฮยื่นซองขนมให้ผม
"อ่า.. ไม่ล่ะ ขอบใจนะ พอดีไม่ค่อยหิว" ผมตอบปัดๆ ไม่ใช่ไม่ค่อยหิว แต่กินไม่ลงต่างหาก!
"แต่นายไม่ได้กินอะไรตั้งแต่เช้าแล้วนะ.. นี้มันก็จะเที่ยงแล้ว" ดงเฮว่าพลางพลิกนาฬิกาข้อมือดู
"อืมม เดี๋ยวไปถึงที่นั้นสัญญาเลยวะจะกิน~"
"จริงนะ ?!" ดงเฮว่าอย่างดีใจ
"อื้ออ.." พูดจบผมก็หันไปทางหน้าต่างต่อ
"นี้ๆพี่ฮยอกแจเค้าเป็นอะไรอ่า ผมเห็นตั้งแต่เช้าแล้วนะ หน้าบูดตลอดเลย สงสัยเมนส์จะมา คิกๆๆ" เสียงเล็กๆของรยออุคกำลังกระซิบเบาๆ แต่ทำไมผมได้ยินวะ? = =; แอบนินทาไรกัน ไม่สนใจหรอก - -*
"นั้นสิ.. ท่าทางจะมาไม่ปกติสะด้วยนะ!" พี่อีทึกร่วมวงกับเค้าด้วย? - - เอิ่มมม..
"อย่านินทาเค้าสิฮะ ผมว่าเค้าได้ยินนะ~" ดงเฮพยายามท้วง
"เอาหน่า.. ถึงรู้ก็ไม่สนใจหรอก นี้ๆๆ พี่ว่าฮยอกแจกำลังมีความรักนา~ เมื่อวานพี่แอบเห็นเค้าจับมือกับซีวอนเด็กช่างปีหนึ่งด้วยล่ะ!" พี่อีทึกพูดดังสะเหมือนจะให้ผมได้ยิน แต่..เอ๊ะ! จับมือ.. จับมือ ! =[]=! พี่เค้าเห็นด้วยหรอฟร๊า~! การกระทำอันผิดผีของผม.. ไม่อยากจะให้ใครเห็นแต่แล้ว.. TT^TT ฮึกกก.. พี่อีทึกดันเห็น พี่เห็นได้ไงว๊า~! ทำไมผมรู้สึกร้อนๆที่หน้าวะ?
"ว๊ายยยย! จริงหรอ ? ตายล่ะ ตานั้นฮอตจะตายเลยนะ! > <;" ซองมินที่มัวแต่กดโทรศัพท์ส่งข้อความก็ขอแจมด้วย
"*0* พี่เค้าทั้งล่ำ สูง หล่อ คิ้วเข้ม หน้าคม แถมบ้านรวยมากๆอีกต่างหาก ว๊าวววว~ อิจฉาพี่ฮยอกแจอ่ะ!" รยออุคพูดเสียงดัง
"หยุดพูดสักทีได้มั้ยยย!!!!" ผมหันไปตะคอกพวกนั้น
"ฮ่าๆๆๆๆๆๆ ฮี่ๆๆๆๆ โฮะๆๆๆๆๆๆๆๆ สำเร็จ!!" พี่อึทึกหันไปตบมือกับรยออุคแล้วก็ซองมิน ท่าทางมีความสุขมาก!
"ในที่สุดเราก็ทำสำเร็จอะ พี่อีทึกดูดิ พี่ฮยอกแจหน้าแดงมากเลยอ่า.. กิ๊วๆๆ" รยออุคพูดล้อเลียนผม =O=;;
เด็กเลวเอ๊ยยยยยยยยยย!
"แสดงว่านายชอบซีวอนหรอฮยอกแจ ?" พี่อีทึกพูดยิ้มๆ
"อะไร? ซีวอนไหน ? ไม่รู้จักครับ!" ผมหันไปพูดกระแทกเสียง โอยยย. อะไรวะ ? หมอนนั้นชื่อซีวอนหรอกหรอ?
"ก็ที่ยืนจ้องหน้ากับนายเมื่อวานไง แถมจับมือกันอีกต่างหาก.. สบตากันปิ๊งๆๆ ในซุปเปอร์มาเก็ตน่ะ! จำไม่ได้หรอ?"
"อ่ะ.. เอ่อ..เห้ยยยย!" ผมพูดไม่ออก ลิ้นพันกัน ... เห้อออ ตายๆๆ อะไรวะ!
"อ่ะ.. เอ่อ.. ถึงแล้วนะทุกคน" ดงเฮพูดขึ้นในขณะที่มืออีกข้างก็พยายามแตะบ่าผมเบาๆ
**************************************************************************************************************
ในขณะที่ผมกำลังลากกระเป๋าเดินไปเข้าแถวอยู่ฝุ่นจำนวนมากมายมหาศาลก็ถาโถมเข้ามาในสถานที่แห่งนี้ = =;;
มันเยอะมากจนดงเฮสำลัก ผมซึ่งไม่มีผ้าเช็ดหน้าเลยต้องซวยไป ยอมหายใจเข้าไปทั้งๆที่ไม่ไหวจริงๆ ก็เพราะไอ่พวกก้อนมะเร็งแถวข้างๆอะดิ มันเดินลากเท้ากันอะ! พอพวกผมสำลักก็หัวเราะกันใหญ่ = =! สารเลว!
"เห้ยยย! เดินดีๆไม่ได้หรอวะ ? ไม่เห็นหรอเพื่อนฉันสำลักฝุ่นจะตายอยู่แล้ว" ผมพยายามตะคอกใส่พวกมัน แต่ก็ต้องก้มหน้าเพราะทนเห็นใบหน้าแสนอุบาทว์ที่เต็มไปด้วยเหงื่อไคลไม่ได้ -__-' แม่จ๋า..ฮยอกอยากปกป้องเพื่อนๆ ~
"แล้วกูไปเดินบนหัวพ่อมึงหรอ ^^?" ไอ่หมีความตัวแรกตอบผม.. ตัวมันใหญ่มากจนไม่น่าเชื่อว่าจะเดินได้
"ฮยอก.. อย่าเถอะปล่อยเค้าหน่า.." ดงเฮพยายามดึงแขนผมไว้ , ผมเริ่มหน้าซีดด้วยอากาศที่ร้อนจัดและพวกนั้นก็กลิ่นตัวแรงมาก ! T..T
"ฮ่าๆๆๆ ไอ่พวกลูกหมาอ่อนแอ ทำไรไม่ได้ก็อย่าจุ้นสิวะ 55555~" กลุ่มแก๊งหมีควายหัวเราะกันลั่น ผมได้แต่กำหมัดแน่น แต่ถ้าจะให้เสี่ยงเอามือนุ่มๆของผมไปสัมผัสหน้าที่แสนจะมันเยิ้มมมแบบนั้น.. ผมไม่เอาดีกว่า มันก็ต้องด้วยไอ้นี้!!
'พลั่กก...' ผมสะบัดปลายเท้าเข้าริมฝีปากไอ่หมีควายนั้น หรือเรียกง่ายๆเตะปาก! มือของผมมันสูงส่งเกินไปที่จะไปแตะต้องพวกมัน!
"เห้ยยยยยยยยย!มึงเตะกูหรอ?" ไอ่หมีควายเช็ดเลือดที่ปากซิบๆ
"แล้วเห็นว่าฉันทำอะไรล่ะ ? หรือต้องให้เตือนความจำอีกรอบ ห๊ะ!!?" ผมตะคอกทั้งๆที่ก้มหน้าเหมือนเดิม = =''
"ทำอะไรกันน่ะ?" พี่อีทึกเดินเข้ามาในวงพร้อมกับรยออุคและซองมิน
"พวกนั้นหาเรื่องก่อนนะครับรุ่นพี่" ไอ่หมีควายรีบพูด
"ต..แต่มันเตะฝุ่นคลุ้งไปทั่วเลยนะครับพี่.. ดงเฮสำลักจนทนไม่ไหวแล้วดูสิ"
"พี่ไม่รู้ละว่าใครผิด แต่ขอให้หยุด! และอย่ามีเรื่องกันอีก เอาล่ะไปได้.." พอพี่อีทึกพูดจบ ไอ่พวกหมีควายก็ยอมเดินจากไป แต่มันหันมามองหน้าผมตลอด เหมือนจะอาฆาต =O=; เอาเวลาไปรักษาสิวก่อนดีมั้ย สิวหัวข้างที่คิ้วขวาแกมันจะระเบิดแล้วนะ! TT
"เมื่อกี้..ผมขอโทษแทนเพื่อนผมด้วยนะครับ" เสียงทุ้มที่คุ้นหูดังมาจากข้างหลังขณะที่ผมกำลังจะเดินแยกย้าย
"หือ... อ่า... เอ่อ... พ..พี่ซีวอนน!! >[ ]<!" รยออุคตะโกนเสียงดัง ท่าทางดีใจมากเมื่อได้เจอไอ่นี้.. ผมหันหลังไปมองก็ต้อง... เอ่อ.. เอิ่ม.... ขนาดฝุ่นฟุ้ง.. แม่งยังหล่อ! = =;;; เห้ยยยยยย! ไม่ได้ๆๆๆ
"ไม่เป็นไรฮะ" ดงเฮพูดเบาๆ
"ขอโทษอีกรอบนะครับ เอ่อ..ถ้าไม่รังเกียจ ผมขอเลี้ยงข้าวพวกคุณสักมื้อ..เป็นการไถ่โทษ"
"โคตรสุภาพบุรุษเลย T___T" รยออุคน้ำตาไหลพรากปลาบปลื้มมากสินะไอ่เวรเนี่ย! แค่มันบอกจะไปเลี้ยงข้าว แหม่ๆ - -"
"ก็ได้นะ.. ไม่ได้เสียหายอะไรมากก็ไปก็ได้~" พี่อีทึกพูดเบาๆ
"แต่ฉันรังเกียจ!" ผมพูดสวนออกไป
"อ่าวนายเมื่อวานนี้.. จำผมได้มั้ย ^^?" =[]=;; เห้ยยย อย่ายิ้มสิว่ะ!! =////////=
"จ..จำไม่ได้ว้อย! ไปกันเถอะ!" ผมพยายามรั้งตัวเพื่อนให้เดินมา แต่ก็ไม่สำเร็จ
"เดี๋ยวสิฮยอกแจ... จะรีบไปไหนละหื้มมม -____,-?" ยิ้มที่แสนจะมีเลศนัยของพี่อีทึกทำให้ผมยิ่งระแวง TT
"ก็..เอ่อ.. เดี๋ยวอาจารย์เค้าเรียกไงฮะ! = =;;;"
"อ่า.. เอ่อ... ผมชเวซีวอนนะครับ พวกคุณ...อ่า.." ติดอ่างหรอวะ? -*- แม่งพูดติดๆขัดๆ
"ฉันอีทึกน่ะ"
"ผมรยออุคค้าบ~ เป็นโฮโม~ >//////< โสดด้วย ใสด้วย แถมซิงอีกต่างหาก โฮะๆ" รยออุคพูดไปพร้อมทำท่าทางสะดีดสะดิ้งท่าทางจะเป็นเอามาก
"แล้วคนนั้นละครับ?" ไอ่เวรนั้นชี้ไปที่ซองมินที่มัวแต่กดโทรศัพท์
"อ้อ คนนั้นซองมินน่ะ"
"ผมดงเฮฮะ" ดงเฮพูดพลางส่งยิ้มบางๆให้ - 0 -
"แล้วคุณ..." หมอนั้นลากเสียงยาว , อะไรวะ ? อย่ามาถามไม่ตอบเว้ยยยย! TT
"ฮยอกแจน่ะ ฮี่ๆๆๆ" พี่อีทึกพูดแทน - -* พี่เก่งจังนะเรื่องแบบนี้
"ฮยอกแจ.." หมอนั้นยื่นมือมาให้ผม จะทำอะไรวะ? =[]=;;
"นี้ๆๆ เค้าทำแบบนี้~" พี่อีทึกจับมือผมไปจับกับมือซีวอน! =[]=!!! เห้ยยยยยยยยยยย~
"เห้ยย ไม่ได้ๆนะ! อี๋! เชื้อโรค แม่จ๋า~~ TOT" ผมสะบัดมือออกทันที
"ทำแบบนี้มันเสียมารยาทนะฮยอกแจ = =ll|" พี่อีทึกพูดเบาๆ
"งั้นผมจับแทน~" รยออุครีบรับมือซีวอนมาจับทันที แถมยิ้มตลอด ท่าทางมีความสุขมากก = =;
"เอิ่ม.. ผมอยากจับมือกับฮยอกแจมากกว่านะครับ ^^;" ซีวอนว่าแล้วยิ้มบางๆ
"ห๊ะ!!! โอ่วม่ายยยยยยยยย~ /T[]T\" รยออุควิ่งไปหลับหลังพี่อีทึกทันที .. หน้าแตก !
"แฮ่ๆ งั้นผมไปละครับ บายนะฮยอกแจของผม" ว่าเสร็จซีวอนก็วิ่งจากไป..
"เอ๊ะ! ผมเป็นของมันตั้งแต่เมื่อไหร่วะ!? =[]=;;;;"
"เมื่อกี้ไงฮยอกแจ~ คึคึคึ" ซองมินพูดบ้าง(?)
"...... = =ll||" จิตตกขั้นสูงสุด....
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น