ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    :+: ปฏิบัติการณ์รักดักหัวใจนายตัวแสบ :+:

    ลำดับตอนที่ #1 : Chapter 1: แผนการร้ายของยัยตัวแสบ

    • อัปเดตล่าสุด 9 ก.ย. 48




    1..



    บรรยากาศยามบ่ายที่แสงอาทิตย์ๆ สาดแสงเข้ามาในห้องเรียนของเด็กนักเรียนมัธยมปลายชั้น  ม. 5 / 2 โรงเรียนที่มีชื่อเสียง

    แห่งหนึ่ง ใจกลางกรุงเทพมหานคร  ขณะที่ครูบาอาจารย์กำลังทำหน้าที่สอนสั่งอย่างขะมักเขม้น  



    ส่วนนักเรียนะเหรอดูท่าจะไม่มีใครสนใจฟังที่อาจารย์พูดสักเท่าไหร่  บางกลุ่มจับกลุ่มกันคุย บางกลุ่มก็นอนน้ำลายยืด

    แน่นอนว่านักเรียนเหล่านั้นรวมถึงฉันด้วย =_=^^  



    ก็แหม! บรรยากาศตอนบ่ายที่แสนจะน่านอน  ดันมาประจวบเหมาะกับวิชาภาษาไทยของอาจารย์สุมาลีนะสิ  แถมวิชาภาษาไทยดัน

    มาอยู่หลังคาบพักกลางวันอีก  เด็กวัยกำลังกินกำลังนอนอย่างพวกเรา  พอได้กินอิ่มก็เป็นธรรมดาที่จะต้องง่วง  ดังคำสุภาษิตไทย

    ที่ว่า‘ หนังท้องตึงหนังตาหย่อน ’  แบบนี้ใครจะมีอารมณ์เรียนกันล่ะ  ในเมื่อหนังตามันหนักอึ้งซะแบบนี้



    วิชาภาษาไทยอย่างที่ทุกคนต่างรู้ๆกัน  ว่ามันคือชั่วโมงแห่งการนอนพักผ่อน ^___^ ( นี่หรือคืออนาคตของชาติ )



    “ น่าเบื่อว่ะ!! ตอนเช้าก็มาเจอชั่วโมงภาษาไทยเลย  ฉันนะเบื้อเบื่อ ” เสียงไม่สบอารมณ์เท่าไหร่ของเพื่อนสนิทของฉันดังขึ้น

    มันน่ะขึ้นชื่อเรื่องการนอนหลับในชั่วโมงเรียนเลย  นอนได้นอนดีไม่รู้ชาติที่แล้วมันเกิดเป็นอะไร



    “ ฉันเห็นไม่ใช่ชั่วโมงภาษาไทยแกก็นอน  จะบ่นทำไมวะ  ” ฉันหันไปบ่นฟางที่นั่งหาวนอนหาวอยู่ข้างๆฉัน



    “ พิงค์แกอ่านอะไรอยู่  เอามาอ่านมั่งดิ ” พูดไม่พูดปล่าวฟางยังหยิบหนังสือการ์ตูนที่ฉันซ่อนอยู่ใต้โต๊ะออกไปอ่านหน้าตาเฉย



    แนะนำตัวกันก่อนเลยค่ะ  ฉันชื่อพิงค์ที่เขียนเป็นภาษาอังกฤษว่า Pink  แล้วก็แปลว่าสีชมพูค่ะ   ชื่อของฉันมันออกจะแปลกๆ =_=^

    ฉันก็เคยถามแม่อยู่เหมือนกันว่าทำไมถึงตั้งชื่อนี้  คำตอบที่ได้รับจากแม่ก็ทำให้ฉันแทบยิ้มแก้มปริเลยทีเดียว  



    แม่บอกว่าพอฉันเกิดก็รู้สึกว่าโลกนี้มันสดใสโลกทั้งโลกเหมือนจะเป็นสีชมพู  ก็เลยตั้งชื่อฉันว่าพิงค์  ส่วนชื่อจริงนะเหรอ  

    ฉันชื่อพิชญาค่ะ  ฉันอายุ 17  โฮะ โฮะ  โฮะ >O<  วัยกำลังเป็นสาวแรกแย้มเลยทีเดียว



    ฉันมีคนเข้ามาจีบมากมายด้วยความที่เป็นสวย น่ารัก ( ยอตัวเองตั้งแต่ต้นเรื่อง ^_^ ) แต่ทำม๊าย ทำมายคนสวยเริ่ดเพอร์เฟค

    อย่างฉันถึงไม่มีแฟนสักที  คำตอบคุณจะได้รู้หลังจากที่อ่านไปสักพักคะ



    “ ฟางเอาการ์ตูนของฉันคืนมานะย่ะ  ฉันกำลังอ่านถึงฉากที่พระเอกกับนางเอกมันกำลังจะ..... >_< กันพอดีเลย ”



    “ โหย! อ่านเรื่องมาเฟียที่รัก  แกนี่โคตรทะลึ่งเลยอ่ะ ”



    “ เอาคืนมานี่เลยถ้าแกคิดว่าทะลึ่งก็ไม่ต้องอ่าน  เอาคืนมาย่ะ ” ฉันดึงการ์ตูนมาเฟียที่รักเล่นโปรดออกจากมือของยัยฟางทันที

    แต่ท่าทางมันคงจะมีญาติเป็นตุ๊กแกแน่ๆ  เพราะมือมันเหนี่ยวอย่างกับตุ๊กแกที่เกาะหนังสือการ์ตูนของฉันไม่ยอมปล่อยเลย >W<



    “ ยัยบ้า! แกปล่อยหนังสือการ์ตูนของฉันเดี๋ยวนี้นะ ”



    “ แกนั่นแหละปล่อย  ฉันจะอ่าน ”



    ฉันและฟางต่างยื้อยุดฉุดกระฉากหนังสือการ์ตูนกันไปมา  และในที่สุดมันก็



    แคว๊ก !!!!!!!!!! เสียงกระดาษขาดดังขึ้น  ฉันถึงกับตกใจเมื่อหนังสือการ์ตูนเล่มโปรดถูกแยกออกเป็นสองส่วน TToTT



    “ กริ๊ด!! หนังสือของฉันขาดหมดเลยยัยบ้า TT_TT ” ฉันพูดพลางมองดูหนังสือการ์ตูนเล่นโปรดของฉันที่ถูกแบ่งออกเป็นสองชิ้น

    ชิ้นหนึ่งอยู่ในมือของฟางและอีกชิ้นหนึ่งอยู่ในมือของฉัน



    “ ช่วยไม่ได้ก็แกไม่ให้ฉันอ่านตั้งแต่แรกเองอ่ะ ”  ดู๊ดูเพื่อนเวรมันพูดสิ  



    “ ถ้าแกกวนทีนฉันมากกว่านี้  แกจะมีสภาพไม่ต่างอะไรกับหนังสือเล่มนี้  ฮึ่ม!  ”



    “ ขอโต๊ดค๊าบแม่  หนูผิดปายแล้ว ”



    เสียงกวนประสาทของฟางผุดขึ้นเข้าโสตประสาท  ฉันมองตรงไปที่หน้าไอ้ฟางเพื่อนตัวดีของฉันก่อนที่ฉันจะเอามือบีบคอมัน

    โทษฐานที่มันทำให้หนังสือการ์ตูนสุดเลิฟของฉันขาด



    “ ว้าย !! อาจารย์ขา  พิชญากับสิริมาเล่นอะไรกันเสียงดังไม่รู้ค่ะ  หนูไม่มีสมาธิในการเรียนเลย ”



    เสียงใคร ! ใครมันบังอาจไปฟ้องอาจารย์ ฮึ่ม! --*-- ฉันหันไปมองต้นตอของเสียงทันที   และก็พบกับยัยมินนี่ตัวแสบศตรูอันดับ

    หนึ่งของฉันและฟาง    กำลังลอยหน้าลอยตาหน้าระรื่นอยู่หลังห้อง  หน้าระรื่นดีนัก  มันหน้าจะเจอเท้าอันแสนเรียวงามของฉัน

    ซัดเข้าหน้ามันไปสักป๊าบก็คงจะดี



    ฉันกับยัยมัมมี่ เอ๊ย! มินนี่เป็นไม้เบื่อไม้เมากันมาตั้งแต่ชั้นม. ต้นแล้ว  เราไม่ถูกกันเพราะเหตุผลปัญญาอ่อนที่มันเคยบอกว่า..



    ‘ ผู้ชายที่มันชอบทุกคนไม่ชอบมัน  แต่กลับมาชอบฉันแทน ’  เหตุผลงี่เง่าชะมัดยาดเลย  ก็คนมันสวยนี่หว่าจะให้ทำไง

    ไอ้ยาลดความสวยก็ไม่มีขายซะด้วยสิ   หนักใจเกิดมาเป็นคนสวย  เอิ๊กๆๆๆๆ ^O^



    “ พิชญา  สิริมา!! ทำอะไรกัน  ออกมาหน้าห้องเดี๋ยวนี้เลย ” เสียงแก่ๆของอาจารย์สุมาลีดังขึ้นทำให้ฉันและฟางต้อง

    ออกไปยืนหน้าห้องตามที่อาจารย์สั่ง



    “ พิชญา สิริมา  เย็นนี้เธอต้องทำความสะอาดห้องเรียนเข้าใจมั้ย ”



    “ ค่า TTOTT ”



    ตกเย็นขณะที่ทุกคนกำลังเก็บของเพื่อจะกลับบ้านกันแต่ฉันและยัยฟางก็ต้องมานั่งหลังขดหลังแข็งทำความสะอาดห้องตามคำ

    บรรชาของอาจารย์จอมโหด  TT^TT ทั้งหมดมันเป็นเพราะยัยมัมมี่ตัวแสบแท้ๆ อย่าให้เจอนะโว้ย  แม่จะเอาแม้ถูพื้นยัดปากเลย



    “ นี่ๆ ซันดี้  ฉันเพิ่งจะรู้นะเนี่ยว่าโรงเรียนของเรามีนักการภารโรงคนใหม่ด้วยอ่ะ ”



    “ สงสัยเพิ่งเข้ามาใหม่มั้งมินนี่ ”



    เสียงกวนทีนที่ดังมากจาหหลังห้องทำให้ฉันแทบอยากปาไม้ถูพื้นให้โดนกระบาลของมันจริงๆ  พูดไม่ทันขาดคำยัยมัมมี่กับซันดี้

    ผีตายซากนี่เอง เสนอหน้ามาให้เอาไม้ถูพื้นยัดปากถึงที่นี่เลยเหรอ ได้พิงค์คนนี้จะจัดการให้เอง  



    ฉันไม่เข้าใจคนที่ตั้งชื่อให้ซินดี้สักเท่าไหร่  เพราะชื่อมันไม่ได้เข้ากับหน้าคุณเธอเล๊ย =_=^^ หน้าซินดี้มันออกไปทาแนวผีตายซาก

    หน้าประมาณไหนน่ะเหรอ  เอาเป็นว่าเอ็ดดี้ยืนคู่กับซันดี้แล้วเอ็ดดี้ดูหล่อขึ้นเหมือนติ๊กเจษฎาพรเลยแหละ  ลองจินตนาการภาพของ

    ซินดี้ดูเองแล้วกัน  



    อ๊ากกกกกกกกกก!! สยองอย่างรุนแรง >O<  



    ฉันก็ไม่ค่อยเข้าใจเหมือนกันว่าทำไมมินนี่ถึงมาคบกับซันดี้ได้  จนมาเมื่อเร็วๆนี้ฉันแอบฟังมินนี่พูดกับเพื่อนคนอื่นว่าคบกับซินดี้

    ก็เพื่อยกระดับตัวเองขึ้นมา  



    “ นี่มินนี่เธอก็ออกจะน่ารักนะทำไมถึงไปคบกับซิ้นดี้ละ  ไม่อายเวลาเดินด้วยกันเหรอ ”



    “ ฉันคบกับมันก็เพื่อให้ตัวเองดูดีขึ้นมาไงล่ะ  เธอคิดดูนะถ้าไปเดินเที่ยวด้วยกันน่ะผู้ชายก็ต้องเหลียวมองฉันมากกว่ามันจริงม่ะ  

    แล้วฉันก็ได้จะดูโดดเด่นขึ้นมาไงล่ะ ”




    ตอนนั้นฉันกับฟางทำเวรอยู่หลังห้องจึงได้ยินที่มินนี่พูดอย่างชัดเจน  ในใจของฉันก็เป็นเดือดเป็นร้อนแทนซินดี้เหมือนกันฉันกับ

    ฟางเคยไปเตือนซินดี้หลายครั้งแต่เธอก็ไม่เชื่อแถมยังด่าฉันกับยัยฟางอีกว่าจะยุให้ซินดี้แตกกับมินนี่   ฉันเลยปล่อยให้มันเป็น

    ไปตามเวรกรรมของใครของมันแล้วกัน  ฉันไม่ได้ใจร้ายนะคะ  แต่เตือนแล้วไม่เชื่อเองนี่  >^< ช่วยไม่ได้



    “ นี่ยัยมัมมี่แกมีธุระอะไรกับฉันมิทราบ  เลิกยุ่งกับฉันซะทีได้ป่ะ  รำคาญวะ ” เสียงห้วนๆของฉันทำให้ยัยมัมมี่หนาวๆร้อนๆ

    ขึ้นมาบ้างเพราะมันถึงกับหลบไปอยู่หนังซันดี้



    โด่! ที่แท้ก็พวกดีแต่ปาก  ฉันไม่อยากจะเสวนากับคนพรรคนี้มากนักหรอก



    “ จะไม่ให้ฉันหาเรื่องแกได้ไงก็พี่บอยรุ่นพี่ม.6 ที่ฉันเพิ่งสารภาพรักไปเมื่อวานนี้เค้าบอกว่าเค้ามีคนที่ชอบแล้วนั่นก็คือแก  

    ทำไม  ทำไมคนที่ฉันชอบทุกคนถึงหันไปชอบแกหมดห๊ะ!  ”



    “ ฮึ ช่วยไม่ได้...แต่ถ้าเธอเจ็บใจฉันนักละก็  ลองเอาชนะฉันดูสิ  ”  ฉันพูดพลางหมุนตัวเพื่อจะออกจากห้องเรียนทันทีแต่เสียง

    เรียกของยัยมัมมี่ทำให้ฉันต้องหมุนตัวกลับไปในห้องเรียนอีกรอบ



    “ งั้นแกก็มาพนันกับฉันมั้ยล่ะ ”



    “ พนัน ?? พนันอะไร ” ฉันหันควับไปถามยัยมัมมี่ทันที  ดูก็รู้ว่าสมองอันน้อยนิดที่คิดเป็นแต่เรื่องชั่วๆของยัยมัมมี่คงจะเริ่มทำงาน

    แล้วสิ่งที่ยัยนี่คิดคงไม่พ้นเรื่องผู้ชาย =_=^



    “ เรามาพนันกันว่าใครจะสามารถจับหนุ่มหล่อให้อยู่มือได้มากกว่ากันดีมั้ย..ถ้าใครแพ้ต้องล้างส้วมทั้งโรงเรียนแล้วฉันจะยอมเป็น

    เบ๊คอยรับใช้แกด้วยหนึ่งเดือนเต็ม  แกกล้ามั้ยล่ะ ?? ”



    O_O อะไรนะ  ไม่อยากเชื่อหูตัวเองว่ายัยมัมมี่จะมีความคิดที่อุบาตว์ปานนี้  เหอๆๆ ใครจะบ้าไปพนันกับมันล้างส้วมตั้งหนึ่งเดือน

    เลยนะเฟ้ย แง่มๆ --__--‘ แต่เรื่องเบ๊มันก็น่าสน   ฉันไม่มีทางตกลงหรอก



    “ ทำไมถึงเงียบล่ะพิงค์หรือว่าแกไม่กล้า  แกกลัวแพ้ฉันใช่ม่ะ ” มินนี่พูดเหมือนกับมั่นใจในตัวเองสุดว่าเธอต้องชนะฉันแน่นอน



    “ ฉันไม่ / ตกลง ฉันรับคำท้า...  ”   OoO นั่นไม่ใช่เสียงของฉันค่ะแต่เป็นเสียงของยัยฟางเพื่อนเวรของฉันนั่นเอง



    “ แต่มีข้อแม้ว่า....ถ้าพิงค์ชนะพวกแกต้องเลิกตามรังควาญพวกเราอีกเข้าใจป่ะ ”



    “ ก็ได้ ...งั้นคืนนี้ 4 ทุ่มเจอกับที่ผับ…. อย่าคิดว่าจะเบี้ยวฉันได้นะ  ถ้าแกไม่มาถือว่าแพ้ ”



    ยัยมัมมี่พูดเสร็จก็เดินจากไปพร้อมกับซินดี้    เมื่อฉันเห็นว่าศัตรูหมายเลขหนึ่งของฉันเดินออกไปไกลแล้วฉันก็หันควับกลับ

    มามองยัยฟางเพื่อนสุดเลิฟของฉันด้วยสายตาอาฆาตทันที  ก็มันดันไปรับปากตกลงเรื่องบ้าๆแบบนั้นส่งเดชได้ไง  

    อย่างนี้ต้องมีการชำระความ ฮึ่ม! -*-



    “ แกไปตอบตกลงยัยมัมมี่แบบงั้นได้ไงห๊ะ! ”



    “ เอาน่ะพิงค์มันไม่เสียหายไม่ใช่เหรอ  ถ้าแกชนะพวกนั้นได้มันก็จะเลิกยุ่งกับแกแล้วแกกับฉันก็จะได้มีเบ๊ใช้หนึ่งเดือนเต็มๆ

    แล้วที่สำคัญยังได้แก้แค้นยัยมัมมี่กับซิ้นดี้ผีตายซากอีกด้วย...แกไม่ดีใจเหรอพิงค์ ”



    “ ดีใจกับผีแกดิ !! ฉันจะดีใจได้ไงมันไม่ใช่เรื่องเล็กๆเลยนะโว้ยที่ให้ไปไล่จับผู้ชายแข่งกับใครเนี่ย  ฉันทำไม่ได้หรอก

    อีกอย่างถ้าพี่ฟิล์วรู้ฉันตายแน่  แกก็รู้ว่าพี่ชายฉันหวงฉันแค่ไหน ”



    “ ถ้าฉันไม่พูดแกไม่พูดพี่ฟิล์วจะรู้ได้ยังไงจริงม่ะ ”



    “ มันก็จริงอย่างที่แกพูด ” ฉันหยุดคิดนิดนึง  ก่อนจะพูดออกไปว่า..



    ฉันตกลง คืนนี้ฉันจะไปตามนัดที่ผับแต่แกต้องไปกับฉันด้วยนะยัยฟาง ”







    To Be Con...



    คลอดแว้วจร้า เรื่องใหม่ๆๆๆ ตอนแรกอาจยังไม่มีอะไรมากนักนะ แต่ตอนต่อไปสนุกแน่ 555 >O<

    เรื่องนี้พระเอกออกแนวโหด เย็นชา ไม่ขี้เล่นน่ารักเหมือนนายวินอ่ะ  ไม่รู้จะชอบกันรึเปล่า

    ชอบก็โหวตเม้นด้วยนะจ้า ว่าเรื่องใหม่เป็นไงบ้าง



    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×