โลกเวทมนต์ของมาการิต้า

     กาลครั้งหนึ่งนิทานเรื่องหนึ่งกลายเป็นเรื่องเล่าฉาวไปทั่วเมือง ความเชื่อเดิมที่ใครๆก็เลิกศรัทธานั้นกลับมาอีกครั้ง 

     มีเศรษฐีผัวเมียคู่หนึ่ง มีลูกชายกับลูกสาวฝาแฝดคู่หนึ่ง ชื่อมานูเอลและมาการิต้า มานูเอลได้เป็นขุนนางชั้นสูงคนโปรดคนปรานของราชา ต่างกับมาการิต้าที่เก็บดอกไม้หลังบ้านขายไปวันๆพอมีอะไรต่อมิอะไรทำ "ข้าก็ไม่เห็นต้องดิ้นรนทำอะไรในเมื่อที่บ้านข้าก็หาใช่ยาจก มานูเอลนั่นแหละหาเรื่องไปรับใช้คนในวัง เขาใช้เยี่ยงทาสแลกกับยศ ยศก็แค่เครื่องประดับบารมี เชิดหน้าชูตาก็แค่นั้น" สองเศรษฐีผู้เป็นพ่อก็เอือมระอากับความขี้เกียจของลูกสาวมานาน พ่อเองก็ไม่ได้ต้องการให้มาการิต้าเข้าวังเป็นขุนนางแต่ประการใด แต่ขอเถอะ ไปทำงานอะไรบ้าง ก็ได้แต่คิด ถึงอย่างไร เขาก็ขัดใจลูกสาวตัวดีไม่ได้หรอก

     วันนี้ท้องฟ้าอากาศสดใส หญิงสาวชุดลูกไม้สวมหมวกเยี่ยงคนชั้นสูงในวังกำลังเดินไปตามทางเข้าไปในป่า มือหนึ่งถือตระกร้าใบเล็กใส่ดอกคัตเตอร์ไว้เต็มตระกร้า มาการิต้าชอบดอกคัตเตอร์ มันมีความหมายกับเธอ 

ดอกคัตเตอร์ มักใส่เป็นดอกไม้ประดับมากกว่าจะใส่เป็นดอกเด่น ใส่แค่ฉากหลัง โดยที่มีดอกไม้สวยช่อใหญ่ สีสันสดใส แข่งกันชูช่ออยู่ด้านหน้า ความงามของมันคงอยู่ที่ว่า มันเป็นดอกไม้ที่มีน้ำใจ ตัวเองไม่ได้เด่น ไม่ได้งดงาม แต่ก็ทำให้คนอื่นดูงามขึ้นได้ ความหมายลึกๆหมายถึง แม้คุณจะไม่มองฉัน เพราะฉันมีแต่คุณเสมอ 

TB