คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : บทนำ
- - -กริ๊ง- - - - -
เสียงปลุกดังไปทั่วพระราชวัง......ใช่....พระราชวังไงล่ะเสียงนี้เป็นเสียงเริ่มต้นแห่งเช้าวันใหม่สาวๆทั้งหลายที่อยู่ในวังหรือที่เรียกว่านางในต่างกระตือรือร้นกันมากเดินกันให้ทั่วเลย ไม่ว่าจะที่ห้องเครื่อง ห้องเสวยหรือว่าที่ไหนๆพวกเธอเหล่านี้ก็จะไปสถิตอยู่ตามที่ต่างๆทั่วพระราชวัง พระราชากับพระราชินีต่างก็ทรงกระตือรือร้นเช่นกันเว้นเสียแต่.................
“ฟาเรล” เสียงดังมาจากห้องทางด้านทิศตะวันออกของพระราชวัง
หญิงสาวผมสีน้ำตาลประกายแดงลุกขึ้นมางัวเงียอยู่บนเตียงดวงตาสีเขียวมรกตเริ่มเบิกกว้างขึ้น ริมฝีปากสีชมพูเริ่มอ้ากว้างขึ้น กว้างขึ้น และกว้างขึ้น
“ฟาเรล!!!!!!” ฟาเรลรีบวิ่งเข้าประตูมาอย่างรวดเร็ว
“มาแล้วค่ะ” ฟาเรล เป็นคล้ายๆกับเพื่อนของเธอเลยฟาเรลถูกสั่งให้เป็นผู้คอยดูแลเธอมาตั้งแต่ยังเล็ก ทั้ง 2คน โตมาด้วยกันเลยก็ว่าได้
“เธอจะให้เอนาลี่ย์คนนี้ปากฉีกรึไง”
อนาลิเซีย เมโธโปลิส อนาลิเซียหรือ เอนาลี่ย์ เธอมีชีวิตอยู่ในเมืองริเซลย่าอย่างหรูหราเธอมีบ่าวรับใช้ทั้งหมด 20 คนและมีบอดี้การ์ดกว่า 50 คน เป็นเจ้าหญิงเพราะครอบครัวของเธอนั้นเป็นเชื้อพระวงศ์ของราชวงศ์เรดิน่า ซึ่งท่านปู่ของเธอเคยปกครองประเทศนี้มาก่อนที่จะให้พี่ชายของพ่อเธอรับช่วงแทน เอนาลี่ย์เป็นน้องสาวคนที่ 3 ต่อจากพี่ชายทั้ง 2 คน เธอได้รับยศเป็นเจ้าหญิง แต่ก็ต่อเมื่อเธออายุ 20 ปีเท่านั้น ตามกฎของราชวังแต่ตอนนี้เธอยังอายุเพียง 16 ปี ตอนนี้เอนาลี่ย์จึงเป็นได้แค่ “ว่าที่”ก็เหมือนคนทั่วไปนั่นแหละแต่ทำไมถึงได้อยู่ในวังหรอ!!...?.?...อ๋อก็เพราะเธอเป็นเชื้อพระวงศ์ไง
“ไม่ใช่นะค่ะ” ฟาเรลได้แต่เพียงก้มหน้า
“ฟาเรล น้ำเตรียมรึยัง”
“เรียบร้อยค่ะ”
“ให้คนไปถูหลังฉันด้วย”เอนาลีย์พูดพลางเกาหัวและหาวไปพร้อมๆกัน
************************************
“เรียบร้อยแล้วล่ะค่ะ” เซต้า แม่นมของเอนาลีย์พูดขณะที่เธอผูกโบว์ที่ผมของเอนาลี่ย์เสร็จ
“ไม่ไปไม่ได้หรอนม” เอนาลีย์ทำเสียงเหมือนเด็กๆ
“แต่งตัวแล้วนะค่ะต้องไปนะ”นมทำเสียงเกรียวกราด
“ชิ” เอนาลีย์พูดก่อนที่จะเดินกระแทกเท้าออกไปเธอบ่นอะไรบางอย่างด้วยแต่เหมือนกับการท่องมนต์มากกว่า
“นมนะนม เดี๋ยวกลับมาจะจับตีก้นซะให้เข็ดเลย” เอนาลี่ย์เดินไปยังรถที่บรอนส์ที่จอดอยู่ที่ประตูหลังของพระราชวัง ที่นั่นมีพระราชาคอปส์ และพระราชินีลินท่าร์ หรือลุงกับป้าของเธอรออยู่
“ถวายบังคมเพค่ะท่านลุงท่านป้า”
“ดูสิหลานป้า ทำไมทำหน้าอย่างนั้นล่ะจ๊ะ” ลินท่าร์เอามือลูบที่หัวของเอนาลี่ย์เบาๆ
“ก็หม่อมฉันไม่อบยากไปนิเพค่ะ”
“อะไรกันทำเป็นเด็กๆไปได้”คอปส์พูดขึ้น
“ได้เวลาแล้วเพค่ะ” เอนาลี่ย์หันไปมองหน้าฟาเรลอย่างเซ็งๆ
ความคิดเห็น