ลำดับตอนที่ #5
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #5 : {ส่ง} Tale of Eventide สงครามปราบปิศาจ by RoundTable (เซ็นรับเรียบร้อย)
 |  |  |
| ||||
| ||||
|  | Name : scarletpride< My.iD >  [ IP : 124.121.81.145 ]  ส่งข้อความลับ | ||
 | |  |
ผลการวิจารณ์
"เพลิดเพลิน เฮฮา และน่าค้นหา"
ระดับการวิจารณ์
ขั้นที่ ๓
ขออนุญาต ราวน์จ้า ต่อไปนี้คือคำวิจารณ์ของนาวในฐานะนักอ่านอีกคนหนึ่งนะคะ
จำนวนบท : stage06
ก่อนอื่นคือตัวหนังสือสีเทา...อ่านแล้วค่อนข้างมึน หากไม่ได้ใช้ธีมก็ขอให้เปลี่ยนสีตัวหนังสือเป็นสีดำดูนะคะ
การบรรยาย
หลังประโยคคำพูด "..." ต้องเคาะวรรค1ครั้งนะคะ เช่น ["โอเค" ฉันพูด...]
บทนำลดคำว่า 'เขา' กับ 'ที่' และ 'จะ' ลงอีกสักหน่อย บางประโยคไม่จำเป็นสามารถตัดออกได้เลย ช่วงหลังๆทำได้ดีขึ้นแล้ว
ในบทบาทของอัศวินที่เข้ามาคุยกับตัวเอก สำเนียงการพูดไม่ได้แตกต่างไปจากคนธรรมดาปัจจุบัน ทั้งนี้เนื่องจากมีหางเสียงคำว่า แหละ กับล่ะ ทำให้ดูเป็นกันเองมากกว่าคำพูดของคนโบราณ
การบรรยายในมุมมองของตัวเอกสื่อออกมาได้ดีและอ่านลื่นไหล สร้างสีสันให้กับเรื่องได้เฮฮาทีเดียว ถึงจะอ่านแล้วรู้สึกว่าเป็นคนขี้บ่นและขี้นินทาอยู่ไม่น้อยเลย และยิ่งอ่านยิ่งรู้สึกว่าห่างไกลจากความเป็นชาย...(ซะงั้น)
หากว่าบทพูดนั้นไม่ใช่ของตัวเอก ก็อยากจะให้แยกออกมาจากการบรรยายโดยการขึ้นบรรทัดใหม่ค่อยต่อด้วยความคิดของตัวเอกน่ะค่ะ ไม่อย่างนั้นจะสับสนได้ว่าตกลงแล้วตัวเอกหรืออีกฝ่ายเป็นคนตอบกันแน่
บทคำพูดของเซี่ยงอวี่ที่ใช้ตัวอักษรเอียงนั้นไม่ใช่เรื่องผิดอะไร ราวน์สื่อว่ามันเป็นถ้อยคำในห้วงความคิด เพียงแต่ว่าเพราะใช้ตัวหนังสือเอียงและมีบทมากเท่ากับตัวเอก จึงทำให้อ่านลำบาก ถ้าเกิดว่าใช้ตัวหนังสือปกติ แต่ลองเปลี่ยนจากเครื่องหมายฟันหนู " มาเป็น ' ล่ะ ก็ใช้ได้เหมือนกันนะคะ
ราวน์ทำได้ดีเมื่อเป็นบทบรรยายในมุมมองของโฮชิโนะ ลื่นไหล เรียบง่าย และเพลิดเพลิน ดึงอารมณ์ให้ผู้อ่านเข้าไปร่วมได้ยอดเยี่ยม ตัวละครแต่ละตัวมีเสน่ห์และค่อนข้างขยับไปทางรั่วกันคนละแบบ
เนื้อเรื่อง
บทนำเป็นเรื่องของตัวเอกได้ทำพันธสัญญาอันเป็นพล๊อตหลักของเรื่อง ที่จะต้องหาวิญญาณนักรบเก้าคนในเวลาแปดเดือนไม่อย่างนั้นจะต้องจ่ายด้วยวิญญาณของตัวเอง ส่วนของบทนำกับเนื้อเรื่องทำเอาจินตนาการที่คิดไว้เรื่องของนิสัยตัวเอกผิดไปแบบหน้ามือเป็นหลังมือเลยทีเดียว ในเรื่องโฮชิโนะออกจะรั่วและค่อนข้างขี้บ่น แต่บทนำที่อ่านตอนแรกแล้วแอบเข้าใจว่านั่นเป็นพระเอกที่มาคู่กับโฮชิโนะตอนหลัง(ฮา) สรุปแล้วเป็นคนๆเดียวกัน...อืม ไม่น่าเชื่อว่าจะยอมทำสัญญาเพราะความโลภ
พออ่านไปถึงบทที่แลนซ์ ปรากฏตัวก็ทำให้รู้สึกอมยิ้มกับความน่ารักของเซี่ยงอวี่ตอนหึงหวงตัวเอก >< และยิ่งทำให้รู้สึกว่าตัวเอกเนี่ยเริ่มไม่เข้าใกล้จากคำว่าผู้ชายมากไปทุกทีแล้วนะ ฮ่า
เนื้อเรื่องโดยรวมเป็นการผสมผสานกับตำนานหลายๆอย่างเข้าด้วยกัน ถือว่าทำได้ดีในเรื่องความน่าสนใจ ทั้งนี้ก็เพราะว่าไม่ได้เกลิ่นไว้ก่อนว่าโลกนี้เป็นอย่างไร นาวจึงยังไม่เข้าใจอยู่นั่นเองว่าที่นี่มีอะไรบ้าง มีการเปรียบเทียบกับเรื่องในโลกปัจจุบันเช่นกล่าวถึงแดจังกึม ฮันซังกุง ฯลฯ เป็นความรู้สึกแปลกใหม่ ที่ยังสงสัยว่าตกลงแล้วนี่มันยุคไหนกันแน่เนี่ย?
จุดด้อย
เริ่มเรื่องมาเป็นเรื่องของเทพ มนุษย์ และปีศาจอยู่ด้วยกัน
อันที่จริงกว่าจะเข้าใจก็ตอนที่ตัวเอกประกาศว่าตัวเองเป็นปีศาจ อยากจะให้ราวน์เกลิ่นเรื่องของโลกใบนี้เสียก่อนเพื่อเพิ่มความเข้าใจ มากกว่าจะให้คนอื่นทยอยๆเข้าใจไปเองนะคะ
ยังสงสัยอยู่ว่าไอศกรีมถ้าขายได้ดีขนาดนั้นทำไมเจ้าของบริษัทถึงไม่ทำการผลิตเพิ่มขึ้น แต่กลับส่งขายแค่เก้ากล่อง กล่องละสาขา ทั้งที่หากผลตอบรับดีก็ควรจะขยายสาขาเสียมากกว่า ดูขัดกับหลักการทางตลาดชอบกล ถ้าเกิดว่าขายดีจนขายหมดก็ไม่ใช่เรื่องแปลกอะไรเพราะคนแย่งกันซื้อ เจ้าของท่าทางอินดี้น่าดู
คำผิดและประโยคสะดุด(กดctrl+fพิมค้นหาได้เลย)
ส่วนของบทนำ
ในนัยน์ตา < อยากให้เปลี่ยนตรงนี้เป็นดวงตาเสียมากกว่า การอ่านคำว่า ในสองครั้งติดกันมันสะดุด
อยากอธิบายถึงคำว่าดวงตากับนัยน์ตานิดหนึ่งเห็นว่าใช้นัยน์ตาอยู่เยอะ สองคำนี้สามารถใช้ด้วยกันในเรื่องได้นะคะ นัยน์ตา คือโฟกัสไปที่ลูกตาดำในขณะที่ดวงตาหมายถึงภาพรวม ซึ่งนัยน์ตามักใช้แสดงสื่อถึงอารมณ์ที่ลึกซึ้งกว่า
คำว่าเผลอไผลในประโยค เด็กหนุ่มต้องมองบัลลังก์นั้นอย่างเผลอไผล ให้ความรู้สึกเหมือนกับว่าเด็กหนุ่มคนนี้มองอย่างไม่ได้ตั้งใจและไม่รู้ตัว ซึ่งในที่นี้อาจจะมีความหมายถูกต้อง แต่นาวกลับคิดว่าถ้าเปลี่ยนไปใช้คำว่าหลงใหลจะดูดีกว่าไหม เนื่องจากในบรรยายต่อๆมาบ่งบอกได้ถึงความรู้สึกนี้อย่างชัดเจน
แหล่ะ < แหละ / ล่ะ
ตบฉันหัวปลิว < เปลี่ยนเป็นตบหัวฉันปลิว จะดีกว่า
สมยานาม < สมญานาม
ยุดเสรีนิยม < ยุค
พันธะสัญญา < พันธสัญญา
สแกดิเนเวียร์ < ตอนแรกคิดว่าเขียนถูก แต่เห็นตอนหลังเขียนคำว่า สแกน ลองดูนะคะว่าจะใช้คำไหน
ยิ้มเหย < อาจมีคนใช้อยู่เหมือนกัน แต่ว่าส่วนมากจะใช้ ยิ้มแหย มากกว่า(แนะนำเฉยๆค่ะไม่จำเป็นต้องเปลี่ยน)ถ้าจะใช้คำว่ายิ้มเหยๆ ใช้ยิ้มแหยๆ ดีกว่า แต่ตรงฉีกยิ้มเหยนั่นถือดีแล้ว เห็นว่าใช้บ่อย ลองดูนะคะ
เล่าจ๊ะเล่า < ออกเสียงแล้วฟังแปลกๆ คิดว่า เล่าจ้ะเล่า จะฟังดูดีกว่า
กร็อบ < กร๊อบ
เข้าต้องการจะพูด < เขา
หนังสือโป้ < โป๊
ความสกปรกโสมมขนาดไหน < วรรคถัดไปมีความสกปรกซ้ำ ดังนั้นราวน์สามารถเลือกได้ว่าจะเอาความโสมม หรือว่าความสกปรก อย่างเดียวไว้ตรงไหนได้ เช่น เต็มไปด้วยความโสมมขนาดไหน ความสกปรกเหล่านั้น... เป็นต้น
แล้วที่นี้ก็ปัญหาหลัก < มีไม้เอกเพิ่มมาตรง ที ใช่หรือเปล่าคะ?
พุ่งชนเขาใส่ < เข้าใส่
ปราณี < ปรานี ในคำว่าปราณีใช้กับชื่อคน
มงกุฏ < มงกุฎ
ร่างกายบอกบางค่อยๆหยัดกายขึ้น < ตัดกายตรงร่างกายออกประโยคจะสวยขึ้นค่ะ
ดอกไม้อาบยาพิษ < ในที่นี้คิดว่าน่าจะเหมือนกับเห็ดพิษที่มีสีสันน่ากินมากกว่า อาบยาพิษหมายถึงผ่านการกระทำของมนุษย์มาก่อน ใช้คำว่าดอกไม้พิษไปเลยก็ได้
ตอนที่แองเจลโคลงหัว อยากให้เปลี่ยนเป็น โคลงศีรษะ มากกว่า
ของพรรค์นั้น < ใช้กับสิ่งของต้องใช้ ของพรรณ์นั้น ถ้าเป็นคนถึงจะใช้คนพันธุ์นั้น กับคนพรรค์นั้น(เป็นหมู่)ค่ะ
สภาพการ < สภาพการณ์
แม่ม < พอเข้าใจว่าถ้าพิม แ ม่ ง ไปย่อมดูไม่ดี แต่คำว่าแม่มก็ทำให้รู้สึกขัดๆเช่นกัน เปลี่ยนเป็น บ้าเอ้ย บ้าชิบ ก็ให้อารมณ์เดียวกันค่ะ (แนะนำเฉยๆ)
ถูกต้องจ๊ะ < เวลาอ่านใช้ จ้ะ น่าจะดีกว่า
โฮ๊ะ < โฮะ เสียงสูงอยู่แล้ว
ทั้งหมดที่กล่าวมาไม่จำเป็นต้องเปลี่ยนตามนาวแนะนำทั้งหมดนะคะ อันไหนเห็นสมควรราวน์ก็สามารถรับไปพิจารณาได้
อย่าลืมว่าโลกในนิยายเป็นโลกใบใหม่ ถ้าเราไม่อธิบาย คนอ่านก็จะไม่เข้าใจ ถ้าอยากให้คนอ่านเข้าใจ ไม่ใช่ว่าให้เขาอ่านๆไป แต่มันเป็นหน้าที่ของเราที่จะสื่อภาพรวมให้เห็นว่าโลกที่เราสร้างขึ้นมานี้เป็นอย่างไร
สุดท้ายจากชื่อเรื่อง สงครามปราบปีศาจ ดำเนินเรื่องโดยโฮชิโนะ ชินที่เป็นปีศาจเสียเอง
จึงทำให้อยากรู้ว่าเรื่องราวจะเป็นอย่างไรต่อไป
หวังว่าบทวิจารณ์นี้จะมีเนื้อหาไม่รุนแรงจนทำให้ราวน์ไม่พอใจนะคะ
ยินดีที่ได้ร่วมวิจารณ์นิยายน่ารักๆเรื่องนี้ค่ะ
(ภาพประกอบสวยดีนะคะ ขอชื่นชมและเป็นกำลังใจให้)
*เราพิมผิดตรงคำว่าร่างกายบอบบาง พิมเป็นบอกบาง ขอโทษด้วยเน้อ ><"
ชื่อที่จะให้เรียก :
ชื่อนิยาย :
ข้อเสนอแนะเพิ่มเติมหลังจากได้รับวิจารณ์ :
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น