คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #7 : FAR AWAY I
Title : FAR AWAY I
Couple : HimLo
Talks : SF เหมือนกันเนอะ.. พี่ฮิมหยาบจัง.. เรื่องก่อนคนดี เรื่องนี้ปากดีกับน้องจัง อุ๊บส์~ เดี๋ยวโดนพี่ฮิมต่อย ขอให้สนุกนะคะ
.
.
.
.
ทันทีที่ฮิมชานก้าวขาเข้าไปในห้องพักครู ตาคมก็ฉายแววไม่พอใจทันทีที่เห็นไอเด็กตัวสูงยืนตรงหน้าโต๊ะอาจารย์ก่อนเขาแล้ว
“วันซวยอะไรของกูว่ะ ไอเหี้ย” ฮิมชานสบถเบา ๆ
“สวัสดีครับอาจารย์ เรียกผมมามีเรื่องอะไรหรือเปล่าครับ?” ฮิมชานโค้งหัวให้เบา ๆ ก่อนที่อาจารย์หน้าสวยเบนสายตามา
“พอดีฝ่ายปกครองเค้ามีนโยบายน่ะว่าเด็กที่มาสายบ่อย ๆ ให้ทำโทษโดยการส่งไปช่วยตามชมรมต่าง ๆ เห็นชมรมนายว่างนี่ เอาจุนฮงไปช่วยงานหน่อยแล้วกัน” จุนฮงอ้าปากค้าง ก่อนจะยิ้มกว้าง
นึกว่าจะโดนทำโทษหนักกว่านี้ซะอีก..
เกินคาด..
“ขอบคุณครับอาจารย์~”
“ฉันทำโทษเธอไม่ได้ให้รางวัลเธอ หยุดยิ้มเชว จุนฮง! แล้วคุณ! คุณฮิมชาน ฝากดูแลเจ้าเด็กนี่ด้วย คุมประพฤติคอยให้คะแนนเจ้านี่” คิมแจจุง ยื่นสมุดเล็ก ๆ ให้ ฮิมชานรับมาก่อนจะทำหน้าเหนื่อยหน่าย
“ออกไปได้แล้ว.. ทั้งคู่น่ะ”
“ครับ // คร๊าบ” จุนฮงยิ้มกว้างให้อาจารย์ก่อนจะรีบเดินตามฮิมชานออกมา
แบบนี้เขาก็มีเวลาได้ใกล้ชิดอีกฮิมชานเยอะขึ้นน่ะสิ
ลั้นลา~
“มึงยิ้มอะไร? แผนมึงใช่ไหม?!” ฮิมชานกระชากคอเสื้อคนตัวบางแรง ๆ จุนฮงหน้าเหวอทันที
“เปล่า.. เปล่านะครับ ผมไม่รู้เรื่อง”
“ไม่รู้เรื่องเหี้ยไร! ชมรมอื่นมีเยอะแยะทำไมไม่เลือก มาเลือกชมรมกูเนี่ย!!”
“ผม.. ผมไม่รู้เรื่องจริง ๆ นะ..”
“ฮึ๋ย!! ไอเวรเอ้ย! จะตามหลอกหลอนกูไปถึงไหน?! แม่ง! กูจะเซ็น ๆ ให้คะแนนให้มึงให้จบแล้วไม่ต้องสลอนไปที่ชมรมกูนะ” จุนฮงหลุบตาลงมองพื้นต่ำ เขาไม่อยากให้ฮิมชานเห็นหน้าตัวเองเวลานี้หรอก หัวใจเล็ก ๆ เต้นถี่ขึ้นเหมือนจะระเบิดออกมาร่ำไห้เสียอย่างนั้น
“ไม่ได้หรอกครับ อาจารย์แจจุงต้องให้อาจารย์ที่ชมรมพี่เป็นคนประทับตราว่าผมไปทำจริง ๆ”
“ห๊ะ?! โธ่เว้ย!” ฮิมชานปล่อยคอเสื้อออกก่อนจะออกแรงผลักจุนฮงด้วยแรงเท่าที่มี มือหนายกขยี้ผมแรง ๆ ก่อนจะเดินหนีจากไป จุนฮงเซถลาไปชนกับขอบหน้าต่าง ก่อนจะยกข้อศอกขึ้นมาดูเพราะรู้สึกแสบ จนเห็นรอยแดงช้ำเป็นปื้นเลือดไหลซิบ
เกลียดผมขนาดนั้นเลยเหรอครับ?..
ผมแค่ชอบพี่เองนะ..
วันนี้วันที่สามแล้วที่จุนฮงมาคอยทำความสะอาดชมรมบาสเกตบอล ทุก ๆ เย็นจงออบจะเข้ามาทักทายเขาทุกครั้งตามประสาเพื่อนสนิท ใช่ว่ามาทำความสะอาดพวกรุ่นพี่คนอื่นจะรังแกเขา แต่เปล่าเลย มีแต่คนเลี้ยงขนม เอ็นดูเขา มันช่างเป็นการทำโทษที่แสนสบายจริง ๆ ได้แต่คิดไปยิ้มไป แต่ติดตรงฮิมชานนี่สิ แทบจะไม่ได้คุยกับเขาเลย ทั้ง ๆ ที่อยู่ใกล้กันทุกเย็นแบบนี้แท้ ๆ
มือเล็กก็ปัดกวาดถูตามพื้นไปเรื่อยหลังจากที่นักกีฬาซ้อมเสร็จ จุนฮงเหลือบไปมองคนผมสีเทาที่ตัวเองแอบชอบกำลังนั่งขีด ๆ เขียน ๆ อยู่บนโต๊ะถัดไปไม่ห่างจากเขานัก
ใจคอจะไม่ทักกันเลยไงนะ ไอคนเย็นชาเอ้ย!
“เหนื่อยล่ะสิจุนฮง” จุนฮงหันไปตามเสียงก่อนจะเห็นอาจารย์ยุนโฮเดินมาทางเขา
“ไม่หรอกครับอาจารย์ ทำโทษแค่นี้ยังน้อยไป อาจารย์แจจุงยังใจดีที่ไม่ให้ผมตกกิจกรรมไปเลย” จุนฮงยิ้มกว้างก่อนจะโค้งตัวให้อาจารย์ ยุนโฮยิ้มน้อย ๆ
“งั้นก็ไปช่วยฮิมชานจัดตารางการซ้อมหน่อยสิ เดี๋ยวครูให้พี่เขาไปส่งที่บ้าน”
“หา! ไม่.. ไม่ดีครับ ผมกลับเองได้” จุนฮงกลอกตาเลิ่กลัก โบกมือไม้ไปมา แต่ก็โดนลากมาทางฮิมชาน ยุนโฮจัดการสั่งเสร็จสรรพก่อนจะเดินหนีออกไป
ไม่ได้ปรึกษาผมเลยนะครับอาจารย์
ผมจะโดนพี่ฮิมชานกินหัวไหม?..
ถึงจะแอบชอบก็เถอะ..
เฮ้อ!
“หาเรื่องให้กูตลอด” จุนฮงนั่งคอตกทันทีที่ได้ยินอีกคนพูด
“ขอโทษครับ ผมกลับเองก็ได้ เดี๋ยวผมช่วยพี่เสร็จก็จะรีบกลับทันที..” ฮิมชานเงยหน้าขึ้นมอง ไม่รู้ว่าคิดไปเองหรือเปล่า เหมือนน้ำเสียงใส ๆ ที่เคยเจื้อยแจ้วนั้นสลดขึ้น
แต่ใครจะสนมึง?
“พี่จะให้จงออบมาซ้อมทุกวันเลยเหรอครับ” จุนฮงชะโงกหน้าไปมองใกล้
“อืม”
มึงช่วยเอาหน้าออกไปไกล ๆ กูเดี๋ยวนี้จุนฮง..
“แล้วพี่มาแค่จันทร์ พุธ ศุกร์เองเหรอ?”
“อืม”
ใช้แป้งเหี้ยไรว่ะ? หอมชิบ น้องนาอึนยังไม่เห็นหอมแบบนี้เลย..
“แล้วพี่มาวันไหนบ้างครับ?” จุนฮงขยับเข้าไปใกล้ขึ้นเพราะว่ามองไม่เห็น
“.......”
กูบอกว่ามันหอม ขยับมาอยู่ได้ กูไม่ทนล่ะแม่ง!!!
“ทุกคนมากันทุกวันเลยทำไมพี่มาแค่นี้ล่ะ?”
“กูรำคาญมึงไง ไอเหี้ยจุนฮง!!” ฮิมชานลุกขึ้นยืนตวาดเสียงดัง สมุดเล่มเล็กถูกปาใส่หน้าร่างบางอย่างจัง
“กูเซ็นให้แล้ว รีบ ๆ กลับบ้านไปเลยมึง!!”
“.......”
ฮิมชานหายใจหอบ ก่อนจะเหลือบสายตาหันมามองร่างบางที่เพิ่งตวาดไปเมื่อกี้ จุนฮงนั่งก้มหน้านิ่ง ร่างโปร่งลุกขึ้นยืนทั้ง ๆ ที่ก้มหน้าอยู่ จุนฮงโค้งตัวให้เขาเล็กน้อย ก่อนจะรีบถือสมุดเดินออกจากโรงยิมไป
ไอหยดน้ำเม็ดเล็กที่หล่นใส่หน้าสมุดมึงนั่นเหงื่อหรือน้ำตาว่ะ?
กูไม่ได้ตั้งใจจะตวาดมึงนะ..
มาทำให้กูหงุดหงิดไม่เป็นตัวเองทำไมกัน..
สมน้ำหน้าแม่ง..
“เฮ้อ.. ช่างแม่งเหอะ ไม่ได้สำคัญอะไรกับกูอยู่แล้ว ไปรับนาอึนดีกว่า” ฮิมชานรีบจับของยัดใส่กระเป๋าลวก ๆ ก่อนจะเดินออกจากโรงยิมไปรับนาอึน ผู้หญิงที่เขากำลังตามจีบ
ลืมไปหรือเปล่า?
ว่ายุนโฮสั่งให้ไปส่งจุนฮง..
ความคิดเห็น