LET ME GO (B.A.P. SHORT FICTION, DAELO)

ลำดับตอนที่ #6 : FAR AWAY : Intro.. [HimLo]

Title : FAR AWAY

Couple : Himlo

Talks : เรื่องนี้หยาบคายนิดนึงนะคะ ขอโทษที่เรื่องใหม่มาช้าเพราะคิดพล็อตไม่ออก แฮะ ๆ

.

.

.

.

.

            สายลมเย็น ๆ พัดผ่านเอาความหม่นหมองปลิวไปตามแรงลมอ่อน ๆ จนหมดสิ้น เชว จุนฮง วางกระเป๋าลงบนโต๊ะโรงอาหารอย่างเหนื่อยหน่าย ข้อมือขาวถูกยกขึ้นมาดูเวลาเพื่อที่จะกลับบ้าน อีกหนึ่งชั่วโมง.. อีกตั้งหนึ่งชั่วโมงกว่าพี่ชายตัวดีเชว ซีวอนจะมารับ เพื่อนก็กลับกันไปหมดแล้ว ไม่รู้ทำไมพี่ชายไม่ค่อยยอมให้เขากลับเองก็บอกว่ากลับได้ ๆ

 ฮึ่ย!..

มันเซ็งตรงนี้แหล่ะ!!

“เฮ้ย! เซโล่!! ยังไม่กลับบ้านอีกเหรอ ไปเล่นบาสด้วยกันไหม? ตรงนู้นน่ะ” จุนฮงยิ้มให้เพื่อนร่วมคลาสที่ค่อนข้างสนิทกำลังวิ่งมาทางเขา มุน จงออบ นักกีฬาบาสของโรงเรียน..

“อ่า.. ไปก็ไป กว่าฮยองจะมารับน่าเบื่อ”

แล้วพอไปถึงที่สนามบาส..

ตากลมใสก็เบิกกว้างราวกับเจอของถูกใจ..

รุ่นพี่ คิม ฮิมชาน ..

ห๊ะ.. เออพี่ฮิมชานไง..

กับจงออบ..

นี่อยู่กลุ่มเดียวกับไอเตี้ยเหรอ? ..

อ่า.. นั่นแหล่ะ พรหมลิขิตเชว จุนฮง ..

            ขณะนี้แขนมุน จงออบ กำลังสั่นไหวรุนแรงเพราะแรงเขย่าจากบุคคลหน้าตาน่ารักจิ้มลิ้มที่กำลังนั่งข้าง ๆ เขา จนยองแจอดหัวเราะตามไม่ได้

“ช่วยหน่อยนะ ๆ ๆ ฝากน้ำไปให้พี่ฮิมชานหน่อยนะจงออบอ่า” อ้อนแล้วแม่งก็ยังไม่ตอบ.. เขย่าแม่งเพิ่มดีไหมห๊ะไอเตี้ย! จุนฮงแอบเบ้หน้าเบ้ตาใส่ บ่นมุบมิบ ยองแจที่เห็นได้แต่หัวเราะเอาเป็นเอาตาย มีแต่จงออบนี่แหล่ะที่ซื่อบื้อไม่เห็นอยู่คนเดียว

“เออ ๆ เอามา ไม่อยากจะบอกแกเลยว่ะจุนฮงว่าพี่ฮิมชานเค้ามีคนที่ชอบแล้ว เค้าทิ้งของที่แกเอาไปให้ทุกอย่างแหล่ะ!” จงออบส่ายหน้าเบา ๆ

หื้ม?

ทิ้งหมดทุกอย่างเหรอ?..

“เฮ้ย! เด็กน้อยเซโล่อ่า โอเคนะเว้ย!” จงออบตีปากตัวเองเบา ๆ ก่อนจะจับอีกคนมากอดโอ๋

กูไม่น่าพูดเลยครับ...

แค่ไม่อยากให้มึงถลำลึกไปมากกว่านี้..

“ไม่เป็นไรแค่เศร้านิดหน่อย.. เค้ายังไม่มีแฟนนี่ ฉันก็สามารถทำคะแนนได้ว่าแล้วก็เอาน้ำคืนมา ฉันเอาไปให้เอง ฮี่ฮี่!!” จุนฮงยิ้มกว้างก่อนจะรีบแย่งน้ำคืนแล้ววิ่งไปทางห้องม.6 ทันที

พี่ฮิมชานอยู่ห้องไรนะ?

ม.6/4 ป่าวว่ะ เออ.. ใช่แหล่ะ

“พี่ฮิมชานนนนน” จุนฮงโผล่หน้าเข้าไปในห้อง ม.6/4 อย่างอารมณ์ดี ก่อนจะเห็นฮิมชานกำลังนั่งดีดกีตาร์อยู่กับเพื่อนอีกสองคน

“เฮ้ย! แฟนมึงมาล่ะ! จุนฮงมาก็ดีพี่ฝากไอฮิมไว้ด้วยล่ะกัน เดี๋ยวพี่กับยงกุกจะไปจีบสาวซะหน่อย” จุนฮงพยักหน้าแรง ๆ “ครับพี่แดฮยอน” จุนฮงยิ้มกว้างให้ทั้งคู่ที่กำลังเดินสวนเข้าไป ขวดน้ำในมือยื่นไปตรงหน้าอีกคน

“ผมเอามาให้”

“มาทำเหี้ยไร?”

จุนฮงสะอึกไปเล็กน้อยก่อนจะยิ้มกว้าง..

“มาจีบพี่ครับ ผมชอบพี่บอกไปแล้วไง”

“แล้วกูบอกมึงไหม ว่ากูชอบนาอึน” ฮิมชานละสายตาออกมาจากกีตาร์ตัวโปรดก่อนจะเก็บลงกระเป๋าอย่างใจเย็น

“บอก.. บอกครับ” ฮิมชานสะพายกีตาร์ใส่ไหล่หนาก่อนจะเดินกระแทกไหล่เขาออกไป

“แต่ผมแค่อยากลองทำให้พี่รักผมดู.. แค่นี้เองครับ”

ไม่เคยได้พูดให้เขาได้ยินสักที..

ไม่เคยได้คุยกันถึงนาที..

พี่ฮิมชานจะเป็นฝ่ายหนีเขาไปตลอด..

คิดว่าท้อเหรอ?

ไม่มีทาง!!! ฮ่าาา

“เศร้าได้เว้ยจุนฮง แต่อย่าท้อ ไม่กินกินเองก็ได้!!” ว่าแล้วก็เปิดขวดน้ำกระดกอึก ๆ เข้าดื่มลงคอ

แต่แม่ง.. โครตเจ็บที่ใจเลยจริง ๆ ..