คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : บทที่ 3
“นี้ดีโอ นายช่วยทำไอ้แบบนี้ให้หน่อยสิ” ไคโชว์ช็อคโกแลตรูปหัวใจที่อยู่ในหน้านิตยสารฉบับหนึ่งให้คนที่กำลังนั่งอ่านการ์ตูนดู
ดีโอละสายตาจากหนังสือการ์ตูนแล้วจ้องมองรูปช็อคโกแลตหัวใจในนิตยสารก่อนจะเลิกคิ้วมองหน้าไคแล้วพูดว่า
“ช็อคโกแลตรูปหัวใจมันก็มีขายในร้านสะดวกซื้อทั่วไปนะ”
“ไม่เอาๆ คือฉันอยากได้ดวงโตๆ แล้วก็อยากเขียนข้อความลงบนหัวใจด้วย” อธิบายพลางวาดขนาดหัวใจที่ต้องการกลางอากาศให้ดู
“แล้วก็ใช้ไวท์ช็อคโกแลตสีขาวเขียนข้อความลงไป โรยด้วยน้ำตาลไอซ์ซิ่งให้เหมือนหิมะแค่นี้ก็โอเคแล้ว”
ดีโอขมวดคิ้วมองคนตรงหน้าที่เริ่มวาดลวดลายการประดับหน้าช็อคโกแลตในจินตนาการ นึกสงสัยว่าอารมณ์ไหนคิมจงอินคนนี้ถึงอยากทำอะไรแบบนี้ แล้วประเด็นสำคัญคือ..มันจะทำไปให้ใคร?
“นายจะทำให้พี่ซูโฮเหรอ” มีแค่คนๆเดียวเท่านั้นที่เขานึกออกว่าจะเป็นได้รับช็อคโกแลตนี้จากไค
แต่อาการส่ายหน้าหวือของหนุ่มผิวเข้มยิ่งทำให้คิ้วของเขาขมวดเป็นปมเข้าไปอีก ถ้าไม่ใช่พี่ซูโฮแล้วจะเป็นใคร
ไคทำท่าอึกอักเมื่อเห็นดวงตากลมโตจ้องมองมาทางเขาอย่างจับพิรุธ ไม่ต้องเอ่ยปากคำถามทั้งหมดก็ถูกถามออกมาทางดวงตาโตๆของดีโอที่ตอนนี้เริ่มหรี่ลงเล็กน้อยอย่างต้องงการคาดคั้นจะเอาคำตอบ
“ทำไมนายทำหน้าแบบนั้นละ” ไคเอามือไปนวดขมับเพื่อนร่วมห้องและร่วมบ้านแต่ก็โดนเจ้าของดวงตาโตๆปัดออกอย่างไม่ใยดี ก่อนจะถูกคาดคั้นเอาความจริงอีกครั้งด้วยน้ำเสียงที่เข้มขึ้น
“นายจะทำไปให้ใคร”
“ค่อยบอกที่บ้านไม่ได้เหรอ” ไคมองซ้ายมองขวามีเพื่อนในห้องบางส่วนที่ทานมื้อเที่ยงเสร็จเข้ามานั่งจับกลุ่มคุยกันอยู่ในห้องเพื่อรอเรียนคาบบ่าย สิ่งที่เขาจะพูดเขาไม่อยากให้คนอื่นรู้นอกจากดีโอ
“ถ้าไม่พูดตอนนี้ก็ไม่ทำให้หรอกนะ” ดีโอยื่นคำขาดก่อนจะมุดหน้าหายเข้าไปอยู่ด้านหลังหนังสือการ์ตูนที่อ่านค้างไว้
กระดาษเล็กๆแผ่นหนึ่งถูกสอดเข้ามาในหน้าหนังสือที่เขากำลังอ่านอยู่ ดีโอเหลือบมองคนส่งสารที่ทำท่าทางภาษาใบ้บอกให้เขาอ่านข้อความในกระดาษโน้ต
ฉันจะทำไปให้ซอลลี่
“ซอลลี่” เขาถามออกไปอย่าสงสัย ดีโอรู้เพียงว่าซอลลี่คือนักเรียนห้องสามที่เคยเป็นเพื่อนสนิทของไคตอนมอต้น ทุกปีเวลาถึงวันเกิดของซอลลี่ไคก็มักจะชวนให้เขาไปช่วยเลือกซื้อของขวัญให้เธอตลอด แต่เขาจำได้ว่าช่วงนี้มันไม่ใช่วันเกิดซอลลี่ซักหน่อย
“นายชอบซอลลี่เหรอ” ก็ไอ้อาการหน้าแดงของเพื่อนมันฟ้องซะขนาดนั้นจะให้เขาคิดเป็นอื่นได้ไง แล้วผู้ชายที่ไหนจะทำช็อคโกแลตรูปหัวใจไปให้ผู้หญิงถ้าไม่ได้คิดอะไรด้วย
“ชู่วส์!!!” ไคทำหน้าตื่นก่อนจะยื่นนิ้วไปปิดปากเพื่อน พร้อมกับกระซิบเบาๆออกไปว่า
“ฉีกกระดาษนั้นทิ้งด้วยเดี๋ยวเรื่องมันจะรั่ว”
ดีโอพยักหน้าพร้อมกับซ่อนใบหน้าหายเข้าไปอยู่หลังหนังสือการ์ตูนอีกครั้ง ทิ้งให้คนที่นั่งข้างๆนั่งเหม่อลอยอมยิ้มอยู่คนเดียว สายตาของเขาไม่ได้อยู่ที่ตัวอักษรบนหน้าหนังสือซักนิด แต่สายตาที่มักจะเหลือกโตนั้นกำลังก้มมองเศษกระดาษโน๊ตที่ถูกฉีกจนเละก่อนหน้าที่ไคจะบอกให้เขาทำลายมันซะอีก
เสียงนกหวีดที่คุ้นเคยในโสตประสาทของซูโฮดังขึ้น เป็นสัญญาณเตือนให้เขาเดินเข้าไปเจรจาข้อตกลงกับใครอีกคนที่กำลังเดินออกจากสนามบาสไปนั่งพักตรงม้านั่งข้างสนาม
“หวัดดีเถา” วันนี้เขารู้สึกอารมณ์ดีเป็นพิเศษเลยเอ่ยทักทายรุ่นน้องที่เพิ่งรู้จักกันก่อน ทั้งๆที่ปกติแล้วรุ่นน้องตัวสูงคนนี้จะเป็นฝ่ายเอ่ยปากทักทายเขาก่อนแท้ๆ
คนถูกทักชะงักเล็กน้อยที่เมื่อเห็นรอยยิ้มกว้างประดับบนใบหน้าของซูโฮ เพราะปกติแล้วเขาจะเห็นว่ารุ่นพี่คนนี้จะทำหน้าเครียดตลอดเวลาลงมาคุยกับเฮียคริส ไหงวันนี้ยิ้มซะโลกสดใสเชียว
“อะ..เอ่อ..สวัสดีครับพี่ซูโฮ”
“เหนื่อยแย่เลยนะเห็นวิ่งไม่หยุดเลย อย่าลืมดื่มน้ำเยอะๆทดแทนเหงื่อที่เสียไปด้วยนะ” แถมยังพูดยาวกว่าปกติอีกด้วยแฮะ
ซูโฮตบไหล่รุ่นน้องตรงหน้าเบาๆพลางกล่าวเตือนเรื่องสุขภาพอย่างหวังดีก่อนจะขอตัวเดินไปหากัปตันทีมบาสที่นั่งปลีกวิเวกอยู่ตรงเก้าอี้มุมสนามคนเดียว และเหมือนแฟนคลับจะรับรู้ได้ว่าถ้าวันไหนคริสไปนั่งที่มุมนั้นเมื่อไหร่ นั้นหมายความว่าวันนั้นหนุ่มสุดหล่องดออกสื่อ
“เซ็นซะ” ไปถึงปุ๊บไม่มีการทักทายอะไรทั้งนั้น ซูโฮยื่นกระดาษแผ่นหนึ่งส่งไปให้คริสที่กำลังเอาผ้าขนหนูซับเหงื่อทันที
กัปตันทีมบาสยกน้ำขึ้นดื่มอึกหนึ่งก่อนจะเอามือตบที่นั่งข้างๆเป็นสัญญาณบอกให้อีกคนนั่งลง
“แน่ใจนะว่าจะให้เซ็นตอนนี้” พูดพร้อมกับเอามือกระพือเสื้อที่ชุ่มไปด้วยเหงื่อ
“มันก็ต้องแน่อยู่แล้ว” พูดจบก็ยัดปากกาใส่มืออีกฝ่ายทันที
สัญญาข้อตกลง
สัญญาฉบับนี้เป็นข้อตกลงระหว่าง คิมจุนมยอนและอู๋อี้ฟาน
มีผลบังคับใช้ตั้งแต่วันที่ ลงนามในสัญญา ถึงวันจบปีการศึกษา
ข้อตกลงว่าด้วยเรื่อง
1. อู๋อี้ฟานมีความยินยอมรับการเรียนการสอนเพิ่มเติมจากคิมจุนมยอน
2. อู๋อี้ฟานจะปฏิบัติตนเป็นนักเรียนที่ดี มาเรียนทุกครั้งตามตารางที่คิมจุนมยอนจัดสรรให้
3. อู๋อี้ฟานต้องสามารถทำผลการเรียนให้ผ่านทุกวิชาในปีนี้ได้
4. หากอู๋อี้ฟานผิดข้อสัญญาดังกล่าวแล้ว คิมจุนมยอนสามารถจัดการขั้นเด็ดขาดกับอู๋อี้ฟานได้ทันทีโดยไม่มีการบอกกล่าวล่วงหน้า อาทิเช่น ร้องเรียนผู้อำนวยการโรงเรียนเรื่องพฤติกรรมที่ไม่ให้ความร่วมมือตามที่ตกลง และอาจจะร้องขอให้ผู้อำนวยการมีคำสั่งให้อู๋อี้ฟานเลิกเล่นบาสชั่วคราวจนกว่าจะประพฤติตัวเป็นที่น่าพอใจ
………………………..
ผู้ร่างสัญญา
(คิมจุนมยอน)
………………………..
ผู้ทำสัญญา
(อู๋อี้ฟาน)
“นะ..นี้มัน..ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆ” คริสขำจนตัวงอเมื่ออ่านสัญญาที่ซูโฮยื่นให้จบ
“อั๊ยยะ! ฉันไม่คิดว่านายจะเขียนมันออกมาจริงๆนะเนี่ย ให้ตายเถอะ! เด็กห้องคิงนี้แปลกแบบนี้ทุกคนรึเปล่า ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ”
“มันแปลกตรงไหน ฉันก็แค่ป้องกันการเอาเปรียบก็เท่านั้นเอง” ซูโฮรีบแย้ง เขาไม่คิดว่ามันแปลกแม้แต่น้อยที่ทำสัญญานี้ขึ้นมา
“นี้ฉันมันไม่น่าไว้ใจถึงขนาดนายต้องทำอะไรที่มันเป็นทางการขนาดนี้เลยหรือไง”
“พูดตรงๆเลยนะอี้ฟาน..ใช่! นายมันไม่น่าไว้ใจ ฉันก็แค่รักษาผลประโยชน์ของตัวเองเท่านั้น เร็วๆเข้า เซ็นซะ แล้วเอาสัญญาของนายมาด้วย”
“ของฉันยังไม่ได้เขียน ใครจะคิดว่านายจะทำมาจริงๆละ รอแปป” พูดจบหนุ่มหล่อก็จรดปากกาลงที่ด้านหลังของแผ่นสัญญาในมือก่อนจะเริ่มลงมือเขียนเลียนแบบสัญญาของซูโฮบ้าง
สัญญาข้อตกลง
สัญญาฉบับนี้เป็นข้อตกลงระหว่าง อู๋อี้ฟานและคิมจุนมยอน
มีผลบังคับใช้ตั้งแต่วันที่ ลงนามในสัญญา ถึงวันจบปีการศึกษา
ข้อตกลงว่าด้วยเรื่อง
1. คิมจุนมยอนต้องยอมทำตามที่อู๋อี้ฟานบอกทุกประการไม่มีข้อยกเว้น
2. หากคิมจุนมยอนผิดสัญญาดังกล่าว เรื่องการช่วยเหลือที่ตกลงกันไว้ในสัญญาด้านหน้าถือเป็นโมฆะ
หมายเหตุ
หากคำสั่งของอู๋อี้ฟานเป็นเรื่องอันตรายหรือก่อให้เกิดความเสียหายต่อคิมจุนมยอน ผู้ร่างสัญญาอนุญาตให้คิมจุนมยอนคัดค้านไม่กระทำตามคำสั่งนั้นๆได้
………………………..
ผู้ร่างสัญญา
(อู๋อี้ฟาน)
………………………..
ผู้ทำสัญญา
(คิมจุนมยอน)
“เรียบร้อย!..ฉันจะเก็บสัญญาไว้เอง” ซูโฮรีบเก็บสัญญาใส่กระเป๋าอย่างรวดเร็วหลังจากที่เขาและคริสลงนามในสัญญาข้อตกลงทั้งสองฉบับเรียบร้อยแล้ว
“ฉันกลับแล้วนะ เดี๋ยวพรุ่งนี้จะเอาตารางการติวมาให้”
“ใครอนุญาตให้นายกลับ” ซูโฮหันหลังกลับมาเลิกคิ้วมองคนที่นั่งกอดอกทำหน้าเข้มอยู่บนเก้าอี้
“แล้วทำไม..”
“กลับไปอ่านไอ้ที่นายเพิ่งยัดใส่กระเป๋าไปสิว่ามันเขียนว่าอะไร”
“นะ..นี้..นาย..” ซูโฮได้แต่ปั้นหน้าขึง จะทำอะไรก็ไม่ได้ในเมื่อเซ็นสัญญาข้อตกลงไปแล้ว มัวแต่ดีใจจนลืมไปเลยว่าตอนนี้ต้องทำตามที่ใครอีกคนสั่ง
“ต่อไปนี้ถ้าฉันมีซ้อมบาสนายต้องมานั่งเฝ้าจนกว่าฉันจะซ้อมเสร็จ..ตามนั้นนะ”
“เออ!”
~~~~~ LOVE LESSON ~~~~~
ความคิดเห็น