คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : บทนำ
ภายในห้องเรียนของชั้นมัธยมปลายปีสาม นั่งเรียนในห้อง 3-1 กำลังเคร่งเครียดกับการสอบมิดเทอมของภาคเรียนที่หนึ่ง เสียงเดินของเข็มวินาทีดัง ติ๊กๆ ยิ่งเพิ่มความเครียดให้กับกลุ่มเด็กหัวกะทิของโรงเรียนเข้าไปอีก
‘คิมจุนมยอน’ หรือที่เพื่อนสนิทมักเรียกว่า ‘ซูโฮ’ นักเรียนที่ผลการเรียนอันดับหนึ่งของชั้นเรียนหมุนปากกาไปมาพลางใช้ความคิดเมื่อเห็นโจทย์วิชาเคมีตรงหน้า ก่อนจะคลี่ยิ้มออกมาจางๆเมื่อนึกถึงเนื้อหาในหนังสือที่จะใช้ตอบคำถามข้อนี้ได้
“จุนมยอนๆ” เสียงเรียกแผ่วเบาดังมาจากที่นั่งด้านข้าง
พอหันไปตามเสียงเรียกก้อนกระดาษที่ถูกขย้ำจนเป็นก้อนกลมก็หล่นแหมะลงบนโต๊ะของเขาทันที ขมวดคิ้วส่งไปให้นักเรียนสาวเพื่อนร่วมห้องที่โยนกระดาษมาให้ยังไม่ทันได้รับความกระจ่างสาวเจ้าคนนั้นก็ยกมือขึ้นพลางส่งเสียงแหล่มเล็กออกไปว่า
“อาจารย์ค่ะ..คิมจุนมยอนแอบพกโพยเข้าห้องค่ะ”
เสียงฮือฮาของนักเรียนคนอื่นดังขึ้นพร้อมกับสายตาของนักเรียนทั้งห้องจ้องมองมาที่ซูโฮที่ตอนนี้เบิกตากว้างอย่างตกใจ อาจารย์คุมสอบก้าวฝีเท้าเข้ามาหาทันที
“คือ..ผม..” เป็นคนนิ่งเรียบพูดน้อยเป็นทุนเดิมอยู่แล้ว มาเจอเหตุการณ์สุดช็อคแบบนี้เขาก็ไม่รู้จะอธิบายยังไง ได้แต่มองหน้าเพื่อนสาวที่โยนกระดาษมาให้อย่างไม่เข้าใจว่าทำแบบนี้ทำไม เซอึนเธอเป็นเพื่อนร่วมชั้นตั้งแต่ขึ้นมอปลาย และถ้าจำไม่ผิดเขาไม่เคยมีปัญหากับเธอ พูดให้ถูกคือซูโฮคนนี้ไม่เคยมีปัญหากับใครทั้งนั้น
“หลักฐานมันชัดเจนขนาดนี้ ในเมื่อไม่มีพยานมาค้านให้ ครูก็ไม่รู้จะช่วยยังไง” อาจารย์คุมสอบมองหน้านักเรียนดีเด่นอย่างผิดหวังปนสงสาร ก่อนจะหยิบปากกาหมึกสีแดงสดเขียนลงไปบนหัวกระดาษตัวโตๆว่า ‘ทุจริต’
“ยายนั้นมันปีศาจชัดๆ” คิมมินซอกเพื่อนสนิทหนึ่งเดียวในห้องพูดขึ้นระหว่างที่พวกเขามารับประทานอาหารกลางวันในโรงอาหาร
“ฉันไม่เข้าใจจริงๆว่าทำไมเซอึนต้องทำแบบนั้น” ยิ่งคิดก็ยิ่งปวดหัว โทษของการทุจริตการสอบร้ายแรงแค่ไหนใครๆก็รู้ ปีนี้ก็ต้องสอบเข้ามหา’ลัยแล้ว ถ้ามีประวัติว่าเคยทุจริตติดตัวไปมหา’ลัยไหนละจะรับเข้า
“ซูโฮนายนี้มันบื้อจริงๆ ก็เซอึนน่ะเป็นรองแค่นายคนเดียว นายโดนทุจริตการสอบเข้าไป นักเรียนดีเด่นเหรียญทองจะไปตกอยู่ที่ใครละถ้าไม่ใช่เธอน่ะ”
ซูโฮพยักหน้าอย่างเข้าใจ เขารู้สึกแย่สุดๆ นี้คนที่เป็นเพื่อนกันสามารถทำกันได้ขนาดนี้เลยเหรอ กะอีแค่เหรียญเชิดชูเกียรติเนี่ยนะ ถ้าเธออยากได้ไอ้ตำแหน่งนั้นจริงๆเดินมาบอกเขาก็ได้ เขายินดียกให้เลย แต่มาทำแบบนี้มันเหมือนกับตัดอนาคตเขาชัดๆ
กินข้าวเสร็จเขาก็ขอตัวจากมินซอกเพราะว่าอาจารย์ที่ปรึกษานัดให้ไปหาที่ห้องพักครู สายตาของนักเรียนในชั้นปีเดียวกันหลายคู่มองมาที่เขาตลอดการเดินทางไปห้องพักครู ข่าวเร็วเป็นบ้า แบบนี้จะเอาหน้าไปไว้ที่ไหน
“ขออนุญาตครับ” ส่งเสียงขออนุญาตก่อนจะเปิดประตูห้องพักครูเข้ามา อาจารย์ที่ปรึกษานั่งรออยู่ที่โต๊ะแล้ว
“ครูไม่เชื่อว่าเธอทำหรอกนะ..แต่หลักฐานมันชัดมาก” อาจารย์ที่ปรึกษาตบไหล่อย่างให้กำลังใจลูกศิษย์ที่ประพฤติตัวดีมาตลอด เขาได้แต่พยักหน้ารับความหวังดีจากอาจารย์
“ครูใหญ่อยากพบ ท่านรออยู่ในห้องแล้ว ตามครูมา” ซูโฮเดินตามหลังอาจารยี่ปรึกษาเข้าไปในห้อง พยายามทำใจให้สงบแล้วบอกตัวเองว่าตอนนี้ก็ไหลตามน้ำไปก่อน หลักฐานมันมัดแน่นขนาดนี้ แถมเพื่อนในห้องก็ต่างตั้งใจทำข้อสอบจนไม่สังเกตอะไรรอบข้าง มันไม่มีพยานมาค้านให้ได้เลย
“สวัสดีครับ” เขาโค้งให้กับผู้อำนวยการโรงเรียนตรงหน้าอย่างสุภาพ
“ฉันรู้เรื่องทั้งหมดแล้ว ก็ไม่อยากจะเชื่อหรอกนะว่านักเรียนที่ประพฤติตัวดีมาตลอดอย่างเธอจะทำเรื่องร้ายแรงแบบนั้นได้ ฉันก็อยากช่วยนะจุนมยอนแต่กฎมันก็ต้องเป็นไปตามกฎ รู้ใช่ไหมว่าโทษของการทุจริตน่ะคืออะไร”
“ติดศูนย์ในวิชาที่ทุจริตครับ” เขาตอบอย่างใจเย็นแต่ก็อดใจหายไม่ได้ ติดศูนย์แค่วิชาเดียวเกรดก็ร่วงไปไกลแล้ว
“อืม..นั้นแหละตามนั้น แต่กรณีของเธอมันยังคงครุมเครือ ทางคณะกรรมการโรงเรียนเลยตัดสินให้ผ่อนผันโทษ”
“ผ่อนผันเหรอครับ” เขาเลิกคิ้วขึ้นรอคอยว่าวิธีผันผ่อนโทษนั้นคืออะไร
“เราจะลงโทษเธอแทน”
“ลงโทษ?”
“รู้จักอู๋อี้ฟานไหม” ครูใหญ่ถาม เขาพยักหน้าก่อนจะกล่าวต่ออย่างไม่แน่ใจ
“อาจารย์หมายถึงคริสเหรอครับ”
“ใช่ๆ คนนั้นแหละ”
มีใครในโรงเรียนนี้บ้างจะไม่รู้จักอู๋อี้ฟาน หนุ่มสุดฮอตของโรงเรียนพ่วงดีกรีกัปตันทีมบาสเกตบอล ชายในฝันของสาวทั้งโรงเรียนเลยละ แต่เขาก็อดสงสัยไม่ได้ว่าการลงโทษของเขามันเกี่ยวอะไรกับอี้ฟาน
“เฮ้อ..เขาเป็นนักเรียนประเภทที่ว่าค่อนข้างจะฉุดผลการเรียนเฉลี่ยของโรงเรียนให้ดิ่งลงเหวแบบสุดๆ” ซูโฮไม่แปลกใจเท่าไหร่เพราะเท่าที่เขารู้มาอี้ฟานเป็นเด็กห้องบ๊วยของโรงเรียน
“ผลการเรียนของเขาน่ะนะต่ำจนน่าตกใจ มีดีแค่หน้าตาและเล่นบาสนั้นแหละ”
ซูโฮยังคงรอว่าครูใหญ่ต้องการอะไรกันแน่
“อย่าหาว่าเอาเรื่องส่วนตัวมายุ่งเลยนะ อี้ฟานน่ะเป็นหลานของฉัน” เขาเบิกตากว้างเล็กน้อยกับข้อมูลใหม่ที่ได้รับ
“ถ้าเธอสามารถติวให้อี้ฟานมีผลการเรียนที่ดีขึ้นได้ เอาแค่พอให้เขาสามารถจบมัธยมปลายปีสุดท้ายได้ก็พอ ฉันจะทำเป็นลืมเรื่องการทุจริตการสอบของเธอแล้วกัน”
“เอ่อ..คือผม”
“หรือเธอจะยอมติดศูนย์ก็แล้วแต่เธอจะเลือกนะคิมจุนมยอน”
“แล้วอี้ฟานเขาจะยอมเหรอครับ”
“ฉันบอกเขาไว้แล้ว นี้เบอร์โทรเขา เย็นนี้เขาซ้อมบาสอยู่ที่ยิมไปคุยกันซะละ ฉันช่วยเธอได้มากสุดเท่านี้แหละนะ โชคดี”
เหมือนฟ้าผ่าเปรี้ยงเขากลางลำตัว ไอ้ดีใจก็ดีใจอยู่หรอกที่โดนผ่อนผันโทษ แต่ต้องไปติวให้อี้ฟานงั้นเหรอ ผู้ชายที่หน้านิ่งตลอดแบบนั้น แล้วคนมนุษยสัมพันธ์ไม่ค่อยจะดีเท่าไหร่อย่างเขาจะทำไงดีละทีนี้
~~~~~ LOVE LESSON ~~~~~
ความคิดเห็น