ลำดับตอนที่ #1
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : บทนำ
บทนำ
ยุคสมัยหนึ่ง...เหล่าปีศาจได้ออกอาละวาดไปทั่วอาณาเขตเพื่อแย่งชิงอำนาจจากเผ่าพันธุ์ต่างๆ เช่น เอล์ฟ เผ่าพันธุ์ที่มีสติปัญญาเฉียบแหลมซ้ำยังชำนาญเรื่องเวทมนตร์ทุกแขนง ก็อบลิน เผ่าพันธุ์ที่มีความสามารถในเรื่องการสร้างศาตราวุธที่แข็งแกร่งไม่แพ้ใคร และมนุษย์ เผ่าพันธุ์ที่มีความแน่วแน่ แข็งแรง ทั้งในเรื่องร่างกายและจิตใจ...
และเพราะสาเหตุนี้อาชีพ ' นักล่าปีศาจ ' จึงถือกำเนิดขึ้นมาจากมนุษย์ที่ไม่ยอมตกเป็นเบี้ยล่างของพวกปีศาจ จากแค่มนุษย์หนึ่งคนก็กลายเป็นสิบคน จากสิบคนก็กลายเป็นยี่สิบคน จากยี่สิบคน ก็กลายเป็น ' สมาคม ' โดยสมาคมนักล่าปีศาจจะมีหน้าที่ในการกำจัดปีศาจตามลิสต์ของสมาคมนั้นๆหรือรับจ้างฆ่าปีศาจเพื่อแลกกับเงินอีกด้วย !
ปัจจุบันมีการก่อตั้งสมาคมนักล่าปีศาจขึ้นอย่างมากมาย แต่ถึงจะเป็นเช่นนั้น ปีศาจก็ยังไม่ยอมหยุดที่จะช่วงชิงอำนาจ...พวกมันพัฒนาขึ้นเช่นกัน บางตนสามารถกลบกลิ่นอายของตนเองและกลายร่างเป็นมนุษย์ได้อย่างสมบูรณ์แบบเพื่อที่จะลอบเข้าสมาคมนักล่าปีศาจก่อนที่จะฆ่าทุกคนที่นั่นและทำลายสมาคมทิ้ง เป็นสาเหตุที่ทำให้สมาคมนักล่าปีศาจลดลงจนเหลือไม่กี่แห่ง และหนึ่งในนั้นยังมีสมาคมนักล่าปีศาจที่แข็งแกร่งที่สุดนามว่า ' เรบเบิล ลอร์ด '
ป่าข้างชานเมืองที่ไม่ค่อยสะดุดตาของผู้คนเท่าไรนัก สายลมโหมกระหน่ำพัดรุนแรงราวกับจะเกิดพายุ เสียงสายฝนดังต่อเนื่องอย่างไม่ขาดสาย สองฝีเท้าวิ่งตรงมาจากเมืองอย่ารวดเร็วจนเสื้อสีขาวที่สวมอยู่นั้นเปรอะเปื้อนไปด้วยดินโคลนและน้ำ
เส้นผมสีน้ำตาลเข้มนั้นลู่ไปข้างหลังเล็กน้อยตามแรงวิ่ง แววตาสีม่วงมีน้ำตาใสๆเอ่อคลออยู่ ริมฝีปากบางเม้มขึ้นจนเป็นเส้นตรง มือเล็กถูกยกขึ้นเพื่อปาดน้ำฝนที่ผสมกับน้ำตาบนใบหน้า ร่างเล็กเร่งฝีเท้าเร็วขึ้นเมื่อเห็นเป้าหมายใกล้เข้ามาทุกที
ประตูไม้เก่าๆถูกเปิดออกอย่างแรงจนคนที่อยู่ข้างในถึงกับตกใจไปตามๆกัน แต่ก็ต้องชะงักเมื่อเห็นคนที่ยืนอยู่ตรงหน้าประตู
" พ่อกับแม่หนูล่ะ...ฮึก " เสียงแหลมเล็กดังขึ้นปนสะอื้นก่อนที่จะเดินสะเปะสะปะเข้ามาหาชายชราท่าทางใจดีที่ยืนดู บางอย่าง ใกล้ๆเตาผิงไฟ
" ไอริสเอ้ย...พ่อกับแม่ของเจ้าน่ะ... " ไอริสไม่รอให้เขาพูดจบ เธอวิ่งไปยังเตาผิงก่อนที่จะทรุดตัวลงกับพื้น ดวงตาสีม่วงเบิกกว้างก่อนที่น้ำตาแห่งความเสียใจจะพลั่งพลูออกมา
" ไม่ๆๆๆ ม่ายยยยยยยยยยยยยยยยย !!! " เธอกรีดร้องลั่นเมื่อได้เห็นร่างไร้วิญญาณของชายหนุ่มและหญิงสาวผู้ที่เป็นพ่อกับแม่ของเธอ ใกล้ๆกันนั้นมีอุปกรณ์ช่วยชีวิตทุกชนิดวางเรียงราย ผู้คนที่อยู่ในบ้านหลังนี้ต่างพากันมองไอริสด้วยความสงสาร
นี่แหละนะ ! ชะตากรรมของนักล่าปีศาจ
" โคชาร์ตกับเอมี่ถูกปีศาจเวทัสฆ่า... " เสียงอันแผ่วเบาดังมาจากปากของผู้หญิงผมสีทองที่นอนแบ็บอยู่บนเตียงสีขาวมุมห้อง แขนข้างขวามีผ้าพันแผลพันไว้ทั้งแขน ขาซ้ายปรากฎรอยช้ำเป็นจ้ำๆ เธอชื่อว่า บรอนนี่ เอริก้า หนึ่งในผู้ปฎิบัติภารกิจร่วมกับสามีภรรยา โคชาร์ต-เอมี่ เลเจล
บุญคุณครั้งนี้ฉันจะไม่มีวันลืม...พวกเขาสละชีวิตของตัวเองเพื่อให้ฉันได้กลับมายังที่นี่อีกครั้ง...ที่เรบเบิล ลอร์ด !
" ฮึก...หนูจะไป...หนูจะไปฆ่ามัน !! " เด็กน้อยลุกขึ้นยืน ความแค้นของเธอนั้นถูกอัดแน่นอยู่ที่ดวงตาทั้งสองข้างที่แข็งกร้าว ไอริสปาดน้ำตาแล้วทำท่าจะวิ่งออกไปแต่โดนชายชราจับตัวไว้เสียก่อน
" ตั้งสติหน่อย ไอริส !!! ขืนเจ้าไปก็มีแต่ตายกับตายเท่านั้น !!! " ไอริสก้มหน้านิ่งเมื่อโดนตะคอกใส่...ดวงตาของเธออ่อนลงเล็กน้อย ชายชราถอนหายใจเฮือกใหญ่ที่จะปล่อยเธอให้เป็นอิสระ
" ผู้เฒ่าเซนส์...แต่...ฮึก...พ่อกับแม่...ฮึก ฮือๆๆๆๆ " น้ำตาไหลรินลงมาอีกครั้งด้วยความเศร้าเสียใจ มือเล็กปิดที่ใบหน้าราวกับไม่ต้องการให้ใครเห็น
" นี่...ของพ่อเจ้า เขาฝากฉันไว้ก่อนที่จะหมดลมหายใจ " ของสิ่งหนึ่งถูกยื่นส่งให้กับไอริส เด็กน้อยเอามือออกจากใบหน้าก่อนที่จะรับมาด้วยความสงสัย
" ฮึก...ของพ่อ...เหรอคะ ? " เสียงสะอื้นตามมาเป็นระยะๆ เธอปาดน้ำตาแล้วก้มมองสิ่งของในมือ มันคือแหวนเงินทั้ง 4 วง...วงแรกเป็นรูปเปลวไฟ วงที่สองเป็นรูปหยดน้ำ วงที่สามเป็นรูปพายุ(แหวนคู่) และวงที่สี่เป็นรูปเนินดิน
" ใช่แล้ว...แหวนของพ่อเจ้า...แหวนที่ทำสัญญากับขุนเทพทั้ง 5 " ชายชราพูดด้วยน้ำเสียงนิ่มนวล
" แล้ว...ฮึก...ขุนพลเทพ...ฮึก...คืออะไร...ค่ะ " คิ้วสีน้ำตาลขมวดเป็นปมบนใบหน้าที่เปื้อนไปด้วยคราบน้ำตา ผู้เฒ่าเซนส์ย่อตัวลงเล็กน้อยเพื่อที่จะสามารถพูดคุยกับเด็กน้อยตรงหน้าได้สะดวกยิ่งขึ้น
" ขุนพลเทพ คือ เทพที่ทำสัญญากับมนุษย์เพื่อผลประโยชน์บางอย่างโดยแลกกับการเป็นผู้รับใช้ของพวกมนุษย์ มีน้อยคนนักที่จะได้รับยอมรับจากขุนพลเทพ เพราะฉะนั้น จึงมีมนุษย์ไม่กี่คนที่มีพลังพวกนี้...เอาเป็นว่า ดูแลพวกเขาให้ดีๆแล้วกัน " ชายชรายิ้มเล็กน้อย เขารู้ว่าเด็กอายุ 8 ขวบ อย่างไอริส คงจะไม่เข้าใจในสิ่งที่เขาพูดสักเท่าไร
" แล้วพ่อให้แหวนหนูทำไมคะ ? " เด็กน้อยยังสงสัยไม่หาย ตอนนี้เธอเลิกร้องไห้แล้วและกำลังรอคำตอบจากชายชรา
" ฉันแค่คิดนะ...แค่คิดว่า...โคชาร์ตอยากจะให้เจ้าเจริญรอยตามเขา...เป็นนักล่าปีศาจที่ยิ่งใหญ่เหมือนกับเขายังไงล่ะ " ชายชราขยิบตาให้ก่อนที่จะเดินไปยังหน้าเตาผิงและสั่งทุกคนให้ช่วยกันขุดหลุมศพของโคชาร์ตและเอมี่ทันที
ซึ่งทุกคนก็ยินดีทำตามเนืองจากสองสามีภรรยาคู่นี้คอยช่วยเหลือพวกเขาตลอดเวลาที่ผ่านมา
" พ่ออยากให้ฉันเป็น...นักล่าปีศาจ...งั้นเหรอ ? " ไอริสพูดกับตัวเองด้วยเสียงอันแผ่วเบาแล้วกำแหวนเงินทั้งสี่วงไว้จนแน่น
นักล่าปีศาจ...แบบพ่อกับแม่...สักวัน ฉันคงถูกฆ่าตายแบบพวกท่านสินะ ? แต่กว่าจะถึงตอนนั้นฉันจะฆ่าไอ้ปีศาจเวทัสให้ได้ !!!
และเพราะสาเหตุนี้อาชีพ ' นักล่าปีศาจ ' จึงถือกำเนิดขึ้นมาจากมนุษย์ที่ไม่ยอมตกเป็นเบี้ยล่างของพวกปีศาจ จากแค่มนุษย์หนึ่งคนก็กลายเป็นสิบคน จากสิบคนก็กลายเป็นยี่สิบคน จากยี่สิบคน ก็กลายเป็น ' สมาคม ' โดยสมาคมนักล่าปีศาจจะมีหน้าที่ในการกำจัดปีศาจตามลิสต์ของสมาคมนั้นๆหรือรับจ้างฆ่าปีศาจเพื่อแลกกับเงินอีกด้วย !
ปัจจุบันมีการก่อตั้งสมาคมนักล่าปีศาจขึ้นอย่างมากมาย แต่ถึงจะเป็นเช่นนั้น ปีศาจก็ยังไม่ยอมหยุดที่จะช่วงชิงอำนาจ...พวกมันพัฒนาขึ้นเช่นกัน บางตนสามารถกลบกลิ่นอายของตนเองและกลายร่างเป็นมนุษย์ได้อย่างสมบูรณ์แบบเพื่อที่จะลอบเข้าสมาคมนักล่าปีศาจก่อนที่จะฆ่าทุกคนที่นั่นและทำลายสมาคมทิ้ง เป็นสาเหตุที่ทำให้สมาคมนักล่าปีศาจลดลงจนเหลือไม่กี่แห่ง และหนึ่งในนั้นยังมีสมาคมนักล่าปีศาจที่แข็งแกร่งที่สุดนามว่า ' เรบเบิล ลอร์ด '
ป่าข้างชานเมืองที่ไม่ค่อยสะดุดตาของผู้คนเท่าไรนัก สายลมโหมกระหน่ำพัดรุนแรงราวกับจะเกิดพายุ เสียงสายฝนดังต่อเนื่องอย่างไม่ขาดสาย สองฝีเท้าวิ่งตรงมาจากเมืองอย่ารวดเร็วจนเสื้อสีขาวที่สวมอยู่นั้นเปรอะเปื้อนไปด้วยดินโคลนและน้ำ
เส้นผมสีน้ำตาลเข้มนั้นลู่ไปข้างหลังเล็กน้อยตามแรงวิ่ง แววตาสีม่วงมีน้ำตาใสๆเอ่อคลออยู่ ริมฝีปากบางเม้มขึ้นจนเป็นเส้นตรง มือเล็กถูกยกขึ้นเพื่อปาดน้ำฝนที่ผสมกับน้ำตาบนใบหน้า ร่างเล็กเร่งฝีเท้าเร็วขึ้นเมื่อเห็นเป้าหมายใกล้เข้ามาทุกที
ประตูไม้เก่าๆถูกเปิดออกอย่างแรงจนคนที่อยู่ข้างในถึงกับตกใจไปตามๆกัน แต่ก็ต้องชะงักเมื่อเห็นคนที่ยืนอยู่ตรงหน้าประตู
" พ่อกับแม่หนูล่ะ...ฮึก " เสียงแหลมเล็กดังขึ้นปนสะอื้นก่อนที่จะเดินสะเปะสะปะเข้ามาหาชายชราท่าทางใจดีที่ยืนดู บางอย่าง ใกล้ๆเตาผิงไฟ
" ไอริสเอ้ย...พ่อกับแม่ของเจ้าน่ะ... " ไอริสไม่รอให้เขาพูดจบ เธอวิ่งไปยังเตาผิงก่อนที่จะทรุดตัวลงกับพื้น ดวงตาสีม่วงเบิกกว้างก่อนที่น้ำตาแห่งความเสียใจจะพลั่งพลูออกมา
" ไม่ๆๆๆ ม่ายยยยยยยยยยยยยยยยย !!! " เธอกรีดร้องลั่นเมื่อได้เห็นร่างไร้วิญญาณของชายหนุ่มและหญิงสาวผู้ที่เป็นพ่อกับแม่ของเธอ ใกล้ๆกันนั้นมีอุปกรณ์ช่วยชีวิตทุกชนิดวางเรียงราย ผู้คนที่อยู่ในบ้านหลังนี้ต่างพากันมองไอริสด้วยความสงสาร
นี่แหละนะ ! ชะตากรรมของนักล่าปีศาจ
" โคชาร์ตกับเอมี่ถูกปีศาจเวทัสฆ่า... " เสียงอันแผ่วเบาดังมาจากปากของผู้หญิงผมสีทองที่นอนแบ็บอยู่บนเตียงสีขาวมุมห้อง แขนข้างขวามีผ้าพันแผลพันไว้ทั้งแขน ขาซ้ายปรากฎรอยช้ำเป็นจ้ำๆ เธอชื่อว่า บรอนนี่ เอริก้า หนึ่งในผู้ปฎิบัติภารกิจร่วมกับสามีภรรยา โคชาร์ต-เอมี่ เลเจล
บุญคุณครั้งนี้ฉันจะไม่มีวันลืม...พวกเขาสละชีวิตของตัวเองเพื่อให้ฉันได้กลับมายังที่นี่อีกครั้ง...ที่เรบเบิล ลอร์ด !
" ฮึก...หนูจะไป...หนูจะไปฆ่ามัน !! " เด็กน้อยลุกขึ้นยืน ความแค้นของเธอนั้นถูกอัดแน่นอยู่ที่ดวงตาทั้งสองข้างที่แข็งกร้าว ไอริสปาดน้ำตาแล้วทำท่าจะวิ่งออกไปแต่โดนชายชราจับตัวไว้เสียก่อน
" ตั้งสติหน่อย ไอริส !!! ขืนเจ้าไปก็มีแต่ตายกับตายเท่านั้น !!! " ไอริสก้มหน้านิ่งเมื่อโดนตะคอกใส่...ดวงตาของเธออ่อนลงเล็กน้อย ชายชราถอนหายใจเฮือกใหญ่ที่จะปล่อยเธอให้เป็นอิสระ
" ผู้เฒ่าเซนส์...แต่...ฮึก...พ่อกับแม่...ฮึก ฮือๆๆๆๆ " น้ำตาไหลรินลงมาอีกครั้งด้วยความเศร้าเสียใจ มือเล็กปิดที่ใบหน้าราวกับไม่ต้องการให้ใครเห็น
" นี่...ของพ่อเจ้า เขาฝากฉันไว้ก่อนที่จะหมดลมหายใจ " ของสิ่งหนึ่งถูกยื่นส่งให้กับไอริส เด็กน้อยเอามือออกจากใบหน้าก่อนที่จะรับมาด้วยความสงสัย
" ฮึก...ของพ่อ...เหรอคะ ? " เสียงสะอื้นตามมาเป็นระยะๆ เธอปาดน้ำตาแล้วก้มมองสิ่งของในมือ มันคือแหวนเงินทั้ง 4 วง...วงแรกเป็นรูปเปลวไฟ วงที่สองเป็นรูปหยดน้ำ วงที่สามเป็นรูปพายุ(แหวนคู่) และวงที่สี่เป็นรูปเนินดิน
" ใช่แล้ว...แหวนของพ่อเจ้า...แหวนที่ทำสัญญากับขุนเทพทั้ง 5 " ชายชราพูดด้วยน้ำเสียงนิ่มนวล
" แล้ว...ฮึก...ขุนพลเทพ...ฮึก...คืออะไร...ค่ะ " คิ้วสีน้ำตาลขมวดเป็นปมบนใบหน้าที่เปื้อนไปด้วยคราบน้ำตา ผู้เฒ่าเซนส์ย่อตัวลงเล็กน้อยเพื่อที่จะสามารถพูดคุยกับเด็กน้อยตรงหน้าได้สะดวกยิ่งขึ้น
" ขุนพลเทพ คือ เทพที่ทำสัญญากับมนุษย์เพื่อผลประโยชน์บางอย่างโดยแลกกับการเป็นผู้รับใช้ของพวกมนุษย์ มีน้อยคนนักที่จะได้รับยอมรับจากขุนพลเทพ เพราะฉะนั้น จึงมีมนุษย์ไม่กี่คนที่มีพลังพวกนี้...เอาเป็นว่า ดูแลพวกเขาให้ดีๆแล้วกัน " ชายชรายิ้มเล็กน้อย เขารู้ว่าเด็กอายุ 8 ขวบ อย่างไอริส คงจะไม่เข้าใจในสิ่งที่เขาพูดสักเท่าไร
" แล้วพ่อให้แหวนหนูทำไมคะ ? " เด็กน้อยยังสงสัยไม่หาย ตอนนี้เธอเลิกร้องไห้แล้วและกำลังรอคำตอบจากชายชรา
" ฉันแค่คิดนะ...แค่คิดว่า...โคชาร์ตอยากจะให้เจ้าเจริญรอยตามเขา...เป็นนักล่าปีศาจที่ยิ่งใหญ่เหมือนกับเขายังไงล่ะ " ชายชราขยิบตาให้ก่อนที่จะเดินไปยังหน้าเตาผิงและสั่งทุกคนให้ช่วยกันขุดหลุมศพของโคชาร์ตและเอมี่ทันที
ซึ่งทุกคนก็ยินดีทำตามเนืองจากสองสามีภรรยาคู่นี้คอยช่วยเหลือพวกเขาตลอดเวลาที่ผ่านมา
" พ่ออยากให้ฉันเป็น...นักล่าปีศาจ...งั้นเหรอ ? " ไอริสพูดกับตัวเองด้วยเสียงอันแผ่วเบาแล้วกำแหวนเงินทั้งสี่วงไว้จนแน่น
นักล่าปีศาจ...แบบพ่อกับแม่...สักวัน ฉันคงถูกฆ่าตายแบบพวกท่านสินะ ? แต่กว่าจะถึงตอนนั้นฉันจะฆ่าไอ้ปีศาจเวทัสให้ได้ !!!
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น