ลำดับตอนที่ #3
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : อะไรของนาย
เงอะๆ
ฉันกลับถึงบ้านด้วยสภาพร่างไร้วิญญาน
พอฉันเห็นอาหารหรือ อะไรที่กินได้ ฉันก็เอาแต่กินเอากินเอา
\"กอหญ้า เป็นอะไรหรอ เอาแต่กินๆๆๆๆ เดียวก็อ้วนเหมือนเดิมหรอก\" แม่ฉันเห็นแล้วคงจะทนไม่ไหวก็เลยบ่นซะ
เมื่อตอนปิดเทอมที่แล้วฉัน น้ำหนักตั้ง 65 แหนะ อ้วนมากๆ แต่อยู่ๆฉันไม่รู้เป็นบ้าอะไร
วันๆเอาแต่เล่งเกม ช่วงนั้นบ้าเกมมาก เล่นจนขี้เกลียดกินข้าว
น้ำหนักลดไป เกือบ 20 กิโลอะ
\"ป่าวค่ะแม่ หิว วันนี้เหนื่อยค่ะ\" ฉันตอบแม่ด้วยเสียงเบื่อโลกสุดๆ
\"อย่าลืมให้ข้าวหมาด้วยละ\" นี้คือภาระกิจที่แม่ฉันมอบให้ฉันก่อนที่จะจากไป
\"คาๆ - -\"
ฉันละโซเซ่ง ที่นายกอไผ่ อะไม่ใช้ดูมันนั้งสบายใจเชียว
พอฉันทำภาระกิจเสร็จเรีบยร้อยแล้วฉันก็พาร่างไรวิญญานของฉันขึ่นไปบนห้องนอนของฉันอย่างทุลักทุเล
\"เฮอๆ ถึงซะที่ การบ้ายเยอะจังเลยวันนี้ ฉันจะทำเสร็จไหมเนี่ย\" ฉันมองไปทางกองการบ้านของฉันด้วยความเหนื่อยใจ
และแล้วสายตาฉันก็ดันไปสะดุดเอากะกล่องที่ฉันพบวันที่ฉันเก็บห้อง
ฉันมองกล่องเหมื่อนมีสิ่งที่ดึงดูให้มองและเอื้อมมือไปหามัน
ฉันค่อยๆหยิบกล่องใบนั้นมาอย่างทะนุดทะหนอม (เธอทำเป็นกะเขาด้วยหรอ)
ฉันเปิดกล่องใบนั้น และ ยิ้ม กะสิ่งที่อยู่ในกล่องนั้น
รูปภาพใบหนึ่งที่อาจจะดูไรค่าไรความหมายใบหนึ่ง
แต่สำหรับฉันแล้วมันคือสิ่งสำคัญที่ล้ำค่าของฉัน
\"ดีจ๊ะ ฉันอยากเจอแกจัง น้ำแข็ง \" ฉันพูดกัยรูปใบนั้น แต่ในใจฉันมันหมดความหวังมาก
ถึงแม้ว่าฉันจะมีโอกาสไปที่ โรงเรียนเก่าเพื่อไปรับนายกอไผ่น้องชายของฉันก็ตาม แต่ฉันก็ไม่มีโอกาสเจอแม้แต่เงาของเค้าเลย
รวมถึงทีมและเพื่อนๆคนอื่นๆด้วย ฉันไม่ได้ติดต่อกับพวกเค้ามานานแล้ว เพราะงานที่โรงเรียนฉันเยอะมาก
\"นายจะ จำฉันได้ไหมนะ\" ฉันท่าจะบ้าเน้อ พูดอยู่คนเดียว
ฉันนำรูปไปสอดไว้กับหนังสือนิยายเรื่องเจ้าหญิงแห่งการรอค่อย มันเป็นเล่มโปรดของฉันเลย ฉันมักจำนำมันไปด้วยเวลาฉันไปไหน
ฉันอ่านมันมาหลายรอบแล้ว แต่ยังไงฉันก็ยังอยากอ่านมันอีกอยู่ดี ไม่เบื่อด้วย งิๆๆ
\"ทำการบ้านดีกว่า\" และแล้วฉันก็ได้เวลาลงหม้อ เงอะๆ ฉันนั้งทำการบ้านอย่างไม่ค่อยมีสมาธินักแต่ยังไงก็ต้องทำ
เพื่ออนาคตอันสดใส (ใสหัวอะเป่า)
ผ่านไป 1 ชม
\"เย้ๆ เสร็จแล้ว กว่าจะเสร็จ\" ในที่สุดฉันก็ทำเสร็จจนได้ พรุ่งนี้ฉันไปโรงเรียนนะ เพื่อนๆมานคงจะ ตาลึงแน่ๆ งิๆ
ก็เพระนานๆ ฉันจะทำเสร็จอะดิ
ลอกจนได้ดี เงอะๆ (อย่างนี้ก็มีด้วย)
พี่คนสวยรับโทรศัพท์ด้วยคร๊าบเสียงโทรศัพท์คู่ซี้ฉันเองค่ะ
\"โหล\" ฉันกดปุ่มรับโทรศัพท์ และก็ say hello
\".....\"
\"โหลๆๆๆ\" ฉันโหลแล้วอะ ไม่มีการโต้ตอบกลับมา
\"......\" มันยังเงียบอีก
\"โหลๆๆๆๆ 5 โหล 60 \" เริ่มโมโหและ
\"จาพูดไม่พูดฟะงันว่างแล้วนะเฟ้ย\" พอฉันพูดจบฉันก็ว่างโทรศัพท์อย่างฉุนกึ๊ก
\"ท่าจะบ้า\" ฉันดุด่าดโทรศัพท์ด้วยใบหน้าที่คล้ายกะนางฟ้า(ยักษ์)
พี่คนสวยรับโทรศัพท์ด้วยคร๊าบ มานมาอีกแล้วค่ะ
แต่นี้มานคนละเบอร์กัน
\"โหล สวัสดีค่ะ\"ฉันพูดทักทายไปอย่างสุภาพ
\"สวัสดีครับ\" เฮ้ยๆ ผู้ชายงะ ครายอะ ฉันไม่เคยให้เบอร์ผู้ชายเลยนะ ยกเว้นเพื่อนฉันซึ่งมันก็มีไม่มีกี่คน
\"ไม่ทราบว่าใครหรอค่ะ\" สุภาพไว้ ฉันพยายามรวบรวมความสุภาพ
\"เหอะๆๆ\" ชื่อ เหอะ หรอไง เออแต่ว่าไปเสียงมันก็คุ้นๆนะเหมื่อนเคยได้ยินมาก่อนเลย
\"เออ ไม่ทราบว่าใครหรอคะ\" ฉันถามเป็นครังที่ 2 แล้วนะ
\"แล้วคุณคิดว่าใครหรอครับ\" ใครกันนะ โรคจิตอะเป่า ท่าจะบ้า
\"ฉันจะทราบได้ไงค่ะ\" งุงิจัง
\"แล้วถ้าฉันเรียกเธอว่า ยายแม่มดอะ จะนึกออกไม๊ \" ยายแม่มด ก็อีตาบ้านั้นนี้นาที่เรียกฉันมี แค่นายคนเดียว
\"เฮ้ย (-*-) นาย สาลาลานวัดเน่า เมื่อเช้าหรอ\" ฉันไม่นึกมาก่อนเลย
\"เรียกให้มันดีๆหน่อย อีกอย่างฉันก็ไม่ได้เป็นสารวัตรนักเรียนด้วย ฉันเป็นประธานนักเรียนต่างหาก\" เฮ้ย ก็แสดงว่ามันเป็นเรื่องจิงอะดิที่ยาย2 คนนั้นพูดอะ
\"หา แล้วทำไมนายถึงไปยืนอยู่ตรงนั้นเล่า\" ก็ไปยื่นอยู่ตรงนั้นฉันก็คิดว่าเป้นสารวัตร อิดิ
\"ก็ไปตรวจงาน แล้วก็เห็น ด็กกำลังจะผิดกฎข้องโรงเรียน และพยายามหลบหนีอีก\"
\"ใครว่าฉันหนี ฉันไม่ได้ทำผิดกฎ โรงเรียนด้วย\" ฉันทำเสียงแหยะๆใสตาบ้านั้น
\"ก็มันคาตาอะ\" ทำเสียงซะ
\"ไอสาลาลานวัดเน่า\" ฉะนหมันใส้นายนั้นมากๆ
\"ผมชื่อ ไม้ ครับ เป็นประธานนักเรียนไม่ใช่สารวัตรเน่านั้น อะไรของเธอ นี้เธอไม่รู้จิงๆหรอ \" ก็เออจิ
\"เออ ช่างมันเหอะ\" รีบปิดประเด็นก่อน ถ้าบอกว่าใช่เดียวฉันก็เสียภาพหมดอะดิ
\"ซะงั้น\" ดูมันยังกวนไม่เลิกอีก
\"แล้วนายเอาเบอร์ฉันมาจากไหนมิทราบยะ\" เอามาจากไหนงะ
\"เหอะๆ มันก็ไม่ห็นจะยากเลย ฉันก็หาได้หมดแหละ ไว้ว่าจะที่อยู่ของเธอหรือ อืนๆก็ตาม มันไม่ใช่เรื่องยาก ในการเอาข้อมูลผ่านทาง บริษท์ Mefash ช่ายปะ\" เฮ้ย ที่นัง พังพอน กะ นางสุกี้ พูดก็จิงหมดเลยอะดิ
\" O_O \" ค้างค่ะ
\"โหลๆ เป็นอะไรไปหรอ\" นายนั้นคงจะสังเกตุว่าฉันเงียบไป
\"ปะ ปล่าว ไม่มีอะไร\" ตั้งสติไว้นะเด็กดี
\"นังแม่มด\" กวนแล้วไม่ละ
\"ไอบ้า ไอน่าเกลียด ไอ ทุ เรศ ไอ โรคจิด ไอวิปริด มาเรียกฉันว่าแม่มดได้ไงอะ \"
\" 555555 \" จะหัวเราะอะไรของเขาก็ไม่รู้
\"ฉันด่า นายนะ หัวเราะอะไรอะ\"
\"5555 ก็เธอด่าน่ารักอะ คนอะไรด่าโคดเจ็บเลย\" งะ มันยังไงกันแน่เนี่ย
\"โห้ย ไอบ้า ด้านแล้วอะดี \" ฉันชักอยากจะเตะตานั่นอีกซัก 2 ครั้งขึ้นไป จิงๆเลย
\"อิอิอิ เอาเข้าไป ด่าอีกดี ฉันชอบ \" -*-
\"บ้าเป่านายอะ ไม่สบายหรอ\"
\"อิอิอิอิ\" มันยังไม่หยุดอีกหรอเนีย
\"ว่าแต่โทรมามีอะไรมิทราบ\"
\"ก็โทรมาให้เธอด่าไง\" กวนแล้วไอนี้
\"เอาจิงๆดิ\"
\"ไม่มีอะไรทำ\" เออตอบมาได้
\"ไอ....\"เงอะๆไม่ดีกว่าเดียวมันบ้าอีก
\"เหอะๆ ไม่ด่าอีกอะ \"
\"มีอะไรอีกไหม\"
\"ไม่มี\"
\"งั้นแค่นี้นะ\"
\"เฮ้ย!\" ฉันไม่อยู่รอตานั้นพูด ฉันรีบกดว่างสายไปอย่างรวดเร็ว
กาๆมี sms มาส่งจ้า
sms ใครส่งมาให้นะ
09574xxxx : พรุ่งนี้เจอกันที่โรงเรียนนะ นางเม่มด จากพี่ไม้สุดหล่อ
\"ไอบ้า\" ฉันอดไม่ได้ที่จะชม
อะไรของเค้านะ เป็นเอามาก
แล้วทำไมต้องโทรมาด้วย
หรือเขาจะแกล้งเราแน่ๆเลย
พรุ่งนี้ฉันตายแหง เอาไงดีอะ
คืนนั้นก่อนนอนฉันได้สดมนต์ไหว้พระของพรว่าอย่าให้เจอเรื่องร้ายๆอย่างวันนี้อีกเลย
\"สาธุ\" นอนแล้วนะ
พรุ่งนี้จะเป็นไงนะไม่อยากจะคิดเลย
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น