ลำดับตอนที่ #2
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : งุงิๆๆ อีตาบ้า 100 %
เสียงฝีท้าวด้วยความเร็วอันเกินพิกัดมากับเสียงหอบจากบุคคลคนหนึ่งที่ คาดเดาได้ว่ามาจากสาเหตุ คือ ตื่นสาย (มันก็มีอยู่สาเหตุเดียวนี่แหละ)
*Kor-Ya* Talk
\"แฮ่กๆๆๆ ใกล้แล้ว มันใกล้เข้ามาแล้ว อีกเพียงนิเดียวเท่านั้น จาถึงแล้ว \" เหนื่อยจิงๆเลย ทามมายคนอย่างฉันจะต้องมาทำอารายอย่างนี้ด้วยเนี่ย
\"แม่นะแม่ ใจร้ายได้แม่กระทั้งลูกสาว (pinkkytomato : พูดไปได้นะ) ของตัวเองแท้ๆ ตื่นสายไปแค่ 30 นาทีเอง \" ฉันกำลังหอบแฮ่กๆและก็ บ่นรำพึงรำพันในขณะที่ฉันกำลังติดเกียสุนัข ซึ่งมุ่งหน้าไปทางทิศใดซักทิศหนึ่ง เหอะๆ ก็ รร ฉันเองค่ะ
\"ใกล้แล้วกาๆ\"
หน้าประตู รร เฟริสเซนโย
\"กิ๊ง ก่อง กาง แก่ง\" เสียงนี้เป็นเสียงที่จะ กำหนดชะตาชิวิตของฉัน เสียงออด รร เมื่อมันกระทบเข้าหูของฉัน ร่างกายฉันได้ทำปฎิกิริยากับเสียงๆนั้น อย่างเห็นได้ชัด ขาเริ่มสั่น แล้ว ความเร็วยิ่งเพิ่ม เหงื่อตกเป็นกาลามัง เอิ๊กๆ
\"5\" เสียงนายสารวัตรนักเรียน ขอบอกว่าหน้าตาก็งั้นๆแหละ แต่เห็นแล้วต้องค้าง (ฉันไม่ค่อยชอบผู้ชายอะ)
\"4\"อย่าพึ่ง 3 นะ
\"3\"
\"2\"จาถึงแล้ว
\"1\"
\"ไชโย ถึงแล้ว\" ฉันรู้สึกดีจัยเป็นบ้าเลยแฮะ เหมื่อนตัวลอยได้ ความรู้สึกอันเหน็ดเหนื่อยได้ลอยหายไปกะการดีใจของฉัน ฉันวิ่งเข้า รร ทันเวลาพอดีเป๊ะๆ
ในขณะที่ฉันกำลังมีความสุขอยู่นั้นได้มี วัตถุแน่นอนความรู้สึกมันบอกว่าเป็นของแข็ง มันเข้ามากระทบกะ ศรีษะ ของฉันอย่างรุนแรง
\"ปึ๊ก\"
\"โอ้ยๆ เอ๋งๆๆ\" ฉันร้องเสียงดังสนั่น
\"เจ็บเป็นบ้าเลยอะ ใครปาฟะเจ็บชิบ\" เจ็บจิงๆนะ ถึงแม้ว่าฉันจะถึกก็เถอะนะ ฉันก็เป็นคนนะ
\"มาสายแล้วยังหนีอีก\" เสียงคุ้นๆ เหมือนเคยได้ยินเมื่อไม่นานมานี้ ฉันจึงหันไปทางต้นเสียงนั้น
\"เฮ้ย ไ อ ส า ล า วั ด มะกี้นิหว่า\" อยู่ๆนายนั่นก็เข้ามาจับฉันไว้ไม่ให้ฉันไปไหน
\"จะหนีไปไหน\" ตานั่นทำหน้าดุกวนเท้าใส่ฉัน
\"มาจับฉันทามมายอะ\" ฉันโวยวายและดิ้นรนหาทางออก ให้ตายดิ อีตานี้แรงเยอะโคด
\"ไอ มะกี้อะ นายเป็นคนปาหรอ\"
\"อือ\" ดูมันตอบหน้า ด้าน ด้าน ด้าน (สามเหลี่ยม) หน้าตาเฉย
\"ไอบ้า ไอ ทุ เรด ไอหน้าเกลียด ถ้าฉันเกิดความจำเสื่อม เลือดคั่งในสมอง กะโหลกร้าว หัวบุบขึ้นมา นายจะทำยังไงฮะ ไอบ้า\" ฉันสาทยายอย่างรวดเร็วด้วยความเคียดแค้ดอัดอั้นตันใจอย่างมหาศาล
ตอนนี้ฉันกำลังเดือดมาก นายนั่นมองหน้าฉันแบบอึ้งๆ
\"แล้วไงอะ\" ตอบแค่นี้ แทนที่จะขอโทดอารายบ้างไม่มี มานพูดแค่นี้
\"แล้วไงหรอ ก็นี้ไง .....จึ๊ก\" ฉันกำลังอยู่ในอาการฉุนสุดๆ และเท้าฉันมานยกขึ้นเอง เต็มแรงเตะมานที่ตรงจุดยุทธสาสตร์ของนายนั่น โดยอัตโนมัด
\" O _ O โอ้ยๆๆๆ นังแม่มด\" ขณะที่ตานั้นกำลังชมฉันอยู่ ฉันฉวยโอกาสนั้นสลัดแขนออกจากนายสาวาวัดบ้านั้น แล้วก็วิ่งหนี ตรงไปยังห้องเรียนทันที
\"สมน้ำหน้า\" แต่ก่อนไปฉันไม่ลืมที่จะหันไปแล้บลิ้นปริ้นตาใส่นายนั่น แบบสะใจมาก
มานเรียกฉันว่าแม่มดอะ ไม่เปงไรฉันชอบแม่มดที่สุดเลย
\"ขอเป็นแม่มดน้อยโดเรมีนะจ๊ะ ไปและ บะบาย 5555\" การแก้แค้นของฉันเป็นอันสำเร็ด แต่ฉันยังไม่มีทางหายเคืองอีตานี้เด็ดขาด จำไว้นะ
และแล้ว ตอนนี้ฉันก็มาถึงห้องเรียนด้วยลำแข้งน้ำพักน้ำแรงของฉันเอง
\"หวัดดี เพื่อนๆ\" ฉันวิ่งเข้าห้องอย่างรีบร้อน
\"วันไหนแกจะมาเช้ากะเค้าสักวันยะ ยายกอหญ้า กลัวฝนตกจนน้ำท่วมหรอไง\" มาเหนื่อยๆแทนที่จะเป่งห่วงเป่งใยกานนะ ดูมาน
นี้คือ เพื่อนสนิดฉันเองค่ะ
sheชื่อว่า พิมาย เป็นเพื่อนกะฉันมา 3 ปีแระ เสียงชี ได้ยินแล้วสามารถทะลุทะลวงหูของท่านให้เป่งรูโหว่ได้ คำเตือนอย่าอยู่ใกล้ตอนที่ยายนี่กำลังโมโห ตอน ม.1 ทุกคนลงความเห็นกานว่าเธอ หน้าเหมื่อนโคมไฟ มะมาก พิมายอะ อายุมากที่สุดให้กลุ่มฉัน (อันที่จิงน่าจะใช้คำว่า แก่นะ ) แต่สติสตาง รวมถึงปัญญาของชี เท่าเด็ก ป.2 อายุ 15 นั้งเล่งหมากเก็บอะ (ฉันเป่งคนชวนเองแหละ) แต่ชีก็น่ารักสวย (อยู่แล้วแหละเพื่อนฉันก็ต้องสวยเหมือนๆ กันเน้อ อิๆ) แต่ปากจัดมาก จัดว่าหมาเลย เลยมีใครมาจีบชีซักเท่าไร (0_0)
\"โห รายอะ มาถึงก็ได้รับคำชมเลย วันนี้เจอแต่เรื่อง ร้ายๆ ชิ\" ฉันรมเสียมะมาก
\"ที่รัก ใจเย็นๆนะ จ๊ะ ว่าแต่ เป่งรายอะ อารมเสียแต่เช้าเลยนะ\" นั้นไงมาแหละที่รักฉัน ยายเปรียวหวาน
Oh ! This my girl friend อะอย่างพึงตกใจนะค่ะเรื่องมันมีที่มาที่ไป เรา 2 คนเป็นที่พึ่งของกันและกัน ดังสำนวนที่ว่า น้ำพึงเรือเสื่อพึงป่า วัวพึ่งหญ้า หมากินกระดูก (แฮะๆอันหลังๆแต่งเองอ่ะ) เรื่องมันก็มีอยู่ว่า ยายเปรี้ยวหวานกะฉันเนี่ยมีคนมาจีบเจาะๆแจ๊ะๆ มากอะ จนพวกเรารู้สึกรำคานมากถึงมากที่สุดเยย เบื่อๆ ก็เลยตกลงกันว่า เราเป็นแฟนกันนะ อิอิ ฉันแน่นอนต้องเป่งทอม แล้วยายหวานก็เป่งดี้ เราก็กลายเป็งเรด สมบูรณ์แบบ
จะว่าไปแล้ว ผู้ปกครองของยายนี้อะ คงจะไม่ได้ดูหน้าลูกตอนตั้งชื่ออะ ตั้งมาได้ \"เปรี้ยวหวาน\" ตั้งๆที่หน้าตามันก็สามารถบอกได้ถึงความ จืดๆๆๆๆ น้ำเปล่ายังหวานกว่าอีกเนอะ
\"ก็มะมีอารายน้อยหรอก พูดแล้วรมมะดีฟะ\" ฉันพูดไปหอบไป และตรงไปที่นั้งของฉัน sit ลงบนเก้าอี้แล้วนอนต่อเหอะๆ (วันนี้คาบแรกว่างจ้า ฮุๆ)
\"กอหญ้า แก่นี้นะ\" - เปรี้ยวหวาน
\"ไม่ยอมเล่าเอาแต่นอนเดียวก็อืดหรอก\" - พิมาย
ยายเพื่อนทั้ง 2 ของฉันมานเดือดร้อนอารายนักหน้าก็มะรู้ฉันจะนอน เข้าจายกานบ้างดิโหเอ้ย
หลักจากนั้นไม่ถึง 2 นาทีฉันก็ได้ไป เข้าเฝ้าพระอินทร์ ที่บนสวรรค์ อ่านะ นี้แหละงานฉัน
\"ตื่นๆ ยายแม่มด เธอต้องรับผิดชอบ\" เฮ้ย นี้มันเสียงตา สาลาวัด มะกี่นี้หว่า นี้ขนาดในฝันนะยังตามมาหลอกหลอนได้อีก
\"ปึกๆ\" โอ้ยเจ็บชิบ นี้มันฝันแล้วทามมายฉันถึงต้องเจ็บขนาดนี้เนี่ย
\"ตื่นๆๆๆๆ\" อารายงะ หลับอยู่ ฉันฝันยะ
เมื่อฉันลืมตาขึ้น ฉันก็เจอกะความจริงที่โหดร้าย ภาพตรงหน้าฉันคือ สิ่งที่ฉันพายายามหนี และฉันพึ่งมีเรื่องกะมานมานิ เหอะๆ
\"เฮ้ยๆๆๆ นายสาลาลานวัด เมื่อเช้านิหว่า \" ฉันแหกปากร้องตกใจ
\"ใช่ สาลาวัดจ๊ะ นังแม่มด\" ดูมานชมฉันอีกแระ
\"เหอะๆๆ มาทามมายมิทราบ จะมาขอโทดหรอ\" แกต้องขอโทดฉันนะนายบ้า
\"เธอนั้นแหละ\"
\"นายนั้นแหละ\"
\"เธอ\"
\"นาย\"
ในขณะที่ฉันกำลังต่อสู้ (โดยวาจาจ๊ะ) กะตาสารวัตร อยู่นั้น ฉันก็สังเกตเห็นความแปลกปาหลาดของเพื่อนผู้หญิงให้ห้องของฉัน
พวก ชีๆทั้งหลาย ตาเป่งมัน ปากอ้าคาง รับประทานแมลงวันได้ที่ละหลายๆตัวเลยที่เดียว ระริกระรี้กานนะ มานเป่งอารายกาน ส่งสัยชิบ
\"หมดเวลาสนุกแล้วสิๆ\"
ฉันเถียงกะตานั้นจนเสียงออดดัง
\"ฝากไว้ก่อนเถอะยายแม่มด\" ดูมานทามมายต้องเรียกฉันว่าแม่มดด้วยอะ
\"อย่าลืมเอาคืนก็กานนะค่ะ คุนสาลาลานวัด\" ฉันทำหน้าแบะ ใส่นายนั้นละแลบลิ้นใส
\"เธอไม่รอดแน่\" ทำไมตานั้นหน้ากลัวจัง
และเขาก็รีบวิ่งออกไปจากห้องอย่างรวดเร็ว
\"กรี๊ดๆๆๆๆๆๆๆๆๆ\" ความดังประมาน 1 ล้าน เดสิเบล จอร์ด นี้มันเสียงควายคลอดบุตรอะเป่าวะ
แล้วทามมายพอตาสาลา นั้นออกไป พวกผู้หญิงให้ห้องฉันมานก็ปลดปล่อยเสียงอันหน้าสะทึงกล้วออกมา
มันเป็นกานได้ถึงขนาดนี้เลยหรอ มานเกียวอารายกะตานั้นด้วยอะ
พอเสียงอารายสักอย่างนึ่งสงบลง
ทุกสายตาก็จับจ้องมองมาที่ฉันอย่างอาคาด
\"นังกอหญ้าเธอรู้จักกับพี่ไม้ ได้งะยะ\" ยายพังพอนถามฉันด้วยความเ จื่ อก (ความจิงอะชื่อพิ้งผัง เหอะๆ ไม่บอกก็รู้นางนี้อะ บ้าเพศผู้อย่างหนัก)
\"ครายอะ ไม้ ไม่เห็นรู้จักเลย\" ฉันงงสุดๆ
\"ถามจิง ก็คนมะกี่ที่แกคุยด้วยอะดิ\" ยายสุกี้ทำหน้าเหมือนไม่เชื่อ (ยายสุกี้เป็นพวกเดียวกะยายพิ้งผัง ค่ะ บ้าเหมื่อนกานเลย)
\"ตานั้นชื่อไม้หรอ 555\" ฉันพูดไปขำไป มันเป็นไปไม่ได้
\"อารายของเธอ ไม่รู้จักพี่ไม้ ประธานนักเรียนปีนี้ได้ไงอะ ยายกอหญ้า\" ยายพังพอนแกแกล้งฉันอะปะ ฉันไม่เชื่อ
\"0_0 อารายนะ เธอบอกว่า ป ระ ทา น นั ก เ รี ย น หรอ เงอะๆล้อเล่งอะปะ\" ฉันลูกตาแถบกระเด็น
คือฉันไม่ค่อยได้ส่นใจไอพวกข่างสารต่างๆใน รร มากเท่าไร ก็ฉันไม่เคยรู้เล่ยว่า ประทานนักเรียนอะคนไหน ชื่ออาราย อีกอย่างฉันไม่บ้าผู้ชายด้วย
\"เฮ้ยๆ ยายกอหญ้า แกติ่งต๊องอะเป่าอะ ไม่รู้จักได้ไง เป็น ประธารนักเรียนแล้วยังเป็นหนุ่มที่ ป๊อป อันดับ 1 ของ รร เลยนะ\" ยายสุกี้เธอพูดเล่นนา
\"ช่าย นาย นาธาร วิวัตพัฒนานุกุล อยู่ ม.6/1เป็น ลูกชาย คนเดียวของ ดร. สาธร และ ดร. พิมพกา วิวัตพัพัฒนานุกุล เจ้าของ บริษัท Mefash บริษัทแนวหน้าระดับประเทศ ในเรื่อง แฟชันและ อุปกรณ์ ไฮเท็ก เทคโนโลยี ต่างๆ และยังมี โรงแรม สปา อืนๆ อีกมากกว่า 100 สาขาในไทยและต่างประเทศ รวมถึงเป็นผู้สนับสนุน รร รายหลักด้วย \" ยายพังพอนกำลังป้อนข้อมูลผ่านหูฉัน
เฮ้ยๆ เอาใหญ่แล้ว ฉันอึ่งไปพักใหญ่ ตาค้าง ไม่เคยทราบมาก่อนเลยนะเนี่ย สมองฉันแถบจะหยุดทำงานแล้ว นายนั้นเป็นได้ถึงขนานนั้นเลยหรอเนี่ย เป็นไปไม่ได้
\"พูดเล่งอะเป่า\" ฉันรวมรวมสติและถามคำถามยาย 2 คนนั้นด้วยความหวัง(เผื่อมันจะบอกว่าพูดเล่ง)
\"พูด จิง\" ยาย2 คนนั้นสามัคคี กานตัดกำลังใจในการมีชิวิตอยู่ ของฉันเหลือเกิน
\"ไม่จิงๆๆๆๆ\" ฉันแทบบ้าและไม่อยากเชื่อในสิ่งที่ฉันได้ยินเลย
วันนี้ทั้งวันฉันเรียนไม่รู้เรื่องเลยทั้วัน มั่วแต่คนเรื่องตาบ้านั้น อะไรนักก็ไม่รู้
ฉันจะทำยังไงดีอะ ฉันต้องตายแน่ๆเลย ก็ดันไปมี สตอรี่ กับ คุณชาย ซะงั้น
พอเรียนเสร็จแม่ฉันก็มารับฉันที่โรงเรียน ตามปกติ ฉันกลายเป็นคนที่ไร้วิญญานไปซะแล้ว
.............
งิๆๆ ช่วงนี้งานเยอะมากเลยค่ะ ไม่มีเวลามาอัพเท่าไร
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น