ทามมายฉันถึงรักนายได้นะ *Love without reason*

ลำดับตอนที่ #1 : อดีตของฉันกะความทรงจำเกี่ยวกะนาย

แนะนำตัวก่อนนะ

สวัสดีค่ะ ฉันชื่อ กอหญ้า

หรือ ลภัสรดา วงศ์วายุจารีย์ ตอนนี้ฉันอยู่ ม.3 เรียน อีพีซะด้วย มะช่าย อีผีนะ English Programme อะ ไปพบกะเรื่องราวของฉันได้เลยค่ะ





เช้าวันใหม่อันสดใส





Good morning !!!



ทามมายฉันต้องได้ยินเสียงแกทุกวันเลยนะ เสียงยายมินนี่ นาฬิกาของฉันเองแหละ ไม่รู้จาร้องทามมายนักหนา พูดเป็นอยู่คำเดียว goodmorning ๆๆๆ

สงสัยจาบ้า (มะรู้ครายบ้ากว่ากานเน้อ มันเป็นนาฬิกามะช่ายหรอ)



\"เหอะๆ วันนี้อากาศดีมะมากเลยนอะ เป็นอันเหมาะมากแกการที่จะจัดห้องเสียจิง\"

เปล่าหรอก นี้คือการคิดปลอบใจตัวเอง อันที่จริงแล้วฉันโดนคนพ่อ บังคับให้จัดห้องอะ T-T

คิแล้วอะหนาด



ฉันคิดว่าห้องฉันมันก็มะได้รกอารายมาก แต่ยังไงก็ต้องทำเพื่ออนาคตที่สดใส (อย่า over)

มิเช่นนั้นจะโดนอายัดมือถือที่พึ่งจาได้มาหมาดๆโดยเด็จพ่อและเด็จแม่ของฉัน



\"อ่าวยังไม่เริ่มอีกหรอ นี้มันกี่โมงแล้วละ รีบๆทำ เอาให้เรียบร้อยเลยนะ\" นี้คือเสีบงจากผู้เป็นพ่อของฉันเองดุจัง



พ่อฉันเป็นตำรวจค่ะ ทานเป็นถึงผู้กำกับเลยนะ เป็นตำรวจก็งี้แหละ ระเบียบจัด เจ้าวินัย เวลาฉันจาไปไหนก็ต้องไปรับส่งถึงที่

หรือไม่งั้นก็ให้ลูกน้องไปส่งบ้าง นานๆครั้งจะได้ไปกะเพื่อนๆ ฉันก็ต้องนั้งฟังเวลาโดนเทดบ่อยๆ เวลาเทศนะมีหลักการมาก

เทศจนฉันทราบซึ่งทุกที่ตั้งแต่ฉันอยู่ พ่อฉันมักจะเน่นสอนเรื่องผู้ชายเพราะว่ามันไว้ใจไม่ได้ ห้ามไม่ให้ฉันมีแฟนก่อนเรียนจบ

แต่ความจิงท่านก็เป็นคนใจดีนะ



ส่วนคุณแม่ เมื่อก่อนเป็นพยาบาลเดียวนี้อยู่บ้าน ไปรับไปส่งฉันและน้องเป็นประจำ ฉันไม่ค่อยสนิดกะแม่นักปล่อยให้น้องมันอ้อนไป

ก็ฉันมีน้องชายคนหนึ่งชื่อว่า กอไผ่



\"คาๆๆทามอยู่คา\" ฉันพูดเสียงตอบกลับแบบยานๆ



ฉันเริ่มจากเก็บเอาขยะไปทิ้ง กวาดห้อง ถูพื้น เก็บของในโต๊ะของฉันจนเสร็จ และ ฉันก็ได้เห็นอะไรบ้างอย่างที่อยู่ในกล่องใบหนึ่ง

ฉันจึงเปิดดูแล้วก็เห็นสมุด friendship และรูปตอนฉันอยู่ประถม ฉันนั้งมองรูปไปคิดถึงเรื่องราวตอนที่ฉันอยู่ ป.6 มันเป็นความรักครั้งแรกของฉัน ถึงแม้ว่าฉันจะทำตามที่พ่อสอนทุกอย่างก็เหอะ แต่ฉันก็ได้แอบจอบ ผู้ชายคนหนึ่ง แต่คนอย่างฉันก็ได้แค่แอบเท่านั้นแหละ



\"นี้มันก็หลายปีแล้วนะที่เค้าไม่ได้เจอแก\"







อดีตเมื่อ 3 ปีที่แล้ว





\"ปังๆๆๆๆ\" เสียงเคาะประตูดังขึ้นเหมื่อนกะว่ากำลังเอาท้อนซุงมาสะกิดเลย



\"เออๆๆ ตื่นก็ได้ฟะ \" นี้เสียงบ่นพึมพัมที่ออกมาจากเด็กผู้หญิงที่มีรูปร่างอ้วนกลม เตี้ยอีกตังหาก ผิวก็ไม่ขาวนัก ออกจะทอมนิดๆ เป็นเพราะการที่เธอได้ใกล้ชิดกะพ่อของเธอ ตอนนี้เธอกำลังนอนกลิ้งไปกลิ่งมาเพื่อที่จะลบอาการง่วงให้ออกไปจากสมอง



\"รู้แล้วค่ะ คุณแม่ ตื่นแล้ว\" เด็กอ้วนคนนั้นพูดจากับบุคคลที่เคาะประตูแบบว่ารู้เลยว่าคนๆนั้นคือแม่ของเธอ

อย่างไพรเราะผิดจากมะกี้เลยมาก



\"กอหญ้า นี้จะปิดเทอมอยู่แล้วนะ แกยังไม่เคยตื่นเช้ากะเค้าเลย\"

คือจิงๆแล้วเมื่อคืนเธอมั่วแต่นั้งทำของปัจฉิมอยู่ตั้งคืนเธอมั่วแต่บรรจงเขียน ถ้อยคำที่อยากจะบอกให้ใครคนหนึ่งได้รับรู้ แล้วก็ใสลงในถุงปัจฉิมอันหนึ่งซึ่งมันไม่เหมื่อนกะอันอืนๆ อย่างปรานิตและนั่งยิ้มกะมันอย่างไม่มีใครทราบเหตุผล



\"เฮ้ย สายแล้วๆๆ\" เธอตะโกนด้วยความตกใจแล้วจึงรีบอาบน้ำแต่งตัวอย่างรวดเร็ว

\"เสร็จแล้วค่ะ\" เธอรีบวิ่งลงจากบรรใด ตรงดิ่งไปที่ห้องรับประทานอาหาร และนั้งลงทานมันอย่างอร่อย ขณะนั้น แม่ของเธอก็ได้บรรจงถักเปียให้เธอ



\"สวัสดีค่ะ\" เธอบอกคำสวัสดีกะคุณแม่ และไปป รร พร้อม กะน้องชาย โดยพ่อของเธอเป็นคนไปส่ง



ในรถ



\"บอกกี่ครั้งแล้วว่าอย่าตื่นสาย ทั้งพี่ทั่งน้องเลย\"



\"ขอโทษค่ะ เมื่อ วานนอนดึก\" เด็กหญิงพูดกะพ่อ



\"จำที่พ่อสอนได้ไหม\"



\"ได้ค่ะ\"



\"ได้ครับ\" เด็กชายผู้เป็นน้องตอบอย่างมั้นใจ



\"ตั้งใจทำขอสอบนะลูก\"



ที่ รร



\"เฮ้ย หวัดดีโว้ย ทีม อ่านหนังสือมาเป่าอะ เค้ายังไม่อ่านเอยอะ\"  กอหญ้าทักทายเพื่อนของเธอ



\"นี้ นางหมูเถือนกอหญ้า ถามจิง นี้แกเป็นทอมเป่า แต่พอฉันไปบ้านแกที่ไรนะ กุลสตรี สิ่งร่างทันที\" ทีมถามกอหญ้าด้วยความสงใสที่เก็บมาเป็นเวลานานพอทนกะว่าวันนี้ฉันขอรู้ซักหน่อย (อารายปามานนั้น)



\"เงอะๆอยู่บ้านมันก็แน่อยู่แหละ ไม่งั้นเค้าก็ตายดิ แม่ โหดจาตาย หาว่าเค้าเป็นทอม เดียว แมร่งเตะ\"



\"ไม่ทันขาดคำแกก็จะเตะฉันแล้ว เออว่าแต่ ของปัจฉิมแกอะอยู่ไหน\" ทีมทำหน้าอยากรู้อยากเห็น (เสื่อ ใช่ รองเท้า)



\"เออ นี้อะ\" กอหญ้าส่งให้ทีมดูและ หยิบให้เธอไปชิ่นหนึ่ง



\"ว่าแต่แกบอกได้ยังว่า แกชอบใคร ยายกอหญ้า\"



\"ไม่นิ ฉันไม่ได้ชอบคราย\" กอหญ้าปฎิเสดอย่างเสียงแข็ง



\"อย่ามาปิดบังฉันนะ\" ทีมพูดอย่างมั้นใจ



\"แล้วแกจารู้ไปทามรายมิทราบ\"



\"เออนะ เพื่อนกันจาได้ช่วยกัน\"



\"คือว่า.....\"



\"?????\"



\"เอาจิงหรอ\"



\"เออ\"



\"ก็.. \"



\"...\"



\"นำ...น้ำแข็งงะ\"



\" O_O หา น้ำแข็ง กามจิง หน้าตามันก็ธรรมดาจาตาย หล่อก็ไม่หล่อ ชอบไปได้ไง\"



\"ก็ฉันชอบของฉันนิ\"



\"ไม่นะ\"



\"แต่ฉันก็ทำได้แค่แอบ คนอย่างฉันคงไม่มีครายสนใจหรอก อยู่ก็เหมื่อนทอม อ้วน เตี้ย เกือบดำอีก\" เธอพูดอย่างน้อยใจ



\"เหอะๆ ไม่หรอก แล้วแกจาบอกมันเป่า\"



\"บอกว่าไรอะ\"



\"ฉลาดหน่อนนะ เขางอกแล้ว\"



\"แกหาว่าฉันเป็นกระต่ายหรอ\"



\"ค ว า ย จ๊ะ ยายถึก ก็บอกว่าชอบไง\" ทีมเอามือลูบหัวกอหญ้าด้วยความสมเพศ



\"คงไม่อะ แค่มองหน้าเขา ฉันยังไม่กล้ามองเลย ของปัจฉิมฉันก็ไม่กล้าให้\" เธอพูดไปก้มหน้าไป



\"เหอะนา แกต้องทำได้กล้าๆ หน่อยดี \" ทีมให้กำลังใจกอหญ้า



\"อืม จาพายายาม\"



\"เฮ้ย นั้นไง\" ทีบพลักกอหญ้าให้ไปหยุดที่ที่ น้ำแข็งยืนอยุ่พอดี



\"หวัดดี\" กอหญ้าทักน้ำแข็ง



\"อือ ยายหมูเถือน\" น้ำแข็งตอบกอหญ้า ทำให้เธอไม่กล้าที่จะบอกคำๆนั้นไป

เธอจึงส่งของปัจฉิมที่เธอตั้งใจทำมาเป็นพิเสดให้น้ำแข็ง



\"อือเค้าให้แก\" แล้วเธอก็วิ่งออไปหาทีม ปล่อยให้น้ำแข็ง ยืน งงๆอยู่ตรงนั้น



\"ไปกันเหอะ ทีม\" เธอพูดแบบรีบเร่ง และตรงไปยังห้องสอบ



ห้องสอบ



กอหญ้าทำขอสอบอย่างไม่มีสมาธิ เป็นเพราะเหตุการณืที่เกิดเมื่อเช้า

เธอรีบทำของสอบฉบับสุดท้ายและออกจากห้องไปหาทีม





***อะห้อยๆ ประกาศ หลังจากการสอบได้มีการอนุยาดให้ นร ได้อำลาจากกันนะค่ะ***



\"ที่รัก ทีม ของ นิว ทำได้เป่าขอสอบอะ\" นั้นคือ  นิว แฟนของ ทีม เพื่อนฉันมีแฟนกะเค้าซะแล้ว



\"ก็ได้อะ แล้วที่รักอะ\" ทีมพูดไปเอินไป



\"มีทีมเป็นกำลังใจก็ต้องทำได้อยู่แล้ว\" เน่ามั้นนั้น



\"อ่าวกอหญ้า เป่งไงบ้าง\"ทีมถามเมื่อเธอเห็นกอหญ้าเดินเข้าไปหาเธอ



\"อือ เราคงไม่ได้เจอกานอีกแล้วนะ ทีม\" กอหญ้าเริ่มน้ำตาคลอ



\"ง่า ตกลงว่าม.1 เธอยาย รร หรอ แล้วแกไม่ยอมบอกฉัน\"ทีมตกใจ



\"ก็ฉันคิดว่าไม่รู้จาบอกแกตอนไหนดี\"



\"....\" ทีมน้ำตาคลอ



\"แล้วเดียวฉันจะมาเยียมนะทีม\" กอหญ้าเข้ากอดทีม เธอคงจะคิดถึงเพื่อนดีๆอย่างทีมไปอีกนาน



\"อือจ้า อย่า ลืมฉันนะ\" ทีมพูด



\"แล้วฉันจะโทรหาแก\"



\"แล้วเรื่องนั้นอะ เรื่องน้ำแข็งอะ\"



\"ฉันก็จะไม่ลืมมันหรอก ฉันจะเก็บมันไว้ในความทรงจำตลอดไปแล้วก็ไม่มีวันเลิกชอบมันเลย \"



\"โชคดีนะเพื่อน\"



\"อือ จ้า พ่อฉันมารับแล้ว\"กอหญ้าหันไปเห็นรถ BMW สีดำ แล้วกล่าวอำลาต่อเพื่อน



\"บะบาย\"



\"ไว้ฉันจะมาเทียววัน Christmas ละกัน\"



หลังจากนั้นฉันก็เก็บความทรงจำของฉันที่มีต่อน้ำแข้งทั้งหมดไว้ในกล่องใบเล็กๆ พร้องกับ friendship ที่ทุกๆคนเขียนให้ฉัน



\"ฉันจะเก็บเธอไว้ในความทรงจำของฉัวตลอดไปนะ น้ำแข็ง\" นั้นคือประโยคสุดท้ายก่อนที่กอหญ้าจะปิดกล่องใบนั้น

และเก็บไว้ในลิมชักของเธอ



.......................

โดเรมอลมารับกลับแล้วนะสู้ปัจจุบันแล้วจ้า



กอหญ้ากำลังคิดถึงเรื่องราวในอดีดด้วยความเศร้า



\"ทำไมฉันถึงไม่บอกแกนะ\" เธอพูดกะตัวเอง



\"กอหญ้าเสร็จยังจัดมาตั้งแต่ช้าแล้วนะ\" เสียงแม่บังเกิดกล้าของฉันเองค่ะประมานว่ากำลังชม



\"เสร็จแล้วค่ะ คุณแม่\"



..............................



ดีค่ะ pinkkytomato

เรื่องนี้ค่อนข้างที่จะอิงชีวิดจิงของฉันมากเลย เหอะๆๆ

นี้เป็นครั้งแรกเลยนะค่ะที่แต่งยัง

ไงก็วิจานได้นะ

ขอบคุนมากค่ะ