คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #6 : investigate profile
ไฮเปอร์
ผมอยู่ที่นิวยอร์กมาก็นานนะครับ ก็ไม่ค่อยพบเจอสาวไทยมากเท่าไรหรอก เจอแต่ละคนก็ต้องการเงินผมเท่านั้นที่เข้ามาใกล้ผมเพราะหวังผมตอบแทน แต่วันนั้นผมได้เจอคนไทยคนนึงโดยไม่ได้ตั้งใจหรอกผมคิดว่าเค้าเป็นผู้ชายแต่พอสังเกตที่ดวงตาคู่สวยนั่นแล้วทำให้ผมรู้ว่าเธอเป็นผู้หญิงแท้ๆ ไม่รู้นะว่าทำไมถึงอยากปกป้องผู้หญิงคนนั้น ไม่รู้ทำไมถึงต้องตามคอยเป็นห่วงผู้หญิงคนนี้ทั้งๆก็เจอกันได้ไม่นาน มันไม่มีเหตุผลจริงๆครับ สำหรับผมผู้หญิงคนนี้เป็นผู้หญิงคนแรกที่เข้าใกล้ผมแล้วไม่หวังอะไรจากผมเลย ผู้หญิงคนนี้เธอไม่เหมือนคนอื่นเธอน่ารักสำหรับผม “องุ่น”
สักพักผมรู้สึกเหมือนอะไรสั่นๆในกระเป๋ากางเกงของผม และนั่นก็ทำให้ผมรู้ว่ามีโทรศัพท์งานเข้ามาอีกแล้วล่ะ ผมรีบควักขึ้นมาดูทันทีว่าเป็นใครโทรมาตอนนี้ หน้าจอโทรศัพท์ปรากฏเป็นไอ้เสือชีต้า เพื่อนรักของผมเองแหละ จะว่าเพื่อนรักหรือเพื่อนพาซวยดีล่ะ
“มีไรมึง” ผมทักทายมันตามประสาเพื่อนที่สนิทกันมานานตั้งแต่อนุบาล
“มึงอยู่ไหนไอ้เปอร์ หม้อเด็กอยู่รึป่าว ถ้ามึงหม้อเด็กอยู่ไม่กวนล่ะ งั้นแค่..”
“เดี๋ยวสิ!ไอ้ชีต้า พ่องงมึงดิกุไม่ได้หม้อใครทั้งนั้นล่ะ นี่มึงคิดว่ากุจะว่างทำแต่เรื่องแบบนี้รึไงว่ะ”
“เออกุคิดแต่แบบนี้” ดูมันตอบได้เสียงด้านมาก
“กุประชดมึงนะเนี่ย มึงชอบจังไรตลอด”
“เออน่า” ฟังจากน้ำเสียงของไอ้ชีต้าแล้วคงจะเบื่อหน่ายกับการสนทนาแบบนี้เต็มทนแล้วล่ะ
“ว่าแต่โทรมาหากุมีเรื่องจะให้หาเด็กให้รึไง ขอบอกว่าช่วงนี้กุไม่ว่างเว้ย! หรือถ้าจะชวนดริ๊งค์ที่ไหนก็พักๆไว้ก่อนช่วงนี้กุไม่อยากทำไรทั้งนั้น”
“โอ้โหนี่มึงเป็นมากขนาดนี้เลยหรอว่ะ ทำไมว่ะกุว่าต้องมีไรบางอย่างทำให้มึงไม่อยากทำอะไรเลยมากกว่า” ผมเกลียดมันตรงนี้แหละไอ้เหี้ยต้าชอบรู้ทันผมตลอด
“ไม่มีเว้ย ช่วงนี้กุก็อยากพักบ้าง”
“เออๆแล้วไป มึงเข้าเรื่องได้และ กุโทรมาหามึงเพราะว่าจะให้ช่วยสืบประวัติคนๆนึงสักหน่อย”
เอาอีกและแผนแบบนี้ชอบนักสืบเรื่องคนเนี่ยให้กุทำตลอด ถ้าอยากรู้ทำไมไม่ไปสืบหาเองว่ะสาดด
“ประวัติใครว่ะสาดดด แมร่งนี่ตลอดให้กุสืบประวัติพนักงานในร้าน พอประวัติไม่พอใจที่มึงต้องการมึงก็จะไล่เค้าออก แค่บางทีประวัติเค้าไม่สนุกพอมึงก็ไล่เค้าออกกุบอกตรงๆคือ ปยอ เว้ย”
“มึงจะสวดยาวทำไมว่ะก็รู้นิสัยกุอยู่แล้วอ่ะ เออน่าช่วยกุหน่อยนะ” อ้อนวอนกุรอบที่108ได้แล้วมั้งแมร่ง
“เออๆ” ผมตอบรับคำขอร้องของมันอย่างเบื่อหนายแมร่ง ขอให้ผมทำเรื่องแบบนี้มารอบที่ร้อยแปดได้ สืบประวัติพนักงานที่สมัครใหม่ทุกคนถ้าประวัติคนไหนไม่ถูกใจตัวเองจะไม่รับเข้าทำงาน = = ที่ผ่านมาไม่มีใครถูกใจมันสักคนไล่ออกเกือบหมด ที่มีพนักงานในร้านได้เพราะผมทั้งนั้น จะมีใครอยู่กับมันได้ถ้าไม่ใช่ป้าแก่ผมม่วงล่ะก็
“ที่อยู่ของคนที่มึงสืบมาเอาที่ร้านอาหารกุละกันนะ โอเค thank u bye bye”
“เออๆ” และแล้วมันไอ้เพื่อนรัก(เลว)มันก็ตัดสายผมไป เห๊อะผมทำตามใจมันแล้ว มันก็ดีใจแล้วล่ะ เห็นแบบนี้เราสองคนก็ช่วยเหลือกันแบบนี้มานานแล้วล่ะครับไม่ใช่เหมือนผมช่วยมันฝ่ายเดียวหรอก
ชีต้า
ผมวางสายจากเพื่อนเปอร์สักพักก็ต้องหันมาสนใจใบประวัติข้อมูลของยัยทอมนั่น(องุ่น)
“ข้อมูลเท่านี้ยังไม่พอ ต้องรู้ไปถึงชีวิตการดำเนินอยู่ของยัยนั่นด้วย” ผมเก็บใบข้อมูลทุกอย่างลงใต้ลิ้นชักโต๊ะทันที จากนั้นก็รอเวลาที่ยัยนั่นจะมาทำงานเท่านั้นเอง
“ยังเข้าไม่ได้นะค่ะ คุณชีต้าขอความเป็นส่วนตัวค่ะ คุณซันเดย์ค่ะ!”
สักพักประตูห้องผมก็เปิดออกอย่างรวดเร็ว คนที่ปรากฏอยู่ตรงหน้าผมเธอเป็นหญิงสาวร่างเพียวหุ่นดี สวย มั่น เริ่ด เชิด ผมยาวลอนๆ ใส่แว่นกันแดดระดับแบนชื่อดัง ผิวพรรณเธอเปล่งประกายขาวดูก็รู้ว่าเป็นคนเอเชีย รองเท้าเธอเป็นบู๊มส้นสูงดูจากรูปทรงแล้วคาดว่าจะนำเข้าจากอิตาลี เสื้อผ้าเธอเก๋แฟชั่นเหมาะกับหุ่นที่เฟอร์เฟ็คของเธอจริงๆ
“ชีต้าค่ะ คิดถึงจังเลย” หล่อนถอดแว่นตาออกยิ่งทำให้เห็นใบหน้าที่สวยงามก็เธอมากกว่าเดิมก่อนจะวิ่งมากอดผมที่นั่งอยู่อย่างไม่แคร์สายตาของโซเฟียแม่บ้านผมม่วงประจำร้านผม
“ซันเดย์ คุณจะมาทำไมไม่บอกผมก่อน” ผมกอดตอบเธอทันที ก็เธอเป็นแฟนสาวของผมเองนี่แหละครับ คู่มั่นของผมที่เมืองไทยคุณแม่ของผมเป็นคนเลือกให้ผมเองแหละ แต่ก็เลือกได้ถูกใจมากๆซะด้วย
“แหม ถ้าบอกก่อนก็ไม่เซอร์ไพรสสิค่ะต้า ไหนดูสิอยู่ที่นี่ผอมลงบ้างรึป่าว” ซันเดย์นั่งบนตักผมพร้อมกับจับใบหน้าของผมก่อนจะหอมลงบนแก้มของผมทั้งสองข้าง
“ซันเดย์ครับ ผมไม่ปล่อยให้ผมอดอยากหรอกน่า แล้วซันเดย์ล่ะยังเหมือนเดิมอยู่รึป่าวนะ” ผมส่งสายตาเจ้าเล่ห์ใส่เธอตามประสาเสือชีต้า เธอถึงกับหลบสายตาผมอย่างเขิลอาย สักพักประตูห้องก็ถูกปิดลงทันทีแต่เราทั้งสองคนก็ไม่ได้ใส่ใจอะไรแม้แต่นิด
“จะไม่เหมือนเดิมได้ไงล่ะค่ะต้า ตอนนี้ยังเหมือนเดิมทั้งตัวและหัวใจเลยล่ะ” ซันเดย์ใช้มือโอบรอบคอผม
“ไหนล่ะเหมือนเดิม ไหนขอทดลองหน่อย”
ผมรีบกอดรัดเอวเธอเข้าหาผมทันทีจากนั้นปากของเราทั้งสองคนก็ประทับริมฝีปากของกันและกันอย่างร้อนแรง ผมแทรกลิ้นเข้าไปหาความหวานอย่างไม่รู้จักพอ ซันเดย์ถึงกับครางออกมา
“อืม…..”
“อ๊ะ…..”
หลังจากนั้นผมก็ผละจากริมฝีปากอันร้อนแรงเมื่อครู่แล้วก็เลื่อนไหลลงมาที่ต้นคอระหงขาวเนียล ซันเดย์รับรู้ทันทีว่าผมจะทำอะไรเธอจึงจับผมเมาเงาของเธอออกให้เห็นต้นคอที่น่าซุกไซร้ จากนั้นผมก็ลงมือไซร้ซอกคอของเธออย่างเมามันส์ ผมยังทิ้งรอยแดงไว้ที่ต้นคอของเธออีกด้วย
“อ๊า…”
มือของผมก็ไม่อยู่สุขแน่ผมลูบไล้ต้นขาอ่อนที่ขาวและเรียวยาวของเธอขึ้นไปเรื่อยๆ กระโปรงของเธอสั้นอยู่แล้วจึงไม่ยากนักที่มือของผมจะเข้าไปสำรวจ
“อ๊ะ… อ๊ะ”
ผมค่อยๆเลื่อนมือเข้าไปภายใต้กระโปรงสั้นของซันเดย์เมื่อถึงจุดในสุดผมจึงค่อยๆลูบคลำไปเรื่อยๆ
“อ๊า… อ๊ะ…” ซันเดย์ครางออกมาไม่เป็นเสียง แต่จากสีหน้าเธอก็พอใจไม่น้อยเลยล่ะ
ผมละมือออกจากใต้กระโปรงของเธอจากนั้นก็ค่อยๆสอดเข้าไปใต้ชายเสื้อบางของเธอ ผมลูบที่หน้าท้องแบนราบของเธอก่อนจะเลื่อนไปถึงบัวคู่สวยทั้งสองข้างถึงแม้จะแม้จะมีบราเซียลูกไม้กั้นไว้อยู่ แต่มีหรอที่ผมจะเข้าไปถึงข้างในไม่ได้ ผมจึงจัดการสอดแทรกมือของตัวเองเข้าไปใต้บราซียลูกไม้ ซันเดย์แอ่นกายรับทันที ผมสัมผัสไดถึงเนื้อเนียลนุ่มของเธอ ผมขย้ำเต็มแรง
“อ๊า… อ๊า… อ๊ะ”
ก่อนที่เราสองคนจะไปถึงสวรรค์กันก็มีเสียงมารมารบกวนซะก่อน
“ก็อกๆๆๆ” ผมกับซันเดย์จึงหยุดการกระทำดังกล่าวอย่างเสียดาย
“ใครว่ะ” ผมตอบกลับไปอย่างโมโห
“ไอ้ต้ากุเอง ให้กุเข้าไปหน่อยกุจะมาเอาเอกสารที่มึงบอกไง เร็วๆดิว่ะ กุรอเนี่ย!” นึกว่าใครไอ้ไฮเปอร์นี่เองขัดจังหวะรักของกุจริงๆ
ซันเดย์ลุกออกจากตักผมและจัดเสื้อผ้าของตัวเองที่ยับยู้ยี้ให้เข้าที่ ตัวผมเองก็เช่นกัน
“ไอ้ต้า! มึงจะอีกนานมั๊ย เข้ากุเข้าไปได้ยัง”
“เออๆ เข้ามาดิใครข้ามมึงไว้ล่ะ” ผมตอบมันไปแบบเซ็งๆ
ประตูห้องถูกเปิดออก ไอ้เปอร์ทำท่างหงุดหงิดทันทีที่เดินเข้ามาหาผม
“เหี้ยยย แมร่ง! นานเลยนะมึง เอากับใครอยู่ล่ะ” ไอ้เหี้ยเปอร์สันดารจริงๆ เหมือนมึงมีตาทิบเห็นกุอย่างนั้นแหละ เออกุเอากับใครมึงดูเอาเองล่ะกัน
“ไงไฮเปอร์ สบายดีสินะ” ไอ้เปอร์หันไปมองซันเดย์ที่นั่งอยู่ที่โซฟาอีกด้านอย่างงงๆ
“อ้าว ซันเดย์ อืมฉันสบายดี คิดถึงไอ้ห่าต้าอ่ะดิถึงได้มาหามัน” ไอ้เปอร์ทำท่าตกใจนิดๆที่เห็นซันเดย์ ในใจมันก็คงเดาออกแล้วล่ะว่าผมทำอะไรเมื่อกี๊ถึงไม่เปิดประตูให้มันเข้ามาสักที
ไอ้เปอร์เลื่อนหน้าเข้ามากระซิบหูผมทันที
“เฮ้ยมึง เอาแต่หัวค่ำเลยหรอว่ะ กุไม่น่ามาขัดมึงเลยเนาะ” ดูมัน = = ไอ้ห่านี่ถ้าจะจังไรกับผมขนาดนี้นะ
“เออๆ มึงเลื่อนหน้ามึงออกจากหูกุได้แล้ว เดี๋ยวซันเดย์สงสัยว่าเราคุยไรกัน” จากนั้นไอ้เปอร์ก็เลื่อนหน้าออกจากผมทันที
“ชีต้าฉันกลับโรงแรมก่อนนะค่ะ” ซันเดย์เดินมาหาผมใกล้ๆก่อนจะเข้ามาหอมแก้มผม อย่างไม่อายไอ้ไฮเปอร์ แต่ก็งี้แหละฉากจูบหอมแก้ม ไอ้เปอร์เห็นมาบ่อยแล้ว มันเลยไม่ถือ
“อื้ม ถ้าอยากไปไหนโทรบอกผมนะเดย์ เดี๋ยวผมจะไปรับเอง” ซันเดย์หันมามองหน้าผมแล้วยิ้มก่อนจะเดินออกจากห้องไป
“ไงล่ะมึงมีเรื่องให้มึงรับภาระอีกแล้วสินะ คู่มั่นมึงอ่ะ”
“เอออ่ะดิ”
“แต่หน้าตามึงนี่ดูไม่ค่อยซีเรียสเท่าไรนะ ก็มึงยังไม่ได้เอากับเค้าเลยนี่นะ กุเห็นนานๆทีเจอกันทีไรเป็นต้องเอากันทุกที ทำไมว่ะเป็นฤกษ์แงะว่ะสาดด” ไอ้เหี้ยเปอร์! มึงชักลามปามใหญ่แล้วนะ กับเพื่อนนี่กวนตีนได้ดีเลยนะมึง ทีกับหญิง ครับ ครับ อย่างกับผู้หญิงเป็นแม่มึงอย่างนั้นแหละ
“มึงไม่ต้องมาพูดมากไอ้เปอร์ เรื่องของกุ เออนี่เอาไปประวัติคนที่จะให้มึงช่วยสืบให้ว่าต้นตระกูลเหล่ากอมันเป็นยังไง แล้วช่วยสังเกตพฤติกรรมของเจ้าของประวัติให้ด้วย” ผมเปิดลิ้นชักและยื่นเอกสารข้อมูลของยัยองุ่นเน่าให้ไอ้เปอร์ดู
“เฮ้ย! 0_0”
“ผู้หญิงคนนี้ชื่อ องุ่น เป็นคนไทย มึงคงจำได้นะผู้หญิงคนนี้คือคนที่มึงเคยเป็นอัศวินม้าขาวมาช่วยทันไม่งั้นคงเป็นกุที่เปิดซิง”
“0_0”
“ไอ้เปอร์”
“0_0”
“ไอ้เปอร์! มึงจะอึ้งอีกนานมั๊ย? กุแค่ให้มึงไปสืบประวัติยัยองุ่นเน่าให้มากกว่านี้ไม่ได้สั่งฆ่านะโว๊ยอึ้งอะไรนักหนา”
“เออกุอึ้ง อึ้งที่เค้ามาสมัครทำงานร้านมึงนี่แหละ”
“อึ้งทำไม ไม่แปลกที่ยัยนั่นจะมาทำงานร้านฉัน”
“เออไม่แปลกที่จะทำงานร้านมึง แต่คิดผิดแล้วล่ะที่ต้องเป็นร้านมึงอ่ะ”
“มึงหลอกด่าร้านกุใช่มั๊ย” =_=”
“กุด่ามานานแล้ว ด่ามาตลอดเลยด้วย นี่มึงพึ่งรู้หรอออ”
“เอออออออ”
“ไอ้ต้ามึงไม่ต้องรับ ยัยองุ่นนี่เข้าทำงานหรอก กุรู้ว่ามึงชอบคนที่เถียงมึงอย่างผู้หญิงคนนี้ใช่มั๊ยล่ะ แล้วมึงก็จะแกล้งเค้าใช่มั๊ย?”
“อืม แล้วไง” ผมตอบหน้าตาเฉย
“ไอ้ห่า! ต้า”
“ไอ้เปอร์มึงไปสืบมาเลยมึงห้ามปฎิเสธกุเด็ดขาด เอาน่ากุไม่ทำอะไรเค้าหรอก”
“กุจะเชื่อมึงได้ยังไงล่ะแมร่ง!” ไอ้เปอร์ทำหน้าตาประมาณว่าจะเชื่อผมดีมั๊ย
“เออน่า มึงจะห่วงอะไรนักหนาทีคนอื่นไม่เห็นมึงออกปากปกป้องแบบนี้เลย เอ๊ะๆ รึว่ามึงจะ มึงจะ..” ผมลุกขึ้นจากเก้าอี้แล้วยื่นหน้าตาไปหามันอย่างเจ้าเล่ห์
“อะไรของมึงไอ้ต้า ไม่ต้องมายื่นหน้าตาจังไรใส่กุเลยนะ” มันผลักหน้าผมออก
“มึงจะเอายัยเด็กองุ่นใช่มั๊ยล่ะ โธ่ไอ้เปอร์ก็บอกกันดีๆสิว่าอยากได้ๆไม่เห็นต้องปิดเงียบเลย”
“เออๆ ล้อกุเข้าไป พ่องมึงดิ! กุไม่ใช่มึงนะโว๊ย” ไอ้เปอร์ขึ้นเสียงใส่ผมล่ะ
“หึ มึงปากแข็งจริงๆ มึงชอบยัยองุ่นเน่ารึไงว่ะไอ้เปอร์ชอบยัยนั่นก็บอกดิ กุจะได้เซฟไว้เป็นเด็กในร้านกุเลย”
“มึงชักพูดมากและไอ้ต้า เออกุไปล่ะมีไรเดี๋ยวจะโทรมาบอกล่ะกัน” ไอ้เปอร์มันรีบตัดบทพร้อมกับถือใบกระดาษข้อมูลและเดินออกไปทันที
-------------------------------------------------------------------------------------------------------
แอบมี nc นิดๆ 555 ยังไงก็ติดตามอ่านด้วนะค่ะตอนนี้สั้นเว่อร์ขอโทษด้วยละกัน
ความคิดเห็น