คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : เพียงเธอมาใกล้กัน ใจมันสั่น สั่น สั่น...
" เออ... พี่ศิกรเป็นอะไรรึป่าวคะ พุกขอโทษนะคะ พุกไม่ได้ตั้งใจอะ T^T "
" อ๋อไม่เป็นไรครับ น้องอยู่โรงเรียนเดียวกับพี่นิ รู้จักพี่ด้วยหรอ ม. อะไรแล้วเนี่ย "
อ๊ายยยยยยยยยยยย พี่ศิกรคุยกับฉันด้วย แต่ทำไมพี่เขามองฉันแปลกๆนะ สงสัยคิดไปเอง โอ้ย ตื่นเต้นๆ
" ปีนี้พุกขึ้นม.4อะค่ะ "
" งั้นก็เป็นน้องพี่แค่ปีเดียวสินะ พี่ชื่อศิกรครับ น้องรู้แล้วนิ แล้วน้องชื่อพุกหรอ- - * พุกอะไรอะครับ หรือพุกเฉยๆ "
ตายแล้วววววว พี่ศิกรถามชื่อฉันด้วย เขินๆๆๆ /// ^0^ ///
" อ๋อ พุกชื่อหนูพุกค่ะ "
แหม รีบเสนอหน้าตอบเลยนะเรา อะนะๆ น่าเกลียดเจรงๆ
" หนูพุกหรอ 555+ "
อ้าว ขำอะไรอะ ขำแบบนี้ฉันเสียความมั่นใจนะ ตื่นเต้นจะตายอยู่แล้ว โอ้ย ปวดฉี่ๆๆๆ
" ขำอะไรคะพี่ศิกร T^T "
"555 เปล่าครับๆ ชื่อน้องพุกน่ารักดีนะ พี่ชอบ"
อ๊ายยยยยยยยยย เขินๆๆๆ เขินจะตายอยู่แล้ว พนันได้เลยว่าหน้าฉันต้องแดงเป็นมะเขือเทศแน่ๆเลย ยืนจะไม่อยู่แล้วนะ ไว้ไปถึงโรงเรียนไปเม้าส์ให้ ยัยกระต่าย กะยัยริตา ฟังดีกว่า อ๊ายยยยยยยยยยย
" เออ - - * น้องพุกเป็นอะไรรึเปล่าครับ พี่เห็นหัวเราะอยู่คนเดียว หน้าแดงๆด้วย ไม่สบายรึเปล่า "
งะ ทำไมพี่ทำหน้าอย่างงั้นล่ะคะ ไม่เคยเห็นคนสวยรึไงเนี่ย - -*
" อ๋อ เปล่าค่ะๆ พุกไม่เป็นไร เหอะๆ "
" - -* ครับๆ ถึงโรงเรียนแล้ว รีบลงกันเหอะ เดี๋ยวไปโรงเรียนสายนะ "
ว่าแล้วพี่ศิกรก็เดินลงไปเลย อ้าวทำไมเร็วจังเลย หายไปไหนแล้วเนี่ย ช่างเหอะ แค่ได้คุยก็พอแล้ว ^0^
แต่ทำไมนะ ฉันไม่เข้าใจ ทำไมฉันรู้สึกแปลกๆกับพี่ศิกร เกิดมาฉันก็ไม่เคยเป็นอย่างนี้กับใครมาก่อนเลย หรือนี่รึเปล่านะ ที่เขาเรียกว่าความรัก
" โอ้ยยยยยยยยยยยยยยยย "
เจ็บๆๆๆๆ ทำไมฉันมาไม่เห็นว่ามีฟุตบาทอยู่ตรงนี้ล่ะ ล้มไม่เป็นท่าเลยฉัน เจ็บก็เจ็บ อายก็อาย รีบลุกดีกว่าเรา
เอ้าๆ ฮึบๆๆ ชึบๆๆ งะ ลุกไม่ขึ้นอะ เจ็บ T^T
" อ้าว น้องพุกยังไม่ไปอีกหรอครับ แล้วไปนั่งทำอะไรอยู่ตรงนั้นละหน่ะ "
แว๊กกกกก พี่ศิกร!!!! ทำไมต้องมาตอนฉันทุเรศๆด้วยละ แล้วถามมาได้ ฉันนั่งเล่นขายของอยู่ล่ะมั้งเนี่ย เห็นๆอยู่ว่าล้มไม่เป็นท่าขนาดนี้อะ
" พอดี พุกเดินสะดุดฟุตบาทล้มอะค่ะ เหอะๆ "
" 555 น้องพุกนี่ซุ่มซ่ามจังเลยนะครับ มานี่พี่ช่วย ยื่นมือมาสิครับ "
อ๊ายยยยยเขิน จะได้จับมือพี่ศิกรด้วยแหละ
" ค..ค่ะ /////- -///// "
มือพี่ศิกรนิ่มจังเลย อยากเอากลับไปนอนกอดที่บ้าน ฮี่ๆๆๆ
" เรารีบไปกันเถอะครับเดี๋ยวสาย "
เสียงพี่ศิกรดังขึ้นทำลายโหมดหื่นของฉัน ////- -//// ว๊ายย ฉันคิดอะไรออกไปเนี่ย น่าเกลียดจริง
"ค่ะๆ รีบไปกันเถอะค่ะ //// - - //// "
เราก็รีบเดินกันมาจนถึงหน้าโรงเรียน ดูเหมือนพี่ศิกรจะนึกอะไรได้ พี่แกก็เลยรีบหันมา
" เออน้องพุก พี่นึกได้ว่าพี่มีธุระอะครับ พี่ไปก่อนนะหวังว่าเราคงได้เจอกันอีก "
ตบท้ายด้วยรอยยิ้มที่ทำให้ฉันแทบละลายลงไปกองกับพื้นอีกรอบนึงแหนะ รู้สึกตัวอีกที่พี่ศิกรก็วิ่งไปแล้ว ฉันก็รีบไปบ้างดีกว่า วันนี้ฉันไม่สาย งั้นเดินเชิดเข้าไปเลยแล้วกัน หุหุหุ ^0^
" นริศรา!!!! "
แว๊กกกกกกกกกกก ตกใจหมดเลย รังสีความมืดมนแผ่ซ่านไปทั่วบริเวณ อ. สมรศรี่กำลังอ้าปากกว้าง 360 องศา น่าสยดสยองที่สุดเลยงะ ว่าแต่มีอะไรกับฉันอีกล่ะเนี่ย - -*
" ขา อาจารย์มีอะไรคะ "
" ยังจะมาถามอีก ไม่รู้ตัวรึไงหะ !!! เธอกล้ามากเลยนะใส่รองเท้าแตะสีชมพูสะท้อนแสงมาโรงเรียนเนี่ย!!!! "
แว๊กกกกกกกกกกกก จริงหรอ ฉันลืมใส่รองเท้านักเรียนมาหรอเนี่ย ฉันก้มลงไปมองเท้าตัวเองทันที อ๊ายยยย จริงๆด้วย รองเท้าแตะสีชมพูสะท้อนแสง แสบตามากมายเลยง่ะ มิน่าล่ะทั้งพี่ศิกร ทั้งคนอื่นๆเขาถึงมองฉันด้วยสายตาแปลกๆ โอ้ย ซวยอีกแล้วฉัน เมื่อไหร่ฉันจะได้ปีบล่ะเนี่ย อายจะตายอยู่แล้วนะ วันนี้ชีวิตฉันจบสิ้นแน่เลย T^T
" วันนี้เปิดเทอมวันแรกเธอยังกล้าใส่รองเท้าสีแสบทรวงมาเรียนอีก ไปเลยวิ่งรอบสนาม 10 รอบ !!!! "
หะ 10 รอบเลยหรอ อาจารย์ใจร้ายอะ ทำไมทำกับหนูอย่างงี้ล่ะคะ หนูออกจะบอบบางปานนี้ นี่มันอะไรกันเนี่ย โฮ T^T
" อาจารย์อะ 10 รอบเลยหรอคะ "
" ไม่มีต่อรอง!!! ถ้าบ่นมากจะเพิ่มเป็น15 ไปได้แล้วเริ่มวิ่งได้!!!! "
เผด็จการที่สุดเลย วิ่งก็ได้ๆ
" ค่ะ อาจารย์ T^T "
ทำไมฉันถึงได้เบ๊อะอย่างนี้นะ ฮือๆๆๆๆ ใครก็ได้ช่วยฉันด้วย เหนื่อยนะ ว่าแต่ เมื่อไหร่มันจะครบ 10 รอบละเนี่ยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย
ความคิดเห็น