ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    Love story กับรักครั้งแรกของฉัน...

    ลำดับตอนที่ #1 : เจอแบบนี้มัน" ซวย "เข้าใจมั้ย? แต่ว่าฉันไม่ถึงกับโกรธ - - *

    • อัปเดตล่าสุด 7 มิ.ย. 50


    ติ๊ดๆ ติ๊ดๆ ติ๊ดๆ ติ๊ดๆ


    โอ้ย
    ! เสียงอะไรเนี้ยมารบกวนเช้าอันแสนสุขของฉัน ยังเช้าอยู่นะหนวกหูงะ T^T ไม่เป็นไรนอนต่อๆ เสียงแค่นี้ทำฉันตื่นไม่ได้หรอกน่า  
    ฮ้าวววววววววววว แจ็บๆๆ -0-


    ติ๊ดๆ ติ๊ดๆ ติ๊ดๆติ๊ดๆ


    เอ๊ะ
    ! ฟังดูดีๆมันเสียงเหมือนนาฬิกาปลุกของฉันเลยนะเนี้ย


    "แว๊กกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก 7โมงครึ่งงงงงง "

    "โครมมมมมมมมมมมม
    "


    โอ้ยๆ เจ็บๆๆๆๆ  ตกเตียงซะงั้นอะฉันทำไมซุ่มซ่ามอย่างนี้นะ แต่นี่ไม่ใช่เวลามาบ่นนะ สายแล้วๆๆๆ


    ตายๆๆๆๆ ตายแน่ๆเลยโรงเรียนฉันเข้าตอน 8โมงนะ แล้วยังจะต้องไปรอโหนรถเมล์อีก ไม่ทันแน่ๆเลย ทำไมฉันถึงได้ซวยอย่างนี้นะ  รีบไปอาบน้ำดีกว่า เปิดเทอมวันแรกก็สายซะ โดน อ.สมรศรี จอมโหด เทศอีกแล้วแน่ๆเลย  ฮืออออ
    T^T


    ระหว่างอาบน้ำฉันแนะนำตัวไปด้วยดีกว่า จะได้ไม่เสียเวลาไม่งั้นฉันต้องสายไปกว่านี้แน่ๆเลย - -*

    สวัสดีค่ะ ฉันชื่อ นางสาว นริศรา ชื่อเล่นก็ หนูพุก ค่ะ - -* ก็ตอนเด็กอะสิ ฉันนี่อ้วนที่สุดในซอยเลยงะ แม่ก็เลยตั้งชื่อฉันว่าหนูพุก แม่บอกว่าออกจะดูน่าเอ็นดู แต่ตอนนี้ฉันเพรียวแล้วนะ ฮี่ๆๆๆ  และวันนี้ก็เป็นวันแรกของชีวิต ม.ปลายของฉัน แต่ดูสิเนี่ย... ดันมาซวยแต่เช้าเลย


    เย้ๆๆๆ อาบน้ำเสร็จแล้ว 2 นาทีครึ่งพอดีเลย อย่ามองฉันอย่างนั้นสิคะ ฉันไม่ได้ซกมกนะ ล้างสบู่ออกหมดแล้วด้วย แต่งตัวๆๆๆๆ ว๊าวววววววววว ชุดม.ปลายที่ใฝ่ฝันในที่สุดก็ได้ใส่ซะที  ทำไมฉันถึงสวยอย่างนี้เนี้ย อุ๊ย นี่ไม่ใช่เวลามาชมตัวเองนะ ต้องรีบๆๆๆ


    คิดได้ดังนั้น ฉันจึงรีบวิ่งลงบันได หยิบขนมปังมาชิ้นนึงแล้วซิ่งทันที


    "แม่ขา พ่อขา พุกไปโรงโรงเรียนแล้วน้า"


    ขณะที่ฉันกำลังใส่เกียร์น้องหมาสุดชีวิต ฉันก็ได้ยินเสียงแม่ลอยมา


    "หนูพุก แปรงฟันรึยังจ๊ะลูก -  -* "


    เอียดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด เบรกๆๆๆ


    " พุกลืมแปรงฟันอีกแล้วอะแม่ "


    เป็นอย่างนี้ทุกทีเลยสิน่า รีบๆแล้วชอบลืมแปรงฟัน ซกมกจริงๆเลยฉัน แปรงๆๆๆๆ เสร็จแล้วๆๆๆ  กี่โมงแล้วเนี้ย หะ!!! 7โมงสี่สิบ!!!  ตายๆๆๆๆ ไม่ทันแล้วๆๆๆ

    "แม่ขา พ่อขา พุกไปจริงๆแล้วนะ สายแล้วด้วยเนี้ย สวัสดีค่ะพ่อ สวัสดีค่ะแม่ ไปแล้วนะคะ"


    ว่าแล้วฉันก็รีบวิ่งออกมาที่หน้าปากซอยทันที เย้ รถเมล์มาพอดีเลย โชคเข้าข้างเราบ้างแล้ว หวังว่าคงไปโรงเรียนทันนะ แต่เอ๊ะทำไมวันนี้คนมันเยอะจังเลยล่ะ 


    "เอี๊ยดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด"


    "กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด"


    โอ้ย ลุงขับไงเนี่ย  เบรกมาได้  ตกใจหมดเลย  แต่เอ๊ะ ทำไมไม่เห็นเจ็บเลยล่ะ  ฉันนั่งทับอะไรอยู่ล่ะเนี่ย นิ่มๆ


    เฮ้ย
    !!!!! พี่ศิกร แย่แล้วๆ วันนี้เป็นวันซวยอะไรของฉันเนี้ย  ฮืออออออออออออ

    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×